Macro

Δεν φάνηκε για όλα αυτή η κυβέρνηση τόσο έτοιμη όσο υποστήριζε. Το ξεμπλοκάρισμα της επένδυσης του Ελληνικού έγινε ταχύτατα... γαργάρα. Ούτε η βούληση του Κ. Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει πέρα για πέρα τον όμιλο Λάτση, ούτε η τοποθέτηση τεχνικού συμβούλου της Lamda στη θέση του αρμόδιου υφυπουργού και της Λ. Μενδώνη στο υπουργείο Πολιτισμού αρκούν για να υλοποιηθεί το σχέδιο που έχουν συνομολογήσει. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν μέχρι σήμερα δεν οφείλονται στην αντι-επενδυτική ιδεοληψία των μαδούρων, αλλά στη μέριμνά τους για τη νομιμότητα και την κατοχύρωση του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι, κάθε μεθόδευση που απλοποιεί τα πράγματα υπέρ του Λάτση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να καταπέσει στο Συμβούλιο Επικρατείας. Για αυτό, από τις επιδείξεις καουμπόικης αποφασιστικότητας «θα σηκώσω τα μανίκια και θα περάσω τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις σε μία μέρα», η κυβέρνηση το έχει γυρίσει τώρα στον... Εδεσσαϊκό: «Στόχος είναι το έργο να έχει ξεκινήσει μέσα στο 2019, γιατί από την ώρα που θα έχουν εκδοθεί οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις απαιτούνται δύο με τρεις μήνες προκειμένου να έχει λυθεί το ζήτημα και να υπάρχουν τα πρώτα απτά βήματα εφόσον έχει λυθεί και το θέμα του καζίνο...».

«Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι» ανεφώνησε ο κ. υπουργός, που κατάργησε τον ΑΜΚΑ για τους ξένους εκτός Ε.Ε., δηλαδή για ανήμπορους ανθρώπους, αιτούντες άσυλο, μετανάστες και ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ανθρώπους με βαριές ασθένειες, χωρίς καμιά έγνοια για τη δημόσια υγεία. Αρκεί η έγνοια για την κολακεία των ανακλαστικών των ακροδεξιών ψηφοφόρων. Άλλο ένα φίλεμα, για να κορεστεί η ανθρωποβόρα βουλιμία και να είναι πιο κιμπάρικη η φιλοξενία, που ξεκίνησε από τις περικεφαλαίες των συλλαλητηρίων. Αυτός είναι ταξικός ρατσισμός: δεν είναι απλώς μετανάστες και πρόσφυγες. Είναι πρωτίστως φτωχοί. Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη, λαϊκιστική στρέβλωση της αρχής του συνταγματικού πολιτισμού περί αξίας του ανθρώπου: δεν έχουν καμία αξία με οικονομικό αντίκρυσμα, άρα δεν είναι ακριβώς άνθρωποι. Για να μην είναι κάτι ξέφραγο αμπέλι, θα πρέπει κάτι ξένο να μείνει έξω από τον φράχτη. Τώρα, έμειναν εκτός οι δημοκρατικές αξίες αναγνώρισης του άλλου ως προσώπου άξιου ίσου σεβασμού, επειδή απλώς και μόνο είναι άνθρωπος. Είναι ο πυλώνας του δημοκρατικού συνταγματισμού: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» (άρθρο 2 παρ.1 Σ.) και «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων» (άρθρο 5 παρ.2 Σ.). Μόνο που, χωρίς φάρμακα (ΑΜΚΑ), δεν προστατεύεται η ζωή των βαριά άρρωστων, ανήμπορων ανθρώπων.

Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για το ΚΕΑ προέβλεπε να αυξηθεί το χορηγούμενο ποσό κατά 11%, εναρμονιζόμενο με την αύξηση του κατώτατου μισθού καθώς και να αυξηθεί στο 20% το ποσοστό των άνεργων δικαιούχων που βρίσκουν εργασία. Ονομάσαμε το πρόγραμμα Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης γιατί, εκτός από τις δομικές αλλαγές που κάναμε, θεωρούσαμε ότι ο όρος Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα είναι υπερφίαλος με δεδομένη την πολύ χαμηλή μηνιαία οικονομική ενίσχυση που παρείχε. Με την ανάληψη της κυβέρνησης από τη Δεξιά, μπήκαμε στη νέα εποχή των fake news. Τώρα δεν μας κατηγορούν ψευδώς για τα όσα τάχα έχουμε ή δεν έχουμε κάνει, τώρα ανακοινώνουν ως δικά τους εκείνα που εμείς κάναμε. Έτσι, λοιπόν, εμβληματικά έργα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται είτε ως έργα της κυβέρνησης των δέκα ημερών του κ. Μητσοτάκη -όπως η πλήρης κάλυψη των αιτήσεων για θέσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς- είτε ως έργα που δήθεν μας παραδόθηκαν το 2015 και εμείς τα εφαρμόσαμε με άλλο όνομα (είναι η περίπτωση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος σε αντιπαράθεση με το ΚΕΑ).

Το σχέδιο της Θεανώς Φωτίου για τους παιδικούς σταθμούς παρουσίασε ο Βρούτσης, καμαρώνοντας μάλιστα που το ετοίμασε μέσα σε δέκα μέρες. Έτσι γίνονται οι σωστές δουλειές. Όχι σαν τους άμπαλους που προσπαθούν δέκα μέρες να ξεμπλοκάρουν το Ελληνικό. Τρεις φορές έχει πάρει ο Λάτσης τηλέφωνο και του λένε πάρτε αύριο γιατί θέλουμε να τσεκάρουμε μήπως χρειάζονται άλλαγμα οι τσιμούχες. Θέλει δυο μέρες ακόμα, κύριε Λάτση, γιατί έχουν φυτέψει ένα πάρκο στη μέση οι προηγούμενοι και προσπαθούμε να το ξεκολλήσουμε από τη σύμβαση. Και έχουμε βρει και κάτι ελληνιστικούς τάφους και περιμένουμε την κυρία Μενδώνη να τους μπαζώσει. Εγώ, κύριε πρόεδρε, έπαιζα πλέι στέισον και μου είπε η μάνα μου να κόψω λίγο καρπούζι αλλά άκουσα φασαρία και αφηρημένος βγήκα στον δρόμο κρατώντας το μαχαίρι. Και πέρναγαν οι άλλοι να πάνε να σκοτώσουν τον Φύσσα και ακολούθησα από περιέργεια και τότε κάτι πατήθηκε κατά λάθος στο κινητό μου και πήρα οκτώ φορές τον Λαγό.

Η φοροδιαφυγή είναι κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ θα τη βρίσκει συνέχεια μπροστά του. Δεν θα μπορέσει να μετασχηματίσει το κράτος και την κοινωνία όσο η φοροδιαφυγή συνιστά κυρίαρχη ατομική και οικογενειακή στρατηγική είτε επιβίωσης είτε πλουτισμού. Το αίτημα για δίκαιη φορολογία είναι αριστερό αίτημα, η πρακτική της φοροδιαφυγής είναι δεξιά πρακτική. Που, όταν εμπεδωθεί για κακούς ή «καλούς» λόγους, δεν εξαλείφεται εύκολα όσες ευνοϊκές προϋποθέσεις και να συσσωρευθούν. Γιατί ο αγώνας αλλαγής των νοοτροπιών θέλει πολύ χρόνο που οι κυβερνήσεις δεν έχουν. Γι αυτό δεν πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανεχθεί τη φοροδιαφυγή στα χρόνια της αντιπολίτευσης με την ελπίδα να την αντιμετωπίσει από θέση κυβέρνησης. Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι συνεχής, και μάλιστα ιδεολογικός. Η επιτυχία του θα συνιστούσε πραγματική επανάσταση, που θα αντιμετώπιζε το εθνικό μας ζήτημα, που άρχισε να μορφοποιείται ήδη από την επανάσταση του 1821[4]. Και αν κανείς πει ότι δεν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε ένα αστικό κράτος, τότε θα του υπενθυμίσω ότι ο ίδιος ο Λένιν θεωρούσε ότι για την εγκαθίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους χρειάζεται μεγαλύτερη διοικητική ικανότητα από αυτή που μπορούν να εξασφαλίσουν τα αστικά κράτη.

Αν κάτι μπορούμε να διδαχτούμε από τον ακραίο ατομικισμό που έχει διαποτίσει την πολιτική και την κοινωνία μας είναι ότι δεν υπάρχει μία και μοναδική ιδέα για το πώς να αντιδράσουμε σε όλα αυτά. Πολύ περισσότερο, δεν υπάρχει κάποιος ηγέτης ή μία προσωπικότητα με τη συνταγή της επιτυχίας. Όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τη «δημοκρατία» ως μέγεθος αποκλειστικά ηθικό τόσο παραγνωρίζουμε την τεράστια πρακτική της σημασία: οι συλλογικές διεργασίες παράγουν τις καλύτερες ιδέες. Ιδέες ικανές να εκφράσουν περισσότερους, ιδέες δοκιμασμένες ή καινοτόμες. Ιδέες που εμπνέονται από το παρελθόν, προϊόντα της εποχής τους, με το βλέμμα στο μέλλον. Στο παρελθόν, ο πολιτισμός, η έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για κοινότητα, για αλληλεγγύη και ανθρωπιά, οι αγώνες για τα δικαιώματα, υπήρξαν εργαλεία στα χέρια των αδυνάτων. Το παρόν μας συνεχίζει να τοποθετεί την οικονομία στο επίκεντρο της διεκδίκησης και από το μέλλον μας προβάλλει ως μείζον ζήτημα η κλιματική αλλαγή. Απέναντι στις απίθανες περσόνες του νεοφιλελεύθερου κλαμπ, αυτά είναι τα πιθανά οχήματα που μπορούν να μας μεταφέρουν συλλογικά σε ένα μέλλον που μας ταιριάζει περισσότερο.