Χαράλαμπος Γεωργούλας

Πριν από μερικές εβδομάδες καταγράφαμε από αυτές εδώ τις σελίδες το μάλλον αισιόδοξο συμπέρασμα έγκυρου…

Για να λέμε την αλήθεια, δεν βγαίνει εντελώς σαφές νόημα από αυτά που είπε ο…

Αν πει κανείς ότι τρία χρόνια η ΝΔ τα βρήκε όλα εύκολα και με την…

Η ακρίβεια είναι ένα σύνθετο οικονομικό ζήτημα, που απαιτεί ένα σωρό στατιστικά στοιχεία και αναλυτές…

«Αν επιθυμείς την ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο». Δεν υπάρχει πιο αστήριχτο και πιο μεθοδικά…

Όσα ακολουθούν, είναι μερικές σκέψεις που γεννήθηκαν από ένα πρόσφατο κείμενο του αγαπητού σύντροφου Κώστα…

Η συγκεκριμένη τακτική είχε μεγαλύτερο βάθος. Η κυβέρνηση της ΝΔ κοντεύει να κλείσει τριετία, έχουμε περάσει ουσιαστικά σε απροσδιόριστης διάρκειας προεκλογική περίοδο και όμως αυτή η συμπεριφορά της απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν αλλάζει. Παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται ικανή να σταματήσει την έκδηλη φθορά.   Μάλλον εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιό της να συντηρήσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα με διττό στόχο: να εμποδίσει μετακινήσεις εκλογικού πληθυσμού προς έναν απαξιωμένο από τις επιθέσεις αντίπαλο πολιτικό χώρο και να διαμορφώσει συνθήκες αποκλεισμού οποιασδήποτε σύγκλισης άλλων πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης με αυτόν. Αυτό που χρειάζεται εξήγηση, είναι γιατί επιμένει, παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται να έχει μέλλον.   Η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τη γενικευμένη επίθεση που δέχτηκε και παρά τις δικές της αβελτηρίες, καταφέρνει να διατηρήσει τη θέση του κύριου αντίπαλου της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Και να ανακτά κάποιες θέσεις στον ιδιόμορφο πόλεμο των δημοσκοπήσεων, όχι στον βαθμό που θα επιθυμούσε και θα μπορούσε.   Η προσπάθεια της ΝΔ να ορθώσει, στη βάση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, εμπόδια σε διαρροές από τον δικό της χώρο προς τον χώρο του υπό ανασυγκρότηση Κέντρου και, αντίθετα, να ευνοήσει, στην ίδια βάση, ανατρεπτικές του συσχετισμού διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο, δεν φαίνεται να ευδοκιμεί. Δεν είναι ανησυχητικό πια γι’ αυτήν μόνο το γεγονός ότι οι απώλειές της προς το Κέντρο προδιαγράφονται σημαντικότερες πολιτικά από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η δική της πολιτική, το ανάπτυγμα του σκληρού νεοφιλελεύθερου δόγματος, υποχρεώνει το ΚΙΝΑΛ να παίρνει όλο και πιο σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση, που δεν γίνεται να είναι πια «ίσες». Υποχρεώνεται, λοιπόν, να του επιτίθεται, εκδηλώνοντας έτσι μια εγγενή αντίφαση: για να αποτρέψει αυτή την αντικειμενική προσέγγιση δυνάμεων της αντιπολίτευσης, αποδυναμώνει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Βρίσκει έτσι απέναντί της σε ανταγωνιστική θέση μια πολιτική δύναμη, που θα την ήθελε ανάχωμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και σύμμαχο σε ώρα ανάγκης.  

Αυτό που θα μπορούσε να προσδοκά βάσιμα η αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν, αν όχι η σηματοδότηση της έναρξης μιας προεκλογικής περιόδου, όπως σημειώθηκε από ορισμένες πλευρές, οπωσδήποτε η ώθηση των πολιτικών δυνάμεων να λάβουν από τώρα θέσεις στους διαδρόμους του στίβου για τον επόμενο εκλογικό αγώνα δρόμου. Σε αυτές τις συνθήκες, από την απολογητική θέση που αντικειμενικά βρέθηκε, η κυβερνητική πλειοψηφία εκδήλωσε ορισμένα βασικά στοιχεία της τακτικής της. Επιβεβαίωσε την επιλογή της να ζητάει μεν συγγνώμη όταν υποχρεώνεται , αλλά να το κάνει με σκοπό να μείνουν στο απυρόβλητο οι νεοφιλελεύθεροι πυλώνες της (αντι)κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής της. Αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό τής στάσης της στη Βουλή, απέναντι στην επιθετική κριτική που δέχτηκε από όλες της πτέρυγές της. Φαίνεται ότι έχει επιλέξει να βαδίσει στις εκλογές με την τακτική τής υποστήριξης με όλα τα μέσα του νεοφιλελεύθερου και αυταρχικού πυρήνα των επιλογών της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, της οικονομικής κρίσης, των απαιτήσεων των μισθωτών και των ζητημάτων δημοκρατίας και κοινωνικής ασφάλειας. Αυτό την οδηγεί στο να συγκεντρώνει τα πυρά της έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επιθέσεις που αποσκοπούν να αποδείξουν την ανικανότητα και την ακαταλληλότητά της. Με κύριο στόχο την υπεράσπιση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, που εμφανίζει επικίνδυνα γι’ αυτήν σημάδια υποχώρησης. Το αποτέλεσμα είναι να αναδεικνύεται, κυρίως με δική της ευθύνη, μια εικόνα διαγκωνισμού για το ποιος από τους δύο είναι ο λιγότερο ικανός, ο χειρότερος διαχειριστής καταστάσεων. Μια εικόνα που συμφέρει σε πολλούς επιφανειακούς αναλυτές, μόνιμους εχθρούς της αναζήτησης της πολιτικής ουσίας, αλλά ενισχύεται και από συμπεριφορές στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς λειτουργούν σαν αδύναμοι κρίκοι, οι οποίοι έλκουν τις μεθοδευμένες επιθέσεις της ΝΔ. Υποβαθμίζοντας έτσι τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές.

Στο ερώτημα ποιους εκλογικούς στόχους θέτει η νέα ηγεσία, ένα καλύτερο ποσοστό στην τρίτη θέση ή τη δεύτερη θέση, η απάντηση ήταν ότι στόχος είναι μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Στόχος ενταγμένος μεν στη γνωστή και από την προηγούμενη περίοδο στρατηγική της αυτόνομης ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ, αλλά με μια σημαίνουσα διαφορετική διατύπωση. Η οποία μπορεί να διεκδικεί τα πρωτεία από τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα θεμιτό άλλωστε ως επιδίωξη, αλλά θέτει σε αναστολή, τουλάχιστον, την τακτική των ίσων αποστάσεων. Αφήνει μ’ αυτό τον τρόπο ανοιχτή τη δυνατότητα –στο πεδίο των υποθέσεων τουλάχιστον– ενός είδους συνεργασίας με δυνάμεις της Αριστεράς. Υπό την επήρεια, ίσως, των εμπειριών της Ιβηρικής; Οψόμεθα. Η διαφορά, βέβαια, στα καθ’ ημάς είναι πως εδώ αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι πιθανή η ανατροπή των συσχετισμών στο χρονικό διάστημα για το οποίο γίνεται η σχετική συζήτηση, όπως εκτιμούν όλοι οι αναλυτές. Άλλωστε, και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δήλωσε στη συνέντευξή του ότι δεν προτίθεται να εμπλακεί στα σχέδια της ΝΔ για αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (κάποιοι μιλούν ήδη και για τρίτη). Κάτι τέτοιο θα ήταν πιθανό, καθώς θα επέτεινε την πόλωση, να λειτουργήσει σε βάρος του ΚΙΝΑΛ.

Χαράλαμπος Γεωργούλας