Macro

09
01

Υπάρχει και η εγκληματικότητα των ισχυρών

Τα ατομικά ή συλλογικά αγαθά και ελευθερίες απειλούνται και από την οικονομική και πολιτική εξουσία: «Αν το ποινικό δίκαιο δεν ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση, στην καλύτερη περίπτωση χάνει τα κοινωνικά του ερείσματα και αποκτά στενά ταξικό χαρακτήρα αφού εξακολουθεί -και ορθά- να διώκει τον κλέφτη, τον βιαστή και τον δολοφόνο, ενώ παρέχει πλήρη ασυλία στους οικονομικά ισχυρούς» (Αθανάσιος Χουλιάρας από τον συλλογικό τόμο «Εγκλήματα των ισχυρών», σελ. 85, εκδόσεις ΕΑΠ). Αραγε, ποια γνώμη σχηματίζουν οι πολίτες για το κράτος δικαίου και το πολιτικό σύστημα, βλέποντας να μένουν στο απυρόβλητο μεγαλόσχημοι παράγοντες του δημόσιου βίου; Αλλοτε να πέφτουν στα μαλακά όταν πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη (κατά κανόνα οι ποινές έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα) και άλλοτε να σέρνονται οι υποθέσεις τους επί χρόνια από τη μια δικαστική αίθουσα στην άλλη και τελικώς να οδηγούνται στην παραγραφή. Επρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να τελεσιδικήσει (;) η ιστορία της Siemens με τους βασικούς κατηγορούμενους να δικάζονται ερήμην και να απολαμβάνουν την ελευθερία τους σε ξένες χώρες - ο Χριστοφοράκος στη Γερμανία, οι υπόλοιποι σε άγνωστα μέρη. Κάτι ανάλογο επιχειρείται και με την υπόθεση της Novartis. Η προσπάθεια να παρουσιαστεί ως σκευωρία ένα βροντώδες σκάνδαλο, με τη συμμετοχή γιατρών, μέσων ενημέρωσης, πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, είναι σε εξέλιξη.
Περισσότερα »
09
01

Ειρήνη Αγαθοπούλου: Μα γιατί αυτοκτονούν;

«Τι άλλο θέλουν; Μένουν στα καλύτερα ξενοδοχεία. Ούτε οι Έλληνες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε σε αυτά! Τους δίνουμε επιδόματα, ζουν με τα λεφτά του ελληνικού λαού και δεν είναι και ικανοποιημένοι». Οι παραπάνω φράσεις ακούγονται καθημερινά, από τα καφενεία, μέχρι και από τα πιο επίσημα χείλη, από υπουργούς της κυβέρνησης της ΝΔ. Προφανώς, δεν υπάρχει κάτι πιο αποπροσανατολιστικό από αυτό. Αρκεί, ο καθένας και η καθεμιά από εμάς να αναλογιστούμε, εάν εμείς βρισκόμασταν κλεισμένοι σε μια ξενοδοχειακή μονάδα, ακόμη και με όλες τις ανέσεις, αποκομμένοι από τον «έξω κόσμο» και με βασική «ενασχόληση» την απραξία, εάν εμείς βρισκόμασταν στη θέση τους, πόσο καιρό θα αντέχαμε; Ας προσθέσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν πότε θα φύγουν από εκεί και, επιπλέον, πολλοί από αυτούς δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται οι οικογένειές τους και αν ποτέ θα τις ξαναδούν. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε τι έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μέχρι την Ελλάδα. Έχει ενδιαφέρον μια έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2015, για τους Έλληνες που μετανάστευσαν στη Γερμανία τα χρόνια της κρίσης. Πολλοί από αυτούς διαγνώστηκαν με ψυχολογικά τραύματα και αυξημένο στρες. «Έχουν το ίδιο προφίλ με τους πρόσφυγες λόγω πολέμου και αντιμετωπίζουν κατάθλιψη, φοβίες και κρίσεις πανικού, ενώ αρκετοί νιώθουν σαν να ξεριζώθηκαν βίαια από την Ελλάδα, ενώ δεν ήταν επιλογή τους να μεταναστεύσουν», αναφέρει χαρακτηριστικά η έρευνα1. Σύμφωνα, όμως, με την ελληνική κυβέρνηση, οι πρόσφυγες που πραγματικά έχουν φύγει λόγω πολέμου και έχουν περάσει απίστευτες κακουχίες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους (ναυάγια, απώλεια συγγενικών προσώπων, εγκλεισμούς), αυτοί δεν μπορεί να πάσχουν από μετατραυματικό στρες. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτή η ψυχική ασθένεια αφαιρέθηκε από τους παράγοντες ευαλωτότητας για τη χορήγηση ασύλου, με πρόσφατο νόμο της ΝΔ.
Περισσότερα »
09
01

Τα «κοράκια» της Ενέργειας

Ιδιωτικές επιχειρήσεις και ξένοι επενδυτές παρακάμπτουν τις εθνικές νομοθεσίες, ενάγουν κράτη σε ιδιωτικά διαιτητικά δικαστήρια, εκβιάζουν κυβερνήσεις και αποσπούν τεράστιες αποζημιώσεις, φρενάροντας πολιτικές κατά της κλιματικής αλλαγής. Ξεπουλημένες κυβερνήσεις, πολιτικοί-ανδρείκελα εκχωρούν εδώ και αιώνες για εκμετάλλευση κοινά αγαθά του πλανήτη που δεν τους ανήκουν, όπως το νερό, το υπέδαφος, την ενέργεια, σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και ιδιώτες «επενδυτές». Για την προστασία των τελευταίων έχουν θεσμοθετηθεί χιλιάδες συμφωνίες εμπορίου-επενδύσεων, ενώ οικοδομείται ταυτόχρονα ένα ακραία αδιαφανές διεθνές δικαιικό σύστημα που επιτρέπει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ξένους επενδυτές να παρακάμπτουν το εθνικό δίκαιο και να ενάγουν ολόκληρα κράτη σε ιδιωτικά διαιτητικά δικαστήρια που αποτελούνται από δικηγόρους, να εκβιάζουν κυβερνήσεις και να αποσπούν τις περισσότερες φορές από αυτές τεράστιες αποζημιώσεις. Τα τελευταία χρόνια το σύστημα αυτό ξεφεύγει πέρα από κάθε λογική, αφού οι διεκδικήσεις αποζημιώσεων από τα κράτη εκλαμβάνονται πλέον και ως... επενδυτικό προϊόν. Εταιρείες επενδύσεων χαρτοφυλακίου που μυρίστηκαν αίμα σπεύδουν να τοποθετηθούν, χρηματοδοτώντας γενναία τις επιχειρήσεις που ενάγουν κράτη προσβλέποντας σε γενναίες αποδόσεις από το μερίδιό τους επί των μελλοντικών αποζημιώσεων. Από τους βασικούς χρήστες αυτού του φαύλου συστήματος είναι και οι μεγάλες εταιρείες ενέργειας. Ο ελλοχεύων κίνδυνος είναι ότι θα χρησιμοποιήσουν το σύστημα αυτό στη συνέχεια όχι μόνο για να κερδοσκοπήσουν σε βάρος κρατών ρημάζοντας τα δημόσια ταμεία και τα χρήματα των απλών φορολογουμένων, αλλά και για να καθυστερήσουν τη μετάβαση του πλανήτη σε καθαρότερες μορφές ενέργειας.
Περισσότερα »
09
01

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οι πολιτικές Τραμπ – Μητσοτάκη ενδιαφέρονται μόνο για τους λίγους και για αυτό είναι επικίνδυνες για τους πολλούς

Το επιχείρημα της δεξιάς παγκοσμίως είναι ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις αυξάνει τα φορολογικά έσοδα μέσω της ανάπτυξης. Η ΝΔ το έβαλε και στον προϋπολογισμό. Οι πολιτικές Τραμπ - Μητσοτάκη είναι ταξικές πολιτικές. Στερούν πολλά από τους πολλούς και δίνουνε στους λίγους. Οι πολιτικές Τραμπ - Μητσοτάκη αδιαφορούν για την υγεία, την παιδεία, το κοινωνικό κράτος. Αδιαφορούν όμως και για την ειρήνη, τα δικαιώματα, την ελευθερία. Οι πολιτικές Τραμπ - Μητσοτάκη ενδιαφέρονται μόνο για τους λίγους. Και για αυτό είναι επικίνδυνες για τους πολλούς
Περισσότερα »
08
01

Τμήμα Εργατικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ: Ο αυταρχισμός της διοίκησης του ΟΤΕ και ο αντεργατικός κατήφορος της ΝΔ δεν θα περάσουν

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων από τη διοίκηση του ΟΤΕ προκειμένου να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους, που συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία για τρίτη εβδομάδα. Η διοίκηση του ΟΤΕ εκμεταλλευόμενη τις αντεργατικές πολιτικές και την απελευθέρωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας από την κυβέρνηση, αντί για διάλογο με τους εργαζόμενους και επίλυση των δίκαιων αιτημάτων τους, προχώρησε σε μηνύσεις οι οποίες οδήγησαν σε συλλήψεις απεργών. Η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός της Διοίκησης του ΟΤΕ και ο αντεργατικός και αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν θα περάσουν. Ο αγώνας των εργαζομένων στον ΟΤΕ είναι αγώνας όλων των εργαζομένων απέναντι στα σχέδια κυβέρνησης – ΣΕΒ για πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και θα συνεχιστεί με τη συμπαράσταση όλων μας μέχρι τη νίκη.
Περισσότερα »
08
01

Τέλος δεκαετίας

Ετοιμαζόμαστε να υπάρξουμε σε έναν κόσμο όπου φυσικό, βιολογικό και ψηφιακό περιβάλλον συγχωνεύονται, οι (οικονομικές, μορφωτικές, υγειονομικές, ασφαλιστικές κ.α.) ανισότητες διευρύνονται, τα ποσοστά της οικονομικής ανάπτυξης είναι ανεπαρκή για την αναπαραγωγή του συστήματος, η περιβαλλοντική κρίση θα αναπτυχθεί πλήρως, οι μεταναστευτικές ροές θα αυξηθούν προς το δυτικό κόσμο περισσότερο από ποτέ και η αποπαγκοσμιοποίηση θα γίνει πραγματικότητα λόγω του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας. Όμως, έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι ήταν πάντα ικανοί να φανταστούν και να πραγματώσουν ρήξεις ενάντια στα κυρίαρχα.
Περισσότερα »
08
01

Ο Γιώργος Ψυχογιός για τις καταγγελίες για τα κρατητήρια της Π. Ράλλη: Αμέτοχος και απαθής ο Χρυσοχοΐδης στις καταγγελίες

Στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη γυναίκες μετανάστριες καταγγέλλουν ότι υφίστανται σεξουαλικές παρενοχλήσεις, λεκτικές και σωματικές προσβολές, άρνηση νοσηλείας. Δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, στοιχειώδη τροφή, είδη προσωπικής υγιεινής και φάρμακα. Αυτό αποτελεί βάναυση προσβολή της αξιοπρέπειάς και σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, ακόμα και τη ζωή τους. Ο Υπουργός κύριος Χρυσοχοΐδης, όπως συνηθίζει τους τελευταίους μήνες, μένει αμέτοχος και απαθής στις καταγγελίες, ενθαρρύνοντας ουσιαστικά τη συνέχιση των βασανιστηρίων και της αυθαιρεσίας. Η πολιτική της γενικευμένης και επ' αόριστον κράτησης, σε άθλιες συνθήκες, έξω από κάθε ευρωπαϊκή και διεθνή νομιμότητα, δεν θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί για κανέναν άνθρωπο. Η αντίδρασή μας θα είναι άμεση, κοινοβουλευτικά, θεσμικά αλλά και κινηματικά.
Περισσότερα »
08
01

Η κατάθλιψη είναι ένα προσωπικό ζήτημα

Ενώ στις αρχές του 2000 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) προέβλεπε ότι η κατάθλιψη θα γινόταν πρώτη αιτία ασθενειών το 2020 αυτή η πρωτιά ήρθε το 2016. Αυτή η αύξηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης είναι ακόμα μεγαλύτερη μεταξύ των millennials (η ηλικιακή ομάδα που αποτελείται από τους γεννημένους μεταξύ 1981- 1996) κατά 47% και στους εφήβους με αύξηση κατά 47% για τα αγόρια και 65% για τα κορίτσια. Ενώ σε παλαιότερες έρευνες η μείζων κατάθλιψη φαινόταν να επηρεάζει περισσότερο τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και τους άγαμους, σε πιο πρόσφατες αυτό αλλάζει και τα άτομα νεότερης ηλικίας και οι έγγαμοι φαίνονται πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση μείζονος κατάθλιψης. ΤΙ (ΜΑΣ) ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; Γιατί αρρωσταίνουμε ψυχικά; Πώς έγινε και η κατάθλιψη (που περιλαμβάνει για σημαντικό χρονικό διάστημα θλίψη, κενό κι απελπισία, κόπωση, αίσθηση αναξιότητας, δυσάρεστες σκέψεις, αϋπνία, μεταβολή σωματικού βάρους και έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πάντα) μπήκε στην καθημερινότητα μας; Ουσιαστικά μάς επιβάλλεται σαν κοινωνική νόρμα να είμαστε όχι απλώς καλά αλλά διαρκώς καλά: να αναβλύζουμε συνεχώς θετικότητα. Πρόκειται για μια μοντέρνα παγίδα που στρέφεται εναντίον μας. Στο κυνήγι της ευτυχίας, της χαράς και της κατανάλωσης συνεχώς υπολειπόμαστε. Η καλοπέραση ως εικοσιτετράωρη βάρδια εφτά μέρες την εβδομάδα δημιουργεί δυσφορία και κόπωση. Τα οράματα της κοινωνικής αλλαγής έχουν αντικατασταθεί από τις επιδιώξεις και την προσπάθεια της ατομικής μεταμόρφωσης και ο πολιτικός διάλογος έχει αντικατασταθεί από αδιάφορες ηθικολογίες και κοινότοπα new age τσιτάτα καλής ζωής. O καπιταλισμός -που πλέον δεν αποτελεί σύστημα αφού έχει εκτροχιαστεί σε ένα πρωτόγονο δαρβινισμό όπου ο ισχυρότερος επιβάλλει το δίκιο του πάνω στον ανίσχυρο- επιμένει ν’ αντιμετωπίζει την ψυχική υγεία σαν ένα φυσικό φαινόμενο όπως ο καιρός. Όμως ο καιρός όπως έχουμε αντιληφθεί δεν είναι πλέον φυσικό γεγονός όσο πολιτικο-οικονομικό αποτέλεσμα. «Αντί να θεωρούμε ότι κάθε άτομο πρέπει να αναλάβει το ίδιο το βάρος της επίλυσης του άγχους του, αντί δηλαδή να αποδεχτούμε την τεράστια ιδιωτικοποίηση του άγχους τα τελευταία τριάντα χρόνια χρειάζεται να αναρωτηθούμε: πώς έχει γίνει αποδεκτό τόσοι πολλοί άνθρωποι και ειδικά τόσοι πολλοί νέοι να είναι άρρωστοι;». «Εάν είναι αλήθεια ότι η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χαμηλών επιπέδων σερετονίνης χρειάζεται να εξηγηθεί γιατί κάποιοι έχουν χαμηλά επίπεδα σερετονίνης. Χρειαζόμαστε μια κοινωνική και πολίτική εξήγηση. Είναι χρέος μας να επαναπολιτικοποιήσουμε τις ψυχικές ασθένειες και μάλιστα επείγον εάν η αριστερά θέλει να αμφισβητήσει την καπιταλιστική πραγματικότητα» λέει ο James Mark Fisher.
Περισσότερα »
07
01

Μαρτυρίες γυναικών από την Πέτρου Ράλλη: «Εδώ είστε Χριστιανές»

Κανένα άτομο αόρατο, κανένα παράνομο Το Δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες αδελφές μας Για την κατάργηση των κρατητηρίων και το άνοιγμα των συνόρων Για το σταμάτημα των παράνομων ρατσιστικών & μισογύνικων συμπεριφορών Για το τσάκισμα των λεκτικών, σωματικών και ψυχικών βασανιστηρίων Το Πάθος για τη Λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄όλα τα κελιά Στους δρόμους, τις πλατείες και τις φυλακές Γυναίκες μετανάστριες δεν είστε μοναχές Το Σπίτι των Γυναικών για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
Περισσότερα »
07
01

Η αριστερά οφείλει να ανοίγει δρόμους

Ορθά ο Αλ. Τσίπρας στο προαναφερόμενο άρθρο του στην «Α» δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να προχωρήσει στον ολισθηρό δρόμο της αντιπολιτευόμενης πατριδοκαπηλείας που άνοιξε η ΝΔ». Είναι υποχρέωση αρχής για την αριστερά. Όμως χρειάζεται κάτι παραπάνω. Χρειάζεται να δοθεί μάχη τόσο στο πολιτικό επίπεδο, ώστε να αποκρουστούν πισωγυρίσματα ή επικοινωνιακές χρήσεις των ορθών διακηρύξεων, όσο και στο πεδίο της κοινωνίας, ώστε να απομονωθούν οι δυνάμεις εκείνες που ωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, να μειωθεί στο ελάχιστο η επιρροή τους, που ενισχύθηκε με την ανεύθυνη και πατριδοκάπηλη τακτική της ΝΔ από τη θέση της αντιπολίτευσης, και η υπεράσπιση της συμφωνίας των Πρεσπών και του πνεύματος της να επικρατήσει τηρουμένων των αναλογιών σε όλα τα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Κι αυτό δεν χρειάζεται μόνο αποκλεισμό ολισθηρών δρόμων, απαιτεί επίμονη πολιτική και ιδεολογική προσπάθεια για τη διάνοιξη νέας στρατηγικής με στόχο την επίτευξη πολυμερούς συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο και με το κύρος διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, όπως το Διεθνές Δικαστήριο.
Περισσότερα »