Αναδημοσιεύσεις

09
06

«Ideology as usual»

Για ποιον λόγο λοιπόν ο επικεφαλής της Ν.Δ. χρειάζεται την ιδεολογία για να μιλήσει για την εισαγωγή των ιδιωτών στην κοινωνική ασφάλιση; Με ποιο κριτήριο θεωρεί ως «ξεπερασμένες» τις συλλογικές συμβάσεις; Γιατί πρέπει να καταφύγει στην ιδεολογία για να υποστηρίξει πως δεν είναι δυνατόν να ισχύει το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας; Δεν είναι... πραγματικά και προοδευτικά όλα αυτά; Σε τι χρησιμεύει η ιδεολογία στον Κυρ. Μητσοτάκη όταν κάνει λόγο για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ); Δεν είναι... αυτονόητο ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, όσο αυτονόητη είναι, παραδείγματος χάρη, η ανατολή του ηλίου από την ανατολή; Κι αν η ιδιωτικοποίηση του ΓΛΚ κρίνεται ως απαραίτητη, για ποιον λόγο να μην ιδιωτικοποιηθεί και το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού; Για ποιον λόγο χρειάζεται να είναι κάποιος εκλεγμένος; Δεν θα γίνεται καλύτερα η... δουλειά;
07
06

Έφη Αχτσιόγλου: Η σύγκρουση με τη ΝΔ θα γίνει στα εργασιακά

Η εργασία και η προστασία της τοποθετούνται ως ο κύριος αναπτυξιακός μοχλός στο ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης, δεν εναποτίθενται στο κοινωνικό κράτος. Θεωρούμε, δηλαδή, την εργασία ως το πυρηνικό στοιχείο της ανάπτυξης, ενώ το κοινωνικό κράτος παρέχει εγγυήσεις για την προστασία των αδύναμων στρωμάτων. Βλέπουμε ως κύριο μοχλό της ανάπτυξης την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της ενίσχυσης της εργασίας. Σε αντίθεση με το μοντέλο του κ. Μητσοτάκη που μιλά για συμπίεση του εργατικού κόστους, δήθεν, για να ενισχύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Μοντέλο που, ξαναλέω, εφαρμόστηκε και απέτυχε κοινωνικά και οικονομικά. Εμείς την τοποθετούμε στο κέντρο και με τους τρεις πυλώνες που ανέφερα, στοχεύουμε στην ενίσχυση της παραγωγικότητας και θέτουμε στη συζήτηση ταυτόχρονα την παραγωγή και τη διανομή του πλούτου. Όχι «πρώτα παράγω, πρώτα πετυχαίνω την ανάπτυξη, πρώτα έρχεται ο πλούτος και μετά θα δω πώς θα τον διανείμω», τα δύο στοιχεία συνυπάρχουν. Αυτή είναι μια κεντρική διαφορά της αριστερής από τη δεξιά προσέγγιση της εργασίας.
07
06

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: Το βάρος της έκβασης των διαπραγματεύσεων είναι ιστορικό

Τις επόμενες μέρες θα δούμε τις νέες ισορροπίες που θα διαμορφωθούν και πώς θα συνεχιστεί ο διάλογος. Ισορροπίες, ωστόσο, που δεν θα αφεθούν να διαμορφώσουν μόνες τους οι δύο πλευρές. Αυτό ήταν η έως τώρα εμπειρία. Ιδιαίτερα αν κριθεί από «συμμάχους και εταίρους»ότι η εμπλοκή συνέβη για δευτερεύοντα ζητήματα που μπορεί να ξεπεραστούν. Έχει ενδιαφέρον σ’ αυτο το σημείο να σημειώσουμε την απουσία της ΝΔ, την μη παρέμβασή της στις σοβαρές αυτές εξελίξεις. Προφανώς θέλει να προφυλαχθεί από όλα τα πιθανά κόστη πλην αυτού της μη έκφρασης γνώμης που είναι το επαχθέστερο για ένα κόμμα που προβάρεται συνεχώς ως κυβερνητικό.
07
06

Η εθνικιστική υποτροπή και η αποτροπή της

Το έργο το έχουμε ξαναδεί, αλλά η τρέχουσα εκδοχή του έχει ένα πολύ σημαντικό, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: η μεταστροφή της στάσης της ηγεσίας της ΝΔ, από την επιφύλαξη για το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης συμφωνίας στην απόρριψη οποιασδήποτε συμφωνίας και οποιασδήποτε ονομασίας με ίχνη μακεδονικότητας στα συνθετικά της, κατέρριψε κάθε φραγμό που θα μπορούσε να συγκρατήσει μέσα σε κάποια πλαίσια τις σχετικές πρωτοβουλίες, κινήσεις, συμπεριφορές και δηλώσεις. Τώρα, την υπόμνηση ότι η έσχατη προδοσία τιμωρείται με θανατική ποινή, αντικατέστησε η μηνυτήρια αναφορά εναντίον του υπουργού Εξωτερικών επί εσχάτη προδοσία. Τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια μετατρέπονται σε πολλά μικρά στην περιφέρεια με την απροκάλυπτη βοήθεια αυτοδιοικητικών παραγόντων της ΝΔ, με επικεφαλής τον κ. Πατούλη. Τώρα, δεν ζητούν να ακουστεί και η δική τους φωνή, απαιτούν να επιβάλουν την άποψή τους, γιατί, όπως λένε χωρίς να νιώθει κανείς την ανάγκη να τους αποστομώσει, κάθε άλλη εξέλιξη θα προκαλέσει εκτροπή! Εδώ ακριβώς ο πολλά βαρύς εθνικισμός συναντάει την γνωστή απέχθειά του προς την… υπερβολική δημοκρατία. Και οι οπαδοί της ΝΔ μάταια ψάχνουν να βρουν τι ακριβώς τους διαχωρίζει από τους, με το αζημίωτο, υπερεθνικιστές.
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Παρούσα στο Athens Pride

Το Σάββατο 9 Ιουνίου στην πλατεία Συντάγματος, από τις 11 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί, για άλλη μια χρονιά, το Athens Pride. Και αυτή τη φορά δηλώνει «παρούσα». Παρούσα στη ζωή, στο δρόμο, στη δουλειά, στη διεκδίκηση. Παρούσα για όσα έχουν γίνει, παρούσα και σε αυτά που έπονται, μέχρι τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία… Το ίδιο δηλώνει και ο τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ… «Παρούσα» σε κάθε προσπάθεια, σε κάθε αγώνα για την οριστική άρση των πολλαπλών διακρίσεων σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ: Είμαστε στα μισά του δρόμου και οφείλουμε να φτάσουμε στο τέλος του

Είμαστε στα μισά του δρόμου, στην αρχή μιας μεγάλης ανατροπής, που έτσι κι αλλιώς έχει καθυστερήσει δεκαετίες. Αλλά η αρχή έγινε, με ελλείψεις, κενά, ωστόσο επώδυνα, με συγκρούσεις, με τις καμπάνες της πολιτικής και θρησκευτικής ορθοδοξίας να χτυπούν στους θλιβερούς ρυθμούς του κοινωνικού ρατσισμού, της ομοφοβίας και τρανσοφοβίας. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στο χάρτη κατάταξης που από το 2009 εκδίδει σε ετήσια βάση η ILGA-Europe και στον οποίο βαθμολογούνται οι χώρες της Ευρώπης, βάση τις νομικές και πολιτικές καταστάσεις των LGBTQI ατόμων που διαβίουν στην εκάστοτε χώρα. Ιδιαίτερα, στον χάρτη του 2018, η χώρα μας κατέλαβε την 14η θέση, σημειώνοντας ποσοστό 52%, έναντι 31% το 2014, δηλαδή, μια αύξηση 67,75% μέσα σε 4 χρόνια.
07
06

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Ένα τείχος που πρέπει να γκρεμιστεί

Ένα παιδί 13 χρονών, όπως ένα χρόνο πριν με τον Μάριο στο Μενίδι. Το ένα ρομά, το άλλο όχι, δύο παιδιά θύματα ενός τυφλού μίσους, κοινωνικών διακρίσεων, γελοίων και ταυτόχρονα επικίνδυνων στερεοτύπων. Δύο παιδιά, που δεν έφταιγαν σε τίποτα, που χάθηκαν στο βωμό ψευδεπίγραφων διαχωριστικών γραμμών. Φτωχοί εναντίον φτωχών, άσπροι εναντίον μελαψών… Κι όμως ήταν δύο παιδιά… ένα κορίτσι, ένα αγόρι και στη μέση προβλήματα δεκαετιών: εγκατάλειψη, καταυλισμοί, φτώχεια, κοινωνικές διακρίσεις, απουσία κοινωνικού κράτους, πακτωλός χρημάτων για την ένταξη των Ρομά, που έκαναν φτερά στη μέση του δρόμου… Ποιος δεν το γνωρίζει; Δύο μικρά παιδιά με τοίχους ανάμεσά τους, με το ρατσισμό ορατό… Ποιος το αμφισβητεί; Δύο παιδιά, που θα μείνουν στη μνήμη μας, κάτι σαν οδηγοί για την ανάγκη συνύπαρξης. Τα παιδιά δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, άλλοι τα χωρίζουν βίαια και απάνθρωπα… Ναι, δεν είναι ώρα για κραυγές. Είναι ώρα περισυλλογής και αναστοχασμού. Είναι η ώρα της άρσης των πολλαπλών κοινωνικών διακρίσεων, που πλήττουν την κοινότητα των ρομά, η ώρα της συνάντησης ρομά και μπαλαμό, η ώρα των έργων…
07
06

Το παιδί δεν γλίτωσε…

Στην Άμφισσα δολοφονήθηκε ένα κορίτσι 13 ετών... Ένα κορίτσι Ρομά. Ένα κορίτσι που είχε -όπως όλα τα κορίτσια του κόσμου- όνομα, την έλεγαν Γιαννούλα Καραχάλιου. Αν το παιδί δεν ήταν Ρομά η είδηση θα ήταν αλλιώς. Αλλά το παιδί ήταν Ρομά κι έτσι ακούσαμε για ατύχημα, για «κακιά στιγμή», για το πόσο καλός άνθρωπος και επιχειρηματίας ήταν ο δράστης. Αν το παιδί δεν ήταν Ρομά η είδηση θα μιλούσε για τραγωδία και δικαιολογημένη οργή. Τώρα, όμως, αυτό που προβάλλεται είναι ο «φόβος βεντέτας» από τους... ομοεθνείς, όπως μας πληροφόρησε το αδιανόητο Star στο δελτίο ειδήσεων της Τρίτης. Δεν τόλμησαν να πουν «έλα, μωρέ, ένα γυφτάκι σκοτώθηκε», αλλά το είπαν με δικά τους λόγια: Δεν ακούσαμε για συγκλονισμένους οικείους και συγγενείς, αλλά για εξοργισμένο πλήθος. H αστυνομία συνέστησε ψυχραιμία σε «ντόπιους» και Ρομά. Ο ρατσισμός διάχυτος...
05
06

Λίο Πάνιτς: Τραπεζίτες και κεφαλαιοκράτες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις

Δεν είμαι Ελληνας πολίτης, αλλά, αν ψήφιζα, θα ψήφιζα και πάλι ΣΥΡΙΖΑ. Οχι γιατί πιστεύω (όπως πίστευα) πως μπορεί να κάνει όσα θα ήθελα, αλλά γιατί είναι πολύ καλύτερος από κάθε τι άλλο σήμερα στη χώρα σας. (...) Αυτό που θα ήθελα από το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι να ανοιχτεί περισσότερο στην κοινωνία και να της προσδώσει τη δυναμική που πραγματικά έχει: δηλαδή τον τρόπο να μετασχηματίσει η ίδια τον εαυτό της. Και όχι να προσπαθεί πρώτα να σώσει την οικονομία και μετά να στραφεί στην κοινωνία. Ισως δεν τον αφήσουν ποτέ να σώσει την ελληνική οικονομία. Γι’ αυτό (και το λέω και στους ίδιους) ο κύριος στόχος είναι να βρει ικανούς ανθρώπους, ώστε να οργανώσουν την κοινωνία από τα κάτω -και όχι το αντίστροφο. Φυσικά και δεν είναι εύκολα τα πράγματα, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Αμερική. (...) Να τους εμφυσήσει τη σιγουριά πως μπορεί ο ίδιος ν’ αλλάξει την καθημερινότητά του με τις ίδιες του τις δυνάμεις. Αυτό βέβαια έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, οπότε είναι δύσκολο να φέρει ψήφους βραχυπρόθεσμα, ωστόσο κατ’ εμέ είναι η μόνη διέξοδος: οι κοινωνικές αλλαγές θα γίνουν από το ίδιο το κοινωνικό σώμα και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρει ικανούς ανθρώπους να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση.