Macro

Με την εθνική συνείδηση ως οδηγό, θα μάθουνε τα παιδιά μας για το μεγάλο πολιτισμό του Ισλάμ; Θα μάθουνε ότι πολλά από τα αρχαία κείμενά μας, από τον Αριστοτέλη μέχρι τις αρχαίες τραγωδίες, διασώθηκαν χάρη στις μεταφράσεις των επιστημόνων και λογίων του Ισλάμ; Ότι το πρώτο πανεπιστήμιο, με τη σύγχρονη έννοια, δεν ήταν ούτε της Μπολόνια ούτε της Οξφόρδης, αλλά του Αλ Αζαρ; Θα μάθουνε για την αρχιτεκτονική ή την ποίηση αυτού του πολιτισμού; Η άγνοια προσφέρει το πιο γόνιμο έδαφος για το μίσος που δημιουργεί ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. (...) Νομίζω ότι είναι πιο πιθανό η Ορθόδοξη εκκλησία, ή έστω η Καθολική που είναι πιο large σε αυτά τα θέματα, να ανακηρύξει τον Βασιλιά Ηρώδη άγιο και προστάτη των πρωτότοκων, παρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να καταγραφεί στην ιστορία ως ο πολιτικός αυτός, που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. (...) Από όλους τους ψηφοφόρους των Εργατικών, η πλειοψηφία ήταν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υπέρ του Remain. Αλλά στις περιφέρειες που ήταν έδρες του Εργατικού Κόμματος, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των εργατικών ήταν υπέρ του Brexit – και οι πιο πολλές από τις περίπου 50 έδρες που έχασε στις χθεσινές εκλογές, ήταν τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό συνέβη κυρίως σε μικρότερες πόλεις (στις μεγάλες πόλεις πήγαν καλά οι Εργατικοί) όπου η κρίση, η μετέπειτα λιτότητα των συντηρητικών κυβερνήσεων, και η αποβιομηχανοποίηση έχουν ρημάξει τον κοινωνικό ιστό. Τώρα βέβαια αυτές οι περιοχές θα δουν ακόμα χειρότερες μέρες, γιατί οι οικονομικές πολιτικές των συντηρητικών δύσκολα θα τερματίσουν τη λιτότητα, ειδικά αν σκεφθεί κανείς το κόστος του Brexit, και είναι απίθανο να αντιστρέψουν την αποβιομηχανοποίηση. (...) Αντικειμενικά ο ατομικισμός, και η υλική βάση που τον στηρίζει, είναι πρόβλημα για την Αριστερά. Μπορεί αυτό το αφήγημα να έχει βρει μεγάλες δυσκολίες παντού στον κόσμο μετά την κρίση, με συνέπεια σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις, αλλά η αποδόμησή του χρειάζεται όχι μόνο προγραμματική εμβάθυνση, αλλά και ένα πολιτικό λόγο που δίνει ελπίδα για μια άλλη πιο συλλογική προοπτική. Με λίγα λόγια, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σπουδαία υπόθεση και μια καλή ευκαιρία για να γίνει πειστικός ο δικός μας πολιτικός λόγος. (...) Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ενενήντα, μάλλον υπάρχει τάση επιδείνωσης στις δημόσιες εκφάνσεις σεξισμού. Τα ΜΜΕ έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτή την τάση. Ρόλοι «γλάστρες» σε διάφορες εκπομπές, «αστειάκια» ακόμα και για φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης, και άλλα πολλά. Δεν είναι μόνο θέμα τηλεόρασης, αλλά και του έντυπου τύπου. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και δημοσιογράφοι, όπως ο Θέμος Αναστασιάδης, που απενοχοποίησαν το σεξισμό σε ευρύτερους επαγγελματικούς και τεχνοκρατικούς κύκλους. Συγχρόνως παρατηρώ, και ελπίζω να μην αδικώ, σε νεότερες αριστερές συντρόφισσες το εξής φαινόμενο: ενώ είναι εντελώς φεμινίστριες στην προσωπική τους ζωή και στις παρέες τους –ακόμα και στις πολιτικές παρέες τους- αποφεύγουν τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, να σηκώσουν το γυναικείο ζήτημα στις δημόσιες τους παρεμβάσεις. Και πιστεύω ότι όλη η Αριστερά είναι φτωχότερη από αυτή τη δυστοκία, γιατί η κρίση, και η στασιμότητα που ακολούθησε, έχει ριζοσπαστικοποιήσει τις γυναίκες παγκοσμίως. Δουλειές με χαμηλούς μισθούς και χωρίς προοπτική, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, υποβαθμισμένες περιοχές και γειτονιές, και πολλά άλλα φαινόμενα έχουν επιβαρύνει δυσανάλογα την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των γυναικών σχεδόν παντού. Και ο λόγος της Αριστεράς σπανίως αναφέρεται ρητά στα παραπάνω τα τελευταία χρόνια,  πόσο μάλλον τα εντάσσει σε ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο. Η καλύτερη ευχή, λοιπόν, για το 2020 είναι να συνεχίσει η αναζωπύρωση του φεμινιστικού κινήματος και στην Ελλάδα, και αυτό να επηρεάζει τις πρακτικές, τις παρεμβάσεις και τον προγραμματικό λόγο όλης της Αριστεράς.

Η επόμενη μέρα για το ΚΕΑ είναι συνυφασμένη με την επιδραστικότητα του στην πολιτική πρακτική των ίδιων των κομμάτων που εμπεριέχει και την αντίληψη τους για την αξία των υπολοίπων μελών του. Όσο προκρίνεται η λογική κατευνασμού ή κολακείας του εθνικού ακροατηρίου τους και παράλληλα η κυριαρχία στο κοινό πλαίσιο αναφοράς τους δια του οργανωτικού ή εκλογικού τους μεγέθους, οι συμπορεύσεις στερούνται ουσιαστικού περιεχομένου, η πολιτική σύγκρουση χάνει τα ταξικά χαρακτηριστικά της υπέρ των ελίτ και του ακροδεξιού εθνικισμού. Αντιθέτως, η αριστερή ηγεμονία προϋποθέτει την υιοθέτηση μιας υπερεθνικής, ολιστικής θεώρησης του κόσμου, αποκρυσταλλωμένης σε ενιαίες σαφείς πολιτικές προτάσεις και δράσεις με τη γεύση της μοναδικότητας των ανθρώπων.

Με τόσα και τέτοια προβλήματα ανοιχτά και ερωτήματα αναπάντητα, δεν το λες και μήνα του μέλιτος αυτό το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης της ΝΔ. Ωστόσο, καμία κυβέρνηση δεν κινδύνεψε και δεν έπεσε αποκλειστικά από τα δικά της λάθη, κενά ή αδυναμίες. Οι κυβερνήσεις συνήθως απειλούνται σοβαρά, όταν ο πολιτικός αντίπαλός τους ή αντίπαλοί τους είναι σε θέση να διατυπώσουν τις δικές τους πειστικές και αποδεκτές από την πλειονότητα απαντήσεις για τα νέα προβλήματα, που προκύπτουν καθημερινά και ζητούν λύσεις. Προβλήματα που αφορούν κυρίως κοινωνικές ομάδες, για τις οποίες η προσδοκία μιας ανθρώπινης ζωής βρίσκεται στον αντίποδα της ζωής που τους ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι του παρόντος τους και υποθηκευτές του μέλλοντός τους. Οι λέξεις-κλειδί είναι ακριβώς αυτές: η προδιαγραφή του μέλλοντός μας. Σ΄ αυτό το πεδίο κρίνεται η μάχη, ιδίως όσον αφορά τις ηλικίες που θα βιώσουν το μέλλον. Το γεγονός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολούνται ακριβώς με αυτά, δεν πρέπει να καθησυχάζει την ηγεσία της ΝΔ. Πολύ περισσότερο την ηγεσία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, που με δική της επιλογή, την επομένη μιας εκλογικής ήττας με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, ασχολείται – ακολουθώντας ένα πρωθύστερο σχήμα– με τη διεύρυνσή του, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στο παρελθόν, σε πρόσωπα και πράγματα που το σηματοδοτούν. Και όχι με τη διερεύνηση της πολιτικής του μέλλοντός μας. Ο λόγος του ακόμα διατυπώνεται στον υπερσυντέλικο και τον τετελεσμένο μέλλοντα -τι δεν πρόλαβε να κάνει, τι είχε υποσχεθεί και δεν μπόρεσε να πράξει, τι θα είχε κάνει αν δεν είχε κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ… Δεν έχει πεισθεί ακόμα ότι η ορθή χρήση του μέλλοντα δίνει τη δυναμική της νίκης. Γιατί αυτή ενισχύει την ελπίδα και καταστέλλει το φόβο εκείνων, που δυσπιστούν αντικρίζοντας τον κόσμο που οι άλλοι τους ετοιμάζουν.

Τότε έρει ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού, δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φάγειν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με. τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες, κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν ή διψώντα και εποτίσαμεν, πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν ή γυμνόν και περιεβάλομεν, πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε; και αποκριθείς ο βασιλεύς έρει αυτοίς, αμήν λέγω υμίν εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε.