Νίκος Φίλης

Πρέπει φέτος να ανοίξουν σχολεία και πανεπιστήμια, ξεκίνησε ο Νίκος Φίλης, τομεάρχης Παιδείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, την τελική του ομιλία ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Δύο χρόνια χαμένα, με μαθησιακά κενά και ψυχοσωματικά προβλήματα για τα παιδιά, ρεκόρ στην Ευρώπη σε κλειστά σχολεία. Να ανοίξουν με πειθώ για καθολικό εμβολιασμό, με τεστ, με πρόσθετα μέτρα όπως αυτά για τα οποία μιλάμε από την Άνοιξη του 2020 αλλά δεν λήφθησαν ποτέ. Αλλά και με προσπάθεια να καλυφθούν τα μαθησιακά κενά, με αναδιάρθρωση - μείωση της ύλης, με αντισταθμιστική εκπαίδευση. Όχι στο πλαίσιο ενός σχολείου-εξεταστικού κέντρου, με τράπεζα θεμάτων και πύκνωση των διαγωνισμάτων, σαν να ήταν όλα «φυσιολογικά». Αυτή θα έπρεπε να είναι σήμερα η προτεραιότητα της κυβέρνησης, τόνισε ο Νίκος Φίλης. Αλλά δεν ακούμε τίποτα σχετικό. Αντίθετα η ΝΔ φέρνει τροπολογία στο… αυριανό άσχετο νομοσχέδιο άλλου υπουργείου, για το Κτηματολόγιο, επιβάλλοντας αυταρχικά μέτρα στους εκπαιδευτικούς όπως η αναστολή καθηκόντων και η διακοπή μισθοδοσίας. Εμείς ξανά, για πολλοστή φορά εδώ και 15 μήνες, ζητούμε συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων με τη συμμετοχή των ειδικών, για να συζητηθεί πώς θα επιτευχθεί με ασφάλεια και ομαλότητα η μείζων αυτή προτεραιότητα: το άνοιγμα σχολείων και πανεπιστημίων το Σεπτέμβριο.  Ο Νίκος Φίλης ζήτησε ξανά στη συνέχεια να ενημερώσει η κυβέρνηση τη Βουλή και την ελληνική κοινωνία, πόσοι απόφοιτοι λυκείου δεν θα σπουδάσουν εξαιτίας της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και πόσες από τις 77.415 θέσεις στα δημόσια ΑΕΙ θα μείνουν κενές. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να μένουν κενές θέσεις στα πανεπιστήμια! Βαδίζουμε στην αντίθετη κατεύθυνση: στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετηθεί ο στόχος του 45% των νέων 25-34 ετών να είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ, γιατί αυτή θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Η ΝΔ πηγαίνει την Ελλάδα ανάποδα. Σε όλη την Ευρώπη το ποσοστό θα ανεβαίνει, στην Ελλάδα θα μειώνεται. Ψευδής -ψευδέστατος- και προσβλητικός για τα πανεπιστήμια και τους νέους ο ισχυρισμός Κεραμέως στη Βουλή, ότι μόνο το 9% των φοιτητών αποφοιτεί από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Επίσης, συνέχισε ο Ν. Φίλης θα αυξηθεί και η σχολική διαρροή, που στην Ελλάδα, στις ηλικίες 18-24 ετών είναι μόλις 4,7% όταν στην Ευρώπη είναι 11%. Είχε μειωθεί χάρη στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ για το Λύκειο και παραμένει σήμερα κάτω απ’ το μισό του επιπέδου της Ευρώπης. Αλλά και σ’ αυτό η νομοθέτηση της Νέας Δημοκρατίας μας οδηγεί στην αντίστροφη πορεία.

Κεντρικό αίτημα της επόμενης περιόδου, τώρα, που όλοι έχουν αντιληφθεί που οδηγεί το εξεταστικό σύστημα-λαιμητόμος του κ. Μητσοτάκη και της κυρίας Κεραμέως, είναι η μη εφαρμογή του. Όπως, επίσης, η ματαίωση της χουντικής εμπνεύσεως ρύθμισης για Αστυνομία στα Πανεπιστήμια, που αμετανόητα και προκλητικά επανέφερε σήμερα στη συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου ο κ. Μητσοτάκης.  Η κυβέρνηση, προκειμένου, να εξαπατήσει τους πολίτες έχει αναγγείλει 77.415 θέσεις εισακτέων στα Πανεπιστήμια, έχοντας, ταυτόχρονα. ψηφίσει ένα εξεταστικό σύστημα που θα αφήσει απ` έξω 30.000 υποψήφιους, ό,τι βαθμολογία και αν επιτύχουν! Ακόμη και με μέσο όρο 12 ή 13, θα υπάρξουν χιλιάδες υποψήφιοι που θα δουν κλειστές τις πόρτες των ΑΕΙ. Αυτό το αίσχος είναι κάτι που δεν αποτόλμησε ποτέ κανένα από τα προταθέντα εξεταστικά συστήματα, διαφόρων κυβερνήσεων.  Γι` αυτό, απολύτως δικαιολογημένα και με επίγνωση των λεγομένων τους, τα 41 Εργατικά Κέντρα κάνουν λόγο για επαπειλούμενη "πανεθνική εκπαιδευτική τραγωδία". Την αποκάλυψη αυτής της αλήθειας φοβάται ο πρωθυπουργός και προτιμά να εξευτελίζεται αρνούμενος να προσέλθει στη Βουλή και να απαντήσει στις επίκαιρες ερωτήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.  Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η συμμαχία των δυνάμεων της Εργασίας και της Παιδείας είναι κρίσιμη συνιστώσα για την οικοδόμηση του πολιτικού και κοινωνικού μετώπου για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και το άνοιγμα του δρόμου για τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική αλλαγή που πλησιάζει.  Στόχοι της επόμενης περιόδου, είναι η κατάργηση στην πράξη όλων των αντιδημοκρατικών - αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων. Η απόκρουση του αυταρχικού κρεσέντο της κυβέρνησης με την Αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Ο αγώνας πριν και μετά τη διενέργεια των Πανελλαδικών εξετάσεων, να κατεδαφιστεί το εξεταστικό "σφαγείο" Κεραμέως, ώστε, να καλυφθεί το σύνολο των 77.415 θέσεων που διατίθενται στα Πανεπιστήμια.

Καθηγητές, εξοπλισμό, εργαστήρια και φοιτητικές εστίες κι όχι αστυφύλακες με... πανεπιστημιακό πτυχίο (!) έχουν ανάγκη τα Πανεπιστήμια που για έναν χρόνο τα έχει κλείσει η κυβέρνηση, αποτυγχάνοντας οικτρά να αντιμετωπίσει την πανδημία. Τα Πανεπιστήμια που "άνοιξαν" μόνο για τα ΜΑΤ, όπως συνέβη στη Θεσσαλονίκη. Για πόσο ακόμη θα τα κρατάει κλειστά η κυβέρνηση από επιλογή ή ανικανότητα; Για πόσο ακόμη νομίζει πως θα αποφεύγει την οργή των νέων για τους σχεδιασμούς της για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία; Για πόσο ακόμη καιρό θα κρύβεται ο κ. Μητσοτάκης και δεν θα προσέρχεται στη Βουλή να απαντήσει στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα για τη "σφαγή" των υποψηφίων- παιδιών της πανδημίας. Το μαχητικό κίνημα της νεολαίας και των φοιτητών, με τη συμπαράσταση πλήθους πανεπιστημιακών δασκάλων, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, αποτέλεσε σημείο καμπής στις πολιτικές εξελίξεις και έσπασε τον αυταρχισμό και το κυβερνητικό αήττητο. Δεν ήταν μια φωτοβολίδα της στιγμής, αλλά, μια διαρκής παρουσία υπεράσπισης της κοινωνίας, της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού, όπως φάνηκε πρόσφατα στην επανακατάληψη του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ. Είναι ένα μήνυμα για όλη την κοινωνία. Προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μη διανοηθεί να εγκαταστήσει στα Πανεπιστήμια, τον μισητό θεσμό της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Να μην πράξει κάτι που ούτε η χούντα δεν διανοήθηκε να το κάνει ανοιχτά. Αν, παρ` όλα αυτά τολμήσει να προκαλέσει ξανά τη νεολαία με τον αυταρχισμό, τη βία και την καταστολή, θα πάρει σκληρή απάντηση.

Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας για λήξη των μαθημάτων στα Λύκεια στις 2 Ιουνίου, σχεδόν δύο εβδομάδες νωρίτερα από την παράταση που το ίδιο έδωσε, αποτελεί μια ακόμη πράξη κυβερνητικής αποτυχίας. Δυστυχώς, μαθητές και γονείς είχαν την ατυχία -μέσα στην πανδημία- να γνωρίσουν την πιο ανίκανη πολιτική ηγεσία στο υπουργείο Παιδείας. Τα στοιχεία της αποτυχίας βρίσκονται αναρτημένα στην ιστοσελίδα του υπουργείου. Την προηγούμενη Τετάρτη έκλεισαν 27 σχολεία λόγω Covid-19. Σήμερα, 10 ημέρες από την επαναλειτουργία, έβαλαν «λουκέτο» 1.000 τμήματα και σχολεία. Η αύξηση του αριθμού των σχολείων με μαθητές και εκπαιδευτικούς που νοσούν είναι τρομακτική. Ήταν αναμενόμενη αυτή η ραγδαία αύξηση; Δυστυχώς, ναι. Για τρίτη συνεχή φορά, η κυβέρνηση άνοιξε τα σχολεία όπως τα έκλεισε. Επέμεινε στα πολυπληθή τμήματα και στηρίχθηκε αποκλειστικά στην αναξιόπιστη διαδικασία των self-tests. Ακόμα και αυτά περιορίστηκαν από δύο σε ένα ανά εβδομάδα. Παράλληλα, με αλλοπρόσαλλες οδηγίες (αριθμός κρουσμάτων για κλείσιμο σχολείων, μείωση ημερών καραντίνας από 14 σε 10) και με τις πανελλαδικές εξετάσεις να πλησιάζουν, επέτεινε τη σύγχυση, το φόβο και την ανασφάλεια σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Η Ελλάδα συνεχίζει να κατέχει ένα θλιβερό «προνόμιο». Σύμφωνα με την UNESCO, τα σχολεία μας παρέμεινα κλειστά για το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Ένα ακόμα «κατόρθωμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το οποίο συνοδεύεται από τη θεσμοθέτηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και τον αποκλεισμό 25-30.000 μαθητών και μαθητριών από τα Πανεπιστήμια, ήδη από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Το λιγότερο που οφείλουν τώρα να κάνουν, ως ελάχιστη εξιλέωση έναντι της αναλγησίας και της ανικανότητάς τους, είναι να ανακαλέσουν τη μείωση του αριθμού των εισακτέων. Ας δείξουν, έστω την ύστατη στιγμή, ότι διαθέτουν ρινίσματα ενσυναίσθησης και αξιοπρέπειας.

Αν κάποιοι πιστεύουν, ότι η απάντηση για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο, δεν είναι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αλλά να ορθώνουν περισσότερους φράκτες και να αγοράζουν πού και πού κανένα τετράδιο για τα παιδιά της Αφρικής, τότε κοιμούνται μακάριο ύπνο και θα ξυπνήσουν πολύ αργά, πολύ απότομα και πολύ τρομαγμένοι. Το δείχνει η ισπανική Θέουτα, όπου μαζί με τους γονείς τους κολύμπησαν 1.500 μικρά παιδιά! Λέει αυτό τίποτα στους νεοφιλελεύθερους σχολιαστές και υπερασπιστές του φράχτη στον Έβρο, για την ανθρώπινη φύση; Για το πάθος του γονιού να ζήσει καλύτερα, ακόμα και αν για να το πετύχει πρέπει να πηδήξει φράχτες, να σκάψει τούνελ, να μπει σε επικίνδυνες βάρκες, να περάσει ναρκοπέδια ή να κολυμπήσει στη Μεσόγειο, μαζί με τα παιδιά του; Κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταματήσει ολότελα το απελπισμένο ανθρώπινο ποτάμι. Μπορεί μόνο προσωρινά να το εκτρέψει αλλού, ίσως με μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Αλλά όταν έρχονται οι ειδήσεις των πνιγμών, θα ανακαλούν στη μνήμη τους τις απόψεις τους οι υποστηρικτές κάθε φράχτη; Το να γίνει η Ευρώπη «Φρούριο» δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά, και δεν είναι ούτε σήμερα, η λύση στις προσφυγικές ροές. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη από το Διεθνές Δίκαιο και τις συμφωνίες που έχει υπογράψει, να παρέχει τη δυνατότητα στους πρόσφυγες να υποβάλλουν αίτημα ασύλου (όπως υπενθύμισε πρόσφατα, σε άλλη περίπτωση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), ενώ η χώρα μας έχει στη συνέχεια δικαίωμα να το εξετάζει, σε ατομική βάση. Το κυριότερο: η Ευρώπη να πάψει να συμπεριφέρεται ως ιμπεριαλιστική δύναμη σε παρακμή και να εργαστεί στα αλήθεια για να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων στις φτωχότερες γωνιές του πλανήτη.

1. Επιχείρησε εξαρχής να παρουσιάσει το μικρό αριθμό θυμάτων του πρώτου κύματος (άνοιξη 2020) ως αποκλειστική πολιτική επιτυχία της. Δεν αναγνώρισε ποτέ τη συνεισφορά της αντιπολίτευσης, παρά το γεγονός ότι εκείνη σύσσωμη από τη θέση της συνέβαλε στον κοινό αγώνα (έχουμε γνωρίσει, για παράδειγμα στο Μακεδονικό, τι σημαίνει ανεύθυνη και φαύλη αντιπολίτευση σε ένα εθνικό θέμα). Στα πρώτα στάδια της πανδημίας, οι αναφορές των κυβερνητικών στελεχών για «επιτυχία όλων» ήταν υποκριτικές και γενικόλογες, αφού διατυπώνονταν με τέτοιο τρόπο ώστε τα εύσημα να «επιστρέφουν» πάντοτε στην κυβέρνηση. Στην πράξη, η ΝΔ αξιοποίησε ξεδιάντροπα τις έκτακτες συνθήκες για δράσεις που δίχασαν πολιτικά, όπως ήταν η λίστα Πέτσα και ο καταιγισμός απευθείας αναθέσεων από το μισό υπουργικό συμβούλιο και τους γενικούς γραμματείς. Έτσι, έχασε την δυνατότητα να πείσει τους πολίτες ότι τα κίνητρά της ήταν αγαθά και απέτυχε να παίξει τον εθνικό ρόλο για τον οποίο καλούσαν οι χωρίς προηγούμενο περιστάσεις. Κοντολογίς, απέτυχε να ενώσει τους Έλληνες και βρέθηκε από τον κρίσιμο Νοέμβριο μπρος σε μια διαρκώς διογκούμενη αμφισβήτηση των πολιτών για τους χειρισμούς της, που επιβάρυνε τις συνθήκες και τις επιπτώσεις του δεύτερου και τρίτου κύματος. Η μονοκομματική διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης, με επιλογές όπως να μην ενισχυθούν η εργασία και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δηλαδή να γίνει μια νέα αναδιανομή υπέρ των εχόντων, δημιουργεί συνθήκες επιπλέον κοινωνικών πολώσεων και διχασμών. 2. Έπληξε με τους χειρισμούς της την αξιοπιστία των Ειδικών στα μάτια των πολιτών. Εμφανίστηκε πολύ συχνά, και τελευταία ακόμα συχνότερα, ως «προ-εισηγήτρια» των εισηγήσεων της Επιτροπής. Αξιοποίησε λίγα, ελάχιστα μέλη της, που δέχθηκαν να προσδεθούν στο πολιτικό της αφήγημα αιτιολογώντας πολιτικές αποφάσεις (χωρίς από τη θέση τους να οφείλουν κάτι τέτοιο). Σε μια αλησμόνητη τηλεοπτική σκηνή, ο πρωθυπουργός περιέπεσε σε βαρύτατο σφάλμα επιχειρώντας να αξιοποιήσει τη (άξια κατακτημένη) αποδοχή από την κοινωνία του επικεφαλής της Επιτροπής, Σωτήρη Τσιόδρα, με το να του απευθύνει δημόσια το λόγο σαν να ήταν «φιλαράκι» του. Όλα αυτά διέβρωσαν την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Επιτροπή, με ενδεχόμενες συνέπειες. Αποκορύφωμα ήταν η ντροπιαστική τροπολογία για το «ακαταδίωκτο» πολιτικών και επιστημόνων, μελών της Επιτροπής, που πολύ φοβάμαι ότι, εκτός των άλλων, πλήττει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία της. Αντίθετα, σωτήρια για το κύρος της, ήταν η υψηλού δημόσιου και επιστημονικού ήθους δήλωση μελών της, ότι η ρύθμιση τους θίγει και δεν επιθυμούν κανένα «ακαταδίωκτο», αφού εκείνοι ως επιστήμονες συμβουλεύουν και η κυβέρνηση λαμβάνει τις πολιτικές αποφάσεις. 3. Επιτέθηκε από την πρώτη στιγμή στους νέους, αντί να επιχειρήσει να τους πείσει για το δικό τους ξεχωριστό ρόλο στη μάχη κατά της πανδημίας. Το περασμένο Ιούνιο, αντί να δείξει κατανόηση που 18χρονα παιδιά μετά από μήνες κατ’ οίκον περιορισμού βγήκαν να μιλήσουν με τους φίλους τους στις πλατείες, έβαλε τα φιλικά της ΜΜΕ να τα λοιδορούν ή ακόμα χειρότερα να τα καταδικάζουν ως... «εγκληματίες παππούδων και γιαγιάδων» και έστειλε αμέσως τα ΜΑΤ με γκλοπ και μάνικες. Επιδόθηκε έκτοτε σε ένα μπαράζ βίαιης και αυθαίρετης κατασταλτικής μανίας στους δρόμους, με τις περιγραφές συμβάντων αστυνομικής βίας στα social να προκαλούν εξέγερση και θυμό. Μορφή αυταρχισμού είναι και η αιφνίδια απόφαση, μέσα στην πανδημία, να περικοπούν 25.000 θέσεις εισακτέων για ΑΕΙ. Έτσι όμως δεν κερδίζεις καμιά νέα και κανένα νέο, είναι αυτονόητο και το είδαμε πρόσφατα σε άλλες πλατείες, με άλλη σύνθεση και χειρότερες συνθήκες. Για αυτό και τα «δάκρυα» εκ των υστέρων είναι απλώς υποκριτικά. Η κυβέρνηση της αστυνομίας, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα κυβέρνηση των νέων, της παιδείας και της υγείας. 4. Συνόδευσε τα διαρκή «μπρος πίσω» και «άνοιξε κλείσε» που δεν εξηγούνταν επαρκώς, με το ακραίο και εξοντωτικό πρόστιμο των 300€, που αποτελεί μισό μισθό για ένα τεράστιο αριθμό πολιτών, κυρίως νέων. Πρόστιμο, που η αναλογία του στο μέσο εισόδημα, δεν έχει όμοιο σε όλη την Ευρώπη της πανδημίας. Ο πρωθυπουργός μάλιστα εξήγγειλε από το βήμα της Βουλής την αύξηση του προστίμου στα... 500€ (!), που πήρε πίσω πριν συμπληρωθεί ώρα, μέσα σε πολιτική και κοινωνική κατακραυγή. Όταν όμως «φωνάζεις» στους πολίτες ότι δεν τους θεωρείς ικανούς και συνετούς να ανταποκριθούν σε ένα κοινό αγώνα παρά μόνο αν απειλούνται με το πιο τσουχτερό μαστίγιο που υπάρχει, τότε και ξεσπάσματα θα υπάρξουν, και παραβιάσεις από την πίσω πόρτα.

σύμφωνα με τους απίθανους, ανώνυμους και χωρίς ταχυδρομική διεύθυνση λογοκριτές του facebook, η έκφραση συμπαράστασης στο νόμιμο αίτημα του φυλακισμένου απεργού πείνας, αποτελεί... επιδοκιμασία και υποστήριξη των ενεργειών του ως μέλος της οργάνωσης, πριν συλληφθεί και καταδικαστεί! Πλήρες το «πακέτο» της επίσημης κυβερνητικής προπαγάνδας των ημερών, με όλα τα στοιχεία της συκοφαντίας και της παραπληροφόρησης. Σαν να ακούει κανείς τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στις τηλεοράσεις! Όσοι συμφωνούν βέβαια με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο ζήτημα, μπορούν να «αναρτούν» την άποψή τους ελεύθερα. Στους υπόλοιπους δίδεται η χάρις των… «ουδέτερων τοποθετήσεων»! Το πρόβλημα πάει πέρα από την τωρινή εκστρατεία λογοκρισίας. Αφορά τη δυνατότητα μιας εταιρίας με τόσο περίοπτη θέση, να λογοκρίνει χωρίς περιορισμούς, χωρίς κανόνες δεοντολογίας, και χωρίς να λογοδοτεί πουθενά, σε κανένα θεσμό της Δημοκρατίας. Γιατί είναι σαφές: ενώ οι αόρατοι εκπρόσωποί του facebook μιλούν διαρκώς για τη δήθεν «κοινότητα» των μελών του, τα μέλη της «κοινότητας» δεν έχουν καν τη δυνατότητα να προσφύγουν σε μια Ανεξάρτητη Αρχή προκειμένου να προστατευθούν όταν η δυνατότητα έκφρασης γνώμης βιάζεται και καταστέλλεται βάναυσα και αδικαιολόγητα. (...) Επείγουσα προτεραιότητα, να αποκτήσει ο πολίτης τη θεσμική δυνατότητα απόκρουσης της αυθαίρετης λογοκρισίας.

«Για τα ειδεχθή εγκλήματα της 17Ν και του Δημήτρη Κουφοντίνα, έχει αποφανθεί τελεσίδικα η Δικαιοσύνη. Δεν αφορά αυτά η σημερινή συζήτηση, όσο κι αν επιχειρεί να τη στρέψει εκεί η Δεξιά και τμήμα των ΜΜΕ, διαστρέφοντας φτηνά και συκοφαντώντας κάθε αντίθετη γνώμη. Αφορά το κράτος δικαίου και την πιο κρίσιμη διάκριση ανάμεσα στη δημοκρατική έννομη τάξη και την πρακτική των τρομοκρατών. Έγκριτοι νομικοί από όλο το πολιτικό φάσμα, ο Συνήγορος του Πολίτη και η Διεθνής Αμνηστία έχουν θέσει τα ζητήματα. Ο Δ. Κουφοντίνας έχει τα ίδια δικαιώματα με κάθε φυλακισμένο αλλά η κυβέρνηση του τα στερεί επιλεκτικά, παραπέμποντας με τη συμπεριφορά της σε βεντέτα. Θα είμαστε υπερήφανοι για τη Δημοκρατία μας αν αφήσουμε να πεθάνει, πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, ένας φυλακισμένος απεργός πείνας; Ο Δ. Κουφοντίνας είναι σήμερα κοινωνικά καταδικασμένος. Το τραγικό τέλος του όμως μπορεί να τροφοδοτήσει φαντασιώσεις «ηρωοποίησής» του. Αναρωτιέμαι: υπάρχουν δυνάμεις στην κοινωνία που βολεύονται από την διαμόρφωση συνθηκών ακραίας έντασης; Είναι αναγκαίο να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών και να αποφασίσει σχετικά με τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Ταυτόχρονα, να ληφθεί κάθε άλλο μέτρο που θα αποτρέψει το τραγικό τέλος. Είναι ώρα να ασκήσουν όλοι την επιρροή τους, από την πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι την Εκκλησία και την ιατρική κοινότητα. Αλλά κάνω προσωπική έκκληση και στον πρωθυπουργό. Να παρέμβει παραμερίζοντας κάθε προσωπικό συναίσθημα και να διαψεύσει έμπρακτα τους ισχυρισμούς ότι συγκεκριμένοι θύλακες του κρατικού μηχανισμού διαπράττουν παρανομίες, διερμηνεύοντας τη θέλησή του. Να μην επιτρέψει να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι το κράτος ενεργεί υπό την πίεση μιας λογικής αντεκδίκησης, μιας «βεντέτας», που θα δηλητηριάζει για χρόνια το δέντρο της Δημοκρατίας».

Σ' αυτήν, ο πρόεδρος της Αρχής, αφού διευκρινίζει ότι κάνει απλώς κάποιες βασικές παρατηρήσεις για μικρό μόνο μέρος του νόμου όπως κατατέθηκε για διαβούλευση, διαπιστώνει ότι εγείρονται σοβαρά ζητήματα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων: ότι ο νόμος δεν διευκρινίζει ποια στοιχεία και για ποιο σκοπό θα υποβάλλονται σε επεξεργασία, ότι στηρίζεται στο προεδρικό χουντο-διάταγμα Χρυσοχοΐδη 75/2020 (για απαγόρευση διαδηλώσεων) που δεν αφορά τα πανεπιστήμια, ότι δεν πρέπει να έχει καμία σχέση ο υπεύθυνος επεξεργασίας δεδομένων με την πανεπιστημιακή αστυνομία (αντίθετα με τα προβλεπόμενα από το νόμο) και τελικώς ζητάει σημαντικές διορθώσεις. Να το πω απλά: Μπουρλότο βάζει στο σχέδιο νόμου. Στον αέρα είναι η οργουελιανή τους νομοθέτηση. Και δεν είναι το «οργουελιανή» σχήμα λόγου, δυστυχώς. Προβλέπουν κάμερες στα Αμφιθέατρα, που θα λειτουργούν όταν… τελειώνει το μάθημα. Κάμερες στο διάλειμμα λοιπόν, κάμερες όταν γίνονται συνελεύσεις, συγκεντρώσεις και άλλες εκδηλώσεις των φοιτητών ή του προσωπικού. Συγκέντρωση και επεξεργασία εικόνας και ήχου, με προφανείς σκοπούς. Αποθήκευσή τους, άγνωστο για ποιο διάστημα. Άλλα συστήματα επιτήρησης, που περιλαμβάνουν κάθε είδους μηχάνημα και τεχνολογία, αναλογική ή ψηφιακή, μηνύματα, τηλέφωνα, email… Τίποτα δεν έχουν αφήσει έξω από την οργουελική τους φαντασίωση. Μόνο κάμερα στον ώμο κάθε φοιτητή δεν τόλμησαν να προβλέψουν. Για την ώρα.