Αναδημοσιεύσεις

26
06

Περί γλωσσών, διαλέκτων και άλλων δαιμονίων

Ποτέ, λοιπόν, δεν θα υπάρξει «σωστή» απάντηση για το αν η γλώσσα των γειτόνων μας είναι γλώσσα ή διάλεκτος (της βουλγαρικής ή της σερβικής). Σίγουρα έχει ομοιότητες με αυτές, όπως έχουν μεταξύ τους και οι γλώσσες που προαναφέραμε, και πολλές ακόμη γλώσσες στον κόσμο. Είναι, όμως, εδώ και πολλά χρόνια ευρέως αποδεκτή από τη διεθνή γλωσσολογική κοινότητα ως γλώσσα, οπότε είναι μάλλον αδύνατο, αλλά και αστείο να τη βαφτίσουμε ξαφνικά «διάλεκτο» (ή «ιδίωμα»).
26
06

Ντιζάνα Πάβλοβιτς: Δεν θα επιτρέψουμε να μας ξαναβάλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

Είναι σαφές ότι έχουμε μπροστά μας έναν πολύχρονο αγώνα. Το ξενοφοβικό τσουνάμι δεν θα σταματήσει από τη μια μέρα στην άλλη. Έχουμε πλήρη συνείδηση και προσπαθούμε να οργανωθούμε και να αυτοοργανωθούμε. Στην Ιταλία είμαστε περίπου 130 χιλιάδες Ρομά, εκ των οποίων 80 χιλιάδες είναι Ιταλοί πολίτες. Στους καταυλισμούς ζουν περίπου 25 με 26 χιλιάδες. Όλοι μας ξέρουμε ότι πρέπει να αντισταθούμε παντού και πάντα σε αυτό το κλίμα. Δεν θα πληρώσουμε μόνο εμείς ή οι μετανάστες, αλλά ολόκληρη η ιταλική κοινωνία. Όποιος επιβίωσε από τον Χίτλερ θα επιβιώσει και από τον Σαλβίνι. Το πρόβλημα είναι πού οδηγείται η κοινωνία μας 70 - 80 χρόνια από τότε. Στην Ευρώπη είμαστε μια οικογένεια 18 εκατομμυρίων.
25
06

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Να συνεχίσουμε να απευθυνόμαστε στον κόσμο της εργασίας

H έξοδος από τα μνημόνια είναι ένας άθλος, ο οποίος επιτεύχθηκε όχι μόνο λόγω της αταλάντευτης θέλησης της κυβέρνησης και των ικανοτήτων της διαπραγματευτικής ομάδας αλλά και λόγω της ύπαρξης ενός στρατηγικού σχεδίου, βάσει του οποίου οικοδομήθηκαν συμμαχίες έτσι ώστε να μη βρεθούμε ξανά στο 2015, όπου δίναμε τη μάχη με μοναδικούς συμμάχους την ευρωπαϊκή ριζοσπαστική Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα. Το προχθεσινό Γιούρογκρουπ ήταν πολύ σημαντικό όχι μόνο γιατί επισημοποίησε την έξοδο από τα μνημόνια, αλλά γιατί έδωσε και πρακτικές λύσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους και για το μαξιλάρι ασφαλείας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καπιταλιστική κρίση δεν έχει τελειώσει, πως θα μπορούσε εξ’ άλλου χωρίς διαγραφή κεφαλαίων να ξεπεραστεί η κρίση υπερσυσσώρευσης; Για την επόμενη μέρα, οι στόχοι που έχουν τεθεί από το κόμμα και την κυβέρνηση αφορούν το κοινωνικό κράτος, την υπεράσπιση της εργασίας, την εξυγίανση από τη (μικρή και μεγάλη) διαφθορά, την κοινωνική αποδοτικότητα των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και τη μείωση της ανεργίας με νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια τα ζητήματα ιδεολογίας και κοινωνικής απεύθυνσης. Τα κόμματα είναι κυρίως οι επιλογές σε ποια κοινωνικά στρώματα απευθύνονται και ποιες κοινωνικές δυνάμεις θέλουν να εκπροσωπήσουν. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε επιλέξει να απευθυνόμαστε, τόσο δια του λόγου, όσο και δια της πράξης, στον κόσμο της εργασίας και στα φτωχά λαϊκά στρώματα και αυτό πρέπει να το τηρήσουμε και στις νέες συνθήκες. Το δικαιωματικό επίσης αποτελεί μέρος του σκληρού ιδεολογικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ιδιαίτερα, σήμερα που διακυβεύονται πολλά στα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων.
24
06

Τα βαφτίσια της «μη Μακεδονίας»

Το θεώρημα που θέλει την επικράτεια της νυν ΠΓΔΜ (και οσονούπω Βόρειας Μακεδονίας) εκτός μακεδονικού χώρου δεν υπήρξε κάποια επιστημονική αλήθεια αλλά μια αυθαίρετη κατασκευή του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών εν έτει 1884, με καθαρά πρακτικό σκοπό: τη νοερή αποκοπή των βορειότερων (ουδόλως ελληνικών) μακεδονικών εδαφών από τα νοτιότερα, όπου υπήρχε αξιόλογη ελληνική παρουσία ή επιρροή, προκειμένου ν’ αποφευχθεί η κοινή πολιτική εξέλιξή τους προς ανεπιθύμητες κατευθύνσεις. Το ιδεολόγημα αυτό δεν έγινε τότε καθολικά δεκτό από τους ελληνικούς κύκλους που διαχειρίζονταν το Μακεδονικό, απορρίφθηκε δε κατηγορηματικά από τον ίδιο τον Παπαρρηγόπουλο, με τη διττή ιδιότητά του ως εθνικού ιστορικού και προέδρου του «Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων» (της τότε ελληνικής μυστικής υπηρεσίας στον οθωμανικό χώρο). Ανασύρθηκε όμως από τη ναφθαλίνη επί Σαμαρά για να επιβληθεί σε μια παραζαλισμένη κοινή γνώμη, μέσα στο κλίμα εθνικιστικής υστερίας του 1992-1994, σαν εξ αποκαλύψεως αλήθεια.
24
06

Ο αγώνας του HDP στην κάλπη και στα κελιά

«Πιστεύουμε στην αριστερή ιδεολογία και στη δικαιοσύνη. Χάσαμε πολλούς συντρόφους, αφιερώνουμε τον αγώνα μας στις ψυχές εκείνων που χάθηκαν. Μας κάνει πιο δυνατούς στον δρόμο που επιλέξαμε για τη δημοκρατία. Ενωμένοι φτάσαμε στη Βουλή και αγωνιστήκαμε για τα δικαιώματα των λαών. Ο κουρδικός λαός πάντα υποστήριζε τον αγώνα μας, όπως κάνει και σήμερα υποστηρίζοντας τους βουλευτές μας που βρίσκονται στα κελιά, όχι γιατί έκαναν κάποιο έγκλημα αλλά γιατί αγωνίζονται για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη», τόνισε ο Ριζά. Έχει περάσει και ο ίδιος από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας F. «Η φυλακή ήταν τόσο γεμάτη που ακόμα και στην απομόνωση μας έβαζαν 3-4 μαζί», είπε με ένα πικρό χαμόγελο.
24
06

Περί… κοπροπολιτικής και πάσης φύσεως αποβλήτων

Από τη μια μου είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε σε μια διαδικασία όπου η Αμερική του Τραμπ θα βάλει δραματικά στο περιθώριο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, κλείνοντας τις πόρτες των ευκαιριών σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Αλλά, να σημειώσω ότι, σύμφωνα με το βιβλίο του James Baldwin «5th avenue town», το οποίο αγαπώ ιδιαιτέρως, αυτό το κλείσιμο των ευκαιριών είναι μια διαδικασία με μεγάλη ιστορία πίσω της. Κάθε γενιά που συνδέθηκε με το αμερικανικό όνειρο και τους μύθους της κινητικότητας και της δυνατότητας έχει επίσης υποχρεωθεί σε μια «δομική βία»: σε έναν βαθμό αγγίζει τα όρια τού «προκειμένου να αναρριχηθώ, πατώ επί πτωμάτων». Γιατί; Τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώσαμε ότι στην αμερικανική κοινωνία ο πλούτος δεν μοιράστηκε ισότιμα κι αυτό δεν είναι θέμα μόνο οικονομικών σφαλμάτων, είναι θεμελιώδες. Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι ρατσιστικές διακρίσεις κερδίζουν έδαφος. Αυτό που συμβαίνει με τη διακυβέρνηση Τραμπ δεν είναι έκπληξη. Το τρομακτικό όμως είναι πως έπεσαν οι μάσκες. Δεν υπάρχει υποκρισία. Κάποιες φορές παραπαίω: Μετανοώ πικρά γιατί έχουμε έναν εθνικοσοσιαλιστή στον Λευκό Οίκο. Από την άλλη πλευρά όμως ίσως το ότι αυτό είναι τόσο σαφές να είναι ο μοναδικός τρόπος να οδηγηθούμε σε δράσεις.
24
06

Το υπουργείο Πολιτισμού είναι βασικός πυλώνας για την έξοδο από την κρίση

Η διασφάλιση της προστασίας και του δημόσιου χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι βασική επιλογή της κυβέρνησης. Θέλουμε να διαχωρίσουμε τη στρατηγική μας σε σχέση με επιλογές που έχουν, ενδεχομένως, άλλοι πολιτικοί χώροι που βλέπουν την πολιτιστική κληρονομιά ως πεδίο ανάπτυξης με έντονη τη δράση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δεν είμαστε απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ωστόσο οι όποιες συνεργασίες πρέπει να βασίζονται σε στρατηγικό σχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού. Το δεύτερο αναντίρρητο είναι ότι η πολιτιστική κληρονομιά μας μπορεί να βοηθήσει την οικονομία και τα δημόσια έσοδα γιατί είναι πόλος έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών. Στόχος μας είναι να αυξήσουμε τον περυσινό αριθμό των 14.700.000 εισιτηρίων και ταυτόχρονα να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που διατίθενται στα πωλητήρια. Η στρατηγική μας είναι αύξηση των εσόδων και βελτίωση παροχών.
24
06

Ο «φιόγκος» Σαμαρά και Βενιζέλου

Για την ιστορία, και με βάση τουλάχιστον την πρώτη ανάγνωση, η χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup θα αποφέρει στην Ελλάδα καθαρό όφελος σε όρους ελάφρυνσης του χρέους της τάξης των 50 δις. Αντίστοιχο είναι το όφελος – άλλα 50 δις – που υπολογίζεται ότι έχει ήδη υπάρξει από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος τα οποία εφαρμόστηκαν πέρσι. Δεν πρόκειται προφανώς για ονομαστικό κούρεμα – μπορεί όμως και να πρόκειται για την πραγματική πολιτική απόσταση ανάμεσα στην… γραβάτα και τον φιόγκο…
23
06

«Μακεδονικό» και Αριστερά

Η επιλογή «καταψηφίζω τη συμφωνία γιατί δεν θέλω την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ» είναι προβληματική ως θέση αρχής γιατί κλείνει τα μάτια στο ζήτημα των εθνικισμών. Το να ηττηθούν οι εθνικισμοί και στις δυο μεριές, μόνο κέρδος μπορεί να είναι για τους δυο λαούς και για τους συσχετισμούς δύναμης στις δύο χώρες.
23
06

Ιερές συμφωνίες κατά περίσταση

H εγχώρια αντιπολίτευση σε όλες τις εκδοχές της και τα μέσα ενημέρωσης που την κανακεύουν, ελπίζοντας ότι όταν επιστρέψει η Δεξιά στην εξουσία τα δανεικά που έχουν πάρει θα γίνουν αγύριστα, ισχυρίζονται ότι τα περί καθαρής εξόδου είναι το μεγάλο ψέμα του Τσίπρα, η μεγάλη απάτη και κάνουν λόγο για τέταρτο μνημόνιο που περιέχει μέτρα χωρίς όμως χρήματα. Συμπεριφέρονται σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που χτυπιούνται όταν οι γονείς τους δεν ικανοποιούν τα καπρίτσια τους. Είναι σαν να λένε, κυρίως στο Βερολίνο, «μαζί βρίζαμε τον Τσίπρα, μαζί τον υπονομεύαμε, μαζί στήναμε σκευωρίες για να τον ρίξουμε, μαζί κινδυνολογούσαμε και σήμερα μας εγκαταλείπετε, μας πουλάτε». Η ερμηνεία αυτής της κατάστασης είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρων.