Αναδημοσιεύσεις

Πρόσφατα οι ρητηνοκαλλιεργητές – δασεργάτες της Εύβοιας, πάνω από 1000 άτομα, έβγαλαν ανακοίνωση – διαμάντι που πρέπει να διδάσκεται στο μάθημα "Πως γράφουμε και πως μιλάμε σαν κανονικοί άνθρωποι για τα πραγματικά προβλήματα". Γράφουν εκεί: «Βρισκόμαστε ένα μήνα μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής μας. Μόνο ο καθαρισμός των κεντρικών δρόμων έχει ξεκινήσει. […] Αυτή η κατάσταση, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει ότι θα μπορέσουμε όλοι μας να συνεχίσουμε να ζούμε στον τόπο μας, αλλά είναι και άμεσα επικίνδυνη για τις ζωές μας! Μπαίνουμε σε περίοδο βροχοπτώσεων και δεν υπάρχουν ένα μήνα μετά, μελέτες για αντιδιαβρωτικά σε όλο το δάσος και αντιπλημμυρικά για όλα τα χωριά. Πότε θα τις κάνουν και πότε θα γίνουν; Άμα πρώτα πνιγούμε κι άμα ξεσαριστούν τα βουνά και δε φυτρώνει σπυρί, τι να τα κάνουμε ύστερα; […] Μας σέρνουν από συνάντηση σε συνάντηση, μας ξαναρωτάνε τι ζητάμε και μοιράζουν υποσχέσεις. Όταν θέλουν να μας αρμέξουν πάνε νύχτα 15Αύγουστο και τα ψηφίζουν σε ένα βράδυ. Τώρα θέλουν να πιστέψουμε ότι δεν συνεννοούνται δήμοι-περιφέρεια-κυβέρνηση κι ούτε κι οι υπουργοί αναμεταξύ τους και θέλουν να πηγαίνουμε το γράμμα ξεχωριστά στον καθένα! Κάνουν και τις πονηριές να ξεμοναχιάζουν πότε τον ένα και πότε τον άλλο σε συναντήσεις. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, για να μας κουράσουν, να μας κομματιάσουν, για να μας βάλουν να φαγωθούμε και στο τέλος να αλωνίσουν οι όμιλοι και τα μεγάλα συμφέροντα! […] καταφέραμε και πετάξαμε τους εργολάβους έξω από τους καθαρισμούς. Έτσι μαζί συνεχίζουμε! Ούτε σκορπάμε ούτε τα παρατάμε!»

«Από τον Απρίλιο – Μάιο του 2021 παρατηρείται άνοδος των ενοικίων ευρύτερα στην Αττική –αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο– αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, από 30% μέχρι και 50%», περιγράφει στην «Εποχή» ο Άγγελος Σκιαδάς, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών. Το φαινόμενο οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, που όμως δεν αφορούν πάντα πραγματικές αιτίες, αλλά περισσότερο αφορμές για αισχροκέρδεια, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Κύριος λόγος είναι η ψυχολογία των ιδιοκτητών. Λόγω του παγώματος της αγοράς που υπήρξε με το λοκντάουν και των διατάξεων για τις μειώσεις ενοικίων για όσους ήταν σε αναστολή εργασίας, τώρα νιώθουν ότι είναι η ευκαιρία για αυξήσεις πάλι, όπως είχε γίνει μετά την οικονομική κρίση. Αυτή η διάθεση τονώνεται επίσης και από τις ανακοινώσεις για αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών, που παρότι δεν σημαίνει ότι θα ανέβουν και οι φόροι που πληρώνουν, χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογία για αύξηση των ενοικίων, οπότε όποιο τυχόν επιπλέον κόστος υπάρξει, να μετακυλισθεί στους ενοικιαστές». Παράλληλα δε, οι αυξήσεις των ενοικίων οφείλονται και σε μια ήδη κακώς υπάρχουσα κατάσταση, έτοιμη προς εκμετάλλευση ανά πάσα στιγμή, όπως συμπληρώνει, που αφορά στις μισθώσεις αορίστου χρόνου. «Δυστυχώς πρόκειται για την πλειοψηφία των μισθώσεων αυτή τη στιγμή, που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες μπορούν όποτε θέλουν να κάνουν έξωση στους ενοικιαστές. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός αυτό, οι ιδιοκτήτες εκβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις τους ενοικιαστές με απρόβλεπτες αυξήσεις στο ενοίκιο, αλλιώς τους πετάνε έξω. Το στοιχείο αυτό, μετά τον Μάρτιο, που ήταν πιο εύκολο να γίνουν μετακομίσεις, οδήγησε πολλούς ενοικιαστές να ψάξουν αλλού κατοικία και έτσι αυξήθηκε η ζήτηση, προκαλώντας και άλλη αύξηση τιμών». Έτσι η πλειοψηφία των ενοικιαστών αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια απελπιστική κατάσταση: «Ιδίως όσοι έχουν μίσθωση αορίστου χρόνου, επειδή δεν βρίσκουν φθηνότερο σπίτι, αναγκάζονται στο τέλος να υποχωρήσουν στην αύξηση που επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν άλλους βασικούς τομείς της ζωής τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο το ενοίκιο να καταλαμβάνει σχεδόν το 50% του εισοδήματος. Αν λάβουμε υπόψιν δε ότι με τις αναστολές εργασίας λόγω του λοκντάουν, πολλοί ζούσαν επί μήνες με επιδόματα, ξοδεύοντας και ό,τι μπορεί να είχαν στην άκρη, ο χειμώνας προμηνύεται πολύ δύσκολος για τους ενοικιαστές. Τα μηνύματα που έρχονται στον σύλλογο είναι μηνύματα απόγνωσης. Αν δεν γίνει κάτι, θα έχουμε κοινωνική έκρηξη», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών.

Η επικράτηση του καπιταλισμού στη νεοτερικότητα τού παρείχε και τη δυνατότητα να επιλέγει τις εκάστοτε σχέσεις του με το κράτος. Αρχικά ο καπιταλισμός είχε να αντιπαλέψει με τα απομεινάρια του απολυταρχικού κράτους και της φεουδαρχίας, που σε μεγάλο βαθμό συνόδευαν το νεοτερικό κράτος και για μεγάλο διάστημα μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση. Από ένα τέτοιο κράτος ο καπιταλισμός ήθελε ελευθερία∙ αυτό λοιπόν απαίτησε, εξ ου και οι αρχικές αξιώσεις του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία από το κράτος και κρατική κατοχύρωση της ατομικής ιδιοκτησίας που είναι η πολιτική βάση του καπιταλισμού. Τώρα, αν αυτό αναπόφευκτα σήμαινε και στήριξη των δημοκρατικών θεσμών που εξασφαλίζουν και άλλες ελευθερίες πέραν της οικονομικής καθώς και άλλα δικαιώματα πέραν της ατομικής ιδιοκτησίας, τι να κάνουμε, πώς αλλιώς να έχεις τον λαό με το μέρος σου, κάνεις τουμπεκί ψιλοκομμένο και «αγωνίζεσαι» με δαύτον για την κατοχύρωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ο νεοφιλελευθερισμός εμφανίστηκε την εποχή που είχαν πλέον εκλείψει τα κατάλοιπα της φεουδαρχίας και του απολυταρχισμού στις αναπτυγμένες χώρες. Από το κράτος απέμενε μόνον η απειλή της «κολεκτιβοποίησης» από τα «άκρα» του ναζισμού και της αριστεράς. Ήταν καιρός επομένως να «εκσυγχρονιστεί». Να παραμένει κράτος –όλα κι όλα, δεν εγκαταλείπουμε τη μόνη αληθινή εγγύηση, που είναι η αποκλειστική νόμιμη ένοπλη βία–, αλλά κράτος καθ’ όλα καθοδηγούμενο από τις αρχές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ο όρος «ένοπλη κυβερνητικότητα» τον οποίο λανσάρω για να αναφερθώ στην κρατική εξουσία της εποχής του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού δεν ενέχει εντός του την παραμικρή αντίφαση. Δεν είναι παρά η ολοκλήρωση της άλωσης του κράτους από τον καπιταλισμό. Πρόκειται για μια παραγωγική εξουσία που στηρίζει το σύστημα που την εκτρέφει και την καθοδηγεί. Ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες, πότε με τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, πότε με την ένοπλη βία των ΜΑΤ και του στρατού […]

Μπορεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνητική «φράξια» του ΛΑΟΣ να πιστεύουν πως ο ακροδεξιός λόγος εξασφαλίζει την ενότητα της «παράταξης» για να δώσει την εκλογική μάχη, εκπαιδεύοντας και άλλους συντηρητικούς που προέρχονται από το Κέντρο, στη σκοπιμότητα και τον κυνισμό για να μην αντιδράσουν. Έτσι κι αλλιώς προτιμούν ο φόβος και η ανασφάλεια να κυριαρχούν απέναντι στις ανθρώπινες αξίες. Ιδιαίτερα όταν οι απανωτές κυβερνητικές αποτυχίες σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα δεν επιτρέπουν «παρεκκλίσεις» και στον τομέα αυτό. Όμως, ο εθνικόφρων κοσμοπολιτισμός της Ν.Δ. και ο χυδαίος «ρεαλισμός» που επιδεικνύει σε όλα τα μέτωπα τείνει να γίνει φαινόμενο για όλη την Ευρώπη. Ποιος θα σταματήσει αυτή τη ρατσιστική κατρακύλα, αυτή την περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διεθνών συνθηκών; Όταν άνθρωποι σαν κι εμάς, άντρες - γυναίκες - παιδιά από το Αφγανιστάν, φθάσουν και πάλι στην Ευρώπη, όταν η θέα των κυνηγημένων ανθρώπων που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο αρχίσει πάλι να συγκινεί και να εγκαλεί την αλληλεγγύη μας, όταν οι κοινωνίες της Ευρώπης έλθουν και πάλι αντιμέτωπες με τη βαρβαρότητα των κυβερνήσεών τους και της Ε.Ε., που στο όνομά μας και για την ασφάλειά μας ακολουθούν αυτή τη ρατσιστική πολιτική, ίσως (και πρέπει) να ζήσουμε και πάλι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη την «έκπληξη» της ανατροπής του συντηρητισμού και του φόβου που κυριαρχεί σήμερα. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να μείνουν και να ζήσουν ειρηνικά στον τόπο τους και να προοδεύσουν. Η περίφημη όμως «διεθνής κοινότητα» δεν έχει δείξει διάθεση να κάνει κάτι γι’ αυτό. Το αντίθετο μάλιστα. Γι’ αυτό, δυστυχώς, μία μεγάλη αλήθεια ξαναγίνεται παγκόσμια επίκαιρη: Οι Αφγανοί είναι πρόσφυγες, δεν είναι εισβολείς.

Με την ομιλία Μητσοτάκη επιβεβαιώθηκε ότι η ανάπτυξη του ΑΕΠ (αναφέρθηκε ως πρόβλεψη ένα υψηλό ποσοστό) είναι ανάπτυξη για λίγους. Δεν αφορά το λαό, τους πολλούς. Τέσσερα παραδείγματα: Τα τιμολόγια της ΔΕΗ θα αυξηθούν αμέσως και δραματικά. Ολόκληρη σχεδόν την αύξηση θα υποχρεωθούν να τη σηκώσουν τα νοικοκυριά, τα μικρά καταστήματα και οι μικρές επιχειρήσεις. Τα 150 εκ. € είναι ψίχουλα, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Αυξάνεται και η τιμή των καυσίμων, όχι μόνο εξαιτίας των εξωτερικών συνθηκών αλλά και και της αύξησης του ειδικού φόρου, που πηγαίνει στα κρατικά ταμεία. Μείωση του φόρου θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί αντιθέτως, μέσα στη συγκυρία. Το αφορολόγητο της γονικής παροχής ανεβαίνει στα 800 χιλιάδες ευρώ. Πόσοι Έλληνες μπορούν να επωφεληθούν από μια τέτοια αύξηση; Ήδη ήταν ικανοποιητική η οροφή για πρώτη κατοικία, στις 350 χιλιάδες €. Είναι φανερό για ποιο λόγο γίνεται αυτή η ρύθμιση, που επιπλέον μπορεί (σε κάποιες περιπτώσεις φυσικά...) να προκαλέσει και ένα ιδιότυπο πλυντήριο εσόδων, εφόσον πλέον καθιστά αφορολόγητες και τις μεταβιβάσεις ρευστού. Ειδικά οι μεταβιβάσεις αυτές, ασφαλώς έπρεπε να αιτιολογούνται πλήρως και να φορολογούνται. Αλλά και η επιδότηση στους νέους, είναι αστεία: Εκατό ευρώ το μήνα στον νέο εργαζόμενο για έξι μήνες, αντί για αύξηση του κατώτατου μισθού. Πράξη στην οποία είχε προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την έξοδο από τα μνημόνια (αλλά όχι φυσικά τώρα η ΝΔ) γιατί έχει μόνιμο θεσμικό και αναπτυξιακό χαρακτήρα. Χαώδης η διαφορά στην προσέγγιση. Είδαμε κι αλλού ανάπτυξη του ΑΕΠ με διψήφια νούμερα, όπως στην Ισπανία. Αλλά εκεί είδαμε και μείωση της ανεργίας, αντίθετα από την Ελλάδα, γιατί είναι διαφορετικό το μείγμα των παρεμβάσεων, με ισχυρό ιδεολογικό πρόσημο.

Η Άνγκελα Μέρκελ υπήρξε η καγκελάριος που επισκέφθηκε πάνω από δέκα φορές το Πεκίνο και άλλες είκοσι τη Μόσχα κατά τη διάρκεια της 16ετούς θητείας της, την οποία επέστεψε με την ολοκλήρωση του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου NordStream2 και την εσπευσμένη ολοκλήρωση στα τέλη του 2020 της ευρωκινεζικής επενδυτικής συμφωνίας. Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι υποτίμησε τις δυνατότητες της Γερμανίας να πιέσει τους Ευρασιάτες συνομιλητές της και, σε κάθε περίπτωση, πραγματοποίησε εκπτώσεις σε θέματα αξιών, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως η εποχή Μέρκελ τελειώνει με την Ε.Ε. να επιβάλλει (για πρώτη φορά μετά τη σφαγή της Τιενανμέν) κυρώσεις στην Κίνα για την καταπίεση των Ουιγούρων, ενώ και οι σχέσεις με τη Ρωσία, ήδη τεταμένες μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την κυβερνοεπίθεση στην Μπούντεσταγκ το 2015, σκιάζονται πλέον και από τον ρόλο των γερμανικών υπηρεσιών στην υπόθεση Ναβάλνι, καθώς και τον πόλεμο εκατέρωθεν δηλώσεων που προκαλεί τις μέρες αυτές η έρευνα για κυβερνοκατασκοπία εις βάρος Γερμανών υποψήφιων βουλευτών. Προφανώς, κάποιοι επιχειρούν να προκαταλάβουν το κλίμα. Πρωτοβουλίες Μακρόν Δεν είναι όμως μόνο η Ουάσινγκτον, η Μόσχα και το Πεκίνο που παρατηρούν εντατικά τις γερμανικές εξελίξεις. Στο Παρίσι, ο Εμανουέλ Μακρόν αντιλαμβάνεται την έξοδο της Μέρκελ ως ευκαιρία για αναβάθμιση του ρόλου της Γαλλίας στην ευρωπαϊκή σκηνή, έχοντας και το βλέμμα στραμμένο στη μάχη για τη δική του επανεκλογή την ερχόμενη άνοιξη, η οποία θα κριθεί και από τους ανέμους που θα πνέουν από το Βερολίνο. Ήδη ο ένοικος των Ηλυσίων δέχτηκε τη Δευτέρα τον Όλαφ Σολτς, σε μια προσπάθεια τόνωσης του διπλωματικού προφίλ του υποψήφιου καγκελαρίου αλλά και καλλιέργειας των γερμανικών ερεισμάτων του Μακρόν, πέραν του αδελφού κόμματος των Φιλελευθέρων, με το οποίο οι σχέσεις δεν είναι ιδιαίτερα θερμές. Την ίδια στιγμή, ο Γάλλος πρόεδρος μαζί με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε δημοσιοποίησαν κοινή διακήρυξη για τις κινήσεις που πρέπει να κάνει η Ευρώπη ως προς την κλιματική μεταβολή, την πανδημία, την ψηφιοποίηση, το προσφυγικό, την κοινή άμυνα και το οργανωμένο έγκλημα – σε μια πρωτότυπη σύμπηξη "άξονα", με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα των γερμανικών εκλογών.

Επηρεασμένος από τον Φραντς Φανόν (1925-1961), τον «φιλόσοφο των οδοφραγμάτων» και το Αφρο-Αμερικανικό Κίνημα της Black Power, ο Μπίκο αναπτύσσει την ιδέα της Μαύρης Συνείδησης, που γίνεται επίσημη ιδεολογία της SASO. Το κίνημα υποστήριζε το τέλος του απαρτχάιντ, το δικαίωμα της καθολικής ψήφου και τη μετάβαση της Νότιας Αφρικής στη σοσιαλιστική οικονομία. Ο Μπίκο οργάνωνε κοινοτικά προγράμματα για μαύρους (BCP) και έθεσε στην κορυφή της δράσης του τη χειραφέτηση της μαύρης κοινότητας, πιστεύοντας ότι οι μαύροι πρέπει να απαλλαγούν από κάθε αίσθηση φυλετικής κατωτερότητας, ιδέα που αποτυπώθηκε στο σύνθημα «black is beautiful» (το μαύρο είναι όμορφο). Το 1972, συμμετείχε στη σύσταση του Black People's Convention (BPC) για την προώθηση των ιδεών της μαύρης συνείδησης. Το καθεστώς έβλεπε στο πρόσωπο του Μπίκο μία ξεκάθαρη απειλή. Το 1973 τον μπλοκάρουν με μία σειρά απαγορεύσεων, γεγονός που περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τις δραστηριότητές του, καθώς του απαγόρευσαν να μιλάει σε παραπάνω από ένα άτομο τη φορά, να κάνει ομιλίες να δημοσιεύει κείμενα, να έχει επαφή με τα media. Όμως, δεν καταφέρνουν να τον κάνουν να σωπάσει. Ο Μπίκο παρέμεινε πολιτικά ενεργός, με έντονη παρουσία στην οργάνωση BCPs, όπου, παρά τα προβλήματα, βοήθησε στη δημιουργία ενός κέντρου υγείας και ενός βρεφονηπιακού σταθμού στο Ginsberg. Την περίοδο εκείνη λάμβανε συνεχώς ανώνυμες απειλές. Τον Αύγουστο του 1977 συλλαμβάνεται σε μπλόκο της αστυνομίας με την κατηγορία της τρομοκρατίας. Στο Πορτ Ελίζαμπεθ ανακρίνεται στην αίθουσα 619 του αστυνομικού σταθμού επί 22 ώρες. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η φήμη του Μπίκο, του «πατέρα της Μαύρης Συνείδησης» εξαπλώθηκε μετά θάνατον σε όλον τον κόσμο.

11 Σεπτεμβρίου: Η κατά συρροή βομβαρδίστρια Αμερική, που τόσες χώρες έχει εκ του ασφαλούς ισοπεδώσει στον σχεδόν έναν αιώνα της πλανητικής αυτοκρατορίας της, βομβαρδίζεται κι αυτή από μια ξένη δύναμη, και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δύο επιβατικά αεροσκάφη μετατρέπονται από ισλαμιστές αεροπειρατές σε πυραύλους αέρος-εδάφους και κατευθύνονται στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, οδηγώντας στην κατάρρευσή τους. Ενα τρίτο αεροσκάφος πλήττει μισή ώρα αργότερα το Πεντάγωνο, λίγο έξω από την Ουάσινγκτον, ενώ ένα τέταρτο -που πιστεύεται πως κατευθυνόταν στο Καπιτώλιο- συντρίβεται στη Πενσιλβάνια. Συνολικά σκοτώνονται 2.977 άνθρωποι από 77 χώρες, εκ των οποίων 2.606 στη Νέα Υόρκη (οι 441 ήταν διασώστες), 125 στην Ουάσινγκτον και οι 246 επιβαίνοντες στα αεροπλάνα, ανάμεσά τους και οι 19 Σαουδάραβες και Αιγύπτιοι αεροπειρατές. Χιλιάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν και πολλοί στην πορεία πέθαναν ή συνεχίζουν ακόμη να ταλαιπωρούνται από αναπνευστικές παθήσεις και καρκίνους που προκλήθηκαν από την εισπνοή τοξικής σκόνης από τα συντρίμμια. (...)

Χέρμαν Μέλβιλ «Ο μεγάλος απατεώνας», μτφ: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, εκδόσεις Πατάκη, 2021 Η ιστορία διαδραματίζεται πριν από τον εμφύλιο, τις τελευταίες μέρες του θεσμού της σκλαβιάς των μαύρων. Πάνω στο ποταμόπλοιο επικρατεί μια αναστάτωση, μια διαρκής κινητικότητα: επιβάτες εμφανίζονται και χάνονται σαν σε χορό μεταμφιεσμένων, ενώ κάποιοι συζητητές μπαίνουν σε επιπλέον ρόλους για να αναπαραστήσουν γλαφυρά μιαν ιστορία αντί να ακουστεί μονολογικά. Δεν υπάρχει βασικός ήρωας, ούτε κάποια ανεπανάληπτη πλοκή. Ο συγγραφέας, που δόμησε τις πιο λεπτοδουλεμένες ιστορίες («Μπάρτλεμπι», «Μπενίτο Σερένο», «Μπίλι Μπαντ»), εδώ αδιαφορεί για κάθε μυθιστορηματική σύμβαση. Όπως στην ταινία «Και το πλοίο φεύγει» του Φελίνι, όπου βλέπουμε το «ψεύτικο» υπερωκεάνιο μέσα στο στούντιο με τους δεκάδες χαρακτήρες, έτσι και εδώ το ποταμόπλοιο θυμίζει μια κατασκευή εντός της αφήγησης, ένα μπουρλέσκ θέαμα στο τσίρκο που διαπλέει το ποτάμι, ενώ οι φιγούρες και οι καταστάσεις αναλογούν όχι μόνον στην διαμορφούμενη τότε Αμερική αλλά στην σημερινή. Από την άποψη αυτή, η απατεωνιά, η έλλειψη εμπιστοσύνης και τα τρικ εξαπάτησης είναι το ίδιο σύγχρονα. Όσο για τις ανθρώπινες μεταμορφώσεις και τα προσωπεία που υιοθετούνται, το καθιστούν ακόμη πιο επίκαιρο στην εποχή των fake διαδικτυακών προφίλ αλλά και των επαγγελματικών υποδύσεων. Υπάρχουν ξεκαρδιστικές σκηνές αλλά και μακροσκελείς διάλογοι («σωκρατικής» μορφής) που θα ήθελες να τους προσπεράσεις ωστόσο, πάντα, μια λέξη, μια φράση, μια σκέψη, μια ιδέα σε επαναφέρει στο κείμενο. Γιατί το βιβλίο είναι χτισμένο, όπως είπαμε, σαν μια σκηνή θεάτρου με εμβόλιμους στίχους του Σέξπιρ,»όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή...», συγγραφέα με τον οποίο συνομιλεί ο Μέλβιλ, ενώ από την αντίπερα όχθη τον χαιρετά ο Θερβάντες. Αυτούς είχε προκατόχους ο Μέλβιλ, ενώ από τους σύγχρονους του αγαπούσε και θαύμαζε τον Ναθάνιελ Χόθορν. Πάνω από τον επιπλέοντα θίασο κρύβεται ο συγγραφέας μαριονετίστας. Συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους, τους κρεμάει και τους ξεκρεμάει για να απευθυνθεί στον αναγνώστη, παρεμβαίνει στο ίδιο το κείμενο (κεφ. 14, 33, 44), απολογείται για την αναξιοπιστία του, σαρκάζει κάθε μυθιστορηματική σύμβαση αυτός που ανάστησε τρισδιάστατα στον μεγαλειώδη «Μόμπι Ντικ» ωκεανούς και φάλαινες! Οι αναγνώστες το Μέλβιλ θα ξαφνιαστούν με τον «απατεώνα» αλλά θα αντιληφθούν το μεταμυθοπλαστικό παιγνίδι του σπουδαίου συγγραφέα. Οι νέοι αναγνώστες ας μην παραξενευτούν γιατί μετά θα καταφύγουν στα πέλαγα των πρώτων του βιβλίων με αρκετά εφόδια και δίχτυα.

Για μια ακόμη φορά ζητάμε: - Να εφαρμοστούν τα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ για την αραίωση στις τάξεις, αφού 1 εκ. μαθητές (τα 3/4 του συνόλου) φοιτούν σε αίθουσες από 18 έως 30 παιδιά - Να ενταθεί η εκστρατεία για εμβολιασμό των νέων με τρόπους που να τον καθιστούν ακόμη πιο προσιτό στα παιδιά και ειδικά στα μεγάλα σχολικά συγκροτήματα. Η συμμετοχή των παιδιάτρων μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό ενισχυτικό παράγοντα - Να διενεργούνται διαρκώς τεστ από ειδικές μονάδες του ΕΟΔΥ στα σχολεία και να υπάρξει ενίσχυση της ιχνηλάτησης - Να μην ισχύσει η επικίνδυνη πρόβλεψη για πάνω από 50% κρούσματα προκειμένου να κλείσει ένα τμήμα και να μη μετατραπούν έτσι τα σχολεία σε εστίες υπερμετάδοδης της νόσου - Να αυξηθούν οι απολυμάνσεις και οι καθαρισμοί. Να αυξηθεί ο αριθμός τους και να μονιμοποιηθούν οι σχολικοί καθαριστές - Να εντοπιστούν άμεσα τα μορφωτικά κενά από την ανεπαρκή πρόσβαση στην προβληματική τηλεκπαίδευση και να υπάρξει ενισχυτική διδασκαλία των μαθητών που έμειναν πίσω στην κάλυψη της ύλης - Να μη συνεχιστεί και φέτος το αίσχος του ρατσιστικού αποκλεισμού των προσφυγόπουλων από την εκπαίδευση, που εκθέτει διεθνώς τη χώρα μας - Κανένα παιδί, προσφυγόπουλο ή μη θυσία στο βωμό της ανήλικης εργασίας για την εξυπηρέτηση άνομων επιχειρηματικών συμφερόντων Ταυτόχρονα με την υγειονομική ασφάλεια και την αντιμετώπιση των μορφωτικών, παιδαγωγικών και ψυχοκοινωνικών προβλημάτων της πανδημίας, πρέπει να ενταθούν οι αγώνες των εκπαιδευτικών και της νέας γενιάς - Για την κατάργηση της ΕΒΕ, τη μη εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων, τη ματαίωση της μετατροπής του Λυκείου σε εξεταστικό κέντρο - Για να μην εφαρμοστεί ο νόμος που με πρόσχημα την αξιολόγηση και τη δήθεν αξιοκρατία οικοδομεί το κράτος της Δεξιάς, προωθεί τον ασφυκτικό κομματικό έλεγχο και τον "επιθεωρητισμό" στην εκπαίδευση - Για μαζικούς διορισμούς 20.000 επιπλέον εκπαιδευτικών, ώστε, να εξαφανιστεί σταδιακά ο θεσμός των αναπληρωτών - Για να φτάσει ο προϋπολογισμός της Παιδείας στο 5% και στον μέσο ευρωπαϊκό όρο - Για τον οριστικό ενταφιασμό της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως κυβέρνηση πέτυχε να ανοίγουν τα σχολεία στην ώρα τους μετά από πολλά χρόνια. Πέρυσι η κυβέρνηση της ΝΔ υπονόμευσε αυτό τον στόχο σε μια σειρά από σχολικές μονάδες, ακόμη και σε Πρότυπα Σχολεία. Ελπίζουμε φέτος όλα να εξελιχθούν ομαλά και τα σχολεία να ανοίξουν χωρίς προβλήματα. Τέλος, θέλουμε να εξάρουμε την υπευθυνότητα των εκπαιδευτικών μας, που εμβολιάστηκαν σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά. Τους συγχαίρουμε για αυτό το μάθημα ανθρωπιάς και κοινωνικής αλληλεγγύης που δίδαξαν με το παράδειγμά τους σε όλη την κοινωνία. Και πάλι καλή σχολική χρονιά σε όλους και όλες.​