Συνεντεύξεις

1) Ο Πρωθυπουργός ο οποίος υποδέχεται τους επικεφαλής όλων των οργάνων της Ε.Ε. και πρέπει να θέσει την ανάγκη σύγκλισης έκτακτης Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που θα έχει ως αντικείμενο την προστασία των συνόρων αλλά κυρίως τον καταμερισμό της ευθύνης και τις κυρώσεις που πρέπει να επιβληθούν σε χώρες που δεν συμμορφώνονται με τις αποφάσεις και να  διεκδικήσει σθεναρά μια κοινή πολιτική ασύλου, οικογενειακών επανενώσεων και επιστροφών, που θα λύσουν μακροπρόθεσμα το ζήτημα. 2) Ζητάμε, ως χώρα, αλληλεγγύη από την Ευρώπη όμως και οι νησιώτες ζητούν αλληλεγγύη από την υπόλοιπη χώρα. Βρισκόμαστε όμως σε ένα σημείο που δεν γίνεται αποσυμφόρηση των νησιών για συγκεκριμένους λόγους, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τις αντιδράσεις των “γαλάζιων” αιρετών. Πρέπει να γίνει άμεσα μετακίνηση των ευάλωτων ομάδων στην ηπειρωτική Ελλάδα και στέγασή τους σε αξιοπρεπείς συνθήκες. 3) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν  κάνει την μικροπολιτική, λαϊκίστικη αντιπολίτευση που έκανε η ΝΔ το προηγούμενο διάστημα και είναι έτοιμος να βάλει πλάτη στην ομαλή αποσυμφόρηση των νησιών αλλά και στην ομαλή ένταξη αυτών των ανθρώπων και βέβαια, να συμβάλει σε μια εθνική στρατηγική για το προσφυγικό. 4) Θα πρέπει το κράτος στα νησιά αυτή τη στιγμή να ενεργοποιηθεί συγκροτημένα απέναντι σε  επιθέσεις και έκνομες ενέργειες “αγανακτισμένων πολιτών”, ακροδεξιών ομάδων και ταγμάτων εφόδου, διότι οδηγούμαστε σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη και έκρυθμη κατάσταση.

Την ίδια ώρα, «δεν έχουμε δει την ΕΕ να παίρνει αντίστοιχη θέση υπεράσπισης των ευρωπαϊκών και ελληνικών συνόρων, όταν αυτά αμφισβητούνται από την Τουρκία, σε κατεύθυνση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Εκεί, κωφεύουν…», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δρίτσας. «Αν έχει ένα νόημα η υπεράσπιση των συνόρων, πρέπει να αναφερθούμε σε αυτού του είδους τα ζητήματα. Απέναντι στις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας … αυτό το μπέρδεμα γίνεται σκόπιμα και με πολύ οδυνηρές συνέπειες». «Αυτή την στιγμή, ενώ οργιάζουν στα νησιά και σε περιοχές του Έβρου ακροδεξιοί … δεν υπάρχει καμία εκπροσώπηση της Πολιτείας, να παρέμβει γι΄ αυτούς τους προφανείς τραμπουκισμούς και τις υπερβάσεις της νομιμότητας. Είναι σαν να “κλείνει το μάτι” η κυβέρνηση με τις κρατικές υπηρεσίες σε αυτού του είδους τις συμπεριφορές».

Το μέλλον της φασιστικής και ναζιστικής ακροδεξιάς έχει αυτή τη στιγμή έναν πολύ κρίσιμο κάβο που είναι η έκδοση της δικαστικής απόφασης. Αυτή η δικαστική απόφαση θα βάλει τα όρια που θα θέσει το ίδιο το κράτος στη δράση αυτού του τύπου των οργανώσεων. Το δικαστήριο είναι αντιμέτωπο με την ιστορία και με τα διλήμματα που θέτει η ιστορία. Το δικαστήριο θα πρέπει να σταθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας και αυτή είναι η καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης για τα εγκλήματα τα οποία τέλεσε. Αλλά είναι προφανές ότι οποιαδήποτε και αν είναι η απόφαση, ο κρίσιμος ρόλος θα είναι ο ρόλος του κινήματος που έφερε τη Χρυσή Αυγή στο εδώλιο, και αυτό ήταν το αντιφασιστικό κίνημα. Αυτή η ποινική δίωξη είναι γέννημα της οργής και της έκρηξης της αντιφασιστικής που ακολούθησε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ακόμα και αν έχουμε μια καταδικαστική απόφαση, τα γραφεία της Χρυσής Αυγής που έχουν απομείνει μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ορμητήρια δολοφονικών επιθέσεων. Επομένως, τα γραφεία θα τα κλείσει το αντιφασιστικό κίνημα, το κίνημα όλων των δημοκρατικών πολιτών που βάζουν φρένο στη φασιστικά απειλή

Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, πρώτιστα παρεμβαίνοντας προς την Τουρκία αφού η Κοινή Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας παραμένει σε ισχύ, αλλά κυρίως εφαρμόζοντας τις αποφάσεις για επιμερισμό του βάρους σε όλα τα κράτη-μέλη μέσα από ισχυρές μετεγκαταστάσεις, επιτάχυνση οικογενειακών επανενώσεων και κοινών πολιτικών στο άσυλο. Η Ε.Ε. έχει ευθύνες για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή όσο και σε άλλες εμπόλεμες ζώνες και πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των αιτίων των ανθρώπινων ροών, αλλά και την ανάπτυξη μέσα από ισότιμη συνεργασία με τις χώρες προέλευσης. Η Κυβέρνηση της ΝΔ έχει σημαντικές ευθύνες για την πολιτική που έχει επιλέξει να εφαρμόσει στη διαχείριση του Προσφυγικού. Τα πλωτά φράγματα, τα κλειστά κέντρα – φυλακές, η Μόρια των 25.000 και των άθλιων συνθηκών, η βία και ο αυταρχισμός, ο αποκλεισμός των αιτούντων άσυλο από την υγεία με την κατάργηση του ΑΜΚΑ εκθέτουν τη χώρα και προσβάλλουν τον ελληνικό λαό. Η ΝΔ είναι εκτός πραγματικότητας και αυτό έχει επίπτωση και στην αξιοπιστία της χώρας στην Ευρώπη και τους διεθνείς οργανισμούς.

Εγώ θεωρώ ότι φως είναι η αισθητική. Οταν διαβάζεις Ντοστογιέφσκι, που είναι μαύρη μαυρίλα, κλείνεις το βιβλίο και νιώθεις ότι πετάς. Πού είναι λοιπόν η ελπίδα, η αισιοδοξία; Στην αισθητική. Στο ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να φτιάχνει όμορφα, σπουδαία πράγματα. Δεν είναι η ιστορία που θα πεις, τι συμπέρασμα θα βγει, αν έχει ένα παραθυράκι ελπίδας και τρίχες κατσαρές. Αυτό που έχεις φτιάξει, η ίδια η τέχνη είναι το φως. Και μόνο το ότι κάνουμε ταινίες είναι μια πράξη φωτεινή.

Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ με τον iSyriza είναι στη σωστή κατεύθυνση. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι πρέπει να παραμείνει πιστός σε αυτό που οι νέοι είδαν σε εκείνον και αυτό να επικοινωνηθεί. Για να γίνει αυτό πρέπει να γίνει χρήση όλων των ψηφιακών καναλιών επικοινωνίας, όπως το YouTube, το Instagram, χρήση podcasts. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο μέρος, το να λάβει δηλαδή την είδηση online. Συνεχίζει να είναι κρίσιμο το να έχουμε μια δραστηριοποίηση και έξω από τον ψηφιακό κόσμο. Γιατί, πρώτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και, δεύτερον, να λαμβάνουμε υπόψη την κουλτούρα της κάθε χώρας. Στην Ελλάδα, όπως και στην Αγγλία, ο κόσμος –της επαρχίας ιδιαίτερα- περιμένει να συναντήσει τους πολιτικούς. Η προσωπική επαφή είναι πολύ σημαντική και κάποια θέματα συζητούνται μόνο δια ζώσης. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σωστό ότι πάει να αξιοποιήσει όσα περισσότερα κανάλια επικοινωνίας γίνεται, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά ότι πρέπει να δημιουργούνται δράσεις που να κάνουν τον κόσμο να συμμετέχει. (...) Είναι πολύ μεγάλη η κουβέντα του ανοίγματος των κομμάτων ευρύτερα στην κοινωνία. Το ξεκίνησε ο Γιώργος Παπανδρέου με την καθολική ψηφοφορία μελών και φίλων για την εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγα ότι έχει καλά σημεία αλλά και προκλήσεις. Από τη μια, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως δημοκρατικό το άνοιγμα και στον ψηφιακό κόσμο, από τη στιγμή που οι νέες τεχνολογίες έχουν πια μπει στην καθημερινότητά μας. Τα ανοίγματα σε αυτές είναι αναπόφευκτα. Από την άλλη, υποβόσκουν κίνδυνοι που αφορούν αυτούς που μπορεί να αλλοιώσουν το όποιο αποτέλεσμα για την όποια ψηφοφορία, από τη στιγμή που δεν θα έχουν γνωρίσει τις αρχές και τις αξίες του κόμματος. Χρειάζεται προσοχή για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του κόμματος. Το βλέπω ως πρόκληση, που χρειάζεται ενδελεχή εξέταση στα συν και τα πλην.

Συνολικά η διακυβέρνηση έχει, σαφώς, υποχωρήσει απ΄ τη ρητορική και τις φούσκες του επιτελικού κράτους κτλ. Αυτό επιστρέφει στο εσωτερικό της, σε μεγάλο βαθμό, ως πρόβλημα. Διότι το πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία προφανώς περιλάμβανε και την έννοια της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας, του πελατειακού κράτους ως δίδαγμα, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έχει κατασταλάξει και εντός της ΝΔ μετά από δέκα χρόνια. Άρα, όταν βλέπω να διπλασιάζεται ο μισθός του προέδρου του ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, από 54.000 ευρώ στα 117.000, ή το τι συνέβη με τους διοικητές των νοσοκομείων, την άκρως αντιθεσμική συμπεριφορά με καταργήσεις ανεξάρτητων αρχών, την επαναλειτουργία τους στο όνομα και μόνο του απόλυτου ελέγχου, είναι ζητήματα που αφορούν το ήθος και το ύφος της εξουσίας, κάτι πολύ σημαντικό. Επίσης είναι σαφές ότι αυτούς τους επτά μήνες αυτό που κάνουν, είναι να εξοφλούν γραμμάτια στο αντιΣΥΡΙΖΑ κοινωνικό μέτωπο (μιντιάρχες, ολιγάρχες, σχολάρχες κτλ), δημιουργώντας σύγκρουση συμφερόντων. Έρχονται, δηλαδή, στην επιφάνεια σε ποιους ήδη έχουν εξοφληθεί και σε ποιους όχι γραμμάτια, σε ποιους ανοίγουν δουλειές. Αυτά, εξάλλου, είναι στη λογική της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Είναι επιπλέον λόγος, λοιπόν, ο ωμός καθεστωτισμός, ο οποίος αν δεν τορπιλίζει, πάντως δοκιμάζει το αφήγημα της κυβερνητικής πολιτικής.

Είναι ένα ζήτημα το σε ποιους απευθύνεσαι, δηλαδή αν απευθύνεσαι σε παραδοσιακά κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους. Και είναι άλλο ζήτημα αν αλλάζεις την πολιτική στρατηγική σου. Αν δει κανείς τη συζήτηση για τις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος, καταλαβαίνει τις διαφορές στη στρατηγική του Σάντερς και της Γουόρεν με αυτές των πιο κεντρώων υποψηφίων. Οι κεντρώοι λένε να μετακινηθούμε στα δεξιά για να πείσουμε τους ψηφοφόρους του Τραμπ. Ο Σάντερς και η Γουόρεν λένε ότι οι κεντρώες λύσεις δεν έχουν αποδώσει. Άλλωστε ο κεντρώος Ομπάμα οδήγησε στον Τραμπ. Επιπλέον, λένε ότι δεν αρκεί  να πείσεις τους ψηφοφόρους του Τραμπ. Πρέπει επίσης να φέρεις στις κάλπες και αυτούς που απέχουν, ιδιαίτερα τους νέους, γιατί πιστεύουν ότι η πολιτική δεν μπορεί να φέρει αλλαγές. Προσωπικά είμαι πολύ πιο κοντά στις απόψεις του Σάντερς και της Γουόρεν. Όπως φαίνεται και από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, οι κεντρώες λύσεις δεν κερδίζουν τη συναίνεση πλατιών λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων.

Ήταν η πρώτη φορά που στην Ευρώπη της κρίσης το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού βρέθηκε να συγκρούεται ανοιχτά με μια αριστερή κυβέρνηση, που τόλμησε να το αμφισβητήσει. Και προφανώς αυτή η αναμέτρηση δεν αφορούσε μόνο την οικονομία. Πρέπει να συζητήσουμε, να αναλύσουμε αυτά που συνέβησαν, να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και να προχωρήσουμε. Και πρέπει να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία, η οποία πλέον εκφασίζεται αργά αλλά σταθερά.