Αναδημοσιεύσεις

Από το 2019 ως σήμερα η, έμμεση πλην όμως σαφής καθότι έμπρακτη, πολιτική ερμηνεία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα αίτια της εκλογικής ήττας ήταν οι παθογένειες του κόμματος. Την ευθύνη έφερε η πολιτική ολιγωρία του κόμματος εξαιτίας κυρίως του μικρού του μεγέθους και της αναντιστοιχίας του με την κοινωνία. Γι’ αυτό και δόθηκε προτεραιότητα στην ανάγκη μαζικοποίησης και αναμόρφωσής του σε «σύγχρονο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς του 21ου αιώνα», δηλαδή σε ένα κόμμα ανοιχτό, εξωστρεφές και συμμετοχικό όπως σταθερά επαναλαμβανόταν. Η με προεδρική πρωτοβουλία αλλαγή του τίτλου σε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η διεύρυνση της Κεντρικής Επιτροπής σε ΚΕΑ, της Πολιτικής Γραμματείας σε ΠΣ, όπως και του κόμματος συνολικά ήλθαν να υπηρετήσουν τον σκοπό αυτό. Το πόσο πέτυχαν οι αλλαγές αυτές μπορεί κανείς να κρίνει όχι από την δημοσκοπική στασιμότητα του κόμματος που είναι περισσότερο αποτέλεσμα της δεξιάς στροφής προς το Κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία, όσο από την ίδια τη δυσλειτουργία ή και ακινησία των νέων οργάνων που προέκυψαν από τη διεύρυνση. Όμως, επρόκειτο απλά για την πρώτη φάση του κομματικού μετασχηματισμού. Σήμερα, λίγο πριν το Συνέδριο και πιθανότατα τις βουλευτικές εκλογές, αποδεικνύεται πως το σχέδιο μετασχηματισμού έχει εισέλθει σε μία δεύτερη φάση, αυτή της εξυπηρέτησης του στόχου της διεύρυνσης/μαζικοποίησης μέσω της χαλάρωσης των κομματικών διαδικασιών ένταξης και λειτουργίας των οργανώσεων βάσης (ΟΜ) χάρις και στον ψηφιακό μετασχηματισμό τους.

Εθνικά υπερήφανοι επειδή ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας έβαλε στη θέση του τον πρέσβη της Τουρκίας στη Νορβηγία. Εθνικά υπερήφανοι και πριν από μερικούς μήνες όταν πάλι ο Ν. Δένδιας αποστόμωσε τον Τούρκο ομόλογό του μέσα στην έδρα του. Εθνικά υπερήφανοι γιατί αγοράσαμε αεροπλάνα και φρεγάτες και καταφέρνουμε να εξισορροπήσουμε την κατάσταση στο στρατιωτικό πεδίο. Εθνικά υπερήφανοι που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγνώρισε την ελληνική κυριαρχία στα νησιά για τα οποία οι Τούρκοι εγείρουν αξιώσεις. Εθνικά υπερήφανοι που οι Βρυξέλλες εκδίδουν ανακοινώσεις οι οποίες δικαιώνουν τις απόψεις μας. Εθνικά υπερήφανοι που ο Ερντογάν τρώει αλλεπάλληλα χαστούκια από τη διεθνή κοινότητα λόγω της επιθετικότητάς του. Εθνικά υπερήφανοι που βρίσκουμε ευήκοα ώτα παντού στον πλανήτη όταν παρουσιάζουμε τις θέσεις μας. Εθνικά υπερήφανοι, αλλά βουτηγμένοι στις αυταπάτες.

Το κείμενο του δικού μας Βασίλη Ρόγγα που δημοσιεύουμε σήμερα με γύρισε πίσω σε παλιές…

Το μείζον δίδαγμα της πανδημίας σε όλο τον κόσμο είναι η ανάγκη ενδυνάμωσης των Δημόσιων Συστημάτων Υγείας και των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που κάνει η συντηρητική, ιδεοληπτική και διαπλεκόμενη με συμφέροντα κυβέρνηση της ΝΔ. Όλοι αύριο 23 Φλεβάρη στην πανυγειονομική απεργία με κεντρικό στόχο τη «σωτηρία» του ΕΣΥ και την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης του.

Μπορεί όλοι να μιλούν για την περιβόητη «μάχη του Κέντρου», όμως υπάρχει και μια άλλη «μάχη», η οποία όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές ολοένα και θα εντείνεται. Πρόκειται για τον διαγκωνισμό όσων ερίζουν πάνω από το κουφάρι της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για το ποιος θα πρωτοδιεκδικήσει τους ψηφοφόρους του λεγόμενου χώρου «στα δεξιά της Ν.Δ.», δηλαδή του ακροδεξιού χώρου. Φυσικά ο πρώτος που διεκδικεί το ακροδεξιό ακροατήριο είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος επένδυσε σε αυτό προεκλογικά, την περίοδο που φορούσε τη στολή του «μακεδονομάχου», αλλά τώρα αισθάνεται ότι το έχει δυσαρεστήσει τόσο με τη στροφή του στο Μακεδονικό όσο και με το ζήτημα του εμβολιασμού και προσπαθεί διαρκώς να το χαϊδέψει με αλλεπάλληλες κεντρικές επιλογές και κινήσεις του. Κυριότερη τέτοια επιλογή του είναι βέβαια η προσπάθεια διεκδίκησης της πολιτικής κληρονομιάς του ΛΑΟΣ, μέσω της τοποθέτησης σε καίρια υπουργικά πόστα όλης της τριπλέτας των προερχόμενων από το κόμμα Καρατζαφέρη και καθαρόαιμων ακροδεξιών στελεχών: Αδωνη Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη, Θάνου Πλεύρη. Αλλά την ίδια προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να διεκδικήσει ψήφους στην Ακροδεξιά, «κάρφωσε» τις προάλλες και ο διαγραμμένος –πλέον– βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Τόσο με την καταγγελία του ότι η συμμετοχή του, τον Ιούλιο του 2020, στην ίδια ξενοφοβική συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας με τον Κασιδιάρη, ήταν σε πλήρη συνεννόηση με το μέγαρο Μαξίμου, όσο και με το να εμφανιστεί εμβρόντητος για το γεγονός ότι διεγράφη και να επιχειρηματολογήσει για το πόσο εντός γραμμής της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν η ακροδεξιά δράση του.

Με την απομάκρυνση Νετανιάχου και την εγκατάλειψη του αγωγού East Med συνεθλίβη ο κόσμος των ψευδαισθήσεων που έφτιαξε τόσα χρόνια ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης με τον επιστήθιο φίλο του, Νετανιάχου, πρωτοστατώντας στην «πολιτική των τριμερών» για να παραμερίσουν από τα ενεργειακά σχέδια την Τουρκία. Οι 8 στο σύνολο τριμερείς Κύπρου - Ελλάδας - Ισραήλ, οι πολλαπλάσιες διμερείς και σωρεία από υπουργικές συναντήσεις τι απέδωσαν τελικά; Ποιος ξεχνά τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ με τις πανηγυρικές διακηρύξεις των ηγετών γύρω από τον East Med; Τα γεγονότα βοούν! Το διπλωματικό φιάσκο των τριμερών άρχισε να ξηλώνεται με το τέλος της εποχής Τραμπ - Πομπέο και την ανάληψη της διακυβέρνησης στις ΗΠΑ από τους Δημοκρατικούς. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανασυντάσσει όσο μπορεί την πολιτική του στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή βλέποντας τα προβλήματα να σωρεύονται. Η δημοσιοποίηση τον περασμένο Ιανουάριο της εγκατάλειψης του αγωγού East Med σχετίζεται με την επιλογή των ΗΠΑ για εκτόνωση των αντιδράσεων της Τουρκίας. Ταυτόχρονα αφαίρεσε ένα σοβαρό εμπόδιο στην επαναπροσέγγισή τους με το Ισραήλ. Τέλος στα χατίρια σε κάθε απαίτηση που είχε ο Νετανιάχου (αναγνώριση Ιερουσαλήμ, πλάτες για την προσάρτηση των υψωμάτων Γκολάν) για να τα έχει καλά ο Τραμπ με το εβραϊκό λόμπι. Ολοι κινούνται στην περιοχή, μόνο η Λευκωσία και η Αθήνα μένουν στον δικό τους εικονικό κόσμο. Η Τουρκία δουλεύει εδώ και μήνες βελτιώνοντας θεαματικά τις σχέσεις της και με συνιστώσες των «τριμερών», όπως είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και με άλλους δύσκολους συνομιλητές στον αραβικό κόσμο όπως είναι η Σαουδική Αραβία. Πιο αργή είναι η διαμόρφωση λειτουργικών σχέσεων με την Αίγυπτο του προέδρου Σίσι. Οι ΗΠΑ πρωτοστατούν επίσης στην επίλυση της διαφοράς οριοθέτησης των ΑΟΖ Ισραήλ - Λιβάνου. Μέχρι και η Χεζμπολάχ δεν έφερε ενστάσεις για κατάληξη σε συμφωνία με διαμεσολάβηση του Αμερικανού απεσταλμένου Αμος Χόχσταϊν («Πολίτης», 18/2). Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα ακολουθήσουν στο εξής μια ξεκάθαρα ισορροπημένη πολιτική για τα στρατηγικά συμφέροντά τους στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, χωρίς τις παλιές υπερβολές, ο πρόεδρος του Ισραήλ σχεδιάζει να επισκεφθεί την Κύπρο στις 2 Μαρτίου ενώ νωρίτερα, στις 24 Φεβρουαρίου, θα πραγματοποιήσει επίσκεψη και στην Ελλάδα. Oι «τριμερείς» καθόρισαν την εξωτερική πολιτική της Κύπρου για παραπάνω από 6 χρόνια. Ο Ν. Αναστασιάδης έπεισε δύο ελληνικές κυβερνήσεις να συμπορευθούν μαζί του και τώρα ορισμένοι στην Αθήνα δικαιολογούν τη στάση τους λέγοντας ότι «δεν ήθελαν να αφήσουν την Κύπρο μόνη». Ομως, ούτε αγωγοί 7 δισ. ευρώ που θα διέσχιζαν τη Μεσόγειο θα κατασκευαστούν ούτε συμμαχίες εναντίον του «κοινού εχθρού» υπάρχουν. Απλούστατα, αυτοί οι ηγέτες που πρωταγωνίστησαν είχαν δική τους ατζέντα: πότε για να κερδίζουν εκλογές περιχαρακώνοντας την κοινή γνώμη σε ευσεβείς πόθους και πότε για να παραπλανήσουν και να αποφύγουν τις κατηγορίες για διαφθορά. Οι υπόλοιποι, ΥΠΕΞ και άλλοι, εκτελούσαν εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. Είναι οδυνηρή η διαπίστωση του πόσο εύκολα η Κύπρος εφάρμοσε την τυχοδιωκτική αυτή διπλωματία και η Αθήνα συμπορεύτηκε μαζί της. Με επιπόλαιους υπολογισμούς εργάζονταν τόσο καιρό πάνω σε αβάσιμα σενάρια, αφήνοντας την εντύπωση ότι άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού («game changer»). Στην πραγματικότητα, όμως, η Κύπρος εγκλωβίστηκε στους προσωπικούς σχεδιασμούς και τις «φιλίες» της ηγεσίας της, αγνοώντας τους πραγματικούς συσχετισμούς και αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο Κυπριακό.

Μια βροχερή μέρα ξημέρωσε χθες εν Αθήναις, με την είδηση ότι γυναίκα 70 ετών απέσπασε ψώνια 30 ολόκληρων ευρώ από την αλυσίδα σούπερ μάρκετ Lidl. Οι δε «Ιαβέρηδες» της έκαναν μήνυση, ήρθε η αστυνομία, προσπαθεί να αλλάξει γνώμη στους υπεύθυνους του καταστήματος, τίποτε αυτοί. Πολιτική της εταιρείας σου λέει. Είπαν οι πελάτες να τα πληρώσουν εκείνοι τα ψώνια της γυναίκας, τίποτε και πάλι. Τελικά τη μήνυσαν τη γυναίκα. Βέβαια, η μήνυση αποσύρθηκε, γιατί άρχισε να αντιδρά το άπαν σύμπαν, αλλά το διά ταύτα είναι διαφορετικό. Το διά ταύτα είναι ότι ο μισθός μας δεν φτάνει για το φαγητό μας. Δεν μιλάω για ρεύμα και για τηλέφωνο - ούτε λόγος. Μιλάω για τα είδη πρώτης ανάγκης. Από την άλλη, βέβαια, ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα, να γινόμασταν καμιά σοβιετία, ας πούμε, να τρώγαμε με τα δελτία. Να, τώρα δεν θα τρώει κανένας, οριζόντια φτώχεια, φίλες και φίλοι. Ένας για όλους, όλοι για έναν. Έτσι κυλάει σιγά-σιγά η ζωούλα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Τη μία μέρα μαθαίνουμε ότι γυναίκα ξεκινά απεργία πείνας επειδή δεν μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, την άλλη ότι πελάτισσα έκλεψε τρόφιμα αξίας 30 ευρώ. Είναι φτωχός ο κόσμος κι όποιος είναι φτωχός, τουλάχιστον στην αρχή, είναι και ανήμπορος. Αν ο Κυριάκος εξαντλήσει τετραετία, θα κυνηγάμε τις δεκαοχτούρες με σφεντόνες στο τέλος. Εμένα με πνίγει αυτή η πηχτή λάσπη, με χτυπάει στα μηνίγγια. Φαντάζομαι όλοι το ίδιο αισθανόμαστε. Είναι η αβεβαιότητα της κάθε μέρας που ξημερώνει και λες «υπάρχω σήμερα, αλλά αύριο τι κάνω; Κι αύριο υπάρχω, αλλά πώς;». Με ποιο ηθικό, ας πούμε. Κακά τα ψέματα, ότι την έχουμε πατήσει το είχαμε υποψιαστεί. Υποθέτω ήρθε η στιγμή να συλλογικοποιηθεί η τρομερή μας διαπίστωση. Να κοιταζόμαστε στα ασανσέρ και να κουνάμε τα κεφάλια μας με μια συναίνεση ότι, ναι, έχουμε μπλέξει με ουτιδανούς, να το συνεννοούμαστε με τα μάτια. Έχει πάψει οτιδήποτε να πηγαίνει καλά πλέον.