Macro

Θέλουν να μετατραπούμε σε δούλες τους, σε υπηρέτριές τους, να πουλήσουμε την αξιοπρέπειά μας για λίγα νομίσματα το μήνα. Γιατί αυτοί οι καπιταλιστές και όσοι τους υπακούν από τις καινούργιες κακές κυβερνήσεις σκέφτονται ότι αυτό που θέλουμε είναι λεφτά. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως εμείς θέλουμε την ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν ότι το λίγο που έχουμε πετύχει το πετύχαμε με αγώνα χωρίς να μας πληρώνει κάποιος, χωρίς συνεντεύξεις, χωρίς φωτογραφίες, χωρίς βιβλία, χωρίς δημοψηφίσματα, χωρίς δημοσκοπήσεις, χωρίς ψηφοφορίες, χωρίς μουσεία και χωρίς ψέματα. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που εκείνοι αποκαλούν «πρόοδο» είναι ένα ψέμα, που δεν μπορεί ούτε καν την ασφάλεια των γυναικών να εξασφαλίσει. Στους κόσμους τους, προοδευτικούς ή συντηρητικούς, οι γυναίκες εξακολουθούν να δέρνονται, να βιάζονται, να δολοφονούνται. Πόσες γυναίκες δολοφονήθηκαν σε αυτούς τους προοδευτικούς ή συντηρητικούς κόσμους την ώρα που εσύ διαβάζεις αυτές τις γραμμές, συντρόφισσα και αδερφή; Ίσως το ξέρεις αλλά το λέμε καθαρά και εδώ: στα ζαπατίστικα εδάφη δεν έχει δολοφονηθεί ούτε μια γυναίκα εδώ και πολλά χρόνια. Παρ’ όλα αυτά εμάς κατηγορούν για οπισθοδρομικές, αδαείς, ασήμαντες.

Σε αντίθεση με την πρακτική της μικροπολιτικής και της πόλωσης στην οποία κινείται η Ν.Δ., η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε για δύο μέρες στη Βουλή μια μάχη θέσεων και αρχών. Μάχη για να γίνει κατανοητό στην κοινωνία το προοδευτικό πλαίσιο που συγκροτείται από προτάσεις όπως η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, η προστασία του περιβάλλλοντος, η κατοχύρωση των βασικών κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών δικαιωμάτων. Μάχη για να εξηγηθεί ποιες στρατηγικές επιδιώξεις κρύβονται πίσω από προτάσεις που θέλουν να ευθυγραμμίσουν το σύνταγμα με τη λογική της αγοράς. Και, τέλος, μάχη για το επίπεδο του πολιτικού λόγου και της πολιτικής επιχειρηματολογίας.

Οι εκλογές είναι ζήτημα επικοινωνιακής τεχνικής, τάιμινγκ ή είναι θέμα πολιτικής εργασίας, πολιτικής παραγωγής; Είναι θέμα πόζας και επιμέλειας προφίλ, ή μεταρρυθμιστικής δουλειάς στο διοικητικό πεδίο, στο (εξαιρετικά προβληματικό) αυτοδιοικητικό σύστημα, στο μεταναστευτικό μέτωπο, στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής κ.λπ.; Έχουν σημασία τα ερωτήματα, υπό το κράτος που συνήθως καταλαμβάνει τους διαδρομιστές ή τους διορισμένους, όταν πλησιάζουν εκλογές; Καμία απάντηση, γιατί δεν υφίσταται ερώτηση. Είναι απλό: Μόλις μπαίνουμε σε προεκλογική φάση, χαλούν οι σχέσεις. Ψυχραίνονται. Προσέχει ο ένας τον άλλο τι λέει, συγκρατούνται, φροντίζει ο καθένας την επόμενη μέρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε λοιπόν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, αλλά η βασική του κατεύθυνση, το επείγον και άμεσο πολιτικό του καθήκον, είναι να νικήσει τη λιτότητα. Η έξοδος από τα Μνημόνια, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μαζί με τα επερχόμενα μέτρα ανακούφισης (προστασία πρώτης κατοικίας, 120 δόσεις κ.λπ.) είναι αυτά που θα δώσουν το στίγμα και θα εδραιώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων στον δρόμο για τις εκλογές.

Ελάτε τώρα που σας εντυπωσίασαν αυτά που είπε ο Τσουκάτος. Δεν το ξέρατε ότι το ΠΑΣΟΚ ζούσε πάνω από τις δυνατότητές μας; Με μίζες χτίστηκε η ισχυρή Ελλάδα. Πώς θα χτιζόταν, με αναγκαστικές κολεκτιβοποιήσεις και κολχόζ; Ή με πενταετή πλάνα; Ευτυχώς πάντως που ο Σημίτης δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά, γιατί θα τους είχε πάρει ο διάολος όλους. Από το παράθυρο θα τους είχε πετάξει. Η ψυχούλα τους το ξέρει με τι τρόμο ανεβοκατεβάζανε τις σακούλες με τα μετρητά στο λογιστήριο, μην τυχόν και τους πάρει είδηση. Κι αυτός έβλεπε ότι ξοδεύανε οχταπλάσια από το πλαφόν σε κάθε εκλογές, αλλά δεν του είχε φανεί ύποπτο. Οικονομολόγος ήτανε ο άνθρωπος, πού να πάει το μυαλό του. Σου λέει, για να ξημεροβραδιάζονται όλοι οι δικοί μου στα μπουζούκια και να κυκλοφορούν με διώροφα τζιπ και πουράκλες, προφανώς δουλεύουν δεύτερη δουλειά σε οικοδομή. Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει; Δεν λέτε που μας έβαλε ο άνθρωπος στο ευρώ και ξεβλαχέψαμε. Του ζητάτε, τα ρέστα και από πάνω. Άσε που διοργάνωσε και τους πιο νοικοκυρεμένους Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Τέλος πάντων, ας μην είμαστε αχάριστοι. Γεγονός είναι ότι αν δεν είχε υπάρξει η οκταετία Σημίτη, δεν θα ήταν ποτέ η χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Ο έρως, λοιπόν, λέει το μήνυμα, χρώμα, φύλο, ρώμη, δεν κοιτά. Ίσοι απέναντί του απαξάπαντες, δικαιωματικά. Άτομα με αναπηρίες, έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι, όλοι, μπορούν να γευτούν την ηδονή του φτερωτού θεού και, στο καπάκι, ολίγη σοκολάτα. Το διαφημιστικό συμπεριλήφτηκε σ’ εκείνα που περνούν κοινωνικό μήνυμα –σεβασμός στον διαφορετικό Άλλον, ανοχή κ.ο.κ. Ως τέτοιο, ενόχλησε υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά και σήκωσε τις σχετικές αντιδράσεις. Αλλά, βεβαίως, μοναχά, σε ό,τι αφορά τον ομοφυλόφιλο έρωτα. Το πρόβλημα ήταν οι αγκαλιές των ομόφυλων εραστών –οι αγκαλιές και όχι τα φιλιά, καθώς αυτά η διαφημιστική τα φύλαξε μονάχα για τους στρέιτ. Διότι όλοι οι καλοί χωράνε όταν πρόκειται να γίνουν πελατάκια, αλλά, ας μην ξεχνιόμαστε, κάποιοι εκ του αγοραστικού κοινού είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Οι στυλοβάτες δηλαδή του «πατρίς - θρησκεία – οικογένεια» δικαιούνται να φιλιούνται δημοσίως, αλλά μονάχα τούτοι. Οι άλλοι θα μολύνουν, με το υπόδειγμά τους, την κανονικότητα.

Είμαστε λοιπόν περήφανοι για αυτή την «σκανδαλώδη αύξηση κατά 136% στις ιθαγένειες» κατά τα δημοσιεύματα, την απόδοση δηλαδή, ιθαγένειας στα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα, και μάλιστα όχι μόνο για λόγους αρχής, αλλά γιατί σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες το μέτρο αυτό θεωρείται απαραίτητο για την κοινωνική συνοχή και την προόδο, ακόμη και την οικονομική, των κοινωνιών.

Στις αγορές της πιστωτικής σου κάρτας φαίνεται ότι μάλλον καταναλώνεις πολλά πρόχειρα σνακ, αλκοόλ και γρήγορο φαγητό, αλλά αυτό είναι ένα μικρό μόνο μέρος των αγορών σου σε υγιεινά τρόφιμα όπως λαχανικά, πρωτεΐνες και φρούτα, τα οποία ωστόσο αγοράζεις με μετρητά. Τα trans λιπαρά που μπορεί να καταλάβει η μηχανή ότι αγοράζεις, έχουν καταγραφεί στην οθόνη του ασφαλιστή σου, ο οποίος μεταβάλλει δυσμενώς τους όρους του συμβολαίου σας. Στην ασφαλιστική εταιρεία έχει επισημανθεί χαμηλός κίνδυνος καρδιοπάθειας, αλλά η ζωή που κάνεις σύμφωνα με τα όσα δηλώνεις στις αναρτήσεις σου στο instagram, μάλλον σε κατατάσσει στις ομάδες υψηλού κινδύνου καθώς κρατάς πάντα ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι αλκοόλ όταν βρίσκεσαι σε μπαρ. Ο ασφαλιστής δε θα αφήσει την εταιρεία του να ρισκάρει μαζί σου. Εάν αυτά θεωρείς ότι είναι σενάρια για ταινίες του Netflix, τότε αυτό που συμβαίνει με τον καπιταλισμό της επιτήρησης, εξηγείται. Διότι αυτά συμβαίνουν. Μάλιστα η παρακολούθησή σου συνεχίζεται σε κάθε χώρο, online περιβάλλον και έξυπνη συσκευή. Ακόμη χειρότερα από το να αδιαφορείς για τα προσωπικά σου δεδομένα, είναι να αγνοείς πώς όσοι τα συγκεντρώνουν κερδίζουν από τα συμπεράσματα που μπορούν να βγάλουν από αυτά.