Άγγελος Τσέκερης

Εντάξει, ρε παιδιά, τόσους άσχετους έκοψε η Κεραμέως από τα πανεπιστήμια, κόπηκαν και μερικοί με 20.000 μόρια. Θα το κάνουμε ζήτημα τώρα; Συμβαίνουν αυτά στις γενοκτονίες. Όπως είπε και η υπουργός, δεν μπορεί όποιος γράφει 20.000 μόρια να μπαίνει στο πανεπιστήμιο, ας πάνε σε κανένα ΙΕΚ. Λύσεις υπάρχουν. Ή ας πάνε στην Αρχιτεκτονική Φλώρινας. Κάποιο σαλέ θα βρούνε στο AirBNB για να μείνουν. Αλλά, αντί για θετικές προτάσεις, γκρινιάζουν που εξετάστηκαν στο σχέδιο, ενώ δεν το διδάσκονται στο σχολείο. Λες και διδάσκονται τίποτα στο σχολείο τα τελευταία δύο χρόνια. Όλα στο πιάτο τα θέλουν οι νέοι σήμερα. Καλά, φροντιστήρια δεν έχετε στη γειτονιά σας; Αφρικανοί είστε;

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποίησε κατά γράμμα αυτό που είχε αναλάβει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Πάλεψε τίμια απέναντι στους θεσμούς, την ώρα που οι προηγούμενοι υπέγραφαν ό,τι τους έβαζαν κάτω από το μολύβι. Έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια και πήρε συμφωνία για το χρέος, εκεί που τρεις προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αποτύχει. Αμέσως μετά, πήρε σημαντικά μέτρα για την ανακούφιση των πιο αδύναμων. Επιπλέον έλυσε το μακεδονικό, που, για τρεις δεκαετίες, οι κυβερνήσεις του παλιού πολιτικού κατεστημένου πέρναγαν μπαλάκι η μία στην άλλη. Η κατάρρευση όμως της κοινωνικής συμμαχίας που τον στήριζε μέχρι τον Ιούλιο του 2015 είχε αποσυσπειρώσει τις γραμμές του. Για να κερδίσει ξανά αυτόν τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μία και μοναδική επιλογή: να εφαρμόσει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης σε σχέση με αυτό του παλιού πολιτικού συστήματος. Ένα μοντέλο επιθετικό, ηθικό, στέρεο, ανιδιοτελές και αποτελεσματικό. Το προσπάθησε αλλά αποσπασματικά. Όπου επιχείρησε να χρησιμοποιήσει παλαιοκομματικές μεθόδους για λογαριασμό του, το αποτέλεσμα στράφηκε εναντίον του. Η αδυναμία του να ενισχύσει τη συσπείρωση γύρω του άνοιξε χώρο στην ανήθικη και καταιγιστική αντικυβερνητική εκστρατεία λάσπης που εξαπολύθηκε από τη Ν.Δ. και τα ΜΜΕ. Οι εκλογές του 2019 χάθηκαν γιατί η Δεξιά ήταν πιο αποφασισμένη να κερδίσει την εξουσία απ' ό,τι η Αριστερά να την υπερασπιστεί. Τεχνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κερδισμένος. Έχει σαφές προβάδισμα στη νεολαία, την εμπιστοσύνη του κόσμου της εργασίας και ξεκάθαρο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στην αδιανόητη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για να κάνει το άλμα προς τα εμπρός πρέπει να αναζητήσει το πρόβλημα της χαμηλής συσπείρωσης στις υποκειμενικές του αδυναμίες και όχι στην αξιοπιστία του αντιπολιτευτικού και προγραμματικού του λόγου. Αν θα τα καταφέρει να το λύσει, θα μπορέσει ξανά να εκφράσει τον κόσμο που τον στήριξε ολόψυχα το 2015. Και τότε η νίκη του στις επόμενες εκλογές θα είναι θριαμβευτική.

Έχει δίκιο ο Σκέρτσος. Δεν μπορεί να προοδεύσει η επιχειρηματικότητα όταν οι φτωχοί αρνούνται να πάνε να δουλέψουν για τρεις κι εξήντα. Είναι αυτά τα επιδόματα που διαφθείρουν συνειδήσεις. Κάθονται και τεμπελιάζουν και τα τρώνε σε πούρα Κοχίμπα. Δεν ξέρουμε τι μεγέθους επιδόματα θεωρεί ότι δίνει ο Σκέρτσος, αλλά ένα καλό νεοφιλελεύθερο κλισέ κολλάει σε όλες τις περιπτώσεις. Και δείχνει καλλιέργεια και φινέτσα. Αυτό με τα επιδόματα, η Μιράντα Ξαφά το επαναλαμβάνει πέντε φορές την ημέρα, γονατιστή σε χαλάκι. Και σε κάτι βίντεο όπου κάθεται οκλαδόν με ένα μαχαίρι στα δόντια και απειλεί την ανθρωπότητα. Τρεις φορές τον χρόνο πάει και σε ένα μοναστήρι παλαιονεοφιλελεύθερων στη Λυκόβρυση για προσκύνημα. Είναι εκεί που εκτίθεται η ιερή παντόφλα του Μίλτον Φρίντμαν. Τελικά, κάτι οι εξαρτημένοι από τα επιδόματα, κάτι τα τεμπελόσκυλα με τα διδακτορικά, δεν πρόκειται να κινηθεί η οικονομία έτσι.

Το ότι τους έπεσε ο Πικάσο στο πάτωμα σας πείραξε. Το ότι ήταν εννέα μήνες στο ρέμα της Κερατέας, ούτε που σας απασχόλησε. Και μετά από εννέα μήνες στο ρέμα δεν τον έδωσαν καν σε συντηρητές για να δούνε σε τι κατάσταση βρίσκεται. Μήπως μαθαίναμε τουλάχιστον αν χέζουν οι αρκούδες στο δάσος. Ένα μπράβο στους αστυνομικούς, που κατάλαβαν τουλάχιστον ποιο είναι το πάνω μέρος του Πικάσο και ποιο είναι το κάτω, δεν σκεφτήκατε να πείτε. Ο Μοντριάν ήταν πιο εύκολος γιατί είχε έναν ανεμόμυλο. Αν ήταν από αυτούς με τα τετράγωνα, θα έπεφτε πολύ γέλιο. Για τις συνθήκες της κλοπής, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο δράστης είναι ελαιοχρωματιστής και έδρασε από καθαρή αγάπη για την τέχνη. Το διαβεβαίωσε και ο συνήγορός του κ. Κεχαγιόγλου που οι πελάτες του είναι κυρίως ελαιοχρωματιστές. Ξέρουμε επίσης ότι μπήκε στην Πινακοθήκη από μια αλουμινένια εξωτερική πόρτα λες και διερρήγνυε εξοχική ταβέρνα. Μόλις μπήκε μέσα πάντως, έκανε μερικές ανάποδες κωλοτούμπες όπως η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς σε εκείνο το έργο με τον Σον Κόνερι. Πολύ πειστικό είναι και ότι το τρίτο έργο το χρησιμοποίησε για χαρτί κουζίνας, το πέταξε στη λεκάνη της τουαλέτας και μετά εμφανίστηκε σε μια δημοπρασία. Και μάλιστα η Πινακοθήκη το πήρε είδηση αλλά δεν ασχολήθηκε καν. Ακούγεται πιο στημένο και από ματς Ηλιούπολη - Λεβαδειακός.

«Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά» τιτλοφορείται το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Θεωρήθηκε πιο εμπορικό από το «Επικουρικό Πινοσέτ». Όπως και από το «Η εκδίκηση του Σπράου». Να πούμε τα θετικά: Πρώτον, το νέο σύστημα ενισχύει την κουλτούρα της αποταμίευσης, για εργαζόμενους που παίρνουν 543 καθαρά και τα σκορπάνε σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεύτερον, θα είναι ελεύθεροι να επιλέξουν για τις εισφορές τους επένδυση χαμηλού ρίσκου με σύνταξη - κοροϊδία ή επένδυση υψηλού ρίσκου με σύνταξη - κοροϊδία. Αυτό που αλλάζει είναι τι θα σου λένε. Άλλο είναι να σου λένε "αυτό ήθελες, αυτό πήρες" και άλλο να σου λένε "επενδύσαμε τα λεφτά σας σε κλιματιζόμενα χιονοδρομικά κέντρα στο Ντουμπάι, αλλά δυστυχώς πήγαμε κουβά". Νιώθεις πιο σημαντικός επενδυτής στη δεύτερη περίπτωση. Το μυστικό είναι ότι με τις εισφορές των νέων εργαζόμενων θα βγαίνουν τα κέρδη των εταιρειών, τα μπόνους των στελεχών, τα υπερμπόνους των στελεχών αλλά θα καταβάλλονται και υψηλότερες επικουρικές. Δεν ξέρουμε πώς θα γίνει αυτό, αλλά ακούγεται πολύ πειστικό. Άλλωστε είμαστε άσχετοι από χρηματαγορές. Το μόνο που ξέρουμε είναι το κραχ του 2000, το κραχ του 2008, τη χρεοκοπία της Λίμαν Μπράδερς, τη χρεοκοπία της ΑΣΠΙΣ και ότι αν πετάξει μια πεταλούδα στη Σιγκαπούρη θα γίνει της κακομοίρας. Επομένως, τι μπορεί να πάει στραβά; Και στο κάτω - κάτω, όπως είπε και ο Χατζηδάκης, δεν βαριέσαι, αν πάει κάτι στραβά, θα πληρώσουμε τις συντάξεις από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Πράγμα που επιτρέπει στις ασφαλιστικές να τα φάνε όλα μέχρι τελευταίας δεκάρας χωρίς να υπάρχουν γκρίνιες. Και αν υπάρχουν γκρίνιες, εδώ θα είναι ο Χατζηδάκης σε 40 χρόνια, μπορείτε κάλλιστα να μην τον ψηφίσετε για να μάθει.

Τον απειλούσε. Ήξερε πολεμικές τέχνες. Πέταξε το μωρό στην κούνια. Ήταν στρίγγλα και του έψαχνε το κινητό. Άρα με κάποιον τρόπο είχε και αυτός τα δίκια του. Ωραίοι μπράβο Και αυτή; Γιατί δεν έφευγε; Επίσης ωραίοι. Όπως λέμε τι δουλειά είχε το δεκαπεντάχρονο τέτοια ώρα στα Εξάρχεια. Και αυτός πάλι, έπρεπε να πει ότι την σκότωσε εν βρασμώ να ξεμπλέξει, λένε οι συνδικαλιστές αστυνομικοί. Ευχαριστούμε παιδιά, την άλλη φορά που θα σκοτώσουμε τις γυναίκες μας θα είμαστε πιο διαβασμένοι. Τον απείλησε λοιπόν. Κάτι θα του έκανε δεν μπορεί. Και τα λένε οι ίδιες σαύρες που όσο έπαιζε το σενάριο των αλλοδαπών δολοφόνων ζητούσαν ποινή του θανάτου και ελεύθερη οπλοφορία. Και κάτι ακόμα. Αληθεια από ολους εσας τους γελοίους δεν έχει κανείς σας το φιλότιμο να ζητήσει την ποινή του θανάτου για τον πλούσιο λευκό; Και ας του πούμε όχι, δεν χρειάζεται η ποινή του θανάτου, αφήστε δεν πειράζει. Μόνο για τους αλλοδαπούς την θέλετε την ποινή του θανάτου; Γιατί δεν το λέτε ευθεως ότι είστε φασιστες; Και φυσικά βλέπουμε καθαρά πως ξεφυτρώνει ο φασισμός μέσα από αυτό. Μέσα από την ιδεολογική ηγεμονία της σεξιστικής σκατίλας και του αρσενικού κόμπλεξ. Για να μην αναρωτιόμαστε μετά από που μας προκύπτει κάθε τόσο, φρέσκος και ανανεωμένος.

Θεσπίζεται επιτέλους η απλήρωτη υπερωρία κατόπιν επιθυμίας του εργαζομένου. Είναι τεράστιο φιλεργατικό βήμα αυτό. Μέχρι τώρα η απλήρωτη υπερωρία ήταν κατόπιν επιθυμίας του εργοδότη, του διευθυντή των φυλακών ή του Φαραώ. Τώρα ο εργαζόμενος θα μπορεί να κάνει τζάμπα υπερωρίες μόνο εφόσον το επιθυμεί ο ίδιος. Και ο εργοδότης θα είναι υποχρεωμένος να σου δώσει ρεπό όταν δεν σε χρειάζεται. Κι αυτό είναι τεράστιο βήμα. Όταν θα κάνει τζάμπα υπερωρίες ο άλλος, για παράδειγμα. Γιατί δεν γίνεται να κάνετε τζάμπα υπερωρίες όλοι μαζί. Θα τινάξετε στον αέρα την επιχείρηση. Επίσης, αν σχολάς 9 το βράδυ, απαγορεύεται να σε ξαναφέρουν για δουλειά πριν τις 8 το πρωί. Αυτό είναι τεράστια τομή. Σηματοδοτεί το πέρασμα από τον εργασιακό Μεσαίωνα στον ύστερο εργασιακό Μεσαίωνα. Βέβαια, ο σιδηρόδρομος του Ειρηνικού ακόμα στο Τέξας θα βρισκόταν μ’ αυτές τις ευαισθησίες, αλλά, όπως είπε και ο πρωθυπουργός μας, τα δεδομένα στην εργασία έχουν αλλάξει. Γενικά το ωράριο 8 με 12 το πρωί και μετά 5 με 9 το βράδυ είναι λίγο ζόρικο, αλλά για 578 καθαρά ποιος δεν θα το έκανε; Λες, δουλεύω λίγο σκληρά, αλλά τουλάχιστον εξασφαλίζω το 80% του ενοικίου μου. Και δεν χρειάζεται καν να πάω στο Ντουμπάι ως Σομαλός μετανάστης.

Ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης έχουν δώσει μάχες στη ζωή τους για να εξισορροπήσουν τον εργασιακό με τον οικογενειακό τους βίο. Ο Μητσοτάκης, για παράδειγμα, κυβερνάει λίγο εντατικότερα τη χώρα τις Δευτέρες, ώστε τις Τρίτες το απογευματάκι να πηγαίνει για τένις. Ενώ ο Χατζηδάκης ξέρει πόσο άκαμπτο και βασανιστικό είναι το οκτάωρο από τότε που δούλευε στην ΟΝΝΕΔ και μετά που μετανάστευσε για να δουλέψει ευρωβουλευτής στο Βέλγιο. Επίσης είναι fake news ότι θα δουλεύετε υπερωρίες και θα πληρώνεστε με ρεπό. Η πραγματικότητα είναι ότι θα δουλεύετε υπερωρίες και θα πληρώνεστε με άδειες άνευ αποδοχών. Για να μπορείτε να χαίρεστε περισσότερο τα παιδάκια σας πάντοτε. Δεν υπάρχει άλλο κίνητρο του νομοθέτη. Αν υπήρχε θα μας το είχανε πει. Κι αν ντρεπόταν να μας το πει ο Χατζηδάκης, θα μας το είχε πει σίγουρα ο Πορτοσάλτε. Δεν βλέπετε άλλωστε τους εργοδότες που έχουν αφρίσει από το κακό τους; Κάθε μέρα έξω από το υπουργείο Εργασίας είναι και γκαρίζουν ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη». Και όχι στον εργοδοτικό μεσαίωνα του οκτάωρου. Επίσης είναι αδιανόητο να ισχυρίζεστε πως μια εργαζόμενη μητέρα χρειάζεται συνδικάτα και δεν μπορεί να συνεννοηθεί απευθείας με τον εργοδότη της ποιες ώρες τον εξυπηρετεί να του δουλεύει. Εν πρώτοις, όποια πρόοδος έχει επιτευχθεί στην εργασία από τον 19ο αιώνα κατόπιν ατομικών συνεννοήσεων εργαζόμενου - εργοδότη έχει επιτευχθεί, είναι γνωστό αυτό. Υπήρξαν αιματηροί αγώνες των εργατών προκειμένου να πετύχουν να μην μπλέκονται τα συνδικάτα στα πόδια τους. Και να μην ανακατεύονται στις προσωπικές τους σχέσεις με τον εργοδότη.

Μην γίνεστε γελοίοι, ρε. Είπε ποτέ ο Χατζηδάκης ότι θα δουλεύετε υπερωρίες και θα πληρώνεστε με ρεπό; Αυτό που είπε ο άνθρωπος είναι ότι θα δουλεύετε δεκάωρο και θα ανταμείβεστε με ελεύθερο χρόνο. Κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό, όπως καταλαβαίνετε. Τις υπερωρίες θα τις δουλεύετε στον ελεύθερο χρόνο σας και δεν θα τις πληρώνεστε καθόλου. Όπως γίνεται μέχρι σήμερα άλλωστε. Άμα δεν σας αρέσει, να πάτε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Αν καταφέρετε να την βρείτε εκεί που την έχουνε χώσει. Με τον νόμο Χατζηδάκη μετατρέπεται σε κάποια υποδιεύθυνση του Οργανισμού Σκανδαλώδους Μεροληψίας Υπέρ των Εργοδοτών. Και θα στελεχωθεί με ΔΑΠίτες χαμηλών προσδοκιών, ειδικευμένων στην πασιέντζα και τον ναρκαλιευτή. Το χειρότερο όμως είναι ότι αμφισβητείτε τον υπουργό όταν προσπαθεί να σας εξηγήσει πως όλα θα γίνονται με συναίνεση του εργαζόμενου. Πράγμα πολύ λογικό άλλωστε. Και όταν πάνε τον εργαζόμενο στο ΑΤΜ και του παίρνουν πίσω το δώρο, με τη συναίνεσή του γίνεται. Πληγωμένος από τη βιομηχανία fake news ο Χατζηδάκης, πήγε σε ένα συνέδριο για την Υγεία και είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε 1 εκατομμύριο εκκρεμείς συντάξεις. Με βάση την Επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής, έπεσε μόλις 900% έξω. Εντάξει, ανθρώπινο λάθος είναι. Τον συγχωρούμε, γιατί δίνει ασυμβίβαστη μάχη εναντίον του λαϊκισμού και των fake news.

Εντάξει, μην στοχοποιήσουμε τώρα όλο τον εφοπλιστικό κλάδο από μια ατυχή δήλωση του Λασκαρίδη. Δεν φταίει αυτός. Η έκφραση «χέζω πάνω στον πρωθυπουργό» στα λιβεριανά είναι ευχή για καλοτυχία και μακροημέρευση. Και στο κάτω - κάτω μην είμαστε αυστηροί. Τόσα παιδάκια έσωσε από την πανδημία με τα παγουρίνα. Μην κοροϊδεύετε, αν είχαμε 50.000 το 1936, κερδίζαμε τον ισπανικό Εμφύλιο. Ειδικά αν ήταν κινέζικα ελαττωματικά. Μικρής χωρητικότητας. Επιπλέον, αν κρίνουμε από τις σημαίες των καραβιών του, μάλλον αναφερόταν στον πρωθυπουργό του Παναμά. Για τον οποίο υπάρχει η τοπική παράδοση όποιος χώνει 700.000 στην εταιρεία ρούχων της γυναίκας του να μπορεί να τον χέζει όσο θέλει. Με 700.000 στον λογαριασμό της γυναίκας του θα ήταν πολύ δύσκολο να διαμαρτυρηθεί ο πρωθυπουργός του Παναμά. Ούτε καν ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου δεν θα διαμαρτυρόταν. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει πολιτική αξιοπρέπεια και δεν γίνονται τέτοια.