Υπάρχει Ακροδεξιά και εκτός Ν.Δ.
Μπορεί όλοι να μιλούν για την περιβόητη «μάχη του Κέντρου», όμως υπάρχει και μια άλλη «μάχη», η οποία όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές ολοένα και θα εντείνεται. Πρόκειται για τον διαγκωνισμό όσων ερίζουν πάνω από το κουφάρι της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για το ποιος θα πρωτοδιεκδικήσει τους ψηφοφόρους του λεγόμενου χώρου «στα δεξιά της Ν.Δ.», δηλαδή του ακροδεξιού χώρου.
Φυσικά ο πρώτος που διεκδικεί το ακροδεξιό ακροατήριο είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος επένδυσε σε αυτό προεκλογικά, την περίοδο που φορούσε τη στολή του «μακεδονομάχου», αλλά τώρα αισθάνεται ότι το έχει δυσαρεστήσει τόσο με τη στροφή του στο Μακεδονικό όσο και με το ζήτημα του εμβολιασμού και προσπαθεί διαρκώς να το χαϊδέψει με αλλεπάλληλες κεντρικές επιλογές και κινήσεις του. Κυριότερη τέτοια επιλογή του είναι βέβαια η προσπάθεια διεκδίκησης της πολιτικής κληρονομιάς του ΛΑΟΣ, μέσω της τοποθέτησης σε καίρια υπουργικά πόστα όλης της τριπλέτας των προερχόμενων από το κόμμα Καρατζαφέρη και καθαρόαιμων ακροδεξιών στελεχών: Αδωνη Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη, Θάνου Πλεύρη.
Αλλά την ίδια προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να διεκδικήσει ψήφους στην Ακροδεξιά, «κάρφωσε» τις προάλλες και ο διαγραμμένος –πλέον– βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Τόσο με την καταγγελία του ότι η συμμετοχή του, τον Ιούλιο του 2020, στην ίδια ξενοφοβική συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας με τον Κασιδιάρη, ήταν σε πλήρη συνεννόηση με το μέγαρο Μαξίμου, όσο και με το να εμφανιστεί εμβρόντητος για το γεγονός ότι διεγράφη και να επιχειρηματολογήσει για το πόσο εντός γραμμής της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν η ακροδεξιά δράση του.
