Macro

Για μία ακόμη φορά, η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαλβίνι εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που επενδύουν διεθνώς στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την απάθεια απέναντι στη σύγχρονη τραγωδία των ξεριζωμένων, προκειμένου να υπηρετήσουν το δικό τους νεοφιλελεύθερο και φασίζον σχέδιο: αυτό μιάς Ευρώπης ανοιχτής στα κεφάλαια και τα κέρδη για λίγους και κλειστής για τους ανθρώπους και τις ελπίδες των πολλών. Μιας Ευρώπης όπου ο κοινωνικός αυτοματισμός στρέφει καθέναν εναντίον όλων, ξεκινώντας από τον πιο αδύναμο κρίκο - τον ξένο, τον κοινωνικά ευάλωτο , τον πρόσφυγα που διαφεύγει από τύχη τον πνιγμό, για να βρεθεί αντιμέτωπος με συρματοπλέγματα, βία, στέρηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και εξευτελισμούς κάθε λογής. Σ ένα τέτοιο εφιαλτικό πεδίο, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν έχουν θέση - ποινικοποιούνται και τιμωρούνται παραδειγματικά, μέχρι την επιθυμητή τελική εξαφάνιση τους . Η αίσθηση του δικαίου και η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής μεταφράζεται σε αντίσταση κατά της αρχής. Οι παραβάτες συλλαμβάνονται, ώστε το μήνυμα να γίνει σαφές σε όλους. Η νεαρή καπετάνισσα Καρόλα Ράκετε δεν είναι το πρώτο θύμα αυτής της τακτικής. Είναι ένα ακόμα. Το πλοίο της, το Sea Watch 3 δεν είναι το πρώτο πλοίο που θεωρείται ανεπιθύμητο, επειδή αντί για όπλα, λαθραία εμπορεύματα, ναρκωτικά ή σύγχρονους σκλάβους, μετέφερε 42, θαλασσοδαρμένους στα νερά της Μεσογείου ανθρώπους, που ψάχνουν μιά ευκαιρία ζωής. Όμως για όλους και όλες εμάς, που οι έννοιες της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης, του νοιαξίματος, της κατανόησης, της αξιοπρέπειας, του δικαιώματος στη ζωή και το αύριο σημαίνουν κάτι, για όλους εμάς, η Καρόλα Ράκετε πρέπει και μπορεί να είναι το τελευταίο θύμα όσων βάλθηκαν να ξυπνήσουν και να δώσουν νέα πνοή στις πιο εφιαλτικές σελίδες της ευρωπαϊκής - και όχι μόνο -σύγχρονης ιστορίας . Η Καρόλα Ράκετε, το πλοίο της και οι 42 επιβάτες της που βρέθηκαν με ασφάλεια απ το πουθενά στο λιμάνι της Λαμπεντούζα. Αρνούμαστε να υποταχθούμε στο φαιό μέλλον που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ απεργάζονται . Αρνούμαστε να αδιαφορήσουμε, να ανεχτούμε, να συναινέσουμε σιωπηρά. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε αλλού, να σιωπήσουμε. Αρνούμαστε να φοβηθούμε. Η απάντηση μας, ας είναι ηχηρή, ουσιαστική, συλλογική και ξεκάθαρη. Ας δοθεί απ όλους μας και παντού, ας ακουστεί και στο δρόμο. Επειδή κάθε άνθρωπος που βρίσκεται χαμένος και μόνος, είναι μια μεγάλη ήττα για μας, κι εμείς θέλουμε να νικήσουμε!

Στο πεδίο του ποινικού δικαίου, η ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα και του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αποτελεί το επιστέγασμα και την ολοκλήρωση της δικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με την προσαρμογή των ποινών στα αποδεκτά ευρωπαϊκά επίπεδα, έναντι του ιδιαίτερα δυσανάλογου ελληνικού μοντέλου, και με την αναβάθμιση των τρόπων εναλλακτικής έκτισης της ποινής εκτός φυλακής, όπως η κοινωφελής εργασία.

Στη μεταμνημονιακή Ελλάδα όπου τα σημάδια της κρίσης είναι ακόμη νωπά στον κοινωνικό ιστό ανοίγεται πλέον μπροστά μας ένα νέο σταυροδρόμι. H αντίθεση μεταξύ προόδου και συντήρησης, νέων οριζόντων και αντιδραστικής παλινόρθωσης δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της οικονομίας. Η διάκριση μεταξύ προόδου και συντήρησης είναι κάθε άλλο παρά ξεπερασμένη στη χώρα μας. Στον χώρο της συντήρησης, μάλιστα, έχουν προσχωρήσει από καιρό φανερά και κάποιες δήθεν προοδευτικές δυνάμεις του κέντρου. Στα λόγια προοδευτικές, στην πράξη οι καλύτεροι σύμμαχοι και συμπαραστάτες της δεξιότερης Νέας Δημοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών. H συνάντηση και συνεργασία της Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας που έχει εγκαταλείψει τον νεοφιλελευθερισμό, της οικολογίας, κάθε προοδευτικού πολίτη στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας, για την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, την απόκρουση της ακροδεξιάς, του εθνικισμού και του ρατσισμού, για την πραγματοποίηση βαθιών, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος, στη δημόσια διοίκηση, στους θεσμούς, για μια ανάπτυξη υπέρ των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας δεν είναι ούτε ένα απλό προεκλογικό όχημα ούτε μια σημαία ευκαιρίας. Είναι ένα ώριμο αίτημα των καιρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι το αποτέλεσμα μιας προγραμματικής σύγκλισης που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Είναι η αρχή μιας μακράς διαδρομής. Διότι η μάχη για την προάσπιση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι συνεχής. Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου κάθε δημοκρατικός, προοδευτικός πολίτης αποφασίζει για τη ζωή και το μέλλον: το δικό του αλλά και των επόμενων γενεών. Στις 7 Ιουλίου είναι στο χέρι μας να μη γυρίσει η Ελλάδα στο σκοτάδι. Η Ελλάδα θα προχωρήσει μπροστά.

Κι όμως, ένα κάποιο ντιμπέιτ γίνεται, αλλά γίνεται διά της τεθλασμένης και μέσα από φίλτρα. Λέει κάτι ο κ. Μητσοτάκης χωρίς αντίλογο, χωρίς να του ζητείται διευκρίνιση -από ποιον άλλωστε να του ζητηθεί εκεί που πάει και τα λέει;- και το οποίο συνήθως είναι το σχέδιό του. Μετά το παίρνει ο Τσίπρας, το εξηγεί στον κόσμο, γίνεται αντιληπτό. Την άλλη μέρα, διά διαρροών, δημοσιευμάτων και διορθωτικών συνεντεύξεων σε φιλικούς, πάντα, και πειθήνιους δημοσιογράφους, αυτά που έχει πει την προηγουμένη ο κ. Μητσοτάκης προσαρμόζονται, λειαίνονται, αλλάζουν κατά το δοκούν. Το ότι η θέση της Ν.Δ., φερ' ειπείν, για τη φορολογία έχει αλλάξει τρεις φορές σε τρεις μέρες δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν αφού κάθε φορά η ευμενής διαμεσολάβηση των φιλικών και προστατευτικών Μέσων αφήνει τον ηγέτη στο απυρόβλητο και την αισιόδοξη διαβεβαίωση αλώβητη. Ο Κυριάκος θα μειώσει τους φόρους. Πότε, πόσο και για ποιους δεν έχει σημασία, διότι ο Κυριάκος -μην κοιτάς- που λέγεται Μητσοτάκης, είναι «one of us», βλέπει “Σαρβάιβορ”, άρα μας καταλαβαίνει, μας νιώθει. Συνεπώς, πίστευε και μη ερεύνα. Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου...

Δηλαδή τόση καχυποψία; Δεν σας φτάνει ο λόγος του Κ. Μητσοτάκη, θέλετε να σας δώσει και λογαριασμό τι σκοπεύει να κάνει στο ασφαλιστικό; Αφού το είπε ο άνθρωπος στον ΣΚΑΪ. Ποιον θα πιστέψετε; Εμένα ή την “Αυγή”; Εσένα, εσένα, πρόεδρε, του απάντησε ο ΣΚΑΪ. Να, είδατε; Μέχρι και ο ΣΚΑΪ τον πιστεύει. Τίποτα από αυτά που έγραψε η “Αυγή” δεν ισχύει, είναι όλα σαχλαμάρες, είπε ο Μητσοτάκης. Δεν είναι αυτό το πρόγραμμά μας, είναι ένα άλλο από το χωριό, δεν το ξέρετε. Ο Σταϊκούρας πρέπει να είναι από άλλο χωριό, γιατί τον ρώτησε ο Νάσος τι θα κάνουν με τις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών και δεν ήξερε να απαντήσει. Θα το δούμε όταν θα φτιάχνουμε το νομοσχέδιο βρε αδερφέ. Τι κωλοπιλάλα είναι αυτή που σας έπιασε δέκα μέρες πριν τις εκλογές; Λογικό. Να υπάρχει και ένα στοιχείο έκπληξης στους ψηφοφόρους. Μην είναι όλα προκαθορισμένα.

Ένα πλοίο που μεταφέρει 42 ανθρώπινα όντα περιμένει δύο βδομάδες ανοιχτά της νήσου Λαμπεντούζα. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη φυλάκιση. Οι υπεύθυνοι για αυτούς τους πολέμους και αυτή η δυστυχία κάθονται στα κοινοβούλια και στα επιχειρηματικά γραφεία της Ιταλίας και της Ευρώπης. Οι ίδιοι άνθρωποι που  τώρα κάνουνε μπαλάκι, από τη Ρώμη στο Στρασβούργο, την ευθύνη να τους αφήσουν να βγουν στη στεριά. Δεν είμαστε ούτε ήρωες ούτε πολιτικοί. Κάποιος μάς είπε «ταραχοποιούς». Είμαστε απλοί λιμενεργάτες της Γένοβας, αλλά ακριβώς ως εργαζόμενοι αναγνωριζόμαστε μόνο στις ιδρυτικές αξίες του εργατικού κινήματος: την αδελφότητα μεταξύ των ανθρώπων, τη διεθνή αλληλεγγύη. Επειδή γνωρίζουμε καλά, όπως το γνωρίζουν όλοι, ότι αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες που φεύγουν διωγμένες για να βρουν ελπίδα, θα καταλήξουν, στην Ιταλία και αλλού, να κάνουν τις δουλειές με τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για πέντε δεκάρες, κυνηγημένοι, πλουτίζοντας ακριβώς αυτούς που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη ότι δεν τους θέλουν και ότι «πρέπει να γυρίσουν στη χώρα τους». Ε, λοιπόν, έρχονται εδώ μόνο και μόνο επειδή οι κυβερνήσεις μας έχουν καταστρέψει τις χώρες τους.

Όταν λοιπόν χρήματα χάνονται, οι ασφαλιστικές προσπαθούν να κρατήσουν σταθερά τα κέρδη τους. Γιατί από αυτά εξαρτάται η τιμή της μετοχής, από την οποία καθορίζονται τα bonus των στελεχών και τα μερίσματα των μετόχων. Για να κρατήσουν σταθερά τα κέρδη τους, θα ρίξουν τους ασφαλισμένους. Διότι είναι απολύτως σαφές ότι οι ασφαλισμένοι επωμίζονται και το ρίσκο. Οπότε μπορούν να τους ρίξουν ανετότατα και να τους πουν, ας μην επωμιζόσασταν το ρίσκο. Ακόμα και αν δεν έχει υπάρξει καν ρίσκο. Πόσο μάλλον αν έχει υπάρξει. Και αν δεν σας αρέσει, γυρίστε είκοσι χρόνια πίσω στον χρόνο και μην ψηφίσετε τον Μητσοτάκη. Από την άλλη, γιατί να είμαστε καχύποπτοι; Έχουν ρίξει κανέναν οι ασφαλιστικές εταιρείες; Έχουν ρίξει κανέναν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας; Οι εταιρείες ενέργειας; Από την άλλη, η Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι το σύστημα θα είναι προαιρετικό. Γιατί οι ασφαλιστικές και οι τράπεζες, ενώ μπορούν, δεν θέλουν να βάλουν 75 δισ. στο χέρι, αρκούνται και με λιγότερα... Είναι απίστευτο σε πόσο ηθικό κόσμο ζούμε τελικά! Και η Ν.Δ. έχει το σχέδιο, αλλά δεν το έχει ακριβώς, μην ανησυχείτε, ψηφίστε την εσείς και θα το ξαναδεί μετά με την ησυχία της. Που δεν θα σας έχει και ανάγκη.

Το διακύβευμα των εκλογών είναι αν θα συνεχίσουμε αντιστρέφοντας τα καταστροφικά αποτελέσματα των Μνημονίων, ενισχύοντας τον δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών, ενισχύοντας και προστατεύοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων, προστατεύοντας το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά απέναντι στα κέρδη των επιχειρήσεων, στηρίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Η επιστροφή στη διαδικασία συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους και του δημόσιου τομέα και στην χωρίς όρια ελευθερία του κεφαλαίου θα είναι καταστροφική. Στις 7 Ιουλίου το αποτέλεσμα των εκλογών θα κρίνει την πορεία ανάπτυξης της χώρας, για τη ζωή μας ή για τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Όταν ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών απαιτούσε να εφαρμοστούν οι περικοπές στις  συντάξεις, προκειμένου «να δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος για φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις», ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Το ευθύ και καθαρό αίτημα «κόψτε τις συντάξεις τους, για να αυξήσουμε τα κέρδη μας» είναι μια πιο ωμή διατύπωση του βασικού συνθήματος της Νέας Δημοκρατίας: «Η κοινωνική πολιτική του Τσίπρα χρηματοδοτείται από την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης». Ενός συνθήματος που έχει μάλλον ιδεολογικό και ηθικό παρά πολιτικό περιεχόμενο.