Αναδημοσιεύσεις

Εάν τα πράγματα καταλήξουν όντως σε Συμφωνία, θα πρόκειται για μείζονα επιτυχία των δυο κυβερνήσεων. Καλούνται να δείξουν επιμονή και ψυχραιμία μπροστά στις πιέσεις, τους αλληλοτροφοδοτούμενους εθνικισμούς, στην εύκολη αντιπολιτευόμενη ψηφοθηρία. Εάν δεν καταλήξουμε σε Συμφωνία, σκούρα τα πράγματα. Αφενός δύσκολα θα ξαναβρούμε Ζάεφ. Αφετέρου δύσκολα θα ξαναβρούμε ελληνική κυβέρνηση να μη στέκεται ψοφοδεής μπροστά στο φάντασμα του Βουκεφάλα, τους ιεράρχες και τους εφέδρους. Χωρίς Συμφωνία, το Μακεδονικό θα συνεχίσει να επιδρά τοξικά και οι θιασώτες του τέλματος θα έχουν πάρει την παρτίδα. Όχι μόνο δηλαδή θα μείνουμε με την πληγή ανοιχτή αλλά θα έχουν κερδίσει μπόι εκείνοι που τριάντα χρόνια κάνουν πολιτικές μπίζνες με το Μακεδονικό. Θα συνεχίσουμε να ζούμε με συλλαλητήρια και εθνικοπατριωτικό οίστρο. Θα επιβραβευτούν οι γραφικοί τηλεαστέρες που δαιμονοποίησαν κάθε αποκλίνουσα άποψη κάνοντας εμπόριο πατριωτισμού.

Το είδος εκείνο του εθνικισμού που στηρίζεται στην έννοια της καταγωγής και της κληρονομιάς, είναι εκείνο που από τη φύση του βρίσκεται πιο κοντά στην ακροδεξιά. Τούτο είναι κάτι που τείνουμε να παραμελούμε. Ο εθνικισμός της «αποκλειστικής καταγωγής», ή της «καταγωγής εξ αίματος», όπου το «αίμα» μπορεί να έχει και συμβολικό χαρακτήρα, είναι ο φυλετικός εθνικισμός: η περίπτωση όπου εθνικισμός και ρατσισμός ενώνονται εις σάρκα μίαν. Υπό αυτή την έννοια, η εμμονή –εξ αρχής και ακόμη από πολλούς- στην πλήρη απαγόρευση της χρήσης του όρου «Μακεδονία» από τη γείτονα χώρα δεν συνίσταται σε έναν φετιχισμό του ονόματος. Το ότι τα σχετικά επιχειρήματα που συνήθως ακούγονται κυμαίνονται μεταξύ αξιοθρήνητης μικροπρέπειας και αποστομωτικής βλακείας, δεν έχει να κάνει με το διανοητικό επίπεδο ή τον χαρακτήρα εκείνων που τα αρθρώνουν. Μάλλον οφείλεται στο ότι προσπαθούν να συγκαλύψουν το μοναδικό αληθινό επιχείρημα που στηρίζει αυτή τη θέση. Ας μη λησμονούμε τον πασιφανώς ρατσιστικό και αποκαλυπτικότατο χαρακτηρισμό «γυφτοσκοπιανοί» που εξαπολυόταν εναντίον των γειτόνων μας κατά την πρώτη περίοδο έξαρσης του ζητήματος. Το σταθερά υφέρπον επιχείρημα για την αποκλειστικότητα του όρου «Μακεδονία» είναι: ας μην τολμήσει κανείς κατώτερος λαός να μαγαρίσει την κληρονομιά του βασιλιά Αλέξανδρου, που ανήκει στους γνήσιους απογόνους του και μόνον.

Το Μακεδονολογικό, αντίθετα με τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, συνεχίζει να κερδίζει πρωτοσέλιδα, εξαιτίας και της απόφασης του Κυριάκου Μητσοτάκη να πατροκτονήσει αυτοακυρωνόμενος. Είτε εμφυλιοπολεμικά, όπως το μακελάρικο του χυδαίου Χίου, είτε αποκαλυπτικά της πλήρους συγχύσεως και της χονδροειδούς αμάθειας. Ηθελαν να βάλουν τον Μεγαλέξανδρο ματωμένο στο πρωτοσέλιδό τους οι «αληθινοί πατριώτες» της «Ελεύθερης Ωρας» κι έβαλαν έναν ωραιότατο Δαβίδ, σμιλεμένο από τον Μιχαήλ Αγγελο. Ενας Εβραίος, δηλαδή, δοξάστηκε από το εβραιοφαγικό κιτρινόφυλλο. «Σιωνιστικός δάκτυλος» προφανώς. Από χέρι Εκατόγχειρα.

Με τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, μεταξύ άλλων, παίρνουμε θέση απέναντι στη σύγχρονη ευρωπαϊκή και παγκόσμια κρίση. Συναινώντας σε μια κοινώς επωφελή λύση, λέμε όχι στον εθνικισμό, στον ανταγωνισμό, στον αλυτρωτισμό. Λέμε όχι στον φόβο. Η καλύτερη απόδειξη του σεβασμού μας στους προγόνους μας είναι η υιοθέτηση του ανήσυχου πνεύματός τους, που εξάλλου θεμελίωσε το σύγχρονο Δυτικό πολιτισμό. Επιλέγουμε την πρόοδο από τη συντήρηση, την εξωστρέφεια από την περιχαράκωση. Η επιλογή της πολιτικής αδράνειας δεν είναι προς όφελος της χώρας μας. Η διαιώνιση των διασυνοριακών διαφορών δεν προσφέρει λύσεις. Και σίγουρα δεν εξυπηρετεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκουμε να διαδραματίσουμε ειδικά στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η σύμβαση της Βιέννης, που ορίζει το δίκαιο των διεθνών συνθηκών, ορίζει ότι διεθνής σύμβαση που προβλέπει διαδικασία κύρωσης καθίσταται διεθνώς δεσμευτική μόνο από την κύρωσή της σε διεθνές επίπεδο. Η σύμβαση μπορεί να περιέχει επιπλέον βήματα τα οποία πρέπει να εκπληρωθούν ώστε η διεθνής σύμβαση να τεθεί σε ισχύ και να παράγει έννομα αποτελέσματα. Μόνη η υπογραφή διεθνούς σύμβασης προ της κύρωσης της και της θέσης σε ισχύ, καθόλου δεν δεσμεύει τα μέρη ούτε δημιουργεί διεθνή ευθύνη σε περίπτωση μη τήρησης των όρων.