Άγγελος Τσέκερης

Είναι λοιπόν ουσιώδες για τη διερεύνηση της υπόθεσης να κληθεί ως μάρτυρας στην Προανακριτική ο Πολάκης, να ερωτηθεί αν τους ήξερε, να πει «όχι» και να αποδειχτεί έτσι η ωμή παρέμβαση του Παπαγγελόπουλου στη Δικαιοσύνη. Έχει κάποιο κενό αυτός ο συλλογισμός, αλλά, άμα έχεις γερές νομικές βάσεις, στέκεται. Άσε που δεν έχουν και σοβαρό ρόλο στην Επιτροπή. Τι να τους έχουμε εκεί, για να κάνουν ερωτήσεις στον Φρουζή και τον Μανιαδάκη και να χάνουμε χρόνο; Θα χαλάσουν και το ζεστό φιλικό κλίμα της προανάκρισης και δεν είναι σωστό. Ασε που θα κάνουν άσκοπες ερωτήσεις, όπως αν δικηγόρος του Μανιαδάκη είναι το νομικό γραφείο του Πλεύρη και τέτοια. Η "Εστία" το έγραψε αυτό βασικά, αλλά ας μη δίνουμε πολλή σημασία. Θα είναι μάλλον εσωκομματικές κακιούλες από το περιβάλλον του στρατάρχη Παπάγου.

Μια χαρά τα είπε ο Άδωνις στην ελβετική τηλεόραση. Μπορεί να λαδωθήκαμε, αλλά σώθηκε κόσμος. Λογικό. Και με τη μαύρη αγορά στην Κατοχή σώθηκε κόσμος. Δηλαδή τι θέλατε εσείς; Να κυκλοφορήσουν τα φάρμακα χωρίς να λαδωθούν οι πολιτικοί να γίνουμε διεθνής περίγελος; Να λένε στα κεντρικά της Novartis στην Ελβετία ότι είμαστε ακόμα στα δέντρα;

Ορθώς η κυβέρνηση απουσίασε από τη συζήτηση για τον Παπαγγελόπουλο. Όχι, θα κάθεται ο υπουργός Δικαιοσύνης να τοποθετείται σε θέματα Δικαιοσύνης. Αλλωστε μικροβιολόγος είναι ο άνθρωπος. Πού ξέρει από τέτοια πράγματα. Αμα ζητήσει αναλύσεις ούρων η Προανακριτική, θα τους ρίξει μια ματιά. Μόνο ο Γεωργιάδης έδωσε τη μάχη. Οι υπόλοιποι της κυβέρνησης ήταν στα ορεινά και κάνανε εσωτερικό πρωτάθλημα τάβλι. Ο Καραμανλής δεν είδαμε αν πήγε. Αλλά δεν τον ακούσαμε καθόλου, οπότε μάλλον εκεί ήτανε. Ο Γεωργιάδης εξεμάνη όταν ο Πολάκης του είπε ότι το φάρμακο Εσχροκερδόλ, αντί για 23,48 ευρώ την συσκευασία είχε τιμολογηθεί 596,32. Πρώτον με βλέπεις και τρέμεις, δεύτερον θα σε στείλω ισόβια και τρίτον δεν το έκανα εγώ, κύριε, ο Βορίδης το έκανε, δήλωσε σε αυστηρούς τόνους ο Άδωνις.

Είναι απλό το σχέδιο της κυβέρνησης για το προσφυγικό. Τους βαφτίζεις όλους λαθρομετανάστες και τους πετάς στη θάλασσα. Ή τους κλείνεις κάπου να τρώνε ο ένας τον άλλον. Για τις επικοινωνιακές ανάγκες του σχεδίου, ανακλήθηκαν ο Άδωνις και ο Βορίδης, που το τελευταίο διάστημα το παίζανε συγκρατημένοι μετριοπαθείς κεντροδεξιούληδες. Ο Βορίδης μάλιστα είχε εξαφανιστεί εντελώς. Τον βρήκανε με ένα εβραϊκό καπελάκι να προσκυνάει κάτι μνημεία Ολοκαυτώματος. Το έβαλε στην κωλότσεπη και πήγε στα κανάλια να εξηγήσει ότι οι λαθρομετανάστες δεν δικαιούνται ανθρωπιστική βοήθεια. Διότι η ανθρωπιστική βοήθεια είναι μόνο για ανθρώπους. Γι’ αυτό άλλωστε την λένε έτσι. Αλλιώς θα την λέγανε λαρθομεταναστευτική βοήθεια. Ο Άδωνις μας είπε ότι από όλους αυτούς που μας κουβαλιούνται, μόνο το 2% είναι πραγματικοί πρόσφυγες. Πράγμα που μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις, κόβοντάς τους από τη φάτσα. Ή με μια απλή εξέταση ούρων. Τι θέλετε δηλαδή, να τους ρωτάμε έναν - έναν; Και μάλιστα στη γλώσσα τους; Αυτά είναι ιδεοληψίες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Αρκετά πια με την ιδεολογική ηγεμονία του ΟΗΕ. Δεν τους νικήσαμε στον Γράμμο για να μας βγαίνουν και από πάνω τώρα.

Καθαρά από οικολογική ευαισθησία ζητάει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου να ακριβύνει το νερό. Μην τον παρεξηγείτε. Μπορεί η αύξηση των τιμολογίων να καθιστά ελκυστικότερη την ΕΥΔΑΠ σε επίδοξους αγοραστές, αλλά αυτό είναι εντελώς δευτερεύον θέμα. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζει οικολογικές ανησυχίες ο Μπάμπης. Τις προάλλες είχε προτείνει να διαθέσουμε το δημοσιονομικό μαξιλάρι στις τράπεζες για να μπορούν να ζευγαρώνουν ήσυχες και να γεννάνε τα μικρά τους. Και ήταν και πολύ ευχαριστημένος όταν διαθέσαμε 50 δισ. για να τις αναδασώσουμε. Είναι και κάτι πρωτόγονες φυλές τραπεζιτών που ζουν εκεί πέρα και οφείλουμε να τις προστατεύσουμε. Διότι εμείς δεν είμαστε τίποτα κάφροι σαν τον Μπολσονάρου που θέλει να κάνει οικόπεδα τον Αμαζόνιο.

Εντάξει, αποκαλύφθηκε η συνωμοσία των μαδούρων με τη Novartis. Απλό είναι. Πρώτα απ’ όλα, στήνεις ένα Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών στις ΗΠΑ που να το ελέγχεις πλήρως. Μετά βάζεις μερικούς δικούς σου από τα κεντρικά της μητρικής Novartis στην Ελβετία να πάνε εκεί και να καταθέσουν ότι στην Ελλάδα λαδώνανε το σύμπαν. Και ότι έχουνε χώσει σε πολιτικούς 40 μύρια, διότι ήταν πολλά τα κέρδη και ήταν αδύνατον να τα φάνε όλα. Μετά λες στο FBI να σου φέρει τα πορίσματα και ξεκινάς έρευνα, την Ελλάδα. Με εισαγγελείς από τη δικαστική πτέρυγα του Ρουβίκωνα. Βρίσκεις τρεις δικούς σου από την Ο.Μ. Κολωνού, που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν. και τους φυτεύεις ως προστατευόμενους μάρτυρες. Αποφεύγοντας ονόματα που δημιουργούν συνειρμούς, όπως Λαυρέντης Μπέριας, Μάρτυς Στημένος, Σκεύη Ωρία, Συριζάρας Ολές, Τσίπρας Κεξεροψωμής κ.λπ. Ή και ονόματα που προκαλούν σκωπτική διάθεση και υπονομεύουν επικοινωνιακά τη σοβαρότητα του εγχειρήματος. Όπως Καμήλος Παρδάλης, Ναβουχοδονόσωρ Μπισμπικούκης, Μάχη Τουβατερλού και τέτοια. Μετά παίρνεις διάφορες τυχαίες υπουργικές αποφάσεις, που προκάλεσαν 3 δισ. ζημιά στο Δημόσιο προς όφελος της Novartis, και ψάχνεις ντε και καλά να βρεις ιδιοτελή κίνητρα. Λες και ο υπουργός δεν μπορούσε να τα υπογράψει αυτά από καθαρή βλακεία. Ή από βαρεμάρα. Ή γιατί αποτελούσε πάγια πρακτική να μας παίρνουν οι φαρμακευτικές τα σώβρακα, όπως ισχυρίζονται τώρα οι εμπλεκόμενοι. Αξιοποιείς και μερικά βίντεο με τους μετόχους της Novartis Hellas να παίζουνε μακριά γαϊδούρα στην αίθουσα συνεδριάσεων και να μπουγελώνονται με σαμπάνια ανεμίζοντας μια υπουργική απόφαση, ώστε να δημιουργήσεις εντυπώσεις. Βάζεις και τον προστατευόμενο μάρτυρα Σουσκάβο Τολάκο να καταθέσει ότι γέμιζε βαλίτσες με διακοσάευρα και τα έστελνε σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και η σκευωρία είναι έτοιμη. Εντάξει, ήταν λίγο κέντημα η δουλειά, αλλά είναι πολύ επιδέξιος σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ, το έχει αποδείξει άλλωστε. Εκεί που πήγε να στραβώσει το πράγμα ήταν στους προστατευόμενους μάρτυρες, γιατί οι “53” απαιτούσαν να εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις. Δυστυχώς η σκευωρία ξεσκεπάστηκε όταν ένας εισαγγελέας κατέθεσε ότι κάποιος του είπε ότι κάποιος άλλος του είπε ότι κάποιος τρίτος του είπε ότι έπρεπε πάση θυσία να βρεθούν στοιχεία γι’ αυτά που κατέθεσαν οι μάρτυρες. Σε αντίθεση με ό,τι ισχύει συνήθως για τις εισαγγελικές έρευνες, όπου γενικά είναι αδιάφορο αν θα βρεθούν στοιχεία γι’ αυτά που καταθέτουν οι μάρτυρες. Κατόπιν αυτού, ο Σαμαράς πήγε στον εισαγγελέα και είπε ότι ο κάποιος τρίτος είναι ο Τσίπρας και ο κάποιος άλλος είναι ο Παπαγγελόπουλος και ξεσκέπασε τη σκευωρία.

Τα ξεκαθάρισε όλα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εμείς θέλαμε να πάρει αντιπροεδρία ο Σαμαράς, αλλά μας είπανε όχι θα πάρετε παραγωγικό χαρτοφυλάκιο, οπότε είπαμε εντάξει, τότε θα έρθει ο Μαργαρίτης Σχοινάς, αλλά έγινε κάποιο μπέρδεμα και τελικά δώσανε στον Μαργαρίτη Σχοινά την αντιπροεδρία. Εντάξει, συμβαίνουν αυτά. Και στον “Αιχμάλωτο της Ζέντα” κάτι τέτοια γίνονται. Δεν πειράζει, παιδιά. Άλλωστε ο Σαμαράς είναι λαρτζ άνθρωπος, δεν κρατάει κακίες. Αρκεί να μην βγαίνουν δύο νεοδημοκράτες τη μέρα να λένε τι καλή που είναι η Συμφωνία των Πρεσπών. Και πριν ίδια ήτανε, αλλά τότε φοράγανε τις περικεφαλαίες και δυσκολευόντουσαν να την εξετάσουν διεξοδικά.

Την αδικεί την Κεραμέως αυτή η απέχθεια για τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ιστορίας. Το ότι ο Μεταξάς έκανε το ΙΚΑ και η Χούντα έκανε δρόμους δεν πρέπει δηλαδή να διδάσκεται στα παιδάκια; Κατά την Κεραμέως η διδασκαλία της Ιστορίας πρέπει να περιορίζεται σε μάχες που κερδίσαμε επειδή είμαστε πιο γενναίοι και μάχες που χάσαμε επειδή οι αντίπαλοι ήταν περισσότεροι. Και ότι έχουμε μια ειδική αποστολή στον κόσμο, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους λαούς που έχουν νορμάλ αποστολή και τους ουρακοτάγκους που δεν έχουν καμία.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται αποτελεί τροφή για σκέψη. Η Ευρώπη βρίσκεται σε βαθιά κρίση και οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις κάνουν ό,τι μπορούν για να ταΐσουν την Ακροδεξιά. Εκεί που υπάρχει η τρύπα του Δημοκρατικού Κόμματος θα έπρεπε να υπάρχει μια Αριστερά. Μια Αριστερά ικανή και διατεθειμένη να λειτουργεί ως πόλος προοδευτικών κυβερνητικών λύσεων. Αλλά που θα βάζει την προγραμματική της σφραγίδα στις λύσεις αυτές και δεν θα λειτουργεί ως ανταλλακτικό του πολιτικού κατεστημένου. Ο πολιτικός πρόγονος του Δημοκρατικού Κόμματος είναι το ιστορικό Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η ιδέα για τη μετεξέλιξή του σε κάτι ευρύτερο ήταν λογική -άσχετα αν συμφωνούσε κανείς μαζί της η όχι. Έπρεπε να συσπειρώσει στις γραμμές του ευρύτερες δυνάμεις ώστε να σπάσει τον φραγμό προς την κυβερνητική του εξουσία. Η αλήθεια είναι ότι το κατάφερε. Αμέσως μετά, άρχισε να κάνει τον έναν συμβιβασμό πάνω στον άλλον. Παραδόθηκε στον παραγοντισμό, ρευστοποίησε τον οργανωτικό του ιστό και άφησε τις σχέσεις του με την κοινωνία να εξασθενήσουν. Αυτό που κατάφερε ήταν να ανοίξει τον δρόμο στον Μπερλουσκόνι. Σήμερα, την ώρα που η Ιταλία το χρειάζεται, είναι πλέον αγνώριστοι. Δεν φαίνεται καν να διαθέτει τις ισχυρές ανανεωτικές τάσεις που εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια στο Δημοκρατικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών και στους Εργατικούς της Μεγάλης Βρετανίας. Για δεκαετίες μετά την κατάρρευση των βεβαιοτήτων το δίλημμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά ήταν αν θα συμμετείχε σε προοδευτικές κυβερνητικές λύσεις ή αν θα διατηρούσε το κοινωνικό και πολιτικό της στίγμα. Τότε όμως το ευρωπαϊκό κατεστημένο ήταν πανίσχυρο. Μπορούσε να οδηγήσει κάθε προοδευτική λύση εκεί που ήθελε. Σήμερα το κατεστημένο αυτό καταρρέει. Το δίλημμα για την Αριστερά δεν υπάρχει πια. Οφείλει να συμμετέχει σε προοδευτικές κυβερνητικές λύσεις. Οφείλει όμως και να φροντίζει το κοινωνικό και πολιτικό της στίγμα σαν κόρη οφθαλμού. Αλλιώς η Ευρώπη θα παραπαίει ανάμεσα στους ξοφλημένους τεχνοκράτες και τους σαλβίνηδες. Μέχρι να καταλήξει οριστικά στα χέρια των τελευταίων. Ή να τα βρουν μεταξύ τους.