Macro

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις στην τουρκική οικονομία. Η ευχή μας είναι οι γείτονες να ξεπεράσουν γρήγορα τα προβλήματά τους. Ωστόσο, τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας δεν επηρεάζουν την καθαρή έξοδο της ελληνικής οικονομίας από τα μνημόνια. Η καθαρή έξοδος στηρίζεται: -Στη συμφωνία του Eurogroup για το ρύθμιση του χρέους. -Στο μαξιλαράκι ρευστότητας (cash buffer) που έχουμε δημιουργήσει και διασφαλίζει την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του Δημοσίου για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Κατά συνέπεια, ο σχεδιασμός της ελληνικής κυβέρνησης δεν επηρεάζεται από βραχυπρόθεσμες αναταράξεις στις χρηματαγορές. Στις 21 Αυγούστου η Ελλάδα ανοίγει νέα σελίδα και αυτό είναι οριστικό.

Οι αντικοινωνικές συνέπειες των φορολογικών καταφυγίων είναι πασίγνωστες και έχουν επισημανθεί τα τελευταία χρόνια από δεκάδες επιστημονικές και δημοσιογραφικές έρευνες με βασικότερο παράδειγμα τα Panama Papers. Μια νέα μελέτη έρχεται, ωστόσο, τώρα να ρίξει φως στις αρνητικές επιπτώσεις τους και σε ό,τι αφορά την καταστροφή του πλανήτη.

Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η κριτική της, προκαλεί σοβαρές παρεξηγήσεις από τη στιγμή που την αποσπούμε από το κοινωνικό, ταξικό περιεχόμενο της στρατηγικής στην οποία εγγράφεται. Το κυρίαρχο κοινωνικό μπλοκ στις καπιταλιστικές κοινωνίες αντιλαμβάνεται πάντα την κυριαρχία ως ένα απαραίτητο εργαλείο για την προαγωγή των δικών του συμφερόντων, τα οποία είναι θεμελιωμένα τόσο στην καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργασίας όσο και στην παγίωση των διεθνών θέσεων της.

«Αγαπημένοι μου, Σας γράφω τις τελευταίες μου γραμμές. Είναι η πρώτη ώρα της 14ης Αυγούστου 1954. Με ξύπνησαν για να με ειδοποιήσουν ότι το πρωί θα γίνει η εκτέλεσή μου. Τις τελευταίες αυτές ώρες που μου απομένουν τις αφιερώνω στους αγαπημένους μου. Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι ΠΟΤΕ μου ΔΕΝ υπήρξα προδότης, όπως με αποκαλούν οι κατήγοροί μου. Πάντα υπηρέτησα πιστά την ιδεολογία μου πιστεύοντας ότι εξυπηρετώ το λαό. Συγχωρώ τους κατηγόρους μου για τις πίκρες που μου ‘δωσαν την ώρα που χρειαζόμουν συμπάθεια και κατανόηση. Σας παρακαλώ και σας όλους να συγχωρήσετε και σεις τους κατηγόρους μου. Αυτό θα είναι για μένα ανακούφιση. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον πεθερό μου και πεθερά μου. Στον αγαπητό μου Βρασίδα, Δημοσθένη και γυναίκα του, που μου παραστάθηκαν στοργικά στη φυλάκισή μου. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στις αδελφές μου που ταλαιπωρούνταν να με επισκέπτονται κάθε εβδομάδα. Αποχαιρετώ τα’ αδέλφια μου Σπύρο και Γιώργη. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σ’ όλους, γνωστούς και αγνώστους, για τη συμπαράστασή τους ή την καλοσύνη που έδειξαν απέναντί μου στις κακές ώρες της ζωής μου. Στα ανίψια μου και ιδιαίτερα τη Γεωργία εύχομαι κάθε ευτυχία. Στην αγαπημένη μου Ιουλία, που μου στάθηκε αγαπημένη συντρόφισσα στα λίγα χρόνια της ζωής μας, εκφράζω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη στοργή και την αγάπη της. Της εύχομαι να ζήσει τη ζωή της και να ευτυχήσει. Στο αγαπημένο μου παιδί το ΔΗΜΗΤΡΗ εύχομαι να γίνει ΜΕΓΑΛΟΣ και ΧΡΗΣΙΜΟΣ άνθρωπος για το καλό το δικό του και του ελληνικού λαού. Σας αφήνω γεια Νίκος Φυλακή – Σανατόριο 13 προς 14 Αυγούστου 1954 Υ.Γ. Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι. (υπογραφή)»

Είναι όλο και πιο προφανές ότι η Γη θα χωριστεί σε τρεις μεγάλες αυτοκρατορίες, η κάθε μία από τις οποίες θα είναι αυτοδύναμη και δίχως επαφές με τον έξω κόσμο και η κάθε μία θα κυβερνιέται, με τον έναν ή τον άλλο μανδύα, από μια αυτοεκλεγμένη ολιγαρχία. Θα είναι αδύνατο η μία δύναμη να κατακτήσει την άλλη και θα είναι πιθανότερο να συνεχίσουν να κυβερνούν τον κόσμο μεταξύ τους, κάνοντας συνάμα δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να ανατραπεί αυτή η ισορροπία μόνον με αργές και αβέβαιες δημογραφικές μεταβολές. Παρ’ όλα αυτά, βλέποντας τον κόσμο στο σύνολό του, η παρακμή για πολλές δεκαετίες δεν είχε να κάνει με μια κίνηση προς την αναρχία, αλλά με την επαναφορά της δουλείας. Μπορεί να μην κατευθυνόμαστε προς μια ολική καταστροφή, αλλά προς μια εποχή τόσο φρικτά σταθερή, όσο σταθερές ήταν οι δουλοκτητικές αυτοκρατορίες της αρχαιότητας.