ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα, να υπερασπιστούμε τη ζωή…
Ανακτώντας τις δημόσιες υπηρεσίες
Οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων υποστηρίζουν ότι οι ιδιώτες είναι οι πιο κατάλληλοι να διαχειρίζονται τις δημόσιες υπηρεσίες αφού είναι ικανότεροι και τις αναβαθμίζουν. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει και τώρα οι πολίτες αναζητούν λύσεις προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της διαχείρισης. Η διαχείριση των δημόσιων αγαθών σε τοπικό επίπεδο δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα δημοκρατικής παρέμβασης από τους πολίτες κι αυτός είναι ο λόγος που ολοένα και περισσότερες πόλεις ακολουθούν αυτή τη λύση δημιουργώντας ένα πραγματικό ρεύμα τα τελευταία χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση. Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο εξασφαλίζεται καλύτερη διαχείριση αλλά διαχέεται η δημοκρατία περισσότερο, στόχος ιδιαίτερα σημαντικός από μόνος του.
Ξαναδιαβάζουμε τον Άγγελο Ελεφάντη, στοχεύουμε στη Γενική Παιδεία
Σ’ αυτά τα κρίσιμά χρόνια του λυκείου συντελείται η ηλικιακή ωρίμανση του εφήβου, πραγματοποιείται η δέουσα συσσώρευση γνώσεων, μορφοποιούνται οι δεξιότητες και τα ενδιαφέροντα του μαθητή. Ώστε µόνο σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια το αγαθό της γενικής παιδείας μπορεί να γίνει πλέον ο ώριμος καρπός, το αποτέλεσμα μιας μακράς σχετικά μαθητείας, άσκησης, προσωπικής βίωσης, ανεξάρτητα από τον μελλοντικό επαγγελματικό προσανατολισμό.
(...)
∆εν υπάρχει άλλη λύση παρά η δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και η πλήρης αποσύνδεση του λυκείου από τις διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η απεξάρτηση της λυκειακής αποφοίτησης από την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τότε και οι εξετάσεις σε όλα τα διδασκόμενα στο λύκειο μαθήματα, οι προαγωγικές και οι απολυτήριες, θα αποκτούσαν την παιδευτική τους λειτουργία.
(...)
Δεν είναι να διαμορφώσει φυσικούς, βιολόγους, μαθηματικούς, γλωσσολόγους, ιστορικούς, μουσικούς, λογοτέχνες κ.λπ. Σκοπός της είναι οι απόφοιτοι του λυκείου να εγκολπωθούν στοιχεία της αποθησαυρισμένης γνώσης και ευαισθησίας ώστε οι μαθητές να κατανοούν το σώμα τους, να επικοινωνούν µε τις τέχνες, να γνωρίζουν την ιστορία της χώρας τους και του κόσμου, να εγκολπωθούν βασικές έννοιες μαθηματικών, φυσικής, χημείας, να τους ανοίγεται µε δυο λόγια ο κόσμος της κοινωνικής, της φυσικής και της καλλιτεχνικής πραγματικότητας.
Λύση τώρα για τον απεργό πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη
Είμαστε ανεπιφύλακτα μαζί του, χωρίς υποσημειώσεις και εξουσιολαγνικά τερτίπια. Και είναι σαφές ότι όσα διεκδικούσαμε με πείσμα απέναντι σε συντηρητικής και αυταρχικής προέλευσης πολιτικούς, τα διεκδικούμε ακόμα περισσότερο σήμερα και όχι
μόνο. Τα απαιτούμε από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Λύση τώρα.
Ποτέ ξανά
Eίναι πικρό, αλλά τις χθεσινές σκηνές στο κέντρο της Αθήνας, τις έχουμε ξαναδεί ή μάλλον τις βλέπαμε διαρκώς, όλη περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Και δεν είναι μόνο τα γεγονότα αδικαιολόγητης βίας της Τετάρτης 14/03/2018, έξω από το συμβολαιογραφείο της οδού Θεμιστοκλέους, αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα έξω από το Υπουργείο Παιδείας της περασμένης εβδομάδας,όπου δάσκαλοι και δασκάλες, καθηγητές και καθηγήτριες, μόνιμοι, αναπληρωτές, αδιόριστοι, υπέστησαν την αδικαιολόγητη βία των ΜΑΤ ,γεγονός που και σωστά στιγματίσθηκε και από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας. Ολα τα παραπάνω θέτουν σκληρά και σοβαρά ερωτήματα, και κυρίως το ερώτημα εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να περιορισθούν μέχρι οριστικής εξαφάνισης τα φαινόμενα καταστολής. Γνωρίζουμε ότι σε πολιτικό επίπεδο η απάντηση είναι καταφατική ,όμως αυτό δεν αρκεί, χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της ΕΛ.ΑΣ. (απαγόρευση χρήσης χημικών, υποχρεωτική χρήση διακριτικών στα όργανα). Εδώ οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι ήδη έχουμε αργήσει, καθώς έχουν περάσει 3 χρόνια από την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης και το επίδικο παραμένει ανοιχτό. Είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι η κοινωνική διαμαρτυρία, ακόμα και όταν τα κίνητρά της είναι ασαφή, δεν αντιμετωπίζεται με ποινικοποίηση και καταστολή. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξουν οι πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την απόλυτη προστασία της κατοικίας των αδύναμων οφειλετών, μόνο έτσι θα πεισθεί η κοινωνία.
Μια ρεαλιστική λύση για το Μακεδονικό
Θεωρούμε το ζήτημα επίλυσης του μακεδονικού ως ευκαιρία. Aρκεί να μην φοβηθούμε τον ακροδεξιό εσμό που άδραξε την ευκαιρία για να ξεδιπλώσει τον οπισθοδρομικό κρετινισμό του, ούτε την ακροδεξιάς απόκλισης ηγετική ομάδα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακόμα κι αυτή η κυβέρνηση Σημίτη, στην υπόθεση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αναδεικνύει το μίνιμουμ πολιτικό θάρρος που απαιτείται σε ανάλογες περιπτώσεις. Είναι σαφές άλλωστε ότι όταν υλοποιείται το αυτονόητο, το εύρος της επιμονής στο ανορθολογικό αίτημα περιορίζεται. Δική μας πεποίθηση είναι ότι στον αντίποδα της αδιέξοδης εθνικιστικής ρητορικής, μπορεί να υπάρξει ένα ισχυρό και διευρυμένο μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων που με αποφασιστικότητα θα υποστηρίξει την οριστική λύση της διαφοράς με την ΠΓΔΜ, μέσω μία συμβιβαστικής λύσης για την ονομασία της γείτονος, την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, με όλες τις θετικές επιπτώσεις που αυτό θα έχει στην ευρύτερη περιοχή.
Αποχαιρετισμός στον Θοδωρή Μιχόπουλο
Ο Θοδωρής Μιχόπουλος "έφυγε" σήμερα τα ξημερώματα. Έμπειρος δημοσιογράφος με πολυετή παρουσία τόσο στη δημόσια, όσο και στην ιδιωτική τηλεόραση, αλλά και με σημαντική κοινωνική δράση και πολιτική παρουσία, ο Θοδωρής Μιχοπουλος βρέθηκε μετά τις εκλογές του 2015 στην θέση του επικεφαλής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού, ενώ για σημαντικό διάστημα είχε την ευθύνη για την ενημέρωση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους δανειστές. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος και βασικός συνεργάτης μέχρι σήμερα της εφημερίδας «Εποχή». Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Δευτέρα, στις 4:00 μ.μ. στο 1ο Νεκροταφείο.
Οι 53 για την απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας
Η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν ομόφωνη καθώς όχι μόνο τα μέλη των 53, αλλά και άλλοι, εξέφρασαν σοβαρές αντιρρήσεις σε μια σειρά θέματα. Σε κάθε περίπτωση το κείμενο της απόφασης δεν ανταποκρίνεται στα συμπεράσματα και τον πλούτο του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στην 5ωρη συνεδρίαση του οργάνου.
Ευτυχώς στα γήπεδα δεν υπάρχουν μόνο «Τσιάρτες».
Ο Βασίλης Τσιάρτας ανήκε σε μία «γενιά» αθλητών η οποία ναι μεν πρωταγωνίστησε εντός των αγωνιστικών χώρων, κατάφερε όμως να «λάμψει» δια της σιωπής της σε όλα τα υπόλοιπα. Ή μάλλον κάτι ακόμη χειρότερο: ενώ δεν βρήκε λέξη να αρθρώσει για τα όσα εγκληματικά συνέβαιναν στον τόπο, ειδικά τα τελευταία χρόνια της μεγάλης κρίσης, ένιωσε τώρα την ανάγκη να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τα «αφύσικα» και τους «παιδόφιλους» που κρύβει μέσα του το νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Κατάφερε δηλαδή να αποδείξει για ακόμη μία φορά τον συντηρητισμό και την πλήρη άγνοιά της για όλα όσα συμβαίνουν εκτός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων.
Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ
Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ιδρύθηκε σα σήμερα το 1941. Αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα της Κατοχής, δημιούργησε τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη και άλλες μετωπικές οργανώσεις. Σκοπός του ΕΑΜ, ανάμεσα σε άλλα ήταν "η κατοχύρωσις του κυριαρχικού τούτου δικαιώματος του Ελληνικού Λαού, όπως αποφανθή περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του, από πάσαν αντιδραστικήν απόπειραν, ήτις θα τείνη να επιβάλη εις τον λαόν λύσεις αντιθέτους προς τας επιθυμίας του".