02
06

Πάνος Σκουρλέτης: Το Ταμείο Ανάκαμψης να μη γίνει μοχλός ενίσχυσης της Γερμανίας

-Η Ευρώπη βρίσκεται σε σημείο καμπής. Κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία, η ΕΕ βάζει για πρώτη φορά νερό στο κρασί της. Αυτό δεν μπορεί να το προσπεράσουμε. Η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, η μη συμπερίληψη των δαπανών Υγείας στον υπολογισμό των δημοσιονομικών στόχων και η μιας μορφής αμοιβαιοποίηση του χρέους που προβλέπει η πρόταση της Κομισιόν, είναι στοιχεία μιας διαφορετικής λογικής. Το ζήτημα τώρα είναι πώς αυτά δεν θα αποτελέσουν εξαιρέσεις, αλλά θα αφήσουν τον αποτύπωμά τους στους ευρωπαϊκούς κανόνες. Η απάντηση θα εξαρτηθεί από τους συσχετισμούς δυνάμεων. Ωστόσο, απαιτούνται επιπλέον διευκρινίσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης. Πού θα διοχετευτούν αυτά τα χρήματα; Θα υπάρξουν αιρεσιμότητητες, δηλαδή απαιτήσεις για διαρθρωτικές αλλαγές που θα επιδεινώσουν τη θέση της μισθωτής εργασίας. Το πακέτο θα προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες ανάγκες της ελληνικής οικονομίας ή θα διοχετευτεί αποκλειστικά στους τομείς όπου η Γερμανία έχει προβάδισμα, όπως η Ενέργεια, λειτουργώντας ουσιαστικά ως μοχλός επιδότησης της γερμανικής οικονομίας; Θα καταστεί δυνατό να αξιοποιηθεί  το πακέτο με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας στην κατεύθυνση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου; (...) Το Μένουμε Όρθιοι είναι ένα πρόγραμμα μέτρων άμεσης εφαρμογής που δεν υποκαθιστά την ανάγκη για ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο βαθιών αλλαγών στην οικονομία. Γι’ αυτό και το ονομάσαμε πρόγραμμα-γέφυρα. Σήμερα βλέπουμε ότι ζητήματα  που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και πριν το 2015, για την ίδια την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, γίνονται πλέον αντιληπτά. Δικαιώνονται οι θέσεις μας ότι τα δημόσια αγαθά πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους, ότι το Δημόσιο πρέπει να είναι ισχυρό διακριτό ρολό  στην οικονομία, ότι το ΕΣΥ πρέπει να αναβαθμιστεί και να παραμείνει δημόσιο. Ως χώρος οφείλουμε να διαμορφώσουμε μια συνολική προγραμματική πρόταση που θα πιάσει και άλλα ζητήματα. Είναι δυνατόν να επιχορηγηθούν μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς να αποκτήσει το κράτος μερίδιο στη μετοχική σύνθεση τους; Μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς ισχυρό δημόσιο πυλώνα του τραπεζικού συστήματος; Και βέβαια όλη αυτή η συζήτηση πρέπει να θέτει ως προτεραιότητα  την  αντιμετώπιση  της κλιματικής κρίσης που για να είναι αποτελεσματική προϋποθέτει την αλλαγή του σημερινού παραγωγικού μοντέλου.
Περισσότερα »
29
05

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Όσο καλύτερη η πρόταση της Κομισιόν τόσο αδυνατίζει η θέση της ΝΔ για το εμπροσθοβαρές πρόγραμμα (Video)

Ο κ. Μητσοτάκης παραδοσιακά επιθυμεί τον περιορισμό του δημοσίου και την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Για λίγο με την κρίση κόλλησε και μίλησε για τη σημασία του δημοσίου συστήματος υγείας και χειροκρότησε τους γιατρούς. Αλλά πολύ γρήγορα επανήλθε και μίλησε για τη σημασία του ιδιωτικού πυλώνα στην υγεία καθώς και για τα ΣΔΙΤ. Δεν ανησυχούμε λοιπόν, επανήλθε. Παραμένει όμως το ερώτημα του ρόλου του ιδιωτικού τομέα στη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. Δεν είδαμε να βοήθησε και πολύ. (...) Οι προτάσεις του κ. Μητσοτάκη για εξοπλισμό, γιατρούς και νοσηλευτές που θα νοικιάζει ο ιδιώτης  στο νοσοκομείο χωρίς κανένα ρίσκο, αφού η πελατεία θα είναι του νοσοκομείου, είναι ο ορισμός της κρατικοδίαιτης επιχείρησης, και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί υγιή επιχειρηματικότητα. (...) Πάντως ένα είναι βέβαιο. Δεν είναι στο DNA της ΝΔ ο δημόσιος τομέας και φαίνεται να μην έχει μάθει τίποτα ούτε από την κρίση ούτε του 2009, ούτε την τωρινή. Όμως οι υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις δεν έχουν δικαιολογία. Παρεμβάσεις που προϋποθέτουν την επίλυση στο θέμα του χρέους ή την ύπαρξη σοσιαλισμού, δεν βοηθούν.
Περισσότερα »
29
05

Η «δίκη Τοπαλούδη» ήταν ένα μεγάλο χτύπημα στην «κουλτούρα βιασμού»

Η «υπόθεση Τοπαλούδη» θεωρήθηκε εμβληματική για το φεμινιστικό κίνημα, που έχει βγει ξανά ορμητικά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Πλειάδα γυναικείων και φεμινιστικών, ακτιβιστικών και θεσμικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων, μαζί με γυναίκες δημοσιογράφους, νομικούς, κ.ά., επέβαλαν στη δημόσια σφαίρα την άγνωστη –στην Ελλάδα– λέξη «γυναικοκτονία», επισείοντας συχνά την αντίδραση και τη σεξιστική χλεύη. Διεκδίκησαν το χώρο που τους αναλογούσε για να μιλήσουν για τις χιλιάδες καταγεγραμμένες γυναικοκτονίες παγκοσμίως, για τις δεκάδες στη χώρα μας, για ένα έγκλημα που αποτελεί την πιο ακραία έκφραση της έμφυλης βίας. Απαίτησαν τη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας, την αναγνώριση του σεξιστικού και μισογυνικού κίνητρου σε αυτά τα εγκλήματα. Συνδέθηκαν με τη φεμινιστική κίνηση άλλων χωρών. Συνομίλησαν με χιλιάδες νεαρές γυναίκες, που «το πήραν πολύ προσωπικά», γιατί είδαν κατάματα πως καμία γυναίκα και θηλυκότητα δεν μπορεί να είναι ασφαλής μέσα στην πατριαρχία. Έτσι, η ενσώματη εμπειρία του μισογυνισμού και της έμφυλης βίας, καθημερινότητα για την πλειονότητα των γυναικών και των θηλυκοτήτων, μετατράπηκε από ατομικό βίωμα σε συλλογικό τραύμα αλλά και υπόσχεση για αγώνα, πάνω στο νεκρό σώμα της Ελένης. Η βοή από αυτό το μελίσσι των επίμονων «εργατριών μελισσών» άγγιξε ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας. Βρήκαμε συμμάχους. Κάναμε εχθρούς. Το κίνημα μας ωρίμασε βίαια.
Περισσότερα »
29
05

Γιώργος Μπουγελέκας: Τα όρια

«Αποφεύγετε την παράβαση των εντολών που δίνουν οι ειδικοί. Έτσι μείνατε ζωντανοί τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής σας. Κανένας δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις για το μέλλον. Ούτε εμείς, η υπεύθυνη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, που σας έσωσε από την καταστροφή. Από την πρώτη στιγμή σας είχαμε προειδοποιήσει: η προσπάθεια θα είναι σκληρή και μακρόχρονη. Κάνετε υπομονή και σε καμία περίπτωση όνειρα για πλήρη και άμεση κατάργηση των περιοριστικών μέτρων. Είναι απολύτως επικίνδυνο για την εθνική οικονομία, το μέλλον της πατρίδας και τη ζωή σας. Μην ξεχνάτε: οι περιορισμοί καταπατώνται μόνο από τους τρομοκράτες και τους εχθρούς των διαρθρωτικών αλλαγών».
Περισσότερα »
28
05

Τραγωδία ή φάρσα;

Σήμερα, που δειλά δειλά βγαίνουμε από την πανδημία, έχει καταστεί αυταπόδεικτη η σημασία διατήρησης ενός ισχυρού ρυθμιστικού, και όχι μόνο ρόλου, για το δημόσιο ειδικά στην υγεία, όπως ακόμη και σε τομείς που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη διαβίωση, τα κοινωνικά αγαθά του νερού και της ενέργειας. Το δημόσιο και η πολιτεία καλούνται ακόμη να επιτελέσουν καθοριστικό ρόλο, μέσω πολιτικών και δημόσιων επενδύσεων, στην ανάκαμψη της οικονομίας, στη στήριξη της κοινωνίας και τη διατήρησης της απασχόλησης εν μέσω της διαφαινόμενης οικονομικής κρίσης μετά την πανδημία. Ας μάθουμε λοιπόν από την ιστορία και ας μην επιτρέψουμε να την επαναλάβει κανείς, ως φάρσα, διότι το αντίτιμο το πλήρωνε πολύ ακριβά η ελληνική κοινωνία για μία ολόκληρη δεκαετία.
Περισσότερα »
27
05

Νίκος Μπελαβίλας: Για την ανάπλαση της Αθήνας

Η ανάκτηση του δημοσίου χώρου στην Αθήνα είναι ένα διαχρονικό στοίχημα. Μαθαίνουμε από λάθη του παρελθόντος, ξέρουμε τις επιπτώσεις του gentrification, βλέπουμε τα κακά στου Ψυρρή και στο Μεταξουργείο.  Παράλληλα, δεν μπορώ να φανταστώ ξανά την Κορεατική Αγορά, τη σημερινή πλατεία στην Πειραιώς απέναντι από την Τεχνόπολη, στη θέση της με τα ερείπιά της, ούτε την Ερμού και την Αποστόλου Παύλου ξανά άξονα χιλιάδων ΙΧ. Πρέπει να το συμφωνήσουμε, για να βάλουμε μία βάση στη συζήτηση. Και για εκείνα τα έργα υπήρξε περίσσιος προβληματισμός. Τελικά καλώς έγιναν. Χρειάζεται προστασία των χρήσεων βιοτεχνίας και εμπορίου. Ναι. Ενιαίο σχέδιο με κορεσμένες περιοχές για ξενοδοχεία και Airbnb. Ναι. Αστυνόμευση των παράνομων σταθμεύσεων και της κατάληψης των πεζοδρομίων. Ναι. Σφιχτός προσδιορισμός της έκτασης των τραπεζοκαθισμάτων χωρίς κατασκευές. Ναι. Διάχυση των έργων στις λαϊκές γειτονιές μέσω πράσινων διαδρομών. Ναι. Και αν δεν τηρηθούν οι όροι, εκεί είναι το ζήτημα. Σε αυτά πρέπει να πέσει το βάρος, όχι στην άρνηση όσων λέγαμε πάντα. Δεν γίνεται τόσα χρόνια να ζητάμε διεύρυνση του δημόσιου χώρου και τώρα να λέμε «αφήστε μέσα του τα ΙΧ, με το καυσαέριο, τον κίνδυνο για τους πεζούς, την υποβάθμιση, επειδή το κυκλοφοριακό χάος εξασφαλίζει ότι δεν θα έλθουν οι ‘κακοί’».
Περισσότερα »