Macro

12
02

Νίκος Φίλης: Αποχαιρετισμός στον Μίμη

Αύριο (Kυριακή) στις 12 το μεσημέρι αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας σύντροφο Μίμη Δαρειώτη. Θα είμαστε όλοι εκεί στον τόπο του μαρτυρίου, στο χώρο του διαβόητου ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου εκατοντάδες νέοι και άλλοι πολίτες βασανίστηκαν για τη δημοκρατική τους συνέπεια και δράση. Ο Μίμης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους του αντιδικτατορικού αγώνα, ένας σεμνός και ανιδιοτελής αγωνιστής της Αριστεράς, που επί 60 χρόνια υπηρέτησε με αφοσίωση τη συλλογική προσπάθεια. Έτοιμος πάντοτε να δώσει, ανταποκρινόμενος στην ισχυρή δέσμευση ότι αυτός ο κόσμος της αδικίας μπορεί να αλλάξει και ότι η μοίρα της ανθρωπότητας είναι η Δικαιοσύνη και όχι η εκμετάλλευση. Αυτό το παλικάρι που αντιμετώπισε όρθιο τα πιο σκληρά βασανιστήρια, φυλακίσεις, παράνομη δράση, ποτέ δεν μίλησε για όλα αυτά γιατί τα θεωρούσε αυτονόητο χρέος του. Οι νεότεροι τον θυμόμαστε ως έναν ακάματο εργάτη του κόμματος, μεθοδικό και ήρεμο, αλλά και με το πάθος των ιδανικών του. Σαν μια φωτεινή έκφραση του Εμείς σε μια περίοδο κατακερματισμών και έξαρσης των υποκειμενικοτήτων, ακόμη και στο χώρο της Αριστεράς. Ο Μίμης διένυσε όλη την εποποιία των ανθρώπων της Αριστεράς της γενιάς του, παραμένοντας ένας αιώνιος νέος με την ικανοποίηση και την περηφάνια ότι οι αξίες και οι αγώνες του, τελικά δικαιώνονται. Ένας Λαμπράκης, που μέσα στα σκοτεινά χρόνια της χούντας βρήκε το θάρρος να κάνει μια δεύτερη επανάσταση, πρωτοστατώντας στη δύσκολη προσπάθεια της κομμουνιστικής Ανανέωσης. Ο Μίμης περπάτησε όλο το δρόμο από το 1,3% του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, στο 3% του ΣΥΝ και το 36% του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη συνείδηση μιας αδιάσπαστης ιστορικής πορείας με ρήξεις και τομές, προσαρμογές και μετασχηματισμούς, πάντοτε όμως στο έδαφος της Αριστεράς και του δημοκρατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Υπήρξε ένας αγωνιστής, ένας πολίτης της Αριστεράς μια προσωποποίηση του δημοκρατικού-λαϊκού ήθους της. Σύντροφε Μίμη, θα είσαι διαρκώς παρών στους αγώνες και στη σκέψη μας. To κενό που αφήνεις είναι δυσαναπλήρωτο. Στην Πέγκυ και τον Τάσο στέλνουμε την αγάπη μας.
Περισσότερα »
12
02

Στέφανος Δημητρίου: Ηλίας, Μπάμπης, Λεωνίδας, Γρηγόρης, Μιχάλης

Ο Νίκος Φίλης δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης από προπηλακισμούς. Η δημόσια παρουσία του και ο πολιτικός-κοινοβουλευτικός λόγος του εμπλουτίζουν τη δημόσια σφαίρα. Εχει κερδίσει με την αξία του το να είναι αυτός που είναι και να τιμά τον πολιτικό κόσμο, και όχι μόνο την Αριστερά, χρόνια τώρα. Εικάζω ότι αυτό θα του το πιστώνουν και πολιτικοί αντίπαλοι, τουλάχιστον όσοι δεν ενδιατρίβουν στον φανατισμό. Η αντιμετώπισή του, όμως, δείχνει ότι δεν υπάρχουν μόνο δυο διαφορετικά σχέδια –πράγμα απολύτως θεμιτό– για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά δυο διαφορετικές νοοτροπικές στάσεις. Ο ίδιος πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ- Π.Σ. θα πρέπει να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό δημοκρατικό, σοσιαλιστικό κόμμα. Αυτό, σε αναφορά προς την προοπτική ενός δημοκρατικού, πολιτικά φιλελεύθερου –δηλαδή με όλα τα γνωρίσματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου– αλλά και ρεπουμπλικανικού, ως προς τη δημόσια αρετή και τη διαρκή πρόκριση του δημοσίου συμφέροντος, δημοκρατικού σοσιαλισμού, θα ασκήσει μία πραγματικά σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Ως τέτοιο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα ασκήσει μια πολιτική ανασύνταξης του κοινωνικού κράτους, διασφάλισης των δημοσίων αγαθών και δικαιότερης διανομής του πλούτου, επεξεργαζόμενος, όμως, και προτάσεις για το πώς θα παραχθεί ο προς διανομή πλούτος. Και εν επιγνώσει ότι όλα αυτά συνιστούν μείζονα διακυβεύματα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, άρα ότι το κρίσιμο ζητούμενο είναι το αν είναι εφικτή η πολιτικοποίηση της παγκοσμιοποίησης και η δημοκρατική διακυβέρνησή της, με πρώτο βήμα την πολιτική και συνταγματική συνοργάνωση της Ευρώπης και, μάλιστα, μιας Ευρώπης με στρατιωτική αυτάρκεια, η οποία θα επιτελέσει στρατηγικό ρόλο ως προς την εξισορρόπηση του ανταγωνισμού με τις άλλες δυνάμεις. Οπως και τα προβλήματα, έτσι και οι λύσεις τους υπερβαίνουν τα όρια του εθνικού κράτους, χωρίς, βέβαια, να εκμηδενίζεται η σημασία του τελευταίου. Τα παραπάνω συνεπάγονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ως κατεξοχήν δύναμη υπεράσπισης της ευρωπαϊκής και της δημοκρατικής ιδέας, θα ανελάμβανε καθοριστικές πρωτοβουλίες για συντονισμό με τις άλλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται, προκειμένου να επιτευχθούν αυτά, να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε ένα κόμμα-δίκτυο. Μπορεί να είναι ένα κόμμα με συνεκτικό οργανωτικό ιστό και με δικτύωση στην κοινωνία και με ψηφιακές δυνατότητες. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να είναι ούτε κόμμα-φρούριο ούτε κόμμα-χυλός, ολίγον άγευστος, αρκετά νερόβραστος, ώστε να πέφτει ευκολοχώνευτος σε όλους. Η σοσιαλδημοκρατική του πολιτική θα είναι ο τρόπος για να βελτιώνει το σήμερα και το αύριο των ανθρώπων. Και αυτό είναι το πραγματικό ανεξάλειπτο ίχνος μιας στρατηγικής επιδίωξης για κοινωνικό μετασχηματισμό, στο πλαίσιο του οποίου ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν θα είναι ένα άλλο πολίτευμα, αλλά θα είναι η κοινωνικά δικαιότερη πολιτική δημοκρατία.
Περισσότερα »
10
02

Αριστερά και δικαιώματα ή αλλιώς Dance me to the end of love

Ενόψει του συνεδρίου μας, οφείλουμε με σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις να δώσουμε φωνή σε αυτούς που δεν έχουν. Στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, στα ΑμεΑ, στα μέλη της LGBTQ+ κοινότητας, στους φυλακισμένους, στη μειονότητα της Θράκης, στις γυναίκες, στους Ρομά, να δηλώσουμε με σαφήνεια τις προθέσεις μας για τη δημόσια Υγεία και τη δημόσια Παιδεία, να καταργήσουμε κάθε αντεργατικό νόμο, να διώξουμε την αστυνομία από τα ΑΕΙ, να ξεκινήσουμε τον πραγματικό εκδημοκρατισμό κυρίαρχων δομών του κράτους, όπως π.χ. της Αστυνομίας, να προχωρήσουμε θαρραλέα στον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία. Να θυμηθούμε ότι η μεγάλη μας άνοδος ξεκίνησε και με τη σύνδεσή μας με τα κοινωνικά κινήματα εκείνα που ζητούσαν ζωή και αξιοπρέπεια. Να επαναβεβαιώσουμε ότι τα δικαιώματα είναι ταυτοτικό στοιχείο της δικής μας Αριστεράς. Να καταθέσουμε μια συγκεκριμένη πρόταση για τη στεγαστική πολιτική. Γιατί σήμερα ένας εργαζόμενος αυτής της χώρας πρέπει να δώσει πάνω από το μισό μηνιαίο εισόδημά του για στέγαση. Είναι λοιπόν καθήκον μας να απευθυνθούμε με ανοιχτή καρδιά στους πολίτες για όλα αυτά τα θέματα. Γιατί η ενασχόληση με τα δικαιώματα δεν μπορεί να θεωρείται μια εξεζητημένη ενασχόληση κάποιων περίεργων στο κόμμα ούτε να αποτιμάται με στυγνή ψηφοθηρική λογική, αλλά βιωμένη, ματωμένη πραγματικότητα της δικιάς μας Αριστεράς, κτήμα και βασική συνιστώσα των συζητήσεων κάθε Ο.Μ. στον προσυνεδριακό διάλογο.
Περισσότερα »
10
02

Μαρκ Μαζάουερ: «Το ότι πέτυχε η ελληνική επανάσταση, ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη»

Οι περισσότεροι ιστορικοί και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν το κοσμικό κράτος, και δεν τους αρέσει η πολλή θρησκεία μέσα στην ιστορία. Ομως κάθε φορά που μελετάς μια εποχή, χρειάζεται να μπαίνεις στο μυαλό των ανθρώπων που τη ζούσαν. Κι ο κόσμος του ’21 δεν ήταν εκκοσμικευμένος. Το να πιστεύεις στα θαύματα σήμαινε, και ίσως σημαίνει, ότι πιστεύεις στο αναπάντεχο και στο ανεξήγητο. Αυτό είναι ένα πρόβλημα για τον ιστορικό: κάθε ιστορικός καλείται να ερμηνεύει συγκεκριμένα δεδομένα. Αλλά όταν ερμηνεύεις υπερβολικά καλά, σου διαφεύγει η έκπληξη. Το γεγονός ότι η ελληνική επανάσταση πέτυχε, ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη. Θέλησα λοιπόν στο κλείσιμο του βιβλίου να μιλήσω με όρους πραγματικότητας και αλληγορίας, και να θέσω το ερώτημα: «μα πώς τα κατάφερε;» Από μια άλλη γωνία, η έννοια του θαύματος συγγενεύει με την ελπίδα. Οι ουτοπίες έχουν εκλείψει. Εμείς δεν ελπίζουμε πια σε πολιτικά επιτεύγματα. Οι Ελληνες το 1820 είχαν ελπίδες.
Περισσότερα »
10
02

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Τα φώτα στον ευρωπαϊκό Νότο

Την πρώτη περίοδο, με αφετηρία το 2015, το κοινό πρόγραμμα Σοσιαλιστών και Αριστεράς είχε δέσμευση τετραετίας. Τη δεύτερη περίοδο, από το 2019, καθιερώθηκε η ετήσια διαπραγμάτευση με ύλη τον Προϋπολογισμό του κράτους. Στον φετινό προϋπολογισμό η ρήξη ήταν αναπόφευκτη αφού οι Σοσιαλιστές του Κόστα απέρριψαν, χωρίς διάθεση συμβιβασμού, τις κοινωνικές προτεραιότητες της Αριστεράς. Θεωρώ ότι η αδιάλλακτη στάση τους είχε μεγάλο μερίδιο εκλογικού υπολογισμού. Ο νικητής τα παίρνει όλα. Στις κυβερνήσεις συνεργασίας η δύναμη είναι οι προωθητικοί συμβιβασμοί, κανένα κόμμα, και ιδιαίτερα της Αριστεράς, δεν είναι διατεθειμένο να παραιτηθεί από το Πρόγραμμα και τις κοινωνικές του εκπροσωπήσεις, αμαχητί. Ο Κόστα καταλαβαίνει ότι η άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις, τους συστημικούς εκβιασμούς εντός και εκτός της χώρας, γι’ αυτό η πρώτη του δήλωση μετά το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν «η απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν σημαίνει απόλυτη εξουσία». Χρήσιμο θα είναι να το σκεφτούν όσοι ονειρεύονται αυτοδυναμίες και πολιτική αδιαλλαξία.
Περισσότερα »
10
02

Χρήστος Καραγιαννίδης: Το Ελντοράντο της πώλησης ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα

«Το Target Model είναι μια μεγάλη μεταρρύθμιση...διευρυμένη πρόσβαση σε οικονομικότερες πηγές ενέργειας...θα επιφέρει μείωση του κόστους της ενέργειας για τους τελικούς καταναλωτές» Κ. Χατζηδάκης. Πόσο τραγικά γελοία φαντάζουν αυτά τα λόγια.
Περισσότερα »