Συνεντεύξεις

Το «Ελληνικό», εάν τηρηθούν οι συμφωνίες που ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε, θα ξεκινήσει να αναδομείται και να αξιοποιείται από το τεράστιο υπερ-τοπικής σημασίας πάρκο – πνεύμονα πρασίνου, που θα είναι το πρώτο που πρέπει η εταιρεία να κάνει και να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα. Ενώ στη σύμβαση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυτό έμενε τελευταίο, για κάποτε, μετά από 30 χρόνια ίσως. Απέναντι σε αυτό, το ΚΑΣ στην προηγούμενη περίοδο και με μια τεχνητή ένταση που διαμορφώθηκε τότε -φυσικά κανείς μπορεί να έχει απόλυτη βεβαιότητα ότι όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία, γίνονται με πιέσεις των ενδιαφερομένων ιδιωτικών συμφερόντων, εν προκειμένω της LAMDA Development- τι έκανε; Έκανε αυτό το οποίο κάνουν σε όλα τα κράτη του κόσμου. Κάθε χώρος δημόσιου ενδιαφέροντος χαρακτηρίζεται ελέγξιμος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους συνολικά, αυτό δεν εμποδίζει, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, κανέναν να προχωρήσει, εφόσον υπάρχουν οι προαπαιτούμενοι όροι, αλλά οι αρχαιολογικές αρχές του τόπου κάθε κράτους, έτσι γίνεται σε όλον τον κόσμο, έχουν τον πρώτο λόγο για τον έλεγχο. Αυτό θεωρήθηκε γραφειοκρατία. Αυτό δηλαδή, το οποίο αποτελεί την αξιοπρέπεια κάθε κράτους σε όλον τον κόσμο, θεωρήθηκε γραφειοκρατία τότε, με πηχυαίους τίτλους εφημερίδων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάρει την επένδυση. Τώρα αυτό αντιστρέφεται έτσι όπως το ζητούσε ο ιδιώτης.

Πρέπει να γίνει κατανοητό από τη χώρα ότι ο Σαλβίνι, όπως και ο Τραμπ, εμφανίζονται ως φορείς του νέου, ενώ στην πραγματικότητα εκπροσωπούν το παλιό. Το εκλογικό πρόγραμμα πρέπει να επικεντρωθεί στις καθημερινές ανάγκες του κόσμου, οι πολίτες πρέπει να εμπλακούν στην επιλογή των κυβερνητικών προτεραιοτήτων ενεργοποιώντας νέες μορφές δημοκρατίας. Διαφορετικά τα άτομα θα αισθάνονται αποκλεισμένα τόσο στο οικονομικό πεδίο όσο και σε εκείνο της δημοκρατικής συμμετοχής. Oι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν τη δεκαετία του '80 από τη Μάργκαρετ Θάτσερ, σιδηρόδρομοι, ταχυδρομικές υπηρεσίες, ύδρευση, είχαν ως αποτέλεσμα χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες. Ας έρθουμε τώρα στην Ιταλία, την κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι στη Γένοβα: είναι προφανές ότι είναι λάθος να εκχωρούνται υποδομές ζωτικής σημασίας σε ιδιώτες χωρίς αυστηρούς όρους που θα επιβάλλουν μια διαχείριση που θα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον.

Μία έπαρση απίστευτη και μια αυταρέσκεια, που δεν χαρακτηρίζει ούτε καν την παράδοση του χώρου της Δεξιάς σε άλλες περιόδους, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του νέου στυλ διακυβέρνησης: Συγκεντρωτισμός, αυταρχισμός, έπαρση και επικοινωνιακή αξιοποίηση και μεταβολή των περιεχομένων των πραγματικών στόχων, που έχει ως κυβερνητικό πρόγραμμα», είπε ο κ. Δρίτσας, σημειώνοντας ότι «αυτό το πρόγραμμα που τώρα παρουσιάζει η ΝΔ ήταν και το πρόγραμμα -με κάποιες προσαρμογές προφανώς- της περιόδου, που οδηγήθηκε η χώρα στη χρεοκοπία», καθώς «και τότε είχαμε μεγαλεία, ολυμπιάδες, δανεισμούς, ροή χρήματος, παραγωγή πλούτου, δεν είχαμε όμως ούτε κοινωνικό κράτος, ούτε δημοσιονομικό έλεγχο, ούτε συστηματική προσπάθεια οργάνωσης κράτους δικαίου, ούτε και αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων, ούτε είχαμε εργασιακά δικαιώματα

Από την τοποθέτηση των προσώπων αλλά και από την αντίληψη που βγαίνει από τις κινήσεις που κάνει αυτή η κυβέρνηση φαίνεται ότι είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με όλα όσα έλεγε πριν για ένα επιτελικό, όπως το ονόμασε κατ' ευφημισμόν κράτος, στην υπηρεσία του πολίτη. Εδώ είναι ένα κράτος στην υπηρεσία μιας συγκεκριμένης κομματικής αντίληψης ημετέρων, που προφανώς εξυπηρετεί μια συγκεκριμένη αντίληψη προγραμματική και ιδεολογική.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της διασφάλισης και εγγύησής τους από το κράτος δεν σταμάτα ποτέ. Όμως πρέπει να πούμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν άμεση σχέση με την αναδιανομή του πλούτου. Δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα διευρυνθούν όσο κερδίζει ο νεοφιλελευθερισμός, που έχει εκτινάξει τις ανιτότητες. Δεν μπορούν να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα όσο υπάρχουν υποσιτισμένα παιδιά στην Αργεντινή ή γίνονται απαγωγές και κλοπές οργάνων.

Η κυβέρνηση επιλέγει να εμφανίζει τα πανεπιστήμια ως ορμητήρια ανομίας και υποβαθμίζει το σοβαρό έργο που επιτελούν. Την ίδια στιγμή, συγκαλύπτει μία απλή αλήθεια: ότι η αστυνομία μπορεί -με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο- να επεμβαίνει αυτόκλητα σε περίπτωση τέλεσης κακουργημάτων. Η κατάργηση του ασύλου δεν θα περιορίσει τα υπαρκτά προβλήματα παραβατικότητας. Και η απόδειξη έρχεται από την περίοδο 2011-2015: ο νόμος Διαμαντοπούλου είχε καταργήσει το άσυλο, αλλά αυτό δεν έφερε μείωση των παραβατικών συμπεριφορών. Το αντίθετο. Η εμμονή λοιπόν της ΝΔ με το άσυλο προδίδει το λαϊκιστικό υπόστρωμα της πολιτικής της: οι λαϊκιστές ανάγουν σύνθετα κοινωνικά προβλήματα σε δήθεν εύκολες και απλοϊκές λύσεις για να διεγείρουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Η πρωθυπουργική υπερδομή βαπτίστηκε επιτελικό κράτος για να ελέγχει ασφυκτικά όλο το κράτος ο Μητσοτάκης, αλλά και τους υπουργούς του γιατί δεν τους εμπιστεύεται. Δεν τους εμπιστεύεται εσωκομματικά εννοώ.

Η σιωπή των ΜΜΕ για σοβαρότατες πραγματικές υποθέσεις, όπως για την κατάρτιση του εκλεκτού του Κ. Μητσοτάκη για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών κ. Κοντολέοντα, ή για τις φιλοχουντικές θέσεις του νέου γ.γ. Τουρισμού Κ. Λούλη, δείχνει ότι «θα περάσουμε περίοδο βαθιού σκότους στην κυρίαρχη, συστημική ενημέρωση. Πρέπει να βρούμε τους τρόπους να προσπεράσουμε αυτή την κατάσταση. Αυτό ξεκινάει με την ζωντανή μας παρουσία, ως βουλευτές και στελέχη της Αριστεράς, στους κοινωνικούς χώρους, είναι κάτι που δεν υποκαθίσταται», τόνισε ο κ. Σκουρλέτης, ενώ παράλληλα, «με όσα μέσα διαθέτουμε στον τομέα της επικοινωνίας, πρέπει να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε οάσεις σε αυτή την έρημο που πάει να επικρατήσει» στο πεδίο των ΜΜΕ.

Ζούμε την επαναθεμελίωση ενός σκληρού κράτους της Δεξιάς, με στοιχεία διχασμού που παραπέμπουν σε μετεμφυλιοπολεμικές εποχές, γιατί όσοι υπηρέτησαν την προηγούμενη κυβέρνηση οφείλουν να αντικατασταθούν άμεσα. Αυτό λέει κατ' αρχήν όλη η ιστορία και συζήτηση που γίνεται αυτές τις μέρες πάνω στο επιτελικό κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπραξε αυτό, δεν αντικατέστησε όσους υπηρέτησαν την πριν από αυτόν κυβέρνηση.

Δεν νομίζω ότι το άσυλο είναι το βασικό μας πρόβλημα. Το βασικό μας πρόβλημα, ειδικά για την περίοδο της κρίσης, είναι η υποχρηματοδότηση καταρχήν και η ηθική απαξίωση που υφίσταται το δημόσιο πανεπιστήμιο από ένα μέρος των μέσων επικοινωνίας. Η υποχρηματοδότηση όχι μόνο σε όρους χρήματος αλλά και υλικοτεχνικής υποδομής και η ηθική απαξίωση με την επίθεση την οποία δέχονται τα πανεπιστήμια ως ένα μέρος της επίθεσης προς τα δημόσια αγαθά που λέγαμε πριν. Σας το λέω με την ιδιότητα ενός ανθρώπου που αντιμετώπισε στο Τμήμα, που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι πρόεδρος, τέτοια προβλήματα και τα λύσαμε. Δεν σας το λέω όντας άκαπνος, σας το λέω με την εμπειρία ανθρώπου που συμμετείχε στην αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων και τα διευθετήσαμε.