Macro

Ρωτάμε «έγκυρους κύκλους», «έμπειρες διπλωματικές πηγές», «καλά ενημερωμένα τραπεζικά στελέχη» και βέβαια το «στενό περιβάλλον» του ενός ή του άλλου πολιτικού. Από προχθές σε όλους αυτούς τους άκρως ενημερωμένους παράγοντες προστέθηκε η «Διάχυτη Πληροφόρηση». Την πρόσθεσε ο γραμματέας της Ν.Δ. Λευτέρης Αυγενάκης, συνεντευξιαζόμενος στον ΣΚΑΪ: «Υπάρχει ο φόβος και η αίσθηση, δεν νομίζω ότι θα γίνουν συντονισμένες ενέργειες από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει διάχυτη η πληροφόρηση, ότι κάποιοι είναι αποφασισμένοι ακόμα και να αλλοιώσουν τα εκλογικά αποτελέσματα». «Φόβος, Αίσθηση, Διάχυτη Πληροφόρηση». Αντικειμενικά πράγματα. Δημιουργούν μιαν εντύπωση επιστημονικότητας αρκετά πειστικότερη από την εντύπωση που θα προκαλούσες αν έλεγες «κάπου πήγα, κάποιον είδα, κάτι μου είπε να σας πω».

Πολύ σωστά το σκέφτηκαν οι επιτελείς του Κ. Μητσοτάκη: Αν δεν βάλουμε προεκλογικά θέμα επταήμερης εργασίας, πότε θα το βάλουμε; Να καταλάβει και ο κόσμος ότι έχουμε όραμα για την ανάπτυξη, δεν είμαστε τίποτα κολλημένοι στις ιδεοληψίες του χθες. Και να αποστομώσουμε και τους μαδούρους, που λένε ότι ο Μητσοτάκης είναι εναντίον της πλήρους απασχόλησης. Υπάρχει πληρέστερη απασχόληση από την εργασία επτά ημερών; Μετά ο Μητσοτάκης προσπάθησε να τα μαζέψει. Δεν έχω τίποτα εναντίον του πενθημέρου, είπε. Έχω φίλους που δουλεύουν πενθήμερο. Εμείς η Ν.Δ. είμαστε ένα μεγάλο κόμμα που αγαπάμε όλους τους εργαζόμενους, συμπλήρωσε. Ακόμα και τους επισφαλείς. Γιατί βοηθάνε τους επιχειρηματίες να βγάζουν λεφτά και γενικότερα είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου.

Τη στιγμή που ένας αριθμός ακροδεξιών ηγετών προσπάθησαν να κρατήσουν τον Μπάνον σε κάποια απόσταση, στην Ιταλία το χριστιανοκεντρικό και επικεντρωμένο στις οικογενειακές αξίες μήνυμά του έδειξε να εναρμονίζεται με εκείνο των υπερσυντηρητικών καθολικών. Με τη βοήθεια τους, βρίσκεται λίγα βήματα πριν το άνοιγμα μιας ακαδημίας για την Άκρα Δεξιά σε μοναστήρι κοντά στο Ανάνι. Ο Μπάνον σχεδιάζει να μετατρέψει το μοναστήρι σε κέντρο ενός ευρωπαϊκού δικτύου σχολών για υπερσυντηρητικούς. Η ακαδημία της ιουδαιοχριστιανικής Δύσης θα λειτουργήσει, ισχυρίζεται ο Μπάνον, ως εκκολαπτήριο για εθνικιστές ηγέτες του μέλλοντος. (...) Στόχος είναι να αναγνωριστούν και να προωθηθούν νέα ταλέντα, τονίζει αναφέροντας τα ονόματα της Μπέατριξ φον Στορχ του γερμανικού AfD, του Σεμπάστιαν Κουρτς από το αυστριακό Λαϊκό Κόμμα και της Μαριόν Μαρεσάλ, εγγονής του Ζαν Μαρί Λεπέν, ως παραδείγματα του είδους των αποφοίτων που ελπίζει να παραγάγει η ακαδημία. (...) Ο Μπάνον παραδέχεται ότι θα ήθελε να γυρίσει το ρολόι της προόδου, έαν όχι στα χρόνια του Μεσαίωνα, τότε «στη βικτωριανή περίοδο του τέλους του 19ου αιώνα. Ηταν μια εποχή που υπήρχε μεγαλύτερη ενότητα στις οικογένειες και περισσότερες παραδοσιακές αξίες. Οι άνθρωποι γνώριζαν έναν ηθικό κώδικα και προσπαθούσαν να ζήσουν με βάση αυτό τον κώδικα. Δεν υπήρχε η κοινωνική αναρχία που βλέπουμε σήμερα».

Ο σχεδιασμός μιας πολιτιστικής πολιτικής στοχευμένης στην ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού, των σχέσεων των κατοίκων στο πεδίο που τα εθνολογικά - πολιτισμικά τους στοιχεία τέμνονται, μια πολιτική που προάγει την συμπερίληψη και την αλληλεγγύη, είναι υποχρέωση κάθε δημοτικής αρχής που ενδιαφέρεται για την ίδια την πόλη περισσότερο από τη διοίκησή της. Με δεδομένο ότι το 20% των κατοίκων της Αθήνας είναι μεταναστευτικής καταγωγής, θα περίμενε κανείς η πολυπολιτισμικότητα να έχει απασχολήσει τις προηγούμενες δημοτικές αρχές και ο σχεδιασμός αυτός να είχε, έστω, συζητηθεί. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς το πολιτιστικό απόθεμα της Αθήνας τόσο σε δημόσιους χώρους και εγκαταλελειμμένα κτήρια όσο και σε "θεσμικό" πολιτισμό, δηλαδή τα μουσικά σύνολα του Δήμου, δημοτικές βιβλιοθήκες και δημοτικές πινακοθήκες.

Αντιμέτωποι με τη γενικευμένη άνοδο του ευρωσκεπτικισμού (Βέλγιο, Γαλλία) και μάλιστα με την εχθρότητα της κοινής γνώμης προς το ευρώ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ολλανδία), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις έχουν απαντήσει μέχρι στιγμής με προπαγάνδα και με τετελεσμένα γεγονότα. Δεν είναι πολύ αργά για να σκεφτούμε μια εναλλακτική λύση για να εξουδετερώσουμε την ωρολογιακή βόμβα που συνιστά το ευρώ. Σ’ αυτή την προοπτική θα πρέπει να υπάρξει ρήξη με τη φιλελεύθερη χρηματοπιστωτική και μονεταριστική λογική και να αντικατασταθούν μερικές βασικές ιδέες στην καρδιά του ευρωπαϊκού σχεδίου: Θα πρέπει να προωθηθούν θέσεις εργασίας και απασχόλησης, χρήσιμες και αποτελεσματικές. Θα πρέπει να υπάρξει διαρκής και ισορροπημένη ανάπτυξη των περιοχών, οικονομική και κοινωνική συνοχή, συνεργασία και αλληλεγγύη, μαζί, βέβαια, και νομισματική.

Μια εβδομάδα πριν από τις ευρωκάλπες και τα σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά, να αποδομήσουν τον Αλέξη Τσίπρα, να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να υπερασπιστούν όσα τόσα χρόνια έχτιζαν με κόπο ΜΜΕ, «παπαγαλάκια», αδωνιδοτρόλ, «Ομάδες Αλήθειας»... Η αγωνία είναι μεγάλη και το έργο ομολογουμένως πολύ δύσκολο. Η στήλη, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια, θα επιχειρήσει να συμβάλει με μερικές ιδέες, συνοψίζοντας τα βασικά επιχειρήματα και αποτρέποντας τους ερασιτεχνισμούς των χρηστών του διαδικτύου στη μάχη εναντίον του Τσίπρα...

Στις πιεσμένες περιοχές πρέπει να δίνεις κίνητρα στην εμπορική δραστηριότητα, γιατί όπως σωστά ειπώθηκε, όπου υπάρχει εμπορική δραστηριότητα, όπου υπάρχει ένας ζωντανός εμπορικός δρόμος, κρατάει και την περιοχή. Επίσης, πρέπει να εξασφαλίζεις το δικαίωμα στην κατοικία στις γειτονιές. Αν δεν τεθούν μέτρα για τη βραχυχρόνια μίσθωση, δε θα υπάρχουν οι υποδομές που κρατάνε τους ανθρώπους στις γειτονιές τους. Επίσης, απαραίτητη είναι η στήριξη στις λέσχες φιλίας και τις παιδικές χαρές. Αν δεν έχεις όλες τις υποδομές που κρατάνε τους κατοίκους στις γειτονιές, δεν μπορείς να έχεις μια ασφαλή πόλη. (...) O πρώτος δήμος της χώρας πρέπει να έχει δημοτική συγκοινωνία. Μία δημοτική συγκοινωνία ωστόσο, η οποία θα δικτυώνεται με τα μέσα σταθερής τροχιάς, διότι όσο χώρο και να δώσεις στα αυτοκίνητα, τόσο περισσότερο χώρο θα διεκδικούν και θα καταλαμβάνουν. Το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα είναι να διεκδικήσει ο Δήμος 24ωρη λειτουργία του τρένου και του μετρό, ειδικά Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Πλάι στη διεκδίκηση της ορατότητας αναδεικνύεται μια ουσιαστική, θεσμική, διεκδίκηση της συμπερίληψης. Της αναγνώρισης του Άλλου, αυτού που μέχρι χθες ήταν αόρατος ή αναγκασμένος να κρύβει την ταυτότητά του, και της ισότιμης παρουσίας του στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Τόσο η κινηματική όσο και η θεσμική διάσταση αυτής της διεκδίκησης επιτελούνται από συγκεκριμένους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα που πρωτοστατούσε στους δικαιωματικούς αγώνες και τα κινήματα, μέσα από τις συνεχόμενες και κεντρικές πολιτικές και νομοθετικές του πρωτοβουλίες αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην κυβέρνηση, έχει συμβάλει σημαντικά ώστε η ορατότητα και η συμπερίληψη να γίνουν δημοκρατική κατάκτηση αλλά και διαρκές αίτημα για όλο και ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Από την πλευρά του Νάσου Ηλιόπουλου προβάλλεται η ανάγκη η πόλη να ξαναζωντανέψει, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης να έρθουν στο προσκήνιο, η ίδια η παρουσία τους να επιβάλει τον δραστικό περιορισμό της παραβατικότητας, ειδικά στην περιοχή των Εξαρχείων. Την ίδια στιγμή που ο κ. Μπακογιάννης προτείνει τη διακοπή της λειτουργίας του Πολυτεχνείου, πρόταση που προφανώς σχετίζεται με τη νεοφιλελεύθερης κοπής απέχθειά του για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, η Ανοιχτή Πόλη και ο Νάσος Ηλιόπουλος επιμένει στην ανάγκη να πολλαπλασιαστούν οι δραστηριότητες στο κέντρο της πόλης, να επανακάμψουν οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες. Γιατί, αν βάλουμε τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη στο επίκεντρο, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από τη σημερινή μίζερη εικόνα του μεγαλύτερου δήμου της χώρας. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του απεγκλωβισμού πρέπει να είναι η εκλογική συντριβή του ψηφοδελτίου που στηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Τώρα ειδικά που η δίκη της Χ.Α. πλησιάζει στο τέλος τη το εκλογικό αποτελέσμα πρέπει να πιστοποιήσει ότι οι ναζιστές δεν έχουν θέση ούτε στις γειτονιές ούτε στο δημοτικό συμβούλιο.