Θέμης Αχτσιόγλου

Η σεμνότητα των συντρόφων και των συντροφισσών δεν τους επέτρεψε να μιλήσουν για την επιτυχία…

Όσο κι αν προσπάθησε η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη κι όσο κι αν πασχίζει η αναθεωρητική ιστοριογραφία να αθωώσει τα Τάγματα Ασφαλείας και να συκοφαντήσει τις ΕΑΜικές οργανώσεις, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Στη συνείδηση του ελληνικού λαού οι λέξεις «ταγματασφαλίτης», «παοτζής», «πουλικός» σημαίνουν «δωσίλογος», «προδότης της πατρίδας». Οι λέξεις «Εθνική Αντίσταση» σημαίνουν «αγώνας για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια». Σε μια περίοδο που στην Ευρώπη και στη χώρα μας ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η ακροδεξιά, σηκώνουν κεφάλι, το μήνυμα της μαρτυρικής μας πόλης, έμπρακτη τιμή στους νεκρούς της, πρέπει να είναι «Ποτέ ξανά φασισμός». Γι’ αυτό και ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη πρέπει να δίνεται καθημερινά.

Σκηνή 3η Οι διαπραγματεύσεις με το σωματείο για τη «ρύθμιση του χρόνου εργασίας» απέτυχαν. Ο προσωπάρχης της επιχείρησης καλεί την Ε.Μ. στο γραφείο του. Έχει έτοιμη μια αίτηση, με την οποία η Ε.Μ. «ζητάει» να δουλεύει επί τρεις μήνες για δέκα ώρες την ημέρα και τους επόμενους τρεις για έξι ώρες ή εναλλακτικά θα παίρνει κάποια ρεπό. Της λέει να υπογράψει την αίτηση. «Κύριε προσωπάρχη, μου είναι αδύνατο να δουλέψω δέκα ώρες την ημέρα. Δεν είναι μόνο ότι έχω οικογενειακές υποχρεώσεις. Δεν το επιτρέπει και η υγεία μου». Ο προσωπάρχης τής δείχνει ένα πάκο κόλες με αιτήσεις και βιογραφικά. «Βλέπεις πόσοι περιμένουν στην ουρά, για να πάρουν τη θέση σου;». Η Ε.Μ. υπογράφει την αίτηση. Έχει κάνει ατομική συμφωνία με τον εργοδότη μετά από αίτησή της, όπως ακριβώς προβλέπει ο νέος νόμος. (...) Σκηνή 8η Ο Κ.Β. απολύεται και κάνει αγωγή ζητώντας: α) να ακυρωθεί η απόλυσή του, αφενός μεν επειδή δεν του δόθηκε έγγραφη καταγγελία της σύμβασης εργασίας του, αφετέρου δε επειδή απολύθηκε για λόγους εκδίκησης, β) να επανέλθει στην εργασία του και γ) να του καταβληθούν μισθοί υπερημερίας, μέχρις ότου επιστρέψει στη δουλειά. Ο εργοδότης, μόλις παίρνει την αγωγή στα χέρια του, διορθώνει, όπως πλέον του επιτρέπει ο νέος νόμος, το λάθος που έχει κάνει: κοινοποιεί στον Κ.Β. έγγραφη καταγγελία. Επομένως η απόλυση δεν είναι πλέον παράνομη εξ αιτίας του λόγου αυτού. Η δίκη τελειώνει στο Εφετείο μετά από τρία χρόνια. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η απόλυση ήταν εκδικητική και επομένως άκυρη. Δεν διατάσσει όμως ούτε την επαναπρόσληψη του Κ.Β. ούτε την πληρωμή μισθών υπερημερίας για τρία χρόνια, όπως θα έκανε πριν από τον πρόσφατο νόμο. Υποχρεώνει τον εργοδότη, μετά από αίτημα που υπέβαλε αυτός για πρώτη φορά στο Εφετείο, να καταβάλει απλώς στον πρώην εργαζόμενό του μια πρόσθετη αποζημίωση τριών μισθών. Το Δικαστήριο δεν έκανε του κεφαλιού του. Εφάρμοσε αναγκαστικά τον καινούργιο νόμο. (...) Σκηνή 9η Έλεγχος της Επιθεώρησης Εργασίας σε κεντρικό κατάστημα τράπεζας. Δέκα εργολαβικοί εργαζόμενοι βρίσκονται να δουλεύουν σε διαφορετικό ωράριο από αυτό που έχει δηλωθεί στο σύστημα «Εργάνη». Στην πραγματικότητα δουλεύουν υπερωριακά. Αυτή τη φορά οι υπεύθυνοι της τράπεζας δεν προσπαθούν να τους κρύψουν ή να τους βγάλουν άρον-άρον έξω από το κατάστημα, όπως έγινε στον προηγούμενο έλεγχο. Η Επιθεώρηση Εργασίας δεν επιβάλλει πρόστιμο, αφού ο νέος νόμος επιτρέπει στον εργοδότη να διορθώσει εκ των υστέρων το ωράριο εργασίας που έχει αρχικά δηλώσει. Έτσι η υπερωρία μένει αδήλωτη και απλήρωτη. (Σημείωση: Η σκηνή είναι εντελώς φανταστική, επειδή έλεγχοι στις Τράπεζες δεν γίνονται πλέον).

Η ιστορία είναι από την Παλαιά Διαθήκη: Ο Ιακώβ, έχοντας σκεπάσει τα χέρια του με δέρματα κατσικιών, ώστε να μοιάζει με τον δασύτριχο αδελφό του Ησαύ, και φορώντας τα ρούχα του, εξαπάτησε τον γέροντα και σχεδόν τυφλό πατέρα τους Ισαάκ. Έτσι, παρόλο που αυτός προβληματίστηκε, λέγοντας «Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ», εν τέλει  ξεγελάστηκε και έδωσε την ευλογία του στον Ιακώβ. Η ιστορία θυμίζει τον Υπουργό Εργασίας, που όλον αυτόν τον καιρό γυρίζει από κανάλι σε κανάλι και λέγοντας χωρίς ντροπή ψέματα, κρύβοντας κουτοπόνηρα κρίσιμες λεπτομέρειες, παρουσιάζοντας ανύπαρκτα οφέλη για τους εργαζόμενους, επιτιθέμενος  με ατέλειωτους μονόλογους τους πολιτικούς του αντιπάλους και λαϊκίζοντας ασύστολα (αυτός ο διαφημιζόμενος ως μετριοπαθής, κεντροδεξιός, Ευρωπαίος πολιτικός), προσπαθεί να εξαπατήσει τον κόσμο της εργασίας, προπαγανδίζοντας ωμά και προκλητικά τις σκληρές αντεργατικές διατάξεις του νομοσχεδίου που κατατέθηκε ήδη στη Βουλή ως «ρυθμίσεις για την προστασία της εργασίας». Η εικόνα λοιπόν είναι του κ. Χατζηδάκη. Αυτόν βλέπουμε στις οθόνες ως Υπουργό Εργασίας. «Οι χείρες του Ησαύ».