Αναδημοσιεύσεις

26
01

Ερήμην της Ευρώπης

Αν το βασικό κίνητρο των ΗΠΑ στην εμμονή για περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην πρώην ΕΣΣΔ είναι να προκαλέσει μια ελεγχόμενη ένταση που να νομιμοποιεί την ηγεμονική πρωτοκαθεδρία της Ουάσινγκτον στην εγγύηση της ευρωπαϊκής ασφάλειας, τότε γιατί η Μόσχα να μην επιδιώξει μια συνολική διαπραγμάτευση με την Ουάσινγκτον για ένα κοινό πλαίσιο κανόνων, έναν συνολικό συμβιβασμό, το στίγμα του οποίου θα πρέπει να αναζητηθεί μεταξύ της ρητής ή της παρασκηνιακής συμφωνίας κυρίων που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές; Κάθε μέρα που περνά γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές ότι Μπάιντεν και Πούτιν επωφελούνται από την εμπλοκή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που έχει βραχυκυκλώσει την όποια δυναμική χειραφέτησης, και προωθούν μια παλινόρθωση της παλαιάς παντοδυναμίας τους. Στην παραπάνω οπτική, προφανώς η Ρωσία προκάλεσε συνειδητά μια ελεγχόμενη κρίση στην Ουκρανία για να πετύχει την έναρξη στρατηγικής διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ – μια επιλογή η οποία μέχρι στιγμής φαίνεται να αποδίδει.
26
01

Στον μισθολογικό πάτο της Ευρώπης οι Έλληνες εργαζόμενοι

Οι ετήσιες καθαρές αποδοχές ενός νοικοκυριού με δύο ενήλικες και δύο παιδιά μειώθηκαν σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPS) έναντι του 2019, ενώ το 2020 αντιστοιχούσαν στο 74,3% του μέσου όρου της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ της Ελλάδας και των περισσοτέρων χωρών της Ε.Ε. μεγάλωσε υπέρμετρα την τελευταία τριετία, καθώς ο κατώτατος μισθός παραμένει ουσιαστικά καθηλωμένος από το 2019. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η ανάλυση του ΙΝΕ, το χάσμα μεταξύ του ύψους του σημερινού κατώτατου μισθού και του μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης (60% του διάμεσου εισοδήματος), το οποίο επιδεινώνεται περαιτέρω από τις συνέπειες της ακρίβειας σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης, έχει ως αποτέλεσμα ο μισθός αξιοπρεπούς διαβίωσης της Ελλάδας να την τοποθετεί ως την πέμπτη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην Ε.Ε., σχεδόν ίση με της Σλοβακίας και της Ουγγαρίας. Την ίδια ώρα, η αγοραστική δύναμη του μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης στη βόρεια και τη δυτική Ευρώπη ήταν υπερδιπλάσια της ελληνικής.
26
01

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χιλιάδες ενοικιαστές

«Σήμερα το ποσοστό του εισοδήματος που δαπανά ο ενοικιαστής στη χώρα μας αγγίζει το 60% - 70% του μέσου μισθού σύμφωνα με τα ζητούμενα μισθώματα, ενώ, αν πρόκειται για οικογενειακή κατοικία 80 τ.μ. - 95 τ.μ. κατασκευής μετά το 2000 στα καλά προάστια του Ν. Αττικής, τότε το κόστος μίσθωσης ξεπερνά τα 800 ευρώ ανά μήνα» αναφέρει στην «Α» o πρόεδρος του Πανελλαδικού Δικτύου e-Real Estates Θεμιστοκλής Μπάκας, προσθέτοντας με νόημα πως «σήμερα σε πολλές περιπτώσεις οι ενοικιαστές δαπανούν ακόμη και έναν ολόκληρο μισθό για στέγαση». Την ίδια στιγμή οι δύο στους τρεις (ποσοστό 68%) απ’ όσους συμμετείχαν σε έρευνα της Prorata για το TVXS προεξοφλεί αύξηση των ενοικίων μέσα στον επόμενο χρόνο. Στο ερώτημα «σκεπτόμενοι συγκεκριμένα τα ενοίκια στην περιοχή σας, πιστεύετε ότι αυτά σε γενικές γραμμές θα αυξηθούν, θα μείνουν στο ίδιο επίπεδο ή θα μειωθούν μέσα στον επόμενο χρόνο;» το 68% απαντά πως θα αυξηθούν, το 27% πως θα μείνουν τα ίδια και μόλις το 1% εκτιμά ότι θα μειωθούν. Επίσης, το 69% θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει το δικό του σπίτι.
26
01

Βασίλης Ρόγγας: Από πότε έγινε φιλελεύθερη λογική η μη απόδοση ευθύνης ή η διάχυσή της σε όλους εκτός του αρχηγού;

Ο Μητσοτάκης είπε πως θα δημιουργήσει "επιτροπές διαχείρισης που θα φέρουν όλους τους εμπλεκόμενους με πολύ σαφή και ξεκάθαρα πρωτόκολλα στον ίδιο χώρο". 1. Όλα είναι ψηφιοποιημένα οι άνθρωποι αν θέλουν βρίσκονται στον ίδιο εικονικά χώρο. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έχει ενεργοποιήσει ανάλογα εργαλεία ούτε καν κατά τη διάρκεια των κρίσεων. 2. Δε βρίσκονταν δηλαδή στον ίδιο φυσικό χώρο όλοι αυτοί που έπρεπε για έναν χιονιά που είχε προαναγγελθεί εδώ και μια βδομάδα; Δεν ευθύνεται κανείς γι' αυτό; 3. Το "επιτελικό κράτος" έφτιαξε νέο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας εδώ και έξι μήνες. Σε ποιο σημείο έχει φτάσει την ενοποίηση διαδικασιών και διαβουλεύσεων, την δημιουργία πρωτοκόλλων για τις ενέργειες των φορέων το κρατικού μηχανισμού στην κρίση; Από το χιονιά φάνηκε πως το νέο Υπουργείο πήγε κουβά σε όλους αυτούς τους τομείς. Ας ζητηθεί κατάθεση εγγράφων των παραδοτέων και υπό παράδοση σε αυτούς τομείς από την αντιπολίτευση. 4. Οι ενδοκυβερνητικές έριδες για αρμοδιότητες και κύρος είναι ένα από τους λόγους για το μπάχαλο. Τα "ξεκάθαρα πρωτόκολλα" αυτό υπονοούν. 4. Κουβέντα για την απόλυτη ανεπάρκεια του ινφλουένσερ Περιφερειάρχη, ενδεικτικό της κρίσης που σοβεί και πρέπει να καταλαγιάσει για να μην πληχθεί η εικόνα της κυβέρνησης. 5. Ο πρωθυπουργός δε ζήτησε την παραίτηση κανενός υπουργού, γενικού γραμματέα, συμβούλου, διοικητή δημόσιου φορέα. Από πότε έγινε φιλελεύθερη λογική η μη απόδοση ευθύνης ή η διάχυσή της σε όλους εκτός του αρχηγού;
26
01

Έφη Γιαννοπούλου: Τι περιμένουν/προσδοκούν/επιθυμούν οι πολίτες από το κράτος;

Επανέρχεται σε όλα αυτά που συμβαίνουν από χτες ένα κρίσιμο ζήτημα/ερώτημα. Τι περιμένουν/προσδοκούν/επιθυμούν οι πολίτες από το κράτος; Τι προβλέπεται για τέτοιες στιγμές της κοινωνικής μας ύπαρξης, ποιο είναι το κοινωνικό συμβόλαιο που έχουμε υπογράψει ή που θα θέλαμε να έχουμε υπογράψει; Τα τελευταία δυόμισι χρόνια ζούμε το απόγειο, την ολοκληρωτική επικράτηση, μιας πρακτικής που λέγεται "μείωση του δημόσιου τομέα, ανάθεση των περισσότερων λειτουργιών του σε εργολάβους/αναδόχους/τον ιδιωτικό τομέα/ΣΔΙΤ". ΄Έχουν προηγηθεί χρόνια μνημονίων και "εκσυγχρονισμού". Υποτίθεται ότι έτσι αυξάνεται ο ανταγωνισμός, βελτιώνονται οι υπηρεσίες, έρχεται η ανάπτυξη... Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τον τελευταίο καιρό με τρόπους ενίοτε οδυνηρούς. Οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα του ΕΟΔΥ δεν ξέρουν να απαντήσουν στις ερωτήσεις για τον κορωνοϊό. Ο εργολάβος του Δήμου δεν κλαδεύει τα δέντρα ή το κάνει λάθος, άκαιρα κτλ., και, πέρα από το ίδιο το πρόβλημα, κάποια στιγμή μένουν χωρίς φαγητό οι ασθενείς στη "Σωτηρία" ή χωρίς ρεύμα το Παγκράτι και τα Πατήσια. Αναζητείται άνθρωπος που να είδε εκχιονιστικό χτες στην Αττική. Η "Αττική Οδός Α.Ε." έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τους χιλιάδες ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν χτες, ας μη συζητήσουμε για τις πράξεις και τις παραλείψεις που οδήγησαν στον εγκλωβισμό τους, και το κράτος έφτασε να χρησιμοποιήσει τον στρατό για να σώσει τον κόσμο. Σήμερα για όλο αυτό έχουμε το "ντηλ" του πρωθυπουργού με την εταιρεία για τα 2.000 της αποζημίωσης που ουσιαστικά την προστατεύει από τις νομικές κινήσεις των παθόντων και την παραίτηση ενός CEO. Η συζήτηση που πρέπει να κάνουμε αφορά το κοινωνικό συμβόλαιο και τον τρόπο που θέλουμε να ορίζονται και να προστατεύονται τα δημόσια αγαθά (η παιδεία, η υγεία, οι δημόσιες υποδομές). Αυτά μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες ήταν δεδομένα, κι αν όχι, ήταν αντικείμενο διεκδίκησης των πολιτών (όχι μόνο στον σοσιαλισμό, αλλά και στην παλιά καλή σοσιαλδημοκρατία). Σήμερα, εκπαιδευμένοι κι από τη διαχείριση της πανδημίας στην οποία κυβέρνηση και αντιεμβολιαστές επρώτευσαν στην επίκληση της ατομικής ευθύνης, καθόμαστε και παρακολουθούμε την κολοκυθιά της ανάληψης ευθυνών και αναρωτιόμαστε τι γύρευαν στην Αττική Οδό οι άνθρωποι που πήγαν στη δουλειά τους το πρωί. Στο μεταξύ, το παιχνίδι παίζεται μεταξύ επικοινωνίας (μπουφάν, αμπέχωνα, γένια τριών ημερών) και επιχειρηματικών ντηλ. Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλώς πόσο ανίκανη αποδείχτηκε η κυβέρνηση να χειριστεί την πανδημία, τις φωτιές, τις πλημμύρες ή τα χιόνια. Η ιδεολογία της είναι αυτή που αποδείχτηκε χτες ανεπαρκής και χρεοκοπημένη. Και για να παραφράσουμε τη πρόσφατη απάντηση του Μητσοτάκη σε συνέντευξη: Μόνο στους νεκρούς, στις φωτιές, στα χιόνια κτλ. ήταν δύσκολη η χρονιά, κατά τα άλλα υπάρχει ανάπτυξη (η οποία σε μεγάλο βαθμό αφορά την παραχώρηση σε ιδιώτες όλων αυτών που θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει αυτό το "μόνο").
26
01

Χρειαζόμαστε ένα βασικό εισόδημα για όλους;

Είναι το βασικό εισόδημα πολιτικά εφικτό; Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι μεγάλες μερίδες του πληθυσμού που σήμερα θεωρούν το βασικό εισόδημα άδικο ή αναποτελεσματικό μπορεί να μεταπειστούν. Παραθέτουν προς επίρρωση πρόσφατες συζητήσεις υπέρ του βασικού εισοδήματος από σοσιαλιστικά, φεμινιστικά και φιλελεύθερα κινήματα, καθώς και από την πλευρά των εργοδοτών. Κατά συνέπεια, ισχυρίζονται ότι η υιοθέτηση ενός βασικού εισοδήματος μπορεί να είναι θέμα χρόνου. Ωστόσο, εδώ παρεισφρέουν οι ηθικές και οικονομικές αμφιβολίες που ανέφερα παραπάνω. Τα συνδικάτα και οι σοσιαλιστές, για παράδειγμα, τείνουν να προτιμούν μια πολιτική πλήρους απασχόλησης και μισθολογικών επιδοτήσεων έναντι του βασικού εισοδήματος, αφού θεωρούν ότι το δεύτερο δεν ενισχύει την ικανότητα των εργαζομένων να διεκδικούν αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας με τους δικούς τους όρους. Λένε, δηλαδή, ότι το βασικό εισόδημα είναι αντισολινταριστικό με τη ρολσιανή έννοια. Ταυτόχρονα, το βασικό εισόδημα συναρτά μονομερώς την ατομική «πραγματική ελευθερία» από την κρατική πρωτοβουλία και την αυθαίρετη εξουσία των γραφειοκρατών που το ρυθμίζουν. Αυτές οι ανησυχίες ενισχύονται από το πρόβλημα της οικονομικής βιωσιμότητας στο πλαίσιο του υπαρκτού καπιταλισμού. Από τη μία, ένα σχετικά υψηλό βασικό εισόδημα (π.χ. 1.300–2.000 ευρώ τον μήνα), χρηματοδοτούμενο από τη φορολογία κεφαλαίου, αντιβαίνει στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ακριβώς στον βαθμό που προστατεύει τους εργαζόμενους από εργασιακές σχέσεις εκμετάλλευσης. Από την άλλη, ένα σχετικά χαμηλό βασικό εισόδημα (π.χ. 300–1.000 ευρώ) προστατεύει το κεφάλαιο από την απουσία ενεργής ζήτησης για τα προϊόντα τους, ιδιαίτερα ενόψει την επαπειλούμενης μαζικής τεχνολογικής ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι μεγάλη μερίδα της Silicon Valley στηρίζει το βασικό εισόδημα. Αν, λοιπόν, αυτό χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του συστήματος πρόνοιας και της έκτασης της δημόσιας εξουσίας γενικότερα, τότε το πιο πιθανό είναι να καταλήξουμε σε μια ισορροπία σχετικά χαμηλού βασικού εισοδήματος, που μάλλον θα υποστηρίζει, παρά θα υποσκάπτει, τα σχέδια της άρχουσας τάξης. Με άλλα λόγια, το μόνο πολιτικά εφικτό βασικό εισόδημα μπορεί να είναι οικονομικά βιώσιμο μόνο για τους πλούσιους και ηθικά δικαιολογημένο μόνο υπό την έννοια ότι οποιοδήποτε σύστημα κοινωνικής πρόνοιας είναι δικαιολογημένο, αν και ανεπαρκές για την ισότητα και την ελευθερία όλων.
26
01

Κατέ Καζάντη: Τα τριάκοντα αργύρια του Κυριάκου Μητσοτάκη

Είναι, λοιπόν, ο καπιταλισμός: η υποτιθέμενη κακία της φύσης δεν είναι παρά η αντανάκλαση της απανθρωπιάς. Οι δήθεν θεομηνίες, ως καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, αναδεικνύουν τις δομικές ανεπάρκειες του συστήματος. Οι ιθύνοντες της Αττικής Οδού Α.Ε. δεν διαθέτουν το στοιχειώδες αντανακλαστικό της αλληλεγγύης, να απλώνεις δηλαδή ενστικτωδώς το χέρι για να βαστήξεις εκείνον που πέφτει. Το ίδιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους: αποποιούνται την ευθύνη και ξεμπερδεύουν με τον συνήθη τρόπο, πληρώνοντας. Με το δεδομένο μιας πολιτικά οικογενειακής σχέσης, λύνουν από κοινού την υπόθεση, με 2 χιλιάρικα το κεφάλι. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν. Αλλά και οι ταπεινωμένοι της Αττικής Οδού, μαζί με τους ταπεινωμένους στη Μεσογείων, στην Κατεχάκη ή όπου αλλού, μπορούν να αντεπιτεθούν: αντί να αρκεστούν στα τριάκοντα αργύρια που τους τάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να τα αρνηθούν και να προσφύγουν μαζικά σε αγωγές απαιτώντας διπλά και τρίδιπλα.