Αναδημοσιεύσεις

29
07

ΠΕΡΟΥ: Νέος πρόεδρος της χώρας ο αριστερός «χωριάτης»(1) Πέδρο Καστίγιο

Ο Π. Καστίγιο, έχοντας συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης, την ισχυρή πλειοψηφία της Δεξιάς στη Βουλή αλλά και ότι ο φόβος και η ανασφάλεια έχει περάσει και στα λαϊκά στρώματα, επιχειρεί να καθησυχάσει την κοινωνία αντικρούοντας βασικά στοιχεία της δεξιάς προπαγάνδας, έχοντας στο νου προφανώς και το διεθνή παράγοντα. Έτσι, οι εκκλήσεις του για ενότητα απευθύνονται και «στην ηγέτιδα της Λαϊκής Δύναμης, κυρία Φουτζιμόρι», ενώ δηλώνει ότι δεν σκοπεύουμε μέσω της αλλαγής Συντάγματος να εφαρμόσουμε κάποιο μοντέλο άλλης χώρας, υπόσχεται μια κυβέρνηση όλων των περουβιάνων χωρίς καμία εξαίρεση και δεσμεύεται ότι θα σεβαστεί το υπαρκτό θεσμικό πλαίσιο και το Σύνταγμα μέχρι οι λαοί της χώρας αποφασίσουν με δημοκρατικές διαδικασίες να τα αλλάξουν. Συμπερασματικά, στις 28 Ιουλίου ξεκίνησαν οι αγώνες για να γραφεί μια νέα σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του Περού. Με δεδομένη την υπονόμευση και την επίθεση από τη δεξιά και τους συμμάχους της, προϋπόθεση για οποιαδήποτε «νέα εγγραφή στη σελίδα» είναι, εκτός από τις ψήφους και τις προγραμματικές συμφωνίες, η επαγρύπνηση και η υπεράσπιση με πολύμορφες μορφές κινητοποίησης της αριστερής κυβέρνησης, εφόσον κινείται στο πλαίσιο των δεσμεύσεών της.
Περισσότερα »
29
07

Ιάσονας Αποστολόπουλος: Pushbacks με «βιομηχανικό τρόπο» από την Ελλάδα, συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Καταρχάς εισβολή είναι όταν αυτοί που έρχονται διεκδικούν εδάφη ή πλούτο, όχι όταν ζητάνε άσυλο. Δεύτερον, καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα να διαπράττει εγκλήματα υπό την επίκληση της υπεράσπισης των συνόρων. Αυτά για τα οποία μιλάμε τόση ώρα είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έχουμε καταλάβει ότι η χώρα μας από τον Ιανουάριο του 2021 κατηγορείται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Δεν λέω κάτι ριζοσπαστικό αυτή τη στιγμή. Όταν έχεις βασανιστήρια, όταν έχεις άρνηση διάσωσης, όταν έχεις απαγωγές, ξυλοδαρμούς και παράνομες απελάσεις, όταν γίνονται συστηματικά και σε αμάχους εν καιρώ ειρήνης, νομικά, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κανένα λιμενικό στον κόσμο που να βλέπει ναυαγούς μπροστά του και να κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από διάσωση. Αυτός είναι ο πιο αρχέγονος νόμος της ανθρωπότητας. Γραπτός, άγραφος, σε τρεις διεθνείς συμβάσεις. Δεν υπάρχει καμία άλλη πράξη που να νομιμοποιείται να κάνει ένας λιμενικός σε αυτές τις περιπτώσεις, πέρα από τη διάσωση. Τέλος! Όποιοι μιλάνε για "αποτροπές", όποιοι λένε "να τους σπρώχνουμε στην Τουρκία", όσοι μιλάνε για "δυναμική φύλαξη των συνόρων", ουσιαστικά αποκρύπτουν μια κατάσταση τρομακτικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Περισσότερα »
28
07

Κλιματική κρίση και φυσικές καταστροφές

Επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης έχουν ήδη καταγραφεί από την επιστημονική κοινότητα σε μια σειρά από μετρήσιμες παραμέτρους, όπως η θερμοκρασία της Γης που έχει αυξηθεί σχεδόν κατά ένα βαθμό Κελσίου από την προβιομηχανική περίοδο, το επίπεδο της στάθμης των θαλασσών, που επίσης έχει αυξηθεί με ταυτόχρονη μείωση της παγοκάλυψης, η επιμήκυνση της καλοκαιρινής περιόδου κατά περίπου 3–5 ημέρες τη δεκαετία στη χώρα μας, η αύξηση εμφάνισης των «τροπικών βραδιών» (ελάχιστη θερμοκρασία πάνω από 20 βαθμοί Κελσίου), κλπ. Υπάρχουν, όμως, και μια σειρά από επιπτώσεις που καθώς είναι πολυπαραγοντικές, δηλαδή εκτός της κλιματικής κρίσης, συμμετέχουν και άλλοι παράμετροι, για τις οποίες η επιστημονική αβεβαιότητα είναι μεγαλύτερη. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα «έντονα καιρικά φαινόμενα», όπου απαντήσεις για τη μελλοντική συμπεριφορά τους μάς δίνουν οι μαθηματικές προσομοιώσεις, ή «μοντέλα», όπως αλλιώς ονομάζονται. Τα μοντέλα μάς λένε ότι φαινόμενα σαν και αυτά που παρατηρήθηκαν στη Γερμανία και το Βέλγιο, η κλιματική κρίση θα αυξήσει τόσο την ένταση τους, όσο και τη συχνότητα εμφάνισης τους. Έτσι φαινόμενα σαν τον «Ιανό» ή τον «Ζορμπά» που ζήσαμε εμείς στην Ελλάδα, θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά και ταυτόχρονα οι οικονομικές απώλειες που οφείλονται σε αυτά, θα γίνονται μεγαλύτερες. Για το τελευταίο, πρόσφατη μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας (ΠΟΜ) καταδεικνύει ότι αυτό ήδη συμβαίνει. Έτσι, η οικονομική αξία των καταστροφών της δεκαετίας 2005–2014 που οφείλονται στο κλίμα και τον καιρό ή αλλιώς σε «έντονα καιρικά φαινόμενα», ανέρχονται σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, με μια σχεδόν εκθετική αύξηση με τον χρόνο, καθώς το νούμερο αυτό εμφανίζεται αυξημένο σχεδόν 2 φορές σχετικά με την προηγούμενη δεκαετία 1995–2004 και 10 φορές σχετικά με την δεκαετία 1975–1984. Αν και ο περιορισμός της κλιματικής κρίσης απαιτεί διεθνείς συμφωνίες για συντονισμένες τοπικές δράσεις, η προσαρμογή γίνεται σε τοπικό επίπεδο. Για αυτό η χώρα μας χρειάζεται: α) τόσο να στοιχειοθετήσει άμεσα με τις τρέχουσες επιστημονικές γνώσεις τις περιβαλλοντικές επιδράσεις που έχει η κλιματική αλλαγή στην περιοχή μας, με τη χρήση δεικτών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη ποσοτικοποίηση των επιπτώσεων στους διάφορους κοινωνικο-οικονομικούς τομείς της χώρας και την ανθρώπινη υγεία, β) όσο και να αναπτύξει τεχνογνωσία αιχμής και πρωτοποριακά εργαλεία σε διεθνές επίπεδο, ώστε να έχει τεκμηριωμένη επιστημονική άποψη για θέματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της απορρέουσας κλιματικής αλλαγής.
Περισσότερα »
28
07

Hugo Rafael Chávez Frías

Είχε όλο τον χρόνο να διαβάσει Μαρξ, Λένιν, Μάο, Γκεβάρα και βιβλία για τον στρατηγό Εζέκιελ Ζαμόρα (1817-1860), τον οποίο θαύμαζε. Ο Ζαμόρα ήταν μία από τις ηγετικές προσωπικότητες των φιλελευθέρων στις εμφύλιες συγκρούσεις με τους συντηρητικούς μεγαλοτσιφλικάδες της Βενεζουέλας το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα. Η εμπλοκή του στην καταδίωξη επαναστατικών οργανώσεων της Αριστεράς και η σκληρότητα που τις αντιμετώπιζε ο στρατός, τον έπεισε ότι η χώρα χρειαζόταν μία αριστερή κυβέρνηση για να πατάξει τη διαφθορά, που βασίλευε τόσο στο στρατό, όσο και στην πολιτική εξουσία, στην οποία εναλλάσσονταν δύο κόμματα, ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό. Το 1983 ίδρυσε μέσα στους κόλπους του στρατού ένα μυστικό πυρήνα με την επωνυμία «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» (MBR-200), με πηγή έμπνευσης τον Ζαμόρα, αλλά και τον Σιμόν Μπολιβάρ, τον απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής από την ισπανική κατοχή. Στις 4 Φεβρουαρίου 1992 ηγήθηκε πραξικοπήματος κατά του κεντροαριστερού προέδρου της Βενεζουέλας, Κάρλος Άντρες Πέρες, το οποίο είχε αιματηρή κατάληξη, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες. Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και ο Τσάβες συνελήφθη. Μέσα από τη φυλακή πραγματοποίησε και δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος, το Νοέμβριο του 1992, το οποίο απέτυχε επίσης. Το 1994 ο Τσάβες βγήκε από τη φυλακή με αμνηστία και αποφάσισε να κινηθεί με κοινοβουλευτικά μέσα για την κατάληψη της εξουσίας και την πραγμάτωση των οραμάτων του. Το «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» έγινε πολιτικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» (MVR) και άρχισε να αποκτά μαζικό χαρακτήρα. Στις 6 Δεκεμβρίου 1998 εξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμά του, που περιλάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς. Ακολούθησε η σαρωτική νίκη του κόμματός του στις εκλογές για τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, αφού κατέλαβε της 120 από τις 131 έδρες του κοινοβουλίου. (...)
Περισσότερα »
28
07

Νίκος Φίλης: Μας οδηγούν αντίστροφα από την υπόλοιπη Ευρώπη

Πρέπει φέτος να ανοίξουν σχολεία και πανεπιστήμια, ξεκίνησε ο Νίκος Φίλης, τομεάρχης Παιδείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, την τελική του ομιλία ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Δύο χρόνια χαμένα, με μαθησιακά κενά και ψυχοσωματικά προβλήματα για τα παιδιά, ρεκόρ στην Ευρώπη σε κλειστά σχολεία. Να ανοίξουν με πειθώ για καθολικό εμβολιασμό, με τεστ, με πρόσθετα μέτρα όπως αυτά για τα οποία μιλάμε από την Άνοιξη του 2020 αλλά δεν λήφθησαν ποτέ. Αλλά και με προσπάθεια να καλυφθούν τα μαθησιακά κενά, με αναδιάρθρωση - μείωση της ύλης, με αντισταθμιστική εκπαίδευση. Όχι στο πλαίσιο ενός σχολείου-εξεταστικού κέντρου, με τράπεζα θεμάτων και πύκνωση των διαγωνισμάτων, σαν να ήταν όλα «φυσιολογικά». Αυτή θα έπρεπε να είναι σήμερα η προτεραιότητα της κυβέρνησης, τόνισε ο Νίκος Φίλης. Αλλά δεν ακούμε τίποτα σχετικό. Αντίθετα η ΝΔ φέρνει τροπολογία στο… αυριανό άσχετο νομοσχέδιο άλλου υπουργείου, για το Κτηματολόγιο, επιβάλλοντας αυταρχικά μέτρα στους εκπαιδευτικούς όπως η αναστολή καθηκόντων και η διακοπή μισθοδοσίας. Εμείς ξανά, για πολλοστή φορά εδώ και 15 μήνες, ζητούμε συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων με τη συμμετοχή των ειδικών, για να συζητηθεί πώς θα επιτευχθεί με ασφάλεια και ομαλότητα η μείζων αυτή προτεραιότητα: το άνοιγμα σχολείων και πανεπιστημίων το Σεπτέμβριο.  Ο Νίκος Φίλης ζήτησε ξανά στη συνέχεια να ενημερώσει η κυβέρνηση τη Βουλή και την ελληνική κοινωνία, πόσοι απόφοιτοι λυκείου δεν θα σπουδάσουν εξαιτίας της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και πόσες από τις 77.415 θέσεις στα δημόσια ΑΕΙ θα μείνουν κενές. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να μένουν κενές θέσεις στα πανεπιστήμια! Βαδίζουμε στην αντίθετη κατεύθυνση: στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετηθεί ο στόχος του 45% των νέων 25-34 ετών να είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ, γιατί αυτή θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Η ΝΔ πηγαίνει την Ελλάδα ανάποδα. Σε όλη την Ευρώπη το ποσοστό θα ανεβαίνει, στην Ελλάδα θα μειώνεται. Ψευδής -ψευδέστατος- και προσβλητικός για τα πανεπιστήμια και τους νέους ο ισχυρισμός Κεραμέως στη Βουλή, ότι μόνο το 9% των φοιτητών αποφοιτεί από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Επίσης, συνέχισε ο Ν. Φίλης θα αυξηθεί και η σχολική διαρροή, που στην Ελλάδα, στις ηλικίες 18-24 ετών είναι μόλις 4,7% όταν στην Ευρώπη είναι 11%. Είχε μειωθεί χάρη στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ για το Λύκειο και παραμένει σήμερα κάτω απ’ το μισό του επιπέδου της Ευρώπης. Αλλά και σ’ αυτό η νομοθέτηση της Νέας Δημοκρατίας μας οδηγεί στην αντίστροφη πορεία.
Περισσότερα »
28
07

Μάκης Κουζέλης: «Η κυβέρνηση διακατέχεται από κάτι που μοιάζει με καταστροφική μανία»

Είναι πράγματι η λογική κατάληξη μίας πορείας η οποία έχει ένα πολύ χαρακτηριστικό στίγμα. Και επειδή είναι εμφανές ότι το βασικό στοιχείο αυτού του στίγματος είναι ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας του, να προσθέσουμε και κάτι που χαρακτηρίζει την περίπτωση της κυρίας Υπουργού: Ότι ταυτόχρονα είναι και βαθιά συντηρητικό. Η ιδιοτροπία του υπουργείου Παιδείας συνίσταται στο ότι διαχειρίζεται ένα νεοφιλελεύθερο υλικό προτάσεων και πολιτικών, που έχει περάσει κατά καιρούς από το υπουργείο, επαναφέροντας την ίδια ώρα ένα δυνάμει σκοταδιστικό πλαίσιο το οποίο φαίνεται στο τι διαγράφεται. Απέφυγα μέχρι στιγμής να παρέμβω γιατί αυτός που έχει μία ευθύνη για ένα διάστημα, μοιάζει απλώς σαν να γκρινιάζει. Αλλά αν δεις τι ξηλώθηκε –η  τέχνη, οι κοινωνικές επιστήμες, οι αναφορές στα δικαιώματα και στην ταυτότητα, ό,τι παρέπεμπε σε κριτική σκέψη– και μάλιστα με εντυπωσιακή βιασύνη, καταλαβαίνεις ότι αυτό το ξήλωμα έχει να κάνει με την προσπάθεια να πάμε πίσω σε καθεστώς και λογικές της παλιάς «καλής» Δεξιάς του ’50. Αυτό δεν θα το περίμενε κανείς. Νομίζω ότι το υπουργείο Παιδείας ενσαρκώνει αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής φιλοσοφίας της κυβέρνησης, το πάντρεμα δηλαδή ενός νεοφιλελεύθερου λόγου με μια ακραία συντηρητική, αυταρχική νοοτροπία. (...) Αν θέλει κάποιος να στείλει παιδιά στην ιδιωτική μεταλυκειακή εκπαίδευση, στα κολέγια και τα ιδιωτικά ΙΕΚ, τότε προφανώς πρέπει να περιορίσει τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια δυσκολεύοντας αυτό τον δρόμο. Τα πατήματα, που είναι κυρίως ιδεολογικού χαρακτήρα, έχουν να κάνουν με την υποτιθέμενη αριστεία, την πρόκληση ενός «ηθικού πανικού» για το δήθεν σκανδαλώδες να εισάγεται κανείς με βαθμό κάτω από τη βάση στο πανεπιστήμιο κτλ. Αυτά είναι γνωστά αυταρχικά ρητορικά σχήματα. Ο στόχος ήταν ο περιορισμός. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε και μ' ένα έδαφος που έχει προετοιμαστεί. Και δυστυχώς ο πανεπιστημιακός χώρος δεν είναι αυτός που ήταν πριν από τρεις δεκαετίες. Οι πανεπιστημιακοί έχουμε κάνει ένα σωρό λάθη. Δεν έχουμε προστατεύσει το θεσμό ούτε καν σε επίπεδο επιχειρηματολογίας, έχουμε αφήσει τον απαξιωτικό για το πανεπιστήμιο λόγο να "τρέχει". Αυτή η απαξίωση του πανεπιστημίου για κάποιους από τους συναδέλφους έχει γίνει μέρος του λόγου τους, βιώνουν την πραγματικότητα σαν είναι έτσι, ενώ δεν είναι. Έχουμε εξαιρετικά πανεπιστήμια, εξαιρετικούς πανεπιστημιακούς αλλά και εξαιρετικούς φοιτητές. Αυτό πολλές φορές το ξεχνάμε. Έχουμε όμως επιτρέψει μία λαϊκίστικη πολεμική εναντίον του πανεπιστημίου. Την ξέρουμε όλοι: ότι, τάχα, στα πανεπιστήμια γίνονται σημεία και τέρατα, ότι οι πανεπιστημιακοί είναι τεμπέληδες, ότι οι φοιτητές είναι αγράμματοι και δεν ξέρουν να γράφουν. Όλο αυτό το πράγμα αφέθηκε στο να φτιάξει μία ατμόσφαιρα μέσα στην οποία και οι πανεπιστημιακοί λένε "ας προστατεύσουμε το τμήμα μας ώστε οι βάσεις να είναι λίγο πιο ψηλές". Σε πολλές περιπτώσεις τα πανεπιστημιακά τμήματα συμμετείχαν σ' αυτό, αλλά βέβαια δεν είχαν και άλλη διέξοδο. Ελπίζω ότι οι αντιδράσεις που ήδη παρουσιάζονται θα αμφισβητήσουν αυτήν την πορεία.
Περισσότερα »
28
07

H σιωπή των ”Ιερών Τεράτων” μπροστά στο έγκλημα

Υπάρχουν στην Ελλάδα κάποια θέματα ταμπού, κάποια πρόσωπα ιερά, που δεν συνηθίζεται να τα ακουμπάμε, ακόμα και όταν η σιωπή τους πάνω σε ζητήματα που καίνε είναι από εκκωφαντική έως και ύποπτη. Στην περίπτωση του σχεδιαζόμενου εγκλήματος του τεμαχισμού και απόσπασης του Ρωμαϊκού και Βυζαντινού δρόμου που βρέθηκε στα έγκατα της Εγνατίας οι ”σιωπές” αυτές είναι ασυνήθιστα πολλές. Αφορούν εκατοντάδες περιπτώσεις λαλίστατων σε άλλα ζητήματα διανοούμενων που παίρνουν θέση για το παραμικρό στις συνεντεύξεις και τις ομιλίες τους, ψέγουν τον πάσα ένα και βάζουν στη θέση τους κόσμο και κοσμάκη, δίνουν γραμμή, μας λένε ποιον πολιτικό συμπαθούν, μας κλείνουν το μάτι για ποιον πρέπει να ψηφίσουμε, πονάνε για το καλό της πατρίδας και το δείχνουν με φασαριόζικο τρόπο, όταν όμως η Πατρίδα τους χρειάζεται στα αλήθεια σε μια τέτοια υπόθεση που η παγκόσμια κοινή γνώμη μιλά για έγκλημα κατά της Ιστορίας και του Πολιτισμού της χώρας μας, εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Και για να μη μιλάμε μόνο γενικά και αόριστα υποθέτω όπως και εγώ έτσι και εσείς δεν διαβάσατε ούτε μια δήλωση ανησυχίας της ύψιστης Βυζαντινολόγου Ελένης-Γλύκατζη Αρβελέρ υπέρ των αρχαίων της Βενιζέλου, ούτε μια τοποθέτηση του λαλίστατου Φιλόσοφου Στέλιου Ράμφου, έστω έναν αστεϊσμό του Θεσσαλονικιού Διονύση Σαββόπουλου που θεωρεί πατέρα μας το Βυζάντιο αλλά το Βυζαντινό δρόμο που μας κληροδότησε στη Θεσσαλονίκη μάλλον δεν θα μπει στον κόπο να τον υπερασπιστεί ποτέ…
Περισσότερα »
28
07

Ο Καραγκιόζης στο Διάστημα

Ο Τζεφ Μπέζος (Amazon) που ακολούθησε την περασμένη Τρίτη τα… χνάρια του Καραγκιόζη, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον (Virgin) που πέταξε νωρίτερα και ο Ελον Μασκ (Tesla) που θέλει κι αυτός να εκτοξευθεί με ρουκέτα στο Διάστημα δεν προκαλούν ούτε γέλιο ούτε θαυμασμό, αλλά θυμό. Ενώ η ανθρωπότητα και συνολικά ο πλανήτης μαστίζονται από την πανδημία, την κλιματική αλλαγή, την ακραία οικονομική ανισότητα και την πείνα, οι τρεις δισεκατομμυριούχοι είπαν να βγουν μια βόλτα να δουν τα πράγματα από τη στρατόσφαιρα. Δεν πρόκειται για επίτευγμα, αλλά για αναισθησία, τρέλα, εγωισμό. Το εν λόγω «τρίο» και οι υπόλοιποι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου αβγάτισαν τα πλούτη τους στη διάρκεια της πανδημίας. Οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι μόνο έγιναν κατά περίπου 1,8 τρισ. δολάρια πλουσιότεροι από την έναρξή της, ενώ το μονοπώλιο των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών στα εμβόλια δημιούργησε 9 νέους δισεκατομμυριούχους. Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου Τζεφ Μπέζος -που χάρη στο σαθρό φορολογικό καθεστώς πληρώνει εδώ και χρόνια ελάχιστο φόρο εισοδήματος- σχεδόν διπλασίασε την ατομική του περιουσία. Αν έβαζε το χέρι στην τσέπη -όχι πολύ βαθιά- θα είχε εμβολιαστεί όλος ο κόσμος και θα παρέμενε πλουσιότερος απ’ ό,τι πριν από την πανδημία. Προτίμησε να ξοδέψει 7,5 δισ. δολάρια για το ενδεκάλεπτο ταξίδι του στο Διάστημα. Σε αυτά τα 11 λεπτά τουλάχιστον 11 άνθρωποι πέθαναν από πείνα.
Περισσότερα »
28
07

ΝΔ: Αποτελεσματική ανικανότητα με μόνο σχέδιο την έλλειψη σχεδίου

Από τα παραπάνω προκύπτει ένα απλό ερώτημα: Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Αριστεράς σε αυτήν την σχεδιασμένη έλλειψη σχεδίου της κυβέρνησης; Ή αλλιώς πως θα συγκροτηθεί ένα κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων που στη βάση του δεν θα έχει την εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων, αλλά ένα ηγεμονικό σχέδιο για την επόμενη μέρα που θα περιλαμβάνει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία; Βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Η διάρκεια και η ένταση της πανδημίας δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για την οικονομία της επόμενης μέρας. Οι νεότεροι και οι νεότερες είναι αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα στην οποία κυριαρχούν η ανεργία και η επισφάλεια ενώ οι προοπτικές, ακόμη και αν έχουν εργασία, είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Ταυτόχρονα, το ιδιωτικό χρέος αποτελεί δαμόκλειο σπάθη για χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ η κλιματική κρίση δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αντίθετα αυτό που βλέπουμε είναι ότι, μεσούσης της πανδημίας, η κυβέρνηση κάνει επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, ενισχύει τις μεγάλες επιχειρήσεις απέναντι στις μικρές, αρνείται κάθε χωροταξικό σχεδιασμό για την ενέργεια και ασχολείται περισσότερο με ρουσφέτια και τακτοποιήσεις παρά με ένα πραγματικό σχέδιο για την βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη.  Σε αυτό το πλαίσιο η αριστερά οφείλει να είναι ξεκάθαρη στο ποιοι είναι οι στόχοι της για την αντιμετώπιση της υγειονομικής, της οικονομικής και της περιβαλλοντικής κρίσης. Έχει χρέος να οικοδομήσει κοινωνικές αλλά και πολιτικές συμμαχίες και να απευθυνθεί στις ομάδες που η ΝΔ έχει περιθωριοποιήσει και να το κάνει με σαφώς καθορισμένες προτεραιότητες. Με άλλα λόγια, για την Αριστερά η τακτική του μη σχεδίου που ακολουθεί η ΝΔ δεν μπορεί να είναι επιλογή. Γιατί η έλλειψη κανόνων ευνοεί τους ισχυρούς και η Αριστερά υπάρχει για να ενισχύει τους αδύναμους. Και η Ιστορία όλου το κόσμου μας έχει διδάξει ότι αυτά είναι ασυμβίβαστα.
Περισσότερα »
28
07

Γιάννης Μπανιάς: Μια επίκαιρη πολιτική κληρονομιά

Γιατί τόσο μένος από μερικούς μετά από τόσα χρόνια; Διότι στα χρόνια που μεσολάβησαν, διαψεύστηκαν όλες οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις τους. Οι «Μπανιάδες» δεν αποδείχθηκαν πρόβλημα. Έγιναν αναπόσπαστο μέρος μιας λύσης που έφερε την Αριστερά από τη γωνία στην κυβέρνηση. Και σήμερα, παρά τον αδυσώπητο πόλεμο, τη διατηρεί στη θέση τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, της δυνάμει αυριανής κυβέρνησης, όπως οι αντίπαλοί της ομολογούν. Και όλα αυτά χωρίς να διαγράψουν το παρελθόν τους, αλλά με την απόφαση να το συναρμόσουν με το μέλλον της Αριστεράς. Αντίθετα, όσοι νωρίς γοητεύτηκαν από εκσυγχρονιστικά συνθήματα που κήρυσσαν το τέλος της Αριστεράς και βιάστηκαν, με ή χωρίς προσχήματα, να την εγκαταλείψουν, βρέθηκαν γρήγορα στο τέλμα τής πιο αναχρονιστικής συνύπαρξης της ιδεολογικής παράδοσης στον νεοφιλελευθερισμό και της πρακτικής συνθηκολόγησης με τη διαφθορά. Υπάρχουν κι άλλοι, που για πολύ πιο πρακτικούς λόγους, έκριναν ότι, χωρίς προοπτική εξουσίας, δεν έχει νόημα να ασχολούνται πια με την Αριστερά, παρά μόνο ασκώντας της ανελέητη, καθημερινή, εργολαβική και στρεβλωτική ακόμα πολεμική. Αυτό που τελικά τους στοιχειώνει, είναι ο ναρκισσισμός τους. Δεν τους αφήνει να δεχτούν ότι έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους. Γι’ αυτό είναι αποφασισμένοι και καταδικασμένοι να μην αξιωθούν τη χάρη του αναστοχασμού, αλλά να σπρώχνουν σαν άδειο τενεκεδάκι στο μέλλον τις διαψεύσεις τού παρελθόντος τους. Τους κυνηγάει το φάντασμα της βεβαιότητάς τους που δεν επαληθεύτηκε.
Περισσότερα »