Κωστής Παπαϊωάννου

Δύσκολα θυμάται η εκπαιδευτική κοινότητα στο λύκειο άλλη χρονιά να κλείνει με τέτοιο αίσθημα ματαίωσης…

Χίος: από τις ανοιχτές αγκαλιές στο πογκρόμ Ν. ΣΟΥΖΑΣ, Ι. ΜΕΡΜΗΓΚΑ, ΤΖ. ΔΙΑΚΟΥΜΑΚΟΥ, «Γιατί η…

Πριν αρχίσει η δίκη της Χρυσής Αυγής, συνειδητοποιήσαμε ότι θα ήταν η πρώτη μεγάλη δίκη…

Είναι στ’ αλήθεια νίκη ή απλώς δε φάγαμε γκολ; Φωνάζουμε πως είναι σκοταδιστές όταν οργανώνουν…

Ήταν πολλές οι αντιδράσεις στην απαράδεκτη αποστροφή του Κωνσταντίνου Τζούμα για τη γυναικεία φλυαρία ως…

Δείτε όσους τον βιασμό τον λένε ροζ πάρτι. Φαντασιώνονται προκλητικά ρούχα, καμπύλες και «ντεκολτέ». Ακούνε σεξουαλική επίθεση σε σουίτα ξενοδοχείου και φθονούν τον πλούτο και την επιβολή. Ουίσκια, πούρα και λυμένες γραβάτες. Ακούνε «όχι» και σκέφτονται ψηλοτάκουνα. Η κατανόηση στον βιασμό έχει κι ένα υπόστρωμα σεξουαλικής πείνας, στέρησης. Η τοξικότητα κρύβει απωθημένα. Κρύβει απωθημένη επιθυμία, άρνηση παραδοχής της, προβολές, ενοχές και αποσιωπήσεις. Τα κίτρινα Μέσα, συντηρητικά, σεμνότυφα και υποκριτικά, τρέφουν τη σεξουαλική λιγούρα. Μοιράζουν λειψές φαντασιώσεις σε στερημένα πρεζάκια: ο καύσωνας είναι μπικίνι, η μαθητική παρέλαση μπουτάκια, η ημέρα κατά του AIDS γυμνά φιλιά με φλούο στην οθόνη. Τα Μέσα τζογάρουν πάνω στη λιγούρα, παίζουν ριάλιτι βασισμένα στην κακοποίηση, την έκθεση, τη σεξουαλική υποταγή. Πατριαρχία και ματσίλα. Και όταν σκάει υπόθεση βίας, κατασκευάζουν μια κλειδαρότρυπα. Μόνο μέσα από την κλειδαρότρυπα υπάρχουν. Σαν τον μπάρμπα που ξερογλείφεται με τον πισινό της μικρούλας και όταν τον πάρουν είδηση σχολιάζει επικριτικά τη κοντή της φούστα. Από την σεξουαλική λιγούρα σιτίζονται, αυτή γαργαλάνε. Η βία και η υποταγή είναι η μια όψη της σεξουαλικής βίας. Τα καρτέλ, το σκοτεινό υπόστρωμα, το χρήμα, οι διασυνδέσεις των ελίτ. Η υπόθεση της Θεσσαλονίκης έχει άρωμα Κολομβίας. Η υποδοχή της από κομμάτια της κοινής γνώμης φανερώνει και μια κρίσιμη μάζα που, παρά την σεξουαλική υπερέκθεση, είναι βαθύτατα πεινασμένη, στερημένη και μνησίκακη. Δε συγχωρεί ούτε το «θέλω ανοιχτά» ούτε και το «δε θέλω». Μαζί τους έχουμε να αναμετρηθούμε. Είναι ο αερόσακος των βιαστών και κακοποιητών.

Ατιμωρησία και συγκάλυψη, επιμερισμός ευθύνης στα θύματα (τι γύρευε εκεί;), σχετικοποίηση του βιασμού, σερφάρισμα του…

Ένας παπάς που πέρασε διά πυρός και σιδήρου.

Η επέτειος είναι μια υπόμνηση για τα μείζονα της εποχής. Κι από τα μείζονα το μέγιστο η ελευθερία να πληροφορούμαστε και να πληροφορούμε. Να μιλάμε και να μετέχουμε. Αυτό είναι σε ανοιχτή διακινδύνευση σήμερα, από μια βουλιμική πανοπτική κρατική εξουσία με ρίζες στο βαθύ κράτος και από εταιρικά συμφέροντα σε διαπραγμάτευση και ώσμωση μαζί της. Όχι μόνο μιντιακά, και άλλα. Σε τρεις ανθρώπους, διαφορετικούς, σημερινούς η σκέψη τούτη τη μέρα του Πολυτεχνείου. Στην δημοσιογράφο του Alterthess Stavroula Poulimeni στην οποία η εταιρία Ελληνικός Χρυσός έκανε αγωγή με την οποία ζητάει υπέρογκη αποζημίωση γιατί απλώς δημοσίευσε την είδηση μιας καταδίκης της εταιρίας. Για την τακτική των SLAPP (Strategic lawsuits against public participation, Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού) στα σχόλια βάζω εξαιρετικό κείμενο του Stratis Bournazos. Στον ερευνητή δημοσιογράφο Stavros Malichudis και το Solomon που βρέθηκαν στο στόχαστρο της ΕΥΠ και των σκοτεινών μηχανισμών με αφορμή ρεπορτάζ για έναν 12χρονο Σύρο πρόσφυγα υπό κράτηση στην Κω. Η υπόθεση ξυπνάει τις χειρότερες μνήμες αλλά δείχνει και το σκοτεινό μέλλον, φέρνει οσμή από τον εφιάλτη του Snowden στη δική μας γειτονιά. Στα σχόλια η θέση του Solomon για την υπόθεση. Στην ολλανδή δημοσιογράφο Ingeborg Beugel που έπεσε θύμα δολοφονίας χαρακτήρα από φιλοκυβερνητικά μέσα αλληλοτροφοδοτούμενα με τον ανώνυμο εσμό του διαδικτύου και πρόθυμους επώνυμους. Μια δυσάρεστη ερώτηση στον πρωθυπουργό γέννησε σεξιστικές συνυποδηλώσεις, εθνικιστικά και ρατσιστικά συμφραζόμενα, βρόμικα υπονοούμενα για άδηλους πόρους και σκοπούς. Στους καιρούς της δυστοπίας ο πολιτικά ενοχλητικός γίνεται κοινωνικά λεπρός. Αυτό, πείτε στην κυρία Σώτη Τριανταφύλλου, θυμόμαστε σήμερα, μέρα που είναι. Εκείνη μπορεί να μην το θυμάται, δικαίωμά της είναι.

Φωνάζουμε για δικαιώματα γιατί είμαστε με την ασφάλεια. Φωνάζουν για ασφάλεια γιατί είναι με τον φόβο. Αυτό είναι το ζουμί, αλλά δεν καταφέρνουμε να το πούμε πειστικά. Δεν καταφέρνουμε να ψωμώσουμε τις λέξεις με το νόημά τους, να τους επιστρέψουμε το βάρος που τους αφαιρέθηκε. Εκείνοι μπορούν να κατασκευάσουν πολύ φόβο. Εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερο λόγο. Κι εκεί στεκόμαστε. Στην κόψη. Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις. Καταδίωξη, πιτσιρικάδες, τσιγγάνοι, κλεφτρόνια, λάστιχα στριγγλίζουν στη νύχτα, τους χάνουν, τους βρίσκουν. Στην άλλη άκρη, Πέραμα. Στριμώχνονται, όπισθεν στη φάκα. Πυρ. Καταιγισμός. Στο ψαχνό. Ένας κι ένας κι ένας. Ένας νεκρός, ένας τραυματίας, ένας φυγάς. Η εκτέλεση ως συμβάν. Η αλήθεια σκάει από παντού, ξεχειλίζει. 38 αλήθειες. Αδύνατον να αναιρεθεί συνολικά, να χτιστεί τελείως καινούρια αλήθεια, όπως άλλοτε. Plan b, επιχείρηση κατασκευής alter αλήθειας. Δες τα όπως στα λέω εγώ: ο άοπλος φυγάς απειλή ζωής για τον ένοπλο επιτιθέμενο διώκτη. Μην ακούς το νεκρό σώμα, άστο αυτό. Εμένα άκου: δεν ήταν τρομαγμένος άοπλος 18χρονος πατέρας συνοδηγός, ήταν 20χρονος σεσημασμένος οδηγός. Plan c: απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης. Αρκεί το σχήμα: φυλή = αποκλεισμός, αποκλεισμός = τεκμήριο ενοχής. Επόμενη φάση: η κυβέρνηση συνήγορος υπεράσπισης κρατικών οργάνων ελεγχόμενων για κακουργήματα. Οι ενοχλητικές φωνές που δείχνουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο αποτελούν εσωτερικό εχθρό. Ο θάνατος στο βιβλίο συμβάντων. Ασφάλεια, Κέντρο διαβιβάστε.