Βασίλης Ρόγγας

Πριν από κάποιους μήνες εντοπίστηκε έμβασμα του αδελφού του Κώστα Σημίτη, Σπύρου, να πηγαινοέρχεται από Ελβετία σε Γερμανία, με ενδιάμεσο σταθμό τη χώρα μας. Προς έκπληξη εκείνων που έψαχναν τη λίστα των 45.000 εμβασμάτων, εντοπίστηκε ποσό 845.000 ευρώ, που εμφανιζόταν να ανήκει σε λογαριασμό από την Ελβετία με δικαιούχο υπεράκτια εταιρεία στις Μπαχάμες, να έρχεται στην Εμπορική Τράπεζα στην Αθήνα στις 21 Μαΐου του 2010, να μένει για πέντε μέρες και στη συνέχεια να καταλήγει στη Γερμανία. Η έκπληξη ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν εντοπίστηκε ο δικαιούχος της υπεράκτιας, που ήταν ο Σπύρος Σημίτης. Ο ίδιος με δήλωσή του το έχει παραδεχτεί και είχε πει ότι πρόκειται για χρήματα που προέρχονται από τη δουλειά του. Η Αρχή κατά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος διέταξε το άνοιγμα των λογαριασμών της οικογένειας Σημίτη, αλλά και των υπουργών Χρυσοχοΐδη και Μαλέσιου, καθώς και του αντιπροσώπου της Thales στη χώρα μας, Λουκά Ρωμανού. Στο σπίτι του τελευταίου έχει γίνει έφοδος και έχουν εντοπιστεί σημειώσεις του με λεπτομέρειες για χρήματα που παραδίδονταν και για υποχρεώσεις που είχε. Ο συγκεκριμένος κατέγραφε τα πάντα.

Η μη συμπεριληπτική πολιτική νοοτροπία πολλών δρώντων απομαζικοποιεί. Δε μπορεί για να συμμετέχει κάποιος κάπου να χρειάζεται να δίνει πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων στον εκάστοτε αρχηγό της συνέλευσης. Η συχνά συγκρουσιακή και άρα κοστοβόρα δράση που κάποιοι ζητούσαν και ζητούν θεωρώντας την ως λύση δεν αφορά τους περισσότερους. Η υπερπολιτικοποίηση είναι χάρμα για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως ριζοσπάστες αλλά αφόρητα πληκτική για τους υπόλοιπους. Οι αναλύσεις - βεβαιότητες που αφορούν μόνο τη μεγάλη εικόνα (κράτος - καπιταλισμός) αποτυγχάνουν να εντοπίσουν ειλικρινά τα προβλήματα και άρα να επιδιώξουν τις λύσεις. Ο φατριασμός -σεχταρισμός των οργανώσεων που δημιουργεί αντιμαχόμενα στρατόπεδα με κεντρικό επίδικο «ποιος είναι πιο αναρχικός/κομμουνιστής» αποδιώχνει όσους δεν αυτοπροσδιορίζονται με αυτούς τους όρους, ενώ σίγουρα δε συμβάλλει σε ενωτικές δράσεις. Αν η ανησυχία για την κατάσταση στη γειτονιά των Εξαρχείων αφορά απλώς μια συζήτηση μετά τη δεύτερη μπύρα τότε δεν υπάρχει ως πραγματική ανησυχία, είναι απλώς παράσταση.

Το ψηφιδωτό των οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς τρία χρόνια μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις δεύτερες εκλογές του 2015 ψάχνει να βρει τον (ενωτικό;) βηματισμό του. Τα κοινά συμπεράσματα που προκύπτουν από τις διεργασίες, τις ανακοινώσεις και τις δράσεις των οργανώσεων της, είναι πως η μνημονιακή συνθήκη συνεχίζει να επικαθορίζει τις ζωές των πληβειακών τάξεων στην Ελλάδα, ότι οι διεκδικήσεις χρειάζεται πλέον να αφορούν και τους οικονομικούς αγώνες και πως οι διαδικασίες ενότητας και κοινής δράσης είναι ανάγκη να ενταθούν.