Αναδημοσιεύσεις

23
06

Οι Μεξικανοί θέλουν αλλαγή, για πού όμως;

Οι εκλογές της 1ης Ιουλίου χρειάζεται να είναι υπερβατικές και να καθορίσουν πολιτικά το μέλλον του Μεξικού στο πραγματικό επίπεδο και όχι στο ιδεολογικό. Είναι η πρώτη φορά που το διακύβευμα είναι ένα νέο σχέδιο για τη χώρα, μετά τις αποτυχημένες δεξιές κυβερνήσεις του Βισέντε Φοξ (2000 – 2006) και του Φελίπε Καλδερόν (2006 – 2012) και, στη συνέχεια, την πολιτική αποτυχία του σημερινού πρόεδρου Ενρίκε Πένια Νιέτο, ο οποίος με τα λάθη του έβλαψε πολιτικά κατά πολύ το κόμμα του, το κεντροαριστερό PRI. Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή, ο Λόπεζ Ομπραντόρ, με κοινωνικές και ίσως λαϊκιστικές ιδέες, θα φθάσει στο ψηλότερο θεσμικό αξίωμα. Θα καταφέρει να το αλλάξει; Αυτή είναι η μεγάλη ερώτηση. Κανείς δεν ξέρει, ούτε αν μπορεί να ελέγξει τα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα που βρίσκονται κοντά στο περιβάλλον του. Ωστόσο, η αλλαγή είναι επείγουσα και η μεξικανική πλειοψηφία την θέλει. Το μέλλον του Μεξικού είναι απρόβλεπτο, αλλά το μόνο συγκεκριμένο είναι ότι οι Μεξικανοί θέλουν να αλλάξει η πορεία της χώρας, και για αυτό φαίνεται να εμπιστεύονται τον Ομπραντόρ.
22
06

Βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί εξακολουθεί να αναγράφεται το θρήσκευμα στους απολυτήριους τίτλους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;

Προτίθεται να μεριμνήσει για την άμεση τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και να λάβει και κάθε άλλο αναγκαίο μέτρο προκειμένου να μην αναγράφεται, ούτε να επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης;
22
06

Ελληνικά στοιχεία στο λεξιλόγιο άλλων γλωσσών

Η αποφασιστικότερη στιγμή έρχεται όταν ο Φίλιππος της Μακεδονίας υιο­θετεί την αττική κοινή ως επίσημη γλώσσα του κράτους του στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ο Φίλιππος επέλεξε την αττική και όχι τη μακεδονική ως επίσημο όρ­γανο επικοινωνίας, αφού η μακεδονική ήταν μια διάλεκτος εντελώς άγνωστη στους υπόλοιπους Έλληνες, και επίσης μια διάλεκτος χωρίς καμία λογοτεχνική καλλιέργεια, χωρίς κανένα λογοτεχνικό και φιλολογικό κύρος, επομένως δεν θα μπορούσε να σταθεί ως κοινό όργανο επικοινωνίας των Ελλήνων. Η αττική ήταν ακριβώς το αντίθετο.
22
06

Για να υπάρξει, η σοσιαλδημοκρατία πρέπει να επανέλθει στις ρίζες της

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας στις αποσκευές του την αντίθεσή του με τον Υπαρκτό Σοσιαλισμό και την κληρονομιά του Ευρωκομμουνισμού και του ΚΚΕ Εσωτερικού, θεωρεί ότι προγραμματικές συμμαχίες, εφόσον είναι απαλλαγμένες από ηγεμονισμούς, θα δώσουν νέα πνοή στην πορεία της χώρας. Μετά την επικείμενη έξοδο από το μνημόνιο τον Αύγουστο, η συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις δεν μπορεί να αποφευχθεί με αναθέματα. Το Κίνημα Αλλαγής όμως, αγκιστρωμένο από πρόσωπα και πολιτικές που λειτουργούν ως βαρίδια του παρελθόντος, πρέπει να σταματήσει να διαπερνάται από (σφοδρή) αντιπαλότητα στο θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας, αν και ήδη έχουν φανεί αποστασιοποιημένες συμπεριφορές. Ο πατέρας της σοσιαλδημοκρατίας Κάουτσκι, που δεν τον έχουν αποκηρύξει ακόμα, μιλά για πρόταση επαναστατικής στρατηγικής: «Ο σοσιαλισμός είναι πρόγραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού». Για μια πορεία προγραμματικής συμπόρευσης με μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, προϋπόθεση είναι η κοινωνική και ιδεολογική της μεταστροφή. Αυτό μπορεί να συμβάλει σε ένα σχέδιο βαθιών μετασχηματισμών στην Ελλάδα και Ευρώπη που χωρίς αυτούς είναι μάταιη οποιαδήποτε απόπειρα ριζικής επίλυσης των προβλημάτων.
21
06

Ο εσωτερικός απόηχος μιας εξωτερικής συμφωνίας

Ευτυχώς έχουμε πια μια συμφωνία. Πράγμα καθόλου αυτονόητο. Και είναι μια καλή συμφωνία. Γιατί, παρότι ασκήθηκαν πιέσεις για να κλείσει και παρότι η ελληνική κυβέρνηση είχε να διαχειριστεί ένα αρνητικό εσωτερικό μέτωπο, η συμφωνία αφήνει περιθώρια στην πιο αδύναμη πλευρά να ανασάνει και να προσέλθει σ’ αυτή με αίσθημα αξιοπρέπειας και με την αίσθηση του αμοιβαίου οφέλους. Το γεγονός ότι τη χαρακτηρίζουν ήδη με πανομοιότυπες διατυπώσεις ταπεινωτική και οι δύο εθνικισμοί, της ΝΔ και του VMRO, αποτελεί σαφή ένδειξη της ορθότητας αυτής της εκτίμησης.
21
06

«Η ζωή είναι αλλού»

«Η ζωή είναι αλλού». Στην ανεργία και στους απολυμένους που δημιούργησαν οι πολιτικές του Κυριάκου και της Ν.Δ. Στο ξύλο που έφαγαν οι «επιζήμιες» καθαρίστριες. Αυτά - και πολλά παρόμοια - συνιστούν περιφρόνηση του ελληνικού λαού και όχι η γενναία επίλυση του «Μακεδονικού».
21
06

Σία Αναγνωστοπούλου: Υποκρισία των «μακεδονομάχων» εντός και εκτός Βουλής

Ο ελληνικός λαός πιστεύω ότι έχει αρχίσει και καταλαβαίνει ποιοι τους δουλεύουν επί τόσα χρόνια ποιοι διαπραγματεύονται άλλα στο εξωτερικό κι εδώ σηκώνουν -και καλά- τη σημαία της πατρίδας για να μη χάσουν ψήφους. Αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να λύσει τα μεγάλα προβλήματα αυτού του τόπου και να δώσει μια νέα πνοή.
21
06

Μιλώντας για τον Νικόλα Κάλας

Ο κριτικός που ερμηνεύει το έργο ενός δημιουργού θα πρέπει να είναι ικανός να εντοπίσει και να εκτιμήσει την κριτική του ίδιου του δημιουργού απέναντι στη ζωή και στα πράγματα. Κατά συνέπεια, ο παρουσιαστής της ερμηνείας του κριτικού θα πρέπει να υπερβεί την απλή, φιλολογική ανάγνωση του κειμένου και να εντοπίσει και να εκτιμήσει και εκείνος την κριτική της ερμηνείας ώστε να αποτελέσει «κρίκο» στην γενική εκτίμηση ενός λογοτεχνικού έργου.
20
06

Ο «μικρός Ουρίμπε» κέρδισε και απειλεί

O μεγάλος χαμένος των εκλογών, ο υποψήφιος της Αριστεράς (και πρώην αντάρτης) Γουστάβο Πέτρο εμφανίστηκε καθησυχαστικός, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι ψηφίστηκε από πάνω από οκτώ εκατομμύρια Κολομβιανούς και ότι ο μόνος λόγος που έχασε ήταν τα ψέματα της Δεξιάς -όπως ότι, αν κέρδιζε, θα... έκλεινε τις εκκλησίες και θα μετέτρεπε την Κολομβία σε «νέα Βενεζουέλα»! «Αυτά τα 8 εκατομμύρια Κολομβιανοί δεν θα αφήσουν την Κολομβία να ξανακυλήσει στον πόλεμο!», είπε ο Πέτρο σε χιλιάδες συγκεντρωμένους οπαδούς του, που φώναζαν εν χορώ Resistencia – Αντίσταση...
20
06

Κατά 20% «προδότες», «μειοδότες» και «ανθέλληνες»;

Αν αρχίσουμε να μετράμε «ανθέλληνες», «προδότες», «μειοδότες» και «πουλημένους», θα χάσουμε τον λογαριασμό. Για παράδειγμα, πρέπει να συναριθμηθεί στους μειοδότες ο Παύλος Μελάς, που, όπως γνωρίζουμε από τα γραπτά του, δημοσιευμένα από τη σύζυγό του πριν από πολλές δεκαετίες, αποκαλούσε μακεδονική την ακατονόμαστη γλώσσα; Θα καταγγελθεί σαν ανθέλληνας ο σλαβόφωνος οπλαρχηγός Κωνσταντίνος Κώττας, κι όχι επειδή ξεκίνησε την αντιτουρκική δράση του από κοινού με Βουλγάρους, αλλά επειδή πεθαίνοντας στην τουρκική αγχόνη, το 1905, φώναξε «Ντα ζίβι Γκρτσια» («Ζήτω η Ελλάδα»); Είπε δηλαδή τις ύστατες λέξεις του «στην ντοπιολαλιά», όπως γράφουν τα ελληνικά ιστορικά μυθιστορήματα που αναπλάθουν τον βίο του, μια ντοπιολαλιά που τις προάλλες τής δόθηκε το παρωνύμιο «κομιτατζίδικα» από ελληνικές εφημερίδες. Και ο Στράτης Μυριβήλης, με τους «Μακεντών ορτοντόξ» της «Ζωής εν τάφω», πουλημένος κι αυτός;