Συνεντεύξεις

17
10

Fabio Luis Barbosa dos Santos: Ο Μπολσονάρο είναι η τρομακτική απάντηση μιας φοβισμένης κοινωνίας

Για την αστική τάξη της Βραζιλίας, η οικονομία δεν αποτελεί θέμα διένεξης στις εκλογές: όποιος κερδίσει θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα του νεοφιλελευθερισμού με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Είτε μέσα από τον ουτοπικό τρόπο ενός «συνεκτικού νεοφιλελευθερισμού» που κηρύσσει το PT, είτε από τον ούλτρα νεοφιλελευθερισμό του Μπολσονάρο. Οι διαφορές που έχει η αστική τάξη αφορούν μόνο την πολιτική μορφή για τη διαχείριση των κρίσεων της Βραζιλίας. Το ποια θα είναι η θεσμική, νομική και πολιτιστική ρύθμιση που θα αντικαταστήσει την περίοδο της βραζιλιάνικης «Νέας Δημοκρατίας» που ακολούθησε τη δικτατορία (1964-1985), και η οποία τώρα καταδικάζεται οριστικά. Σε πρώτο πλάνο, υπάρχουν δύο δρόμοι. Με τα δικά του λόγια, ο Λούλα προσφέρει αξιοπιστία και σταθερότητα. Η αξιοπιστία για την οποία μιλάει δεν αφορά τους «από πάνω» αλλά τους «από κάτω»: αυτό που λέει ο Λούλα η κοινωνία θα το δεχτεί. Με άλλα λόγια, ο λουλισμός προσφέρει την ικανότητά του για πειθώ και λαϊκή εξουδετέρωση ως ένα μονοπάτι για την τάξη. Αν η Ντίλμα Ρούσεφ ήταν η σκιά του Λούλα, ο Φερνάντο Χαντάντ, ο υποψήφιος του PT, είναι σχεδιασμένος να αποτελέσει το άβαταρ αυτής της πολιτικής. Στον αντίθετο, συμπληρωματικό πόλο, βρίσκεται o Mπολσονάρο. Συνοψίζοντας, αυτοί είναι δύο διαφορετικοί τρόποι για να διαχειριστεί η κρίση της Βραζιλίας: το PT προσφέρει σταθερότητα μέσω της συμφιλίωσης, ενώ ο Μπολσονάρο προτείνει το ίδιο μέσω της βίας. Και οι δύο είναι προσωρινές, και αναγκαστικά ασταθείς, απαντήσεις μιας μπουρζουαζίας που βρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης. Επειδή αυτό που επωάζει η κυρίαρχη τάξη, είναι ένας μπολσοναρισμός χωρίς τον Μπολσονάρο. Στη Γαλλία, η φασίστρια Μαρίν Λεπέν διαμαρτυρήθηκε για εκείνους που πήγαν μαζί για να την νικήσουν στο δεύτερο γύρο. Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτό που είπε η δυσαρεστημένη Λεπέν, είναι ότι εκλέγουν κάποιον που εφαρμόζει τις δικές της πολιτικές αλλά χωρίς να κάνει θόρυβο. Κάτω από τη σκόνη των επόμενων εκλογών, η βραζιλιάνικη αστική τάξη δημιουργεί τον δικό της Μακρόν.
Περισσότερα »
16
10

Θοδωρής Δρίτσας: Η επανεξέταση της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι προφανέστατα αυτονόητη ανάγκη

Εννοώ ότι το ζήτημα είναι σοβαρό. Πρέπει βέβαια να το χειριστούμε με τον πιο σοφό τρόπο, αλλά δεν γίνεται να το αγνοήσουμε. Όπως, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αγνοήσουμε, ότι ταυτόχρονα έχει μεγάλη σημασία η διατήρηση της δυνατότητας αυτής της κυβέρνησης να ολοκληρώσει το έργο της. Προφανώς, πρέπει να σκεφτούμε πολύ και να εξαντλήσουμε όλη μας την ευρηματικότητα. Αλλά δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίσουμε. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί του, αντίθετα τον συμπαθώ, αλλά ο Πάνος Καμμένος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αν σκέπτεται ακόμα και το ενδεχόμενο να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, ας το πει ανοικτά, τώρα.
Περισσότερα »
16
10

Τασία Χριστοδουλοπούλου: Ονομαστικές ψηφοφορίες για να ξεκαθαρίσουν οι προοδευτικοί από το μπλοκ της παλινόρθωσης

Με ονομαστικές ψηφοφορίες για την κατάργηση του υποκατώτατου, την αύξηση του κατώτατου, την μείωση των εισφορών, την επιδότηση ενοικίων για νέους, την άρση της μείωσης συντάξεων και αφορολόγητου, θα τεκμηριωθεί στην πράξη ποιοι βουλευτές και κόμματα ανήκουν πραγματικά στον προοδευτικό πόλο και όχι στο «μπλοκ» της παλινόρθωσης του προηγούμενου καθεστώτος που πρεσβεύει ο κ. Μητσοτάκης για να αποκόψει όσα κάναμε από την ελληνική κοινωνία.
Περισσότερα »
14
10

Η μεσανατολική τραγωδία σε χίλιες λέξεις

Τι γίνεται σήμερα; Τίποτε δεν γίνεται -μια από τα ίδια. Πενήντα χρόνια κατοχή, τίποτε δεν άλλαξε. Το ίδιο πλαίσιο -ναι, περισσότεροι έποικοι, περισσότερη ωμή βία και μεγαλύτερη αίσθηση ότι έτσι θα μείνουν τα πράγματα. Αυτό είναι το Ισραήλ (...). Και το Ισραήλ είναι πολύ εθνικιστικό, πολύ δεξιό και πολύ θρήσκο -και η ισραηλινή κυβέρνηση αντανακλά πολύ καλά τον ισραηλινό λαό. Ο Νετανιάχου είναι ο καλύτερος για να παρουσιάσει την οπτική του Ισραήλ -ισχύς, ισχύς και πάλι ισχύς, διαιώνιση του στάτους κβο για πάντα, απόλυτη δυσπιστία απέναντι στους Αραβες, καμία διάθεση συμβιβασμού μαζί τους, ποτέ. Να ζούμε μόνο με το σπαθί μας, σε μια μόνιμη κατάσταση πολέμου.
Περισσότερα »
14
10

Τα καθίκια ακόμα και την τελευταία ώρα σκοτώνανε αδιάκριτα

Τα τεθωρακισμένα έφευγαν βιαστικά ρίχνοντας ριπές στα παράθυρα των σπιτιών. Τα καθίκια ακόμα και την τελευταία ώρα σκοτώνανε αδιάκριτα. Στον διάολο να πάνε οι κερατάδες οι Γερμαναράδες. Μια σφαίρα πέρασε μέσα από τα παντζούρια μας, που είχανε ν' ανοίξουν πάνω από δύο χρόνια, έξυσε το κεφάλι της μάνας μου και καρφώθηκε στον τοίχο πίσω της.
Περισσότερα »
10
10

Goran Janev: Το χάσμα στη μακεδονική κοινωνία παραμένει μεγάλο

Νομίζω ότι ξεχνάμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο: τη βασική και ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οποιαδήποτε εκτίμηση δεν συμπεριλαμβάνει αυτη την παράμετρο κινδυνεύει να χαρακτηριστεί απλοϊκή. Η αλλαγή του ονόματος είναι εκβιαστική και εκφοβιστικη απαίτηση. Τόσο η ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ υποχώρησαν μπροστά στους έλληνες εθνικιστές και αποφάσισαν εδώ και πολύ καιρό ότι η αξιοπρέπεια των μακεδόνων, το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό και την κρατική υπόσταση δεν είναι τόσο σημαντικό όσο οι διαθέσεις των ελλήνων εθνικιστών. Κανείς απ’ όσους υπερψήφισαν τη συμφωνία δεν είναι άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, αλλά έχουν συνειδητά αποφασίσει να καταπιούν την περιφάνεια τους και να βάλουν ένα τέλος σε αυτή την κωμωδία.
Περισσότερα »
09
10

Κώστας Μελλάς: Να είμαστε επιφυλακτικοί όσον αφορά τον προϋπολογισμό

Πάγια θέση του ΣΕΒ είναι να κοιτά μόνο τα συμφέροντα των μελών του. Επιδιώκει πάση θυσία να μην αλλάξει τίποτα στην αγορά εργασίας και γι’ αυτό θεωρεί «παροχές» την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όταν υπάρχει ένα υπερπλεόνασμα, έστω κακώς παραγόμενο μέσα από την υπερφορολόγηση, πρέπει να επιστρέψει στην οικονομία με κάποιο τρόπο. Και επιστρέφει σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, κατά την άποψη της κυβέρνησης. Αν ήταν μια άλλη κυβέρνηση διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού θα είχε άλλες επιλογές όπως αυτές που υποστηρίζει ο ΣΕΒ.
Περισσότερα »
08
10

Luciano Wexell Severo: Θα κερδίσει όποιος έχει λιγότερη απόρριψη

Αντιμετωπίζουμε την πτώχευση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τον πολιτισμικό κατακερματισμό, την απώλεια της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας, το σπάσιμο των βασικών προτύπων συνύπαρξης. Αυτό που διακυβεύεται είναι η τύχη των αποθεμάτων πετρελαίου, των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής προστασίας, των κρατικών επιχειρήσεων και των δυνατοτήτων αυτόνομης επιστημονικό-τεχνολογικής ανάπτυξης. Στο διεθνές πλαίσιο αφορά το μέλλον των χωρών BRICS, την προώθηση ενός πολυπολικού κόσμου από τις πρωτοβουλίες συνεργασίας των χωρών του Νότου, το σχέδιο ένταξης της Νότιας Αμερικής, τη στήριξη των πρωτοβουλιών εκβιομηχάνισης της UNASUR (Ένωση των χωρών της Νοτίου Αμερικής) και της CELAC (Κοινότητα των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής). Δηλαδή, θα υπάρξουν άμεσες συνέπειες και στις γειτονικές χώρες.
Περισσότερα »
07
10

Μάκης Μπαλαούρας: Να δώσουμε ξεκάθαρο στίγμα αριστερής πολιτικής μετά τα Μνημόνια

Εμείς επιδιώκουμε τη δίκαιη ανάπτυξη, δηλαδή την ανάπτυξη με προστασία της εργασίας και με αυξήσεις μισθών. Κάποια πράγματα ήδη τα ξεκινήσαμε: αμέσως μετά τη λήξη του Μνημονίου προχωρήσαμε στην αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, που οδηγεί σε αυξήσεις μισθών. Παράλληλα, βάλαμε μπροστά τη διαδικασία για τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού με κατάργηση του υποκατώτατου για τη νεολαία, που θα τεθεί σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2019. Προχωράμε, ακόμη, στη μείωση του ΕΝΦΙΑ, με προτεραιότητα στη λαϊκή κατοικία. Και εμβαθύνουμε τα μέτρα για την προστασία των πολιτών που ζουν χαμηλότερα από το όριο της φτώχειας, για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας κ.λπ. Όλα αυτά θεωρώ ότι δίνουν ένα επιπλέον στίγμα αριστερής πολιτικής. Χρειαζόμαστε όμως ακόμη πολλή προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε περαιτέρω τη μεγάλη πληγή της κρίσης, την ανεργία, με ενεργητικά προγράμματα απασχόλησης, όπως αυτά που ήδη ανακοινώθηκαν, αλλά και για να προχωρήσουμε σε αποφασιστικότερες τομές από τα υπουργεία για τη βελτίωση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης. Αυτά απαιτούν σχέδιο, τόλμη, αποφασιστικότητα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάταξη του κόμματος και η ενεργοποίηση των μελών και των στελεχών του, που ήδη μπαίνει στις ράγες.
Περισσότερα »
07
10

Αννέτα Καββαδία : Ο κόσμος της εργασίας προτεραιότητα στον προϋπολογισμό

Η πιο σημαντική όμως υποχρέωση της κυβέρνησης, μετά τη λήξη των μνημονίων, ήταν η υποχρέωση να καταθέσει έναν προϋπολογισμό που να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιος, δηλαδή έναν προϋπολογισμό που θα έχει ως προτεραιότητα τον κόσμο της εργασίας και, ιδιαιτέρως, όσους επλήγησαν περισσότερο στα χρόνια της κρίσης. Πρέπει λοιπόν εμβληματικά να αναφέρουμε πως, επιτέλους, αυξάνεται ο κατώτατος μισθός, επαναφέρονται οι συλλογικές συμβάσεις, δηλώνεται με σαφήνεια ότι το μέτρο της περικοπής των συντάξεων δεν είναι αναγκαίο, προβλέπεται η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10% μεσοσταθμικά, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ελεύθερων επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, η μείωση φορολογίας διανεμόμενων κερδών, η σταδιακή μείωση του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων από 29% σε 25% με μείωση κατά 1% κατ’ έτος, η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέους κάτω των 25 ετών, η εισαγωγή ενός νέου προγράμματος επιδότησης ενοικίου με οικονομικά και οικογενειακά κριτήρια, η ενίσχυση των σχολικών μονάδων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, η ενίσχυση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» και πολλά άλλα ακόμα.
Περισσότερα »