Macro

20
01

Αν δεν…

Αν η Μενδώνη δεν έκανε τον Λιγνάδη συνεργάτη της και τους Λεβέντες της Θεσσαλονικιώτικης σουίτας χορηγούς της, δεν θα μαθαίναμε ποτέ ότι είναι διεστραμμένοι βιαστές. Αν ο Γεωργιάδης δεν έβαζε την τιμή των τεστ στα 50 ευρώ, δεν θα είχαμε ιδέα ότι στην Κύπρο κοστίζουν 15. Αν είχαμε ενισχύσει τις ΜΕΘ και τα νοσοκομεία δεν θα σκαρφαλώναμε στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης και του κόσμου στους θανάτους και θα εξακολουθούσαν κάποιοι να συγχέουν τον Μητσοτάκη με τον...Μωϋσή. Αν υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν συνεργήσει στο σκάνδαλο Νοvartis δεν θα έπεφταν ποτέ στην τσιμπίδα της Δικαιοσύνης ο Βαξεβάνης και η Παπαδάκου. Αν δεν είχε γίνει όργιο κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος στο ΚΕΕΛΠΝΟ δεν θα γνωρίζαμε την ύπαρξή του και δεν θα είχε μετονομασθεί σε ΕΟΔΥ. Αν δεν "σκυλοπνίγαμε" και δεν απωθούσαμε τους πρόσφυγες στο Αιγαίο δεν θα ήμασταν το προκεχωρημένο φυλάκιο της χριστιανικής Ευρώπης απέναντι στη Μουσουλμανική απειλή. Αν η Κεραμέως δεν είχε κάνει "ξέφραγο αμπέλι" της Cisco την τηλεκπαίδευση, δεν θα ξέραμε τίποτα για τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων μαθητών και εκπαιδευτικών. (...)
20
01

«Far Away – Πολύ Μακριά»: Μια θεατρική παράσταση της Caryl Churchill

Τo «Far Away – Πολύ Μακριά» της Caryl Churchill είναι ένα έργο γροθιά στο στομάχι των σύγχρονων κοινωνιών, που με μαεστρία αποδίδει την υποδόρια βία φαινομενικά ήρεμων, κανονικών ανθρώπων και κοινωνικών συνόλων. Δεν είναι τυχαία η σαρωτική επιτυχία και η εντύπωση που προκάλεσε το έργο στο Λονδίνο το 2000, όταν πρωτοπαίχτηκε στο θέατρο. Έκτοτε δεν άλλαξαν πολλά. Οι προσωπικές μας φοβίες θεριεύουν κάτω από μια επίπλαστη συμμόρφωση, οι κρατικοί μηχανισμοί γίνονται όλο και πιο κατασταλτικοί, η προσωπική βία όπως εκφράζεται στην οικογένεια γιγαντώνεται, ειδικά τα χρόνια της πανδημίας. Αυτά κάνουν το έργο εξαιρετικά επίκαιρο και αφορμή για στοχασμό. Στην θεατρική του προσέγγιση από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Σκλάβο, όλα αυτά τα στοιχεία τονίζονται και αποκτούν μια άχρονη παρουσία. Το κείμενο της Churchill φωτίζεται στη σκηνή από προσεγμένες ερμηνείες αλλά και μια πολύ σχολαστική σκηνική και εικαστική επιμέλεια που βοηθά τον θεατή στο να αφομοιώσει το έργο, παρά την αφαιρετικότητα του κειμένου της συγγραφέως που είναι κάτοχος τεσσάρων βραβείων Obie Awards (Off-Broadway Theater Awards). Η παράσταση έρχεται από τους δραστήριους «Ομάδα ΕΝΑ» και το «CinemaAlive» που πίστεψαν στο έργο και την επικαιρότητά του. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν άλλοτε με ένταση, άλλοτε με την απαιτούμενη αποστασιοποίηση του ύφους που επιβάλλει το έργο, ο Σάββας Κοβλακάς η Έλενα Παπαβασιλείου και η Μαρίτα Τζατζαδάκη και συμμετέχει 10μελής καλλιτεχνική ομάδα του CinemaAlive. Σε έναν κόσμο που μοιάζει όλο και απάνθρωπος και βίαιος, το «Far Away – Πολύ Μακριά», μοιάζει με ένα ποιητικά παραμορφωμένο καθρέφτισμα. Η παράσταση που παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία για ένα δυστοπικό παρόν-μέλλον όπου πρωταγωνιστές είναι εν τέλει οι ίδιοι οι θεατές.
19
01

Δύο τραγικοί θάνατοι με πολιτικές διαστάσεις στην Τουρκία

Τα τουρκικά ΜΜΕ και η κοινή γνώμη συζήτησαν την περασμένη εβδομάδα για το θάνατο ενός 20χρονου φοιτητή και μιας 30χρονης γυναίκας σε τραγικές συνθήκες. Αυτοί οι δύο ξεχωριστοί θάνατοι έχουν θρησκευτικές και πολιτικές διαστάσεις. Στην πρώτη περίπτωση, πρόκειται για την αυτοκτονία του Ενές Καρά, δευτεροετούς φοιτητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Firat στην πόλη Έλαζιγ (Ανατολική Ανατολία). Ο Καρά άφησε ένα γράμμα και ένα βίντεο, εξηγώντας τους λόγους για τον τερματισμό της ζωής του. Κατόπιν αιτήματος των γονέων του, έμενε σε μία φοιτητική εστία που διοικείται από μια θρησκευτική, ριζοσπαστική ισλαμιστική, αίρεση, την Κοινότητα Nour, η οποία ιδρύθηκε από τον Σαΐντ Νουρσί (1878-1960). «Βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον, όπου έχω χάσει κάθε χαρά της ζωής», είχε γράψει ο Ενές. Δήλωνε άθεος και διαμαρτυρόταν για την καταστολή των επικεφαλής της εστίας: «Δεν αισθάνομαι ελεύθερος εδώ. Έχω μόλις 3 από τις 24 ώρες της μέρας για τον εαυτό μου. Μας αναγκάζουν να διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία. Επιπλέον, πήραν το φορητό υπολογιστή μου», είχε δηλώσει. Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση θανάτου, πρόκειται για την Οζγκέ Νουρ Τεκίν, μια 30χρονη παντρεμένη γυναίκα με ένα παιδί, κάτοικο Άγκυρας. Είχε ψυχολογικές διαταραχές, ο σύζυγός της και οι γονείς της είχαν ζητήσει τη συμβουλή ενός ψευτοϊμάμη από το Καϊσερί (Κεντρική Ανατολία), τον Ερντάλ Καγιά. Ο τελευταίος είχε προτείνει στο σύζυγο να δώσει 100 ξυλιές στους γλουτούς της συζύγου του, να θυσιάσει ένα πρόβατο και να προσευχηθεί για πολύ καιρό, «για να βγάλει το τζίνι που βρίσκεται στην κοιλιά της γυναίκας»! Συμβουλές που πραγματοποιήθηκαν με τη συνεργασία των μελών της οικογένειας και η Τεκίν υπέκυψε στα τραύματά της. Η αστυνομία συνέλαβε αρχικά τον ψευτοϊμάμη, το σύζυγο και ορισμένα μέλη της οικογένειας, αλλά ο εισαγγελέας τους άφησε αργότερα ελεύθερους.
19
01

Κροίσοι της πανδημίας

Τα παλιά μέλη του κλαμπ των δισεκατομμυριούχων είδαν τα κέρδη τους να απογειώνονται. Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη, επιχειρηματίες όπως ο Έλον Μασκ, ο Τζεφ Μπέζος και ο Μπιλ Γκέιτς, διπλασίασαν τις περιουσίες τους αποκτώντας έτσι εξαπλάσιο πλούτο από όσο κατέχουν συλλογικά τα 3,1 δισεκατομμύρια των φτωχότερων κατοίκων του πλανήτη. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Oxfam, άλλα 160 εκατομμύρια άνθρωποι περνούσαν το κατώφλι της φτώχειας. «Η ενίσχυση των οικονομικών ανισοτήτων, των φυλετικών ανισοτήτων, των ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων και μεταξύ κρατών καταστρέφουν τον κόσμο μας» τονίζει η η οργάνωση στην έκθεσή της με τίτλο «Η ανισότητα σκοτώνει». Γιατί σκοτώνει; Μα επειδή τουλάχιστον 21.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά εξαιτίας της έλλειψης πρόσβασης στην Υγεία, την ενδοοικογενειακή βία, την πείνα και την κλιματική κρίση. «Ενας έκτακτος φόρος 99% στα έσοδα που συγκέντρωσαν στη διάρκεια της πανδημίας οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι θα επέτρεπε να παραχθούν αρκετά εμβόλια για όλο τον κόσμο, να προσφερθεί ιατρική και κοινωνική περίθαλψη σε όλους, να χρηματοδοτηθεί η κλιματική προσαρμογή και να μειωθεί η έμφυλη βία σε 80 χώρες» τονίζει η Oxfam. Η οργάνωση υποστηρίζει πως «μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ακραία φτώχεια μέσω της προοδευτικής φορολόγησης» και των δημόσιων και δωρεάν συστημάτων Υγείας για όλους. Παράλληλα, συνιστά να μην παρεμποδίζεται η δημιουργία συνδικάτων και να αρθούν τα πνευματικά δικαιώματα για τα εμβόλια.
19
01

Χαράλαμπος Γεωργούλας: Πρώτα δείγματα γραφής της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ

Στο ερώτημα ποιους εκλογικούς στόχους θέτει η νέα ηγεσία, ένα καλύτερο ποσοστό στην τρίτη θέση ή τη δεύτερη θέση, η απάντηση ήταν ότι στόχος είναι μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Στόχος ενταγμένος μεν στη γνωστή και από την προηγούμενη περίοδο στρατηγική της αυτόνομης ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ, αλλά με μια σημαίνουσα διαφορετική διατύπωση. Η οποία μπορεί να διεκδικεί τα πρωτεία από τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα θεμιτό άλλωστε ως επιδίωξη, αλλά θέτει σε αναστολή, τουλάχιστον, την τακτική των ίσων αποστάσεων. Αφήνει μ’ αυτό τον τρόπο ανοιχτή τη δυνατότητα –στο πεδίο των υποθέσεων τουλάχιστον– ενός είδους συνεργασίας με δυνάμεις της Αριστεράς. Υπό την επήρεια, ίσως, των εμπειριών της Ιβηρικής; Οψόμεθα. Η διαφορά, βέβαια, στα καθ’ ημάς είναι πως εδώ αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι πιθανή η ανατροπή των συσχετισμών στο χρονικό διάστημα για το οποίο γίνεται η σχετική συζήτηση, όπως εκτιμούν όλοι οι αναλυτές. Άλλωστε, και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δήλωσε στη συνέντευξή του ότι δεν προτίθεται να εμπλακεί στα σχέδια της ΝΔ για αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (κάποιοι μιλούν ήδη και για τρίτη). Κάτι τέτοιο θα ήταν πιθανό, καθώς θα επέτεινε την πόλωση, να λειτουργήσει σε βάρος του ΚΙΝΑΛ.
19
01

Άγγελος Τσέκερης: Για την καθημερινή έκδοση της ΑΥΓΗΣ

Το κλείσιμο μιας εφημερίδας δεν αποτρέπεται επειδή ο τίτλος της είναι ιστορικός - τα νεκροταφεία του Τύπου είναι γεμάτα από ιστορικές εφημερίδες. Ούτε αποτρέπεται επειδή έχει πολιτικό κόστος το να την κλείσεις. Ούτε βολεύεται κανείς με τη χρηματοδότησή της από κάποιο λεφτόδεντρο. Η εφημερίδα οφείλει να είναι βιώσιμη και η βιωσιμότητά της εξαρτάται πρώτα και κύρια από τη σχέση με τους αναγνώστες της. Η έκρηξη ηλεκτρονικών συνδρομών τις τελευταίες ημέρες είναι ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μήνυμα. Η ίδια η εφημερίδα δεσμεύεται ότι θα ανταποκριθεί εντείνοντας διαρκώς την προσπάθεια για βελτίωση του περιεχομένου και της παρεμβατικότητάς της. Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει επίσης να κάνει πράγματα που του αναλογούν. Ας συμφωνήσουμε επίσης ότι κανένας δεν θέλει την ΑΥΓΗ το στεγνό κομματικό φερέφωνο που βλέπει ο Ν. Μπίστης. Η ΑΥΓΗ δεν είναι όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της ΑΥΓΗΣ. Και η εφημερίδα συμμετέχει στην πολιτική μάχη έχοντας κάθε μέρα στο μυαλό της τον κόσμο της Αριστεράς: την ανάγκη του για ενημέρωση με ανοιχτό ορίζοντα, τη σύνδεσή του με τον πολιτικό αγώνα και τη μάχη των προοδευτικών ιδεών σε όλα τα επίπεδα, την επαφή του με όσα συμβαίνουν στον κόσμο, τις ελπίδες του, ακόμα και τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του. Αυτός είναι ο λόγος που η ΑΥΓΗ πρέπει να συνεχίσει. Ξέρει σε κάθε περίπτωση ότι η βιωσιμότητά της δεν θα της χαριστεί. Είναι το μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει χέρι-χέρι με τον κόσμο της Αριστεράς και τους προοδευτικούς πολίτες.
19
01

Νίκος Φίλης: Ποιοι είναι πραγματικά απέναντί μας

Τι είναι σήμερα σημαντικό, και πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας: Δεν έχουμε απέναντί μας τη Νέα Δημοκρατία -τελεία! Αλλά ένα σύστημα εξουσίας. Το αστικό σύστημα εξουσίας. Στο οποίο συμμετέχει ως κορμός πολιτικός, η Νέα Δημοκρατία, μαζί με τμήματα του λεγόμενου Ακραίου Κέντρου. Αλλά μαζί είναι και οι Βαρόνοι της Ενημέρωσης και της Διαπλοκής, οι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες, το τραπεζικό σύστημα και όλοι όσοι πλουτίζουν χωρίς όρια. Αυτό το σύστημα «ντύνεται» με μια ιδεολογία απολύτως ψευδώνυμης «αξιοκρατίας» (γιατί δεν υπάρχει τίποτα αξιοκρατικό στη διαπλοκή, τη διαφθορά και το αχαλίνωτο κέρδος), που υποβαστάζεται και υποστηρίζεται (καθώς προκαλεί κοινωνικές εκρήξεις), από άφθονο ξύλο και ΜΑΤ, τις κάθε λογής αστυνομίες που συστήνονται και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυταρχισμού και καταστολής κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αυτό το σύστημα έχουμε σήμερα να αντιπαλέψουμε. Το ίδιο, με νέα σκληρότερη μορφή ίσως, από εκείνο που βούλιαξε τη χώρα στη χρεωκοπία, τη διαφθορά και τα μνημόνια. Σήμερα η Νέα Δημοκρατία εργάζεται πυρετωδώς -το ομολογούν κορυφαίοι υπουργοί κι από το βήμα της Βουλής- να μην επιστρέψει ποτέ η Αριστερά στην εξουσία. Να «κλείσουν την παρένθεση». Έτσι νομίζουν. Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το θηριώδη συσχετισμό απέναντί μας, απέναντι στα μεγάλα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται, απέναντι στις πιο αδύναμες τάξεις, χρειάζονται ανάλογες κοινωνικές παρεμβάσεις και πολιτικές συμμαχίες. Το να καταρρεύσει ο Μητσοτάκης δεν είναι θέμα «εκλογικής αριθμητικής». Είναι πολύ βαθύτερο. Απαιτεί τη δημιουργία μιας δικής μας ηγεμονίας στην κοινωνία, με τις δικές μας θέσεις, αρχές, αξίες και το πρόγραμμά μας. Αυτό είναι το «στοίχημα» για το ΣΥΡΙΖΑ και το Συνέδριό μας. Ή θα το πετύχουμε, ή η κοινωνία θα πέσει στο βάραθρο, που την οδηγεί αυτή η εκδικητική, επιθετική, αναχρονιστική Δεξιά.