Macro

Η αιτίες πίσω από την έλλειψη προσβάσιμης κατοικίας είναι πολλές. Μέχρι και το 2000, το κρατίδιο του Βερολίνου είχε υπό τον άμεσο έλεγχό του ένα πολύ μεγάλο αριθμό διαμερισμάτων, συνήθως μέσα από κρατικές οικιστικές επιχειρήσεις ή μέσα από επιχορηγήσεις για παροχή κοινωνικής κατοικίας. Μετά το 2000, το χρεωμένο κρατίδιο υποχρεώθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αριθμό των διαμερισμάτων του και να διακόψει τα προγράμματα κοινωνικής κατοικίας. Μεγάλα funds απ’ όλον τον κόσμο αγόρασαν τα ακίνητα που βγήκαν τότε στο σφυρί σε εξευτελιστικές τιμές. Μετά από αγοροπωλησίες και συμπτύξεις, βρέθηκαν 10 μεγάλες εταιρείες να κρατούν στα χέρια τους 250.00 από τις σχεδόν 2 εκατομμύρια κατοικίες στο Βερολίνο, με πιο συμβολική απ’ όλες την Deutsche Wohnen που κρατάει μόνη της περίπου 120.000. Ένα ολιγοπώλιο δηλαδή ελέγχει την αγορά κατοικίας. Ταυτόχρονα ο πληθυσμός του Βερολίνου αυξάνει καθώς η πόλη-κρατίδιο είναι σε άνθηση και έχει γίνει πόλος έλξης για -κυρίως νέους- ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο. Κι ενώ το Βερολίνο είναι γεμάτο εργοτάξια, δεν υπάρχουν διαθέσιμες κατοικίες, καθώς τα διαμερίσματα που διατίθενται στην αγορά είναι κατοικίες πολυτελείας, απρόσιτες για τους περισσότερους κατοίκους της πόλης. Τέλος, η τεράστια έκρηξη του τουρισμού πριν την πανδημία, έχει ωθήσει πολλούς να διαθέτουν τα διαμερίσματά τους για προσωρινά τουριστικά καταλύματα (το φαινόμενο airBnB) αποσύροντας τα έτσι από την αγορά μόνιμης κατοικίας. Αυτό μεν αφορά μόνον συγκεκριμένα κομμάτια της πόλης, έχει όμως επεκταθεί πλεόν στο μεγαλύτερο κομμάτι του κέντρου και πιέζει κι αυτό τις τιμές προς τα πάνω. (...) Το δημοψήφισμα δεν περιέχει και σχέδιο νόμου, αλλά δίνει εντολή στην νέα κυβέρνηση του κρατιδίου να ετοιμάσει νόμο για την απαλλοτρίωση των κατοικιών των μεγαλοΐδιοκτητών σε τιμές σημαντικά χαμηλότερες από αυτές της αγοράς. Ήδη η υποψήφια των σοσιαλδημοκρατών, που ήρθαν πρώτο κόμμα στο Βερολίνο, δεσμεύτηκε πως θα σεβαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Μένει να δούμε ποια θα είναι η τελική μορφή του νόμου και πόση πίεση θα ασκηθεί πριν τελικά περάσει. Επίσης είναι άγνωστο αν μπορεί να σταθεί συνταγματικά, καθώς η παράγραφος του συντάγματος που το επιτρέπει, δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ. Όμως, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η απόφαση αυτή είναι ιστορική, όχι μόνον για το Βερολίνο, αλλά για όλες τις πόλεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα προσβάσιμης στέγασης.

Η νέα φάση της πανδημίας στην οποία εισέρχεται η Ευρώπη αναδεικνύει την νέα επιτακτική ανάγκη: την επανίδρυση ενός μοντέρνου, δυναμικού, δημοκρατικού και αποτελεσματικού Εθνικού Συστήματος Υγείας που εξασφαλίζει δωρεάν περίθαλψη σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Είναι καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων να μπουν τώρα μπροστά στην μάχη για το νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Οι προβλέψεις του σχεδίου νόμου, εκτός των άλλων κανονισμών που αντιβαίνουν, έρχονται σε ευθεία αντίθεση και με τις πρόσφατες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ περί πρωτοβουλιών στο πλαίσιο της Συνόδου των Μεσογειακών Χωρών, για το θαλάσσιο περιβάλλον και την προστασία της βιοποικιλότητας. Μάλιστα, μετά τις ευρείες και τεκμηριωμένες αντιδράσεις, ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Παπαθανάσης δήλωσε μεταξύ άλλων, και ειδικά για τις προβλέψεις που καταπατούν τον αιγιαλό: «Σε κάθε περίπτωση είναι μια ρύθμιση που προτείναμε για συζήτηση στην κοινωνία και δεν είναι δεδομένο ότι θα φθάσει στη Βουλή». Ας συντονιστούμε μαζικά με τα κινήματα και τους φορείς, ώστε να καταστήσουμε αναπόδραστο γεγονός ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν θα φτάσει ποτέ στη Βουλή. Είναι ζήτημα ζωής.

ΑΡΕΤΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ, Τέχνη & ψυχροπολεμική διπλωματία: Διεθνείς εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα (1950- 1967), University Studio Press, σελ.424 Οι πολιτιστικές διεργασίες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και του μετεμφυλιακού κράτους στην Ελλάδα αποτελούν κλειδί για την εξέταση των μετέπειτα μεταβολών. Και ως προς αυτό το εγχείρημα της Αδαμοπούλου, κάνοντας ένα βήμα πίσω στον χρόνο, καθίσταται πολλαπλά επίκαιρο και χρήσιμο, συμβάλλοντας όχι μόνο στην αναγκαία πλέον ιστορικοποίηση μιας περιόδου αλλά και στη διαμόρφωση μιας ιστορίας των μεταβάσεων, των στιγμών εκείνων που μπορούν να φωτίσουν τόσο το παρελθόν όσο και να εξηγήσουν τις μετέπειτα διαδρομές.

Η ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση της ευρωπαϊκής αγοράς παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί έναν από τους μεγάλους μύθους - απάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας μύθος - απάτη που καλλιεργήθηκε με επιμονή και υπομονή από τις μεγάλες δημόσιες ηλεκτρικές εταιρείες κυρίως των τριών μεγαλύτερων χωρών της κοινότητας, που στηριζόμενες στον μύθο αυτό προχώρησαν στη λεηλασία των μικρότερων εθνικών αγορών, παραχωρώντας μόνο μικρά ποσοστά στις δικές τους εγχώριες αγορές. Ο μύθος - απάτη δεν οικοδομήθηκε μόνο από την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη Δεξιά και το οικονομικό κατεστημένο στον ενεργειακό τομέα, τις τράπεζες και τα κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ήταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, πρώην καγκελάριος της Γερμανίας και πρωταγωνιστής του αποκαλούμενου «Τρίτου Δρόμου» με τους Μπλερ, Ζοσπέν και Ντ’ Αλέμα, ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης ηγέτης που πέρασε στο μισθολόγιο μιας ενεργειακής εταιρείας, στη συγκεκριμένη περίπτωση της «εχθρικής» Gazprom, με στόχο την κατασκευή του πρώτου Nord Stream, που διασφάλισε ουκ ολίγα κέρδη στις γερμανικές ΕΟΝ και BASF. Εάν σήμερα ο Πέδρο Σάντσεθ δυσκολεύεται να πάρει έστω και ένα μέτρο που να αφορά την ηλεκτρική αγορά στη χώρα του, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από την εποχή του Φελίπε Γκονθάλες, σχεδόν μια εικοσαετία πριν τον Σρέντερ, έως την περίοδο της Έλενα Σαλγκάδο, της τελευταίας υπουργού Οικονομικών του Θαπατέρο, ο πρώην πρωθυπουργός, υπουργοί και ηγετικά στελέχη του ισπανικού PSOE πέρασαν και περνούν από τα Διοικητικά Συμβούλια των ηλεκτρικών εταιρειών.

Δεν είναι δυνατόν να μην επισημάνουμε και πάλι τις τεράστιες ευθύνες του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος, από τη μία, δηλώνει ότι είναι έτοιμος να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις και, από την άλλη, θέτει συνεχώς προσκόμματα με αόριστες και προβληματικές προτάσεις, όπως αυτή περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας ή ακραία επικίνδυνες προτάσεις που αμφισβητούν το πλαίσιο του γ.γ. του ΟΗΕ, όπως αυτή περί επιστροφής στο σύνταγμα του 1960! Δηλαδή ακύρωση όλων των συγκλίσεων που έχουν έως τώρα επιτευχθεί. Ακραία και επικίνδυνη ήταν η ενέργεια του ΠτΔ να συζητήσει θέμα δύο ξεχωριστών κρατών, βολιδοσκοπώντας ακόμα και τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών, αγνοώντας ότι η διχοτόμηση αποτελεί καταστροφικό σενάριο. Επί της ουσίας θα αναγνωρίσει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και θα μετατρέψει τη Βόρεια Κύπρο σε τουρκική επαρχία. Μερικές φορές ο ΠτΔ φαίνεται να λειτουργεί με τρόπο που υπονομεύει την προοπτική λύσης, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της δικής του θητείας, αλλά σαν να επιθυμεί να δεσμεύσει στο αδιέξοδο και την επόμενη προεδρική ηγεσία. Στον αντίποδα της αδιέξοδης πολιτικής, το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι η μόνη συμφέρουσα δυνατότητα για την ειρήνη στην Κύπρο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, είναι η επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η οριστική επίλυση του κυπριακού. Πολύ περισσότερο που αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός το ότι πριν 4 χρόνια, στη Γενεύη, οι δύο πλευρές έφθασαν σε απόσταση αναπνοής από την τελική λύση. Η Αριστερά υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να κυριαρχήσει μία ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας, καταθέτοντας, όπως ήδη σημειώθηκε, μία ολοκληρωμένη πρόταση προς τις δύο κοινότητες. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι σε περίπτωση υιοθέτησης και υλοποίησης της πρότασης από την επίσημη ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία θα αντιδράσει θετικά. Θα έχει, όμως, πιεσθεί διπλωματικά και θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το αδιέξοδο σε αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών.

Δημοσιογράφος ΕΡΤ στον Υφυπουργό Παιδείας, σήμερα το πρωί για όσα έγιναν στη Σταυρούπολη: "Εγώ από μέσα είδα βία. Απέξω είδα συγκέντρωση, είδα κόσμο, συγκέντρωση, μαθητές, φοιτητές. Δεν είδα καμιά επίθεση απέξω." Άγγελος Συρίγος, Υφυπουργός Παιδείας: "αυτά που λέτε έγιναν χθες. Προχθές εγώ είδα βία απέξω. Δε μας ενδιαφέρει από που προέρχεται πρέπει να υπάρχει απερίφραστη καταδίκη της". Στο μεταξύ, προχθές, δυο αντιφασίστες διαδηλωτές τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις των "μέσα". Στο μεταξύ, έχουν γίνει 11 συλλήψεις φασιστών, μαθητών και εξωσχολικών. Ο "εξοπλισμός" είναι αυτός που βλέπετε στη φωτογραφία. ΥΓ Κατά τα άλλα ο Συρίγος είναι ο άνθρωπος που έγραψε άρθρο στην Καθημερινή πριν δυο μέρες κάνοντας αναφορά σε αυθαίρετα -εντελώς δικά του- ποσοστά αλλόγλωσσων μαθητών που πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια τάξη για να μάθουν τα παιδιά καλά ελληνικά. Ή πως τα παιδιά αλβανικής καταγωγής μαθαίνουν καλύτερα από άλλα γιατί το λέει ο Συρίγος και πουθενά δεν παρουσιάζει μια έρευνα που να το πιστοποιεί. Ρατσιστικές και ακροδεξιές απόψεις έχει αρκετός κόσμος. Ο υφυπουργός Παιδείας όμως δεν επιτρέπεται να έχει. Δεν επιτρέπεται να δημιουργεί φυλετικά προφίλ διότι αυτό συνιστά θεσμοποιημένο ρατσισμό. Δεν επιτρέπεται να λέει ψέματα και να τον διαψεύδει ποιός; Η αστυνομία, μέσω των συλλήψεών και των όπλων που βρήκε. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να τον αποπέμψει. Κι όποιος ή όποια ενστερνίζεται τη θεωρία των δυο άκρων, επί της ουσίας ενισχύει το φασιστικό φαινόμενο, τελεία και παύλα.

Το πρόγραμμα προσχολικής αγωγής ««Κυψέλη» αφορά 360.000 παιδιά από 0-4 χρόνων. Είναι ένα «πρόγραμμα φάντασμα», που το προσχέδιό του που εκπόνησε ο ιδιωτικός φορέας ΔιαΝΕΟσις, Πρόκειται για κολάζ προγραμμάτων με που σχεδιάστηκε για αναπτυσσόμενες χώρες (Μπαγκλαντές, Τζαμάικα, Ινδία, Κολομβία), και εφαρμόστηκαν κατ΄ οίκον από τους γονείς και όχι σε οργανωμένες δομές. Είναι αντιεπιστημονικό, γιατί εισάγει ένα «ενιαίο» περιεχόμενο και ωρολόγιο πρόγραμμα για όλα τα παιδιά 0-4 χρόνων, ενώ το στάδιο ανάπτυξης κάθε παιδιού είναι μοναδικό. Γιατί δεν έχει όραμα και φιλοσοφία και είναι ξένο για την Ελληνική πραγματικότητα, γιατί φακελώνει τα βρέφη και τα νήπια δια βίου αφού καταγράφει σε ψηφιακό φάκελο τη νοητική, μαθησιακή και ψυχοκοινωνικής κατάστασή ωτους.

Προχτές τους φασίστες στη Σταυρούπολη στήριξαν η Χρυσή Αυγή και ο Κασιδιάρης. Σήμερα ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος, που ισχυρίστηκε ότι δεν είδε βία «από μέσα», δηλ. από τις φασιστικές συμμορίες, αλλά «απέξω» δηλ. από τους αντιφασίστες μαθητές και τους φοιτητές που διαδήλωναν κόντρα στις φασιστικές επιδρομές! Ματαίως οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ του επισήμαναν το αυτονόητο, αυτό που όλοι παρακολουθήσαμε σε δεκάδες βίντεο. Αυτός επέμενε να ξεπλένει τους Χρυσαυγίτες και να λερώνει τους νέους. Ας θαυμάσει υφυπουργό Παιδείας ο κ. Μητσοτάκης! Έχουμε ιστορική μνήμη. Ζήσαμε την εκκόλαψη του χρυσαυγιτισμού το 2012-2015, όταν οι τότε κυβερνώντες έκαναν δηλώσεις «ίσων αποστάσεων». Ο Συρίγος βέβαια κάνει «το κάτι παραπάνω». Δεν τηρεί καν ίσες αποστάσεις, λέει οι απέξω φταίνε, δηλαδή οι νέοι, όχι οι κουκουλοφόροι με τις μολότοφ, τις αλυσίδες και τις σιδερογροθιές, που χαιρετούν ναζιστικά σε δεκάδες φωτογραφίες. Δεν περιμέναμε από τη ΝΔ του ακροδεξιού υπογείου τίποτα καλύτερο, ωστόσο ο κ. Συρίγος ξεπέρασε τα όρια. Είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία το παιχνίδι που παίζει η ΝΔ, αφήνοντας την ακροδεξιά της συνιστώσα να ψηφοθηρεί στο βάλτο των φασιστών. Ο Μπογδάνος, ο Συρίγος και τα άλλα «λουλούδια» της νεοδημοκρατικής ακροδεξιάς, επιδίδονται συστηματικά σε ρατσιστικά παραληρήματα χωρίς να παραλείπουν να βάζουν στο στρόχαστρό τους ολόκληρη τη νεολαία. Η σιωπή του κ. Μητσοτάκη συνιστά κάλυψη. Τις απαντήσεις στη δράση των ακροδεξιών με λοστάρια ή με κουστούμια δίνουν οι μαθητές και οι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη, και προ ολίγου στο Σύνταγμα, με κεντρικό σύνθημα «ούτε στη Σταυρούπολη ούτε πουθενά, μπλόκο στους φασίστες, σε κάθε γειτονιά».

Σήμερα το πρωί κατεδαφίστηκε το ιστορικό κτίριο στο κτήμα Δρακόπουλου, με την ανοχή της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη. Τώρα τελευταία υπάρχει μια τάση, διάφορες «σταθερές» που επί χρόνια προφύλασσαν τα κινήματα και θεωρούνταν «δύσκολα» κάστρα, να πέφτουν εν μια νυχτί, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις ή τουλάχιστον χωρίς τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο ορισμένα χρόνια νωρίτερα (δείτε ας πούμε πόσοι «έπαιξαν» σήμερα το συγκεκριμένο γεγονός). Δεν είναι μόνο θεσμικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Φαίνεται πως είναι και το ίδιο το αρχιτεκτονικό σώμα της πόλης. Βέβαια, ένα παλιό κτήριο, για ποιους είναι πολύτιμο; Τι νόημα έχει η μνήμη, σε μια πόλη που κινείται με ταχύτητα προς το μέλλον, με την τουριστικοποίηση, τα boutique hotels, τις golden visa, τα διαμερίσματα του ’60 και του ’70 που αγοράζουν μετά μανίας ξένα funds, για να τριπλασιάσουν τις τιμές; Σε όλα αυτά πράγματι ένα παλιό κτήριο, αφρόντιστο, παρατημένο από τη δημοτική αρχή, δεν σημαίνει και κάτι το ιδιαίτερο. Πρώτα απ’ όλα είναι αντιαισθητικό. Επιστροφή στο προηγούμενο. Είναι άραγε η απέναντι πλευρά πολύ επιθετική και το κίνημα «στα κάτω του»; Είναι η …πανδημία που τα έχει αλλάξει όλα; Είναι μήπως ότι πράγματα που παλιά κινητοποιούσαν και είχαν αξία, σήμερα μοιάζουν να μην είναι τόσο σημαντικά; Το Σάββατο 2/10 στις 11 το πρωί, η Ανοιχτή Πόλη καλεί σε συγκέντρωση στο χώρο, με σκοπό να συνταχθεί ψήφισμα ώστε ο Δήμος να προβεί άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες για απαλλοτρίωση του χώρου και δημιουργία ελεύθερου χώρου - πάρκου υψηλού πρασίνου - παιδικής χαράς. Το ψήφισμα θα κατατεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 4/10.