Αναδημοσιεύσεις

26
11

Και η κοινωνία;

Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται μια επιχείρηση αποδόμησης της κοινωνίας και της χώρας. Και η κοινωνία καθεύδει. Αυτό όμως πρέπει να τελειώσει. Και η κοινωνία να πάρει τα πράγματα στα χέρια της. Και στα πόδια της. Και στο μυαλό της. Και στην ψυχή της. Και στο σώμα της. Το ατομικό και το συλλογικό. Έχει κόπο αυτό. Κόπο αληθινό για να ξεφύγεις από τις παβλοφικές αντιδράσεις όταν χτυπάει το άγριο καμπανάκι του ψεύδους εκφασισμένων έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Θέλει κόπο για να μην αντιλαμβάνεσαι την αγωνιστική πρόοδο ως εχθρό και ως υποδεκάμετρη απειλή φαντασιακών προσωπικών σου τελεσφορήσεων. Γιατί τότε το σύστημα επιχαίρει. Ως πότε η κοινωνία δεν θα το αντιλαμβάνεται; Ως πότε θα αναπαράγει τερατουργήματα αντί επιχειρημάτων; Επιτέλους. Έχει και η λογική της ανάθεσης τα όριά της, αλλά και τη δική της πολυπλοκότητα. Η κοινωνία λοιπόν θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι η εν λευκώ ανάθεση τινάζει τη δημοκρατία εκτός των κεκανονισμένων ορίων της και όχι η διεκδίκηση. Η ταξικότητα του συστήματος δεν πρέπει να «κοιμίζει» την ανάθεση, αλλά το αντίθετο: να την «αφυπνίζει» και να την ωθεί σε διαρκή αγρύπνια. Αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό, τότε θα είμαστε άξιοι μόνο για όσα μας χαρίζουν, που δεν είναι και λίγα: καθρεφτάκια εχθρότητας για τους πρόσφυγες, γαλανόλευκες φτιαγμένες με μαχαίρια ή με ουρλιαχτά γελοίων πανηγυρισμών, Θρησκευτικά παγωμένης αγάπης, Νέα Ελληνικά μιας ακατάσχετης ορδής, ταξικά ανεξάντλητης, όπως όμως και οι απέραντες τάξεις των λυπημένων. Αυτό, κάποτε, η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να το αντιληφθεί.
Περισσότερα »
26
11

Κωστής Παπαϊωάννου: Με λυμμένα τα χέρια, επιτέλους ελεύθερη η αστυνομία να κάνει τη δουλειά της

«Να λυθούν τα χέρια της αστυνομίας» φώναζαν στα κανάλια οι συνδικαλιστές του κλάδου. Οι ίδιοι που έλεγαν για «ανθρώπους που αποτελούν σκόνη» και για άλλους «πραγματικά σκουπίδια» αλλά επιτέλους «μια αθόρυβη νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα η οποία είναι η αστυνομία θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια μέσα από τα Εξάρχεια». Οι ίδιοι που έλεγαν «Αυτή είναι η πρακτική. Σε όποιον αρέσει» μετά τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου. Γιατί ανάμεσα στα εύλογα αιτήματά τους (απολαβές, εξοπλισμός, συνθήκες εργασίας) περιλαμβάνεται και η άνευ όρων ασυλία και ατιμωρησία. Και όποτε αντιμετωπίζουν το δημοκρατικό ζητούμενο, λογοδοσία αντί του νόμου της σιωπής, οι συνδικαλιστές εκφέρουν λόγο έντασης. Ανερυθρίαστα αυτοτοποθετούνται στο δεξί άκρο του άξονα, προπαγανδίζουν την καθολίκευση της βίας και τη θεωρία της συλλογικής ευθύνης. Δικαιολογούν τη διάχυτη κουλτούρα υπέρμετρης βίας στα σώματα ασφαλείας. Φυσικά, έχει τεράστιες ευθύνες και η δικαιοσύνη. Όταν (σπανίως) υποθέσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας φτάνουν στα δικαστήρια, πολλοί δικαστές αγκαλιάζουν τους θύτες. Θυμάστε την «υπόθεση ζαρντινιέρα»; Το θύμα του ανελέητου ξυλοδαρμού αποζημιώθηκε με 450.000 ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο. Όμως οι αστυνομικοί που τον έσπασαν στο ξύλο αθωώθηκαν. Και μάλιστα αυτά σε εποχές που είχαν δεμένα τα χέρια! Φανταστείτε τώρα που λύθηκαν. Και η πολιτική ηγεσία; Είναι σαφές το σήμα που στέλνεται όταν δεν παραγγέλνονται ΕΔΕ (έστω για τα μάτια του κόσμου) για τις καταγγελίες για αστυνομική αυθαιρεσία. Don 't worry be happy, λέει η ηγεσία στο σώμα. Κι όταν ο υπουργός δηλώνει με νόημα ότι κάποιοι θέλουν έναν νέο Γρηγορόπουλο, αποκαλύπτει τη βεβαιότητα ότι στο υπουργείο του υπάρχει έτοιμος ένας νέος Κορκονέας. Με λυμένα τα χέρια.
Περισσότερα »
26
11

Στην Κίνα η πρώτη ψηφιακή δικτατορία -Σύντομα και κοντά μας;

Με λίγα λόγια η «η κοινωνική πίστωση – βαθμολόγηση» για τον κάθε Κινέζο πολίτη, είναι το διαβατήριο του στην κοινωνία, η δεύτερη του ταυτότητα. Σύμφωνα με τον εμπνευστή του προγράμματος της ολοκληρωτικής επιτήρησης, σκοπός του είναι η ανοικοδόμηση της ηθικής. Επιθυμία είναι οι πολίτες να είναι έντιμοι, ειλικρινείς, να σέβονται τα κοινωνικά συμβόλαια. Επι της ουσίας όμως, η Κίνα, επιχειρεί να σφυρηλατήσει έναν νέο άνθρωπο, υποτακτικό της εξουσίας. Υπάκουο, υποταγμένο, αφοσιωμένο στις επιταγές του κράτους με απολύτως ελεγχόμενη συμπεριφορά. Σήμερα ο Μεγάλος Αδερφός στην Κίνα, με την αναγνώριση των προσώπων, επιτρέπει συναλλαγές, πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, σε αεροδρόμια κτλ. αλλά παράλληλα τιμωρεί και ταπεινώνει, καθώς εντοπίζει παραβάτες, «ανάρμοστες» συμπεριφορές, έτσι όπως τις καθορίζουν οι επιταγές του καθεστώτος. Στην Κίνα του μέλλοντος, εκτός από την αναγνώριση προσώπου, η ταυτοποίηση του πολίτη θα γίνεται και από την στάση του σώματος του. Κατά συνέπεια, τα επόμενα χρόνια, θα είναι ολοένα και πιο δύσκολο για κάποιον να ξεφύγει από τον κρατικό έλεγχο. Με 200 εκατομμύρια έξυπνες κάμερες, εγκατεστημένες σε ολόκληρη τη κινεζική επικράτεια, δηλαδή 1 κάμερα ανά 7 κατοίκους, οι Κινέζοι σε λίγους μήνες, θα είναι οι πιο επιτηρούμενοι πολίτες στον κόσμο. Εκτός από την συμπεριφορά τους, όλες οι συνήθειες τους, η ερωτική τους ζωή, η καθημερινότητα τους θα περνάει από το μικροσκόπιο της επιτήρησης, το οποίο δεν θα χάνει την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι αρχές είναι σε θέση να παρακολουθούν εξ αποστάσεως τη χρήση του διαδικτύου, τις τηλεπικοινωνίες, ταξίδια σε συγκεκριμένους προορισμούς…τα πάντα. Το κράτος θα γνωρίζει τον εκάστοτε πολίτη, καλύτερα απ΄ ό,τι γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Τι γίνεται στην Ευρώπη Ο Μεγάλος Αδερφός δεν εφαρμόζεται μόνο στην Κίνα. Τον Αύγουστο του 2019, οι Financial Times, αποκάλυψαν στους Βρετανούς πως η περιοχή του King’s Cross, και πιο συγκεκριμένα ο σταθμός του Eurostar, έχει εξοπλισθεί με κάμερες αναγνώρισης προσώπου, ενώ ξεκίνησε η εγκατάσταση τους και στον οικονομικό πνεύμονα της Canary Wharf. Στο εμπορικό κέντρο Westfield Stratford City, στο Λονδίνο, οι έξυπνες κάμερες σκανάρουν 300 πρόσωπα το δευτερόλεπτο. Στην πραγματικότητα χιλιάδες Βρετανοί, χωρίς να το γνωρίζουν, έχουν φακελωθεί από τις κάμερες αναγνώρισης προσώπου κατά τη διάρκεια δοκιμών το 2018. Η ΜΚΟ, Big Brother Watch, έδωσε στη δημοσιότητα λίστα με τα μουσεία, καζίνο, ξενοδοχεία, εμπορικά και συνεδριακά κέντρα όπου είχαν εγκατασταθεί έξυπνες κάμερες.
Περισσότερα »
25
11

Δημήτρης Καρέλλας: Η συνταγματοποίηση της ακραίας φτώχειας

Η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όσα εμπόδια και να συναντούσε για να μπει σε εφαρμογή και όσες αντιφάσεις και να κουβαλούσε, έχει αφήσει ανακουφιστικό αποτύπωμα στους δείκτες φτώχειας της χώρας που πέφτουν κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα: από το 21,4% το 2014 βρέθηκε στο 18,5% το 2017 και η παιδική φτώχεια από το 26,6 στο 22,7, χωρίς να έχουν μετρηθεί ακόμα τα αποτελέσματα από τη συνεχή μείωση της ανεργίας (2018-2019), το επίδομα ενοικίου (2019), τα σχολικά γεύματα (2018-2019), το Κοινωνικό Μέρισμα του 2018. Πράγμα που αποτυπώθηκε και πολιτικά στις εκλογές του Ιουλίου 2019, με την εντυπωσιακή ταύτιση του αριθμού των ανέργων δικαιούχων του ΚΕΑ με τον αριθμό των ανέργων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, θα είναι ένα θέμα για τη ΝΔ να βρει τρόπο διείσδυσης στα κοινωνικά στρώματα που στηρίχθηκαν από την προηγούμενη κοινωνική πολιτική και κρατούν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 31,5%. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από λόγια και σίγουρα δεν θα την βοηθήσει η καθιέρωση ενός συστήματος αντιμετώπισης της φτώχειας που εγκλωβίζει περισσότερο κόσμο σε αυτήν. Αφήστε που ετοιμάζεται να συνταγματοποιήσει ένα τέτοιο μοντέλο ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ένα από τα χειρότερα δυνατά, την ίδια στιγμή που σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν φουντώσει η συζήτηση και τα πιλοτικά προγράμματα για την καθιέρωση ενός βασικού εισοδήματος για όλους/ες χωρίς προϋποθέσεις, τα οποία πρέπει να αρχίσουμε να διερευνούμε. Κατά τα άλλα, τα αυτάρεσκα συγχαρητήρια μεταξύ των μελών της κυβέρνησης και τα δοξαστικά σχόλια από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι αυτά που δε αφήνουν να ακουστούν οι καγχασμοί του ΔΝΤ.
Περισσότερα »
25
11

Νίκος Παρασκευόπουλος: Επιείκεια

Eνα μεγάλο πλήθος πολιτών της εποχής μας ακούει «επιείκεια» και καταλαβαίνει χατίρι, προνομιακή μεταχείριση, παραθυράκι του νόμου υπέρ των ισχυρών. Oχι προσγείωση στην ανθρώπινη διάσταση της Δικαιοσύνης, «βέλτιον δίκαιον» όπως το δημιουργούσαν οι τότε δημοκράτες. Και αν πάλι ο σύγχρονος δεν καταλαβαίνει τίποτε, τότε πάλι καταψηφίζει με την καχυποψία της αμάθειας. Και θα αφεθεί ο θεατής της ιστορίας με την εντύπωση ότι αυτή η μάχη δεν χάθηκε για πολιτικούς λόγους, αλλά για λόγους –με κομψή διατύπωση– διαφοράς παιδείας. Αυτή η τροπή δείχνει και την κατεύθυνση της μελλοντικής διεξόδου. Καθώς για αρκετά χρόνια πλέον η αναθεώρηση του Συντάγματος θα είναι αδύνατη, ας προσέξουμε την παιδεία. Ως συνθήκη επιβίωσης, προκοπής και ανθρωπισμού.
Περισσότερα »
25
11

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ούτε κοινωνικός ούτε αναπτυξιακός

Η Νέα Δημοκρατία με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Δεν δίνει επί της ουσίας τίποτα σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ανατρέπει την τάση ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ και χρησιμοποιεί δημιουργική λογιστική στις προβλέψεις της για να της βγουν τα νούμερα. (...) Ταυτόχρονα, η Ν.Δ. φαίνεται να αναιρεί όσα έλεγε προεκλογικά για την υπερφορολόγηση. (...) Η Ν.Δ. δεν μπορεί καν να ισχυριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ της άφησε καμένη γη. Από τον ίδιο τον προϋπολογισμό προκύπτει ότι η Ν.Δ. επέλεξε να κατευθύνει αυτά τα χρήματα στις επιχειρήσεις αντί να τα κατευθύνει στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. (...) Η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε έναν ιδεοληπτικό, νεοφιλελεύθερο προϋπολογισμό, ο οποίος καταφέρνει ταυτόχρονα να μην είναι ούτε αναπτυξιακός ούτε κοινωνικός. Είναι ένας προϋπολογισμός για τους λίγους, με μια δοκιμασμένη συνταγή. Τη συνταγή που μας οδήγησε στην κρίση.
Περισσότερα »
24
11

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Μιλάτε για ξέπλυμα μαύρου χρήματος εσείς που αποφυλακίζατε καθαρίστριες στον Βόλο, είπε ο Μητσοτάκης στον Τσίπρα στη Βουλή. Πού ακούστηκε, κύριε Τσίπρα, να αποφυλακίζονται στο δεκαοκτάμηνο οι άνθρωποι και να μένουν προφυλακισμένα τα λεφτά; Λίγη ανθρωπιά δεν έχετε μέσα σας; Αφήστε τη σπέκουλα και ασχοληθείτε με κάτι που να ενδιαφέρει πραγματικά τους πολίτες, όπως ο αντικαπνιστικός νόμος, κατέληξε. Και οι “Άγριες Μέλισσες”.
Περισσότερα »
24
11

Νίκος Φίλης: Υποκατάσταση του κράτους δικαίου από το κράτος εκτάκτου ανάγκης της ΝΔ

Δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως κόμμα της «κανονικότητας», γιατί, αυτή παραπέμπει στην ανασύσταση του συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε να απομακρυνθούμε από τις υποχρεώσεις του μνημονίου παρακολουθώντας τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς (π.χ. τις διεργασίες για κυβέρνηση Σοσιαλιστών – PODEMOS στην Ισπανία). Πρέπει να ξαναφέρουμε στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα του χρέους και του μοντέλου ανάπτυξης, αλλά και της ζοφερής προοπτικής η Ελλάδα να γίνει μια υποβαθμισμένη χώρα γερόντων, στερημένη από το πιο παραγωγικό της κομμάτι του πληθυσμού. Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη στη δική μας λογική χωρίς δημόσιες τράπεζες και επιχειρήσεις ενέργειας, χωρίς ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, χωρίς ενίσχυση του εισοδήματος και της εσωτερικής ζήτησης, χωρίς αύξηση στη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων; Πώς το οικολογικό πρόγραμμα θα συνδυαστεί με την ανάπτυξη, ώστε, οι θέσεις εργασίας να είναι προστιθέμενης αξίας και να σέβονται το περιβάλλον; Πώς τα δικαιώματα θα παραμείνουν στον πυρήνα της συλλογικής προσπάθειας για την έξοδο από την κρίση; Προφανώς, η ριζοσπαστική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ με τέτοια θέματα μέσα στους αγώνες φοβίζει τους αντιπάλους μας, οι οποίοι μας «επιτρέπουν» να συμπεριφερόμαστε ως αντιπολίτευση εν αναμονή, δηλαδή, ως μέρος της δικομματικής «κανονικότητας». Γι` αυτό μας επισείουν το «φάντασμα του κόμματος του 3%». Ευσεβείς πόθοι! Όλα τα θέματα που αναδεικνύουμε στη Βουλή και στις κινητοποιήσεις, αποτελούν αγωνίες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Περισσότερα »
24
11

Σταμάτης Βαρδαρός: Να διαφυλάξουμε τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ

Οφείλουμε να διαφυλάξουμε την Υγεία ως καθολικό δικαίωμα και να διαφυλάξουμε τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ που τίθεται σε διακινδύνευση από την ‘ατζέντα’ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και την προοπτική νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του ΕΣΥ.
Περισσότερα »