Συνεντεύξεις

Κάθε βαρβαρότητα προκαλεί τερατογενέσεις. Τη βαρβαρότητα των δύο παγκόσμιων πολέμων διαδέχτηκε η βαρβαρότητα του πολυεθνικού, χρηματιστηριακού κεφαλαίου που κυβερνάει τον κόσμο πουλώντας όπλα, ναρκωτικά, πορνεία για πλούσιους και φτωχούς με υπόδειγμα τον ευτυχισμένο / απατημένο καταναλωτή ΜΜΕ και διαδικτύου. Ο μεγάλος αδελφός είναι πάνω από μισό αιώνα εδώ και καταστρέφει τον πλανήτη με τα ίδια fake news: «η άγνοια είναι δύναμη, η ελευθερία είναι σκλαβιά» κ.λπ. Γνωστά αυτά. Όλα υπηρετούν την ασύδοτη βαρβαρότητα. Επομένως; Οφείλουμε το γρηγορότερο να διώξουμε τον μεγάλο αδελφό… Αδύνατο; Θυμίζω τον Τσε: Ας είμαστε ρεαλιστές, ας επιδιώξουμε το αδύνατο!

Πολλά πράγματα έχουν γίνει λάθος. Νομίζω σε αυτή τη φάση χρειάζεται μια νέα υγειονομική στρατηγική που να δίνει έμφαση στην πρόληψη της διασποράς, στην επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα, στον καθολικό εμβολιασμό, στην έγκαιρη διάγνωση των κρουσμάτων, στην καλή ιχνηλάτηση των επαφών τους, στην προ-νοσοκομειακή διαχείριση. Αν αφήσουμε το πράγμα να ξεφύγει και αυξηθεί ο όγκος των προσελεύσεων στα νοσοκομεία, τα νοσοκομεία θα καταρρεύσουν, όπως κατέρρευσαν και στις αιχμές του δεύτερου και του τρίτου κύματος. Δεν είναι δυνατόν το Ε.Σ.Υ να ασχολείται μόνο με την πανδημία και τους ασθενείς της, πρέπει να καλύψει όλες τις υγειονομικές ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίες δυστυχώς είχαν πάει πάρα πολύ πίσω. Τώρα θεωρώ ότι ξεκινάμε και εκεί με ένα μείον, που είναι η αποχώρηση αρκετών χιλιάδων εργαζομένων από το σύστημα υγείας, λόγω αυτής της εμμονής της Κυβέρνησης να εφαρμόσει την γραμμή της αναστολής εργασίας και της διαθεσιμότητας όλων των ανεμβολίαστων εργαζομένων στο σύστημα υγείας. Αυτό επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, δεν μπορούν να αντικατασταθούν αυτοί οι άνθρωποι ούτε άμεσα ούτε εύκολα. Θεωρώ ότι χρειάζεται μία αλλαγή γραμμής που θα δίνει έμφαση στην πρόληψη, στην προετοιμασία του Ε.Σ.Υ και βεβαίως στη μετανοσοκομειακή παρακολούθηση, γιατί ξέρετε ότι υπάρχει το λεγόμενο longcovid σύνδρομο, όπου πολλοί πολίτες που αναρρώνουν στη συνέχεια έχουν για μεγάλο διάστημα, για πολλούς μήνες συμπτώματα τα οποία απαιτούν ρύθμιση, παρακολούθηση, φροντίδα. Είναι μία καινούργια ανάγκη για το σύστημα υγείας που πρέπει να οργανωθεί καλύτερα για να μπορέσει να το καλύψει. Άρα, μία επένδυση στο δημόσιο σύστημα υγείας και στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας, δηλαδή αυτές που ασχολούνται με την υγεία του πληθυσμού είναι το ζητούμενο σε αυτή τη φάση.

- Έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει η αντιστροφή της εικόνας των δημοσκοπήσεων. Καθώς αποδομείται η πολιτική της κυβέρνησης και αυξάνεται ποιοτικά και ποσοτικά η αποδοκιμασία προς τη «διαχειριστική» ικανότητα του κ. Μητσοτάκη. Αυτή η διαδικασία δεν είναι αυτόματη, δεν είναι νομοτελειακή, δεν είναι μονοσήμαντη για την ενίσχυση της Αριστεράς και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Είναι σαφές όμως ότι έχει ξεκινήσει. - Θα σας έλεγα με χιούμορ ότι δε σας άκουσα να αναλύετε τις δημοσκοπήσεις του προηγούμενου Σαββατοκύριακου, διότι προφανώς δεν υπήρξαν. Εσείς που είστε τόσο έγκυρος πολιτικός συντάκτης γνωρίζετε πως είναι η πρώτη φορά μετά από ανασχηματισμό και πριν από τη ΔΕΘ που δε δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις. Διότι προφανώς δεν υπήρξαν. Πριν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης πάντα γίνεται η σύγκριση του τέλους του καλοκαιριού και των προσδοκιών, των ελπίδων ή και των απογοητεύσεων με αυτά που επαγγέλλεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γίνεται και μια μέτρηση ύστερα για να δείξει τι προσδόθηκε ή αφαιρέθηκε στην κοινή γνώμη. Δεν σας έκανε εντύπωση που δεν ήρθε στη δημοσιότητα ούτε μια δημοσκόπηση. Είναι σαφές ότι υπάρχει και θα υπάρξει ίσως και ραγδαία αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων με την έννοια της απομείωσης του ηγετικού προφίλ του κ. Μητσοτάκη σε πολύ μεγάλο βαθμό, της διαχειριστικής του ικανότητας αλλά και των πολιτικών της κυβέρνησης. - Όσο και αν πολλά κυρίως ηλεκτρονικά μέσα αγιογραφούσαν, στρογγύλευαν και αποσιωπούσαν αυτές τις πολιτικές, παιδεία, εργασία, περιβάλλον και προσφυγικό, τώρα με αυτά που συνέβησαν και το καλοκαίρι υπήρξε ένα σοβαρό ρήγμα. Η ακρίβεια, η οικονομική κατάσταση των απλών ανθρώπων, πολιτών και ιδιαίτερα των νέων μέσα σε συνθήκες πανδημίας θα είναι το βασικό στοιχείο που θα συμπυκνώσει και θα συμπαρασύρει αυτές τις κριτικές, τις ενστάσεις και τις κοινωνικές αντιστάσεις σε σχέση με τα άλλα ζητήματα μέσα στη κοινή γνώμη και το λαό. Εμάς μας ενδιαφέρει να διαμορφωθεί ένα ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα που να αποτυπωθεί και στα εκλογικά αποτελέσματα. Όταν πρόκειται να γίνουν εκλογές να ψηφίσουν και οι πολίτες που δεν είχαν ψηφίσει από το 2009 μέχρι το 2019 και που ανέρχονταν σε 1.200.000. Να έρθουν οι 17ρηδες που είναι εκατοντάδες χιλιάδες και που μπορούν πλέον με βάση τη δικιά μας νομοθεσία να βάλουν τη δικιά τους σφραγίδα. Αυτά πρέπει να ενθαρρύνουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να εκπροσωπήσουμε να δώσουμε ελπίδες σε όλο αυτό το κόσμο.

«Παγίδα η ιστορία της υποχρεωτικότητας. Οφείλουμε να πείσουμε τον κόσμο να εμβολιαστεί και κυρίως να διεκδικήσει δημόσια περίθαλψη» «Πολλοί επιστήμονες οι οποίοι συμβουλεύουν τις κυβερνήσεις, έχουν δημοσιοποιήσει δεδομένα που αναφέρουν ότι η πανδημία θα διαρκέσει έως και το 2024. Το ερώτημα είναι γιατί οι κυβερνήσεις που συμβουλεύουν λειτούργησαν με την λογική ότι τελειώνουμε με την πανδημία, μην αναλαμβάνοντας τη στήριξη των συστημάτων υγείας», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο καθηγητής Αιματολογίας στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης, Γρηγόρης Γεροτζιάφας. «Η πανδημία έθεσε το ερώτημα του κράτους πρόνοιας. Δεν γίνεται να την αντιμετωπίσουμε με λογικές ατομικής ευθύνης ή ατομικής προστασίας. Ο Covid-19, θα είναι μία καινούργια δύσκολη αρρώστια η οποία θα επιβαρύνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και το σύστημα υγείας, αποτελώντας ένα λόγο παραπάνω για τη στήριξη της δημόσιας υγείας. Χρειάζεται ανίχνευση, πρόληψη και πρόνοια καθώς πολλοί επιστήμονες -ανάμεσά τους και ο κ Τσιόδρας- εκτιμούν ότι με δεδομένο τις μεταλλάξεις και την χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού, η πανδημία θα διαρκέσει ακόμα μια πενταετία. Και το ερώτημα είναι γιατί ενώ τα δεδομένα είναι γνωστά, οι κυβερνήσεις λειτούργησαν με τη λογική ότι τελειώνουμε με την πανδημία χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη στήριξης των συστημάτων υγείας και μεσοπρόθεσμης πολιτικής αντιμετώπισης». Παγίδα η υποχρεωτικότητα - Δεν αντιμετωπίζεται η πανδημία με λογική ατομικής ευθύνης «Η πολιτεία πρέπει να ενημερώνει τον κόσμο, ενώ το καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων και ανθρώπων, των φορέων και κομμάτων, είναι να δίνουν προοπτική στον κόσμο και να μην του λένε ψέματα. Τα εμβόλια είναι ασφαλή για όλους. Ακόμα και για τους περίπου 150.000 ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα. Δεν λέμε δικές μας απόψεις, αλλά τις κατευθυντήριες οδηγίες που ήδη από το 1970 είναι γνωστές. Χρειάζεται να πείσουμε και να ενημερώσουμε σωστά. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των «Λαμπράκηδων», αλληλεπιδρώντας με τον κόσμο, πείθοντάς τον για την ανάγκη διενέργειας του εμβολιασμού και κυρίως για την ανάγκη ενίσχυσης των συστημάτων υγείας. Όπως εξήγησε: «Μπορεί να συζητάμε για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης αλλά αν δούμε τις συνέπειες της πανδημίας, θα δούμε ότι οι σχέσεις εργασίας είναι αυτές που θα καθορίσουν στο τέλος την αυτοδιάθεση του σώματος. Βλέπουμε ήδη τι γίνεται με τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους με τα ημερήσια ή 15νθήμερα συμβόλαια που αναγκάζονται να πηγαίνουν άρρωστοι στη δουλειά τους γιατί δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αν δείτε τον εμβολιαστικό χάρτη θα δείτε ότι στο κέντρο της Αθήνας και στα βόρεια προάστια καταγράφεται εμβολιαστική κάλυψη σε 99%, ενώ η δυτική Αττική υπολείπεται ακόμα και 30 μονάδες. Το ίδιο γίνεται και στο Παρίσι και έχει νόημα να πείσουμε τον κόσμο να εμβολιαστεί και κυρίως να τον πέσουμε να διεκδικήσει περίθαλψη».

Είναι αυτονόητη ηθική υποχρέωση και τήρηση βασικών κανόνων επαγγελματικής δεοντολογίας, ο εμβολιασμός των υγειονομικών. Κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί το «δικαίωμα» ενός υγειονομικού να φροντίζει ευάλωτους ασθενείς ανεμβολίαστος. Από την άλλη, δεν θεωρούμε ότι η κυβέρνηση έχει το «δικαίωμα» να καταφεύγει σε μέτρα μη αναλογικού χαρακτήρα, όπως είναι η υποχρεωτική αργία, η στέρηση μισθού στο δημόσιο και η απόλυση στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό είναι κοινωνική βαρβαρότητα που θα φέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Η κυβέρνηση οχτώ μήνες τώρα δεν έκανε τίποτα για να προωθήσει το συνειδητό και εκούσιο εμβολιασμό, να άρει επιφυλάξεις και να εξαντλήσει τα περιθώρια συναινετικών λύσεων. Έρχεται στο «και πέντε» να εκβιάσει και να απειλήσει με το φόβο της ανεργίας και της ανέχειας. Η υποχρεωτική αργία για περίπου 10.000 υγειονομικούς θέτει σε διακινδύνευση την ευστάθεια του ΕΣΥ στην αιχμή του τέταρτου κύματος. Εμείς προτείναμε αναστολή εφαρμογής του νόμου, εκτόνωση της κρίσης, προσπάθεια χάραξης ενός κοινά συμφωνημένου δρόμου προς τον τελικό στόχο που είναι ο καθολικός εμβολιασμός. Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση της συλλογικής ανοσίας και γενικά της αποτελεσματικής διαχείρισης της πανδημίας δεν κρίνεται από τον εμβολιασμό των εργαζομένων στις δομές υγείας και πρόνοιας. Εάν δεν τροποποιηθεί η εμβολιαστική στρατηγική και δεν καλυφθούν οι εστίες ανεμβολίαστου πληθυσμού όλων των κατηγοριών και ειδικά των υπερηλίκων, είναι χαμένο το παιχνίδι. Συμφωνούμε με την εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για στοχευμένη και επιλεκτική υποχρεωτικότητα, με ισχυρές δικλείδες ασφαλείας από άποψη εργασιακών δικαιωμάτων και αφού εξαντληθούν όλα τα περιθώρια πειθούς και ενδιάμεσων λύσεων (πχ. μετακινήσεις από τμήματα αιχμής). Η κυβέρνηση κινείται στη λογική της επιβολής και του τιμωρητισμού, προωθώντας ταυτόχρονα τη γενικευμένη υποχρεωτικότητα. Ξεκινά από τους υγειονομικούς, θα προχωρήσει με τους ένστολους, τους εκπαιδευτικούς κ.ο.κ. Οι ευρωπαϊκές χώρες –πλην της Γαλλίας και της Ιταλίας– δεν κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

Με δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης θα ακολουθήσει τις ίδιες αντιλαϊκές και αδιέξοδες πολιτικές, νομίζω ότι είναι θέμα του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με άλλες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, να δημιουργήσουν μια εναλλακτική πολιτική διακυβέρνηση. Αυτό προϋποθέτει εμπιστοσύνη στη λαϊκή συμμετοχή και τα κινήματα. Όχι πολιτική δι’ αναθέσεων, ούτε εγκλωβισμό στην τακτική του ώριμου φρούτου. Η ΝΔ δεν θα πέσει αν δεν τη ρίξουμε! Δεν υποτιμώ το γεγονός ότι εκπροσωπεί ισχυρά συμφέροντα και επιδιώκει την ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλά υπάρχουν στιγμές στην ιστορία όπως με την ανατροπή του 2015, που η συσσώρευση της κοινωνικής οργής αποδεικνύεται ισχυρότερη από τους σχεδιασμούς και την ίντριγκα του καθεστώτος. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δυνατότητα και να την υπηρετήσουμε με πολιτικό σχέδιο. Όχι σπασμωδικά, όχι συναισθηματικά, ούτε με μονοκομματική έπαρση. Πρωτοστατώντας σε μια μαχητική αντιπολίτευση, με αρχές και βάθος, και όχι στη γνωστή πασοκικής κοπής αντιπολίτευση, που αγκαλιάζει τυφλά κάθε αίτημα. Αξιοποιώντας πάντοτε τις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί διεθνώς στον καπιταλισμό, και στην Ευρώπη, μετά την εκδήλωση της πανδημίας.

Το συμπέρασμα από τον ανασχηματισμό είναι ότι έχει θρυμματιστεί πλέον πολιτικά η διαχειριστική ικανότητα του Πρωθυπουργού. Ενώ λέγαμε ότι δοκιμαζόταν η διαχειριστική αγιογραφημένη ικανότητα του πρωθυπουργού με την μη αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων και τις εγκληματικές ευθύνες για τις πυρκαγιές, για την πανδημία αλλά και για την οικονομία, που είναι εξαιρετικά σημαντικό μέτωπο, πλέον και με τον χθεσινό ανασχηματισμό φάνηκε ότι η διαχειριστική αυτή ικανότητα του πρωθυπουργού έχει θρυμματιστεί. Έχει πλέον αποκαλυφθεί η ποιότητα μιας κυβέρνησης ως καθεστώς με μια εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακυρώνουν οποιεσδήποτε συναινέσεις και συγκλήσεις όπου αυτές θα ήταν απαραίτητες και για τις οποίες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας από την πρώτη στιγμή της πανδημίας είχε προτείνει πολύ συγκεκριμένα μέτρα για μια συναινετική επι της ουσίας αντιμετώπιση, διακομματική του κρίσιμου πυρήνα των θεμάτων που έφερναν τα αλλεπάλληλα κύματα της πανδημίας. Και για τα θέματα των καλοκαιρινών καταστροφών, των πυρκαγιών και γενικότερα για το ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε εκ μέρους όλων μπορώ να πω, μια σειρά μέτρων αλλά και πολιτικών, οι οποίες πράγματι θα μπορούσαν να συζητηθούν στο πολιτικό προσωπικό, ανάμεσα στα κόμματα και να υπάρξουν κοινές πολιτικές αντιμετώπισης. Παραδείγματος χάριν για την διαμόρφωση ενός κλιματικού νόμου με ριζοσπαστικά στοιχεία και με τομές σε σχέση με τα μέχρι τώρα και για την Πολιτική Προστασία και για θέματα του περιβάλλοντος αλλά βεβαίως και με αξιοποίηση της έκθεσης Γκολντάμερ.

Όσο αφορά τη νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία «αυτό το αίτημα γεννά επιφυλάξεις, οι αγώνες του γυναικείου κινήματος ήταν και παραμένουν αγώνες χειραφέτησης και έχουν ως στόχο την αναγνώριση καθεμιάς γυναίκας ως εκπροσώπου του ανθρώπινου είδους χωρίς άλλους όρους και προϋποθέσεις. Παράλληλα, στο ποινικό μας σύστημα η δολοφονία, δηλαδή η με πρόθεση αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, είναι ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα. Είναι κακούργημα και η αυστηρότητα της ποινικής μεταχείρισης της πράξης οφείλεται στη βαρύτητα της προσβολής και στη σπουδαιότητα του έννομου αγαθού που είναι η ζωή ενός ανθρώπου. Φοβούμαι λοιπόν ότι τυχόν διαφοροποίηση της δολοφονίας της γυναίκας από τη δολοφονία του άντρα είναι νομικά και πολιτικά άστοχη. Οι γυναίκες, με τον πιο επίσημο, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, θα αναγνωριστούν ως μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, που αξιώνει διαφορετική μεταχείριση, ενώ διεκδικούν χωρίς κανένα προαπαιτούμενο την ιδιότητα του ανθρώπου, την ‘ανθρωπικότητά τους’, ώστε με βάση αυτή να απολαμβάνουν ισότιμα όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Θεωρώ πολύτιμη τη χρήση του όρου γυναικοκτονία στον δημόσιο λόγο, για να αναδεικνύονται τα αίτια, η επιβίωση και η αναπαραγωγή της πατριαρχικής ιδεολογίας και των δομών που παράγουν το αδίκημα, ενώ θεωρώ άστοχη τη νομική τυποποίησή του».

Δυστυχώς για την κοινωνία και τη χώρα, την υγειονομική κρίση την διαχειρίζεται μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που δεν πιστεύει στο ισχυρό ΕΣΥ, στον κομβικό ρόλο των δημόσιων δομών Υγείας και στην πολιτική της καθολικής κάλυψης. Η πανδημία είναι σε αναζωπύρωση, το τέταρτο κύμα είναι σε εξέλιξη και δεν υπάρχει η παραμικρή προετοιμασία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αναγκών της νέας φάσης. Μια προοδευτική διακυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, προσηλωμένη στην αναχαίτιση της πανδημίας και στην ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, θα έθετε ως προτεραιότητα την πρόληψη της διασποράς, την επιτάχυνση των εμβολιασμών και την καλή επιδημιολογική επιτήρηση, την έγκαιρη ανίχνευση κρουσμάτων με συστηματικά και αξιόπιστα τεστ στις εστίες υπερμετάδοσης (χώροι εργασίας, πολυπληθείς εκδηλώσεις, μέσα μεταφοράς, κλειστές δομές, σχολεία, καταυλισμοί κ.λπ.), την πρόβλεψη και κατάλληλη φροντίδα (νοσηλευτική - φαρμακευτική) των περιστατικών με πιθανότητα σοβαρών παρενεργειών, τη δραστική ενίσχυση και αναδιοργάνωση των κρίσιμων κρίκων του συστήματος (ΠΦΥ, προνοσοκομειακή φροντίδα, ΤΕΠ, κλινικές και ΜΕΘ - Covid, αποθεραπεία - αποκατάσταση για το σύνδρομο long Covid), και -φυσικά- τη γενναία επένδυση στο ΕΣΥ και στις υπηρεσίες δημόσιας Υγείας της χώρας. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε την πλήρη αποδιοργάνωση των δομών Υγείας, τους αποτρέψιμους θανάτους και τα οριζόντια περιοριστικά μέτρα το φθινόπωρο. Αυτό προφανώς είναι ένα άλλο πολιτικό σχέδιο για την υπέρβαση της υγειονομικής κρίσης, με το ΕΣΥ όρθιο και αναβαθμισμένο και με λιγότερες ανισότητες στην Υγεία.(...) Επειδή αποτελεί επιστημονική ανακρίβεια η εκτίμηση ότι έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων», είναι λάθος να εξαγγέλλονται περιοριστικά μέτρα και ρυθμίσεις που αφορούν μόνο τους μη εμβολιασμένους. Η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία και τους θεσμούς της δεν ξεπερνιέται χωρίς κοινωνική συναίνεση και συνειδητή τήρηση από τους πολίτες των αναγκαίων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας. Οι σκληροί διαχωρισμοί, οι διακρίσεις και οι αποκλεισμοί με βάση τον εμβολιασμό θα εντείνουν τη δυσπιστία και τον φανατισμό. Η κυβέρνηση καλλιεργεί την «ιερή αγανάκτηση» των εμβολιασμένων, που με τη σειρά της πυροδοτεί τον φανατισμό των αρνητών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει μέρος μιας κοινωνικής αγριότητας που επωάζεται και η οποία θα καταδικάσει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας στην ανεργία και στη στέρηση μισθού ή θεμελιωδών δικαιωμάτων. Για να πείσεις, χρειάζεται ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση, διαφάνεια και δημόσια πρόσβαση στα δεδομένα, σοβαρό σχέδιο αποτελεσματικού ελέγχου της πανδημίας, επιστημονική λογική και αναλογικότητα στα υγειονομικά μέτρα, προγράμματα Αγωγής Υγείας, δέσμη κινήτρων - αντικινήτρων, εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας στην κοινωνία. (...) Ο αντιεπιστημονικός σκοταδισμός και η ακροδεξιάς κοπής συνωμοσιολογία αντιμετωπίζονται μόνο με τον ορθό λόγο, με επιχειρήματα, με επιστημονική τεκμηρίωση, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, με πειστικές απαντήσεις και όχι με εχθροπάθεια. Τα διεθνή και εγχώρια ερευνητικά δεδομένα είναι απολύτως σαφή ως προς την πολύ σημαντική προστασία των εμβολιασμένων έναντι σοβαρής νόσου, διασωλήνωσης και θανάτου, αλλά και της μετάδοσης σε άλλους. Το θέμα του εμβολιασμού δεν είναι επιστημονικό, αλλά πολιτικό ζήτημα.

Οι προφανείς ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά για την αδυναμία πρόληψης αλλά και για την αποτυχημένη διαχείριση των πρόσφατων πυρκαγιών κλονίζουν ακόμα περισσότερο μέσα στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού την «αγιογραφημένη» ικανότητα του ιδίου και του δήθεν επιτελικού του κράτους για την αντιμετώπιση κρίσεων. Την ίδια ώρα η μεγάλη ακρίβεια δίνει αποφασιστικό πλήγμα στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, ενώ και η πανδημία, δυστυχώς για όλους μας, φέρνει στην επιφάνεια προφανείς κυβερνητικές ευθύνες. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να εργαλειοποιούν την κρίση φέρνοντας υπονομευτικές για το απεργιακό δικαίωμα ρυθμίσεις λίγο πριν έρθει προς ψήφιση αυτή την εβδομάδα στη Βουλή το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Σε αυτό το περιβάλλον το αίτημα για πολιτική αλλαγή ωριμάζει μέσα στην κοινωνία που διακατέχεται από φόβο, από αβεβαιότητα αλλά πλέον και από οργή για τη σημερινή διακυβέρνηση. Εκτιμώ ότι αυτό το αίτημα θα ενισχύεται συν τω χρόνω ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης να κάνει εκλογές. Άλλωστε αυτό το μήνυμα έχουν πάρει και οι κυβερνώντες από την κοινωνία γι’ αυτό επιδίδονται σε μια τυφλή, πολωτική και διχαστική ρητορική είτε προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ιδιαίτερα βεβαίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε προς τις κοινωνικές ομάδες που ευαισθητοποιούνται και πλήττονται περισσότερο μέσα στην κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τεκμηριωμένη προγραμματική και μαχητική αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση αλλά και τη δυνατότητα να δώσει την ελπίδα για την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Έτσι μόνο το αίτημα για πολιτική αλλαγή θα αποκτήσει και πρόσημο για την προσδοκία προοδευτικής διακυβέρνησης.