Αναδημοσιεύσεις

Ήταν ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Μπροστά σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης χρειάζονται μέτρα έκτακτης ανάγκης. Το να ανοίγεις τη συζήτηση για τη δημιουργία του Ταμείου Ανασυγκρότησης (Recovery Found) και να αφήνεις ανοιχτό πώς θα το χρηματοδοτήσεις αποτελεί ένα πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί στο επόμενο διάστημα. Έγινε πάντως το πρώτο βήμα και τώρα θα πρέπει να πιέσουμε για χρηματοδότηση με επιχορηγήσεις που δεν θα αυξήσουν το χρέος των χωρών - μελών και να συνεχίσουμε τις πιέσεις και στο θέμα των ευρωομολόγων. Πρέπει να βρεθεί μια λύση από την Ε.Ε. για τα εθνικά χρέη με κατάλληλα εργαλεία που να εγγυηθούν μια κοινονικοποίηση των χρεών, για να αποτρέψουμε την αύξησή τους στην προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας. Οι δαπάνες που θα γίνουν σ’ αυτή τη φάση για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία δεν μπορούν να γίνουν διά μέσου της αύξησης του χρέους. Για τον λόγο αυτό η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη και αμοιβαιότητα.

Υπάρχουν άνθρωποι... δύο κατηγοριών για τη Νέα Δημοκρατία, αποδείχθηκε στη διαχείριση της πανδημίας, είπε ο κ. Ψυχογιός, κρατούμενοι, πρόσφυγες και μετανάστες, Ρομά, υπερήλικες, οι ευάλωτες ομάδες, έπρεπε να είναι προτεραιότητα. Δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως και επαρκώς η δική τους περίπτωση, αφέθηκαν και εκτός συστήματος και θύματα στην ανοσία της αγέλης. Στο προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν υπάρχει καμία μέριμνα κάλυψης με υγειονομικό προσωπικό και μέτρα προστασίας στο σύνολο των δομών της χώρας, υπάρχει λογική στεγανοποίησης και «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς αποσυμφόρηση των νησιών. Είναι εμπαιγμός των νησιωτών τόσο η ελάχιστη μετακίνηση προσφύγων όσο και η ανάκληση αποφάσεων αποσυμφόρησης όταν αντιδρούν αιρετοί τοπικοί άρχοντες στην ενδοχώρα. Η κρίση είναι ευκαιρία σε διάφορα επίπεδα, πάμε σε κλειστές δομές και στην κράτηση, αλλά πάμε και σε μετακλητούς που υπογράφουν απευθείας αναθέσεις, αυτά γίνονται αυτή την στιγμή, μέσα στην κρίση, όπως σημείωσε. Αντίστοιχα, στις φυλακές όχι μόνο δεν προχωρούν σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις προστασίας τόσο των κρατούμενων όσο και των σωφρονιστικών υπαλλήλων, αλλά διώκουν ανθρώπους όπως ο Βασίλης Δημάκης που διεκδίκησαν το αυτονόητο, όταν είναι φοιτητές ανώτατων σχολών. Είναι η λογική του αυταρχισμού, της αλαζονείας και της καταστολής, σε όλα τα επίπεδα, σημείωσε ο ίδιος.

Η πολεμική συνθήκη αναδεικνύει την υπεροχή του κεντρικού σχεδιασμού. Αυτό ήταν και το μεγάλο πόρισμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και πάλι θέλει μια άνω τελεία εδώ. Ο κεντρικός σχεδιασμός δεν συνεπάγεται αυτομάτως προοδευτικές πολιτικές και κοινωνική ευημερία για όλους και όλες. Απλά είναι τόσο συστηματική η υποτίμηση του κράτους και των δημόσιων λειτουργιών που έχουμε ζήσει τα τελευταία 40 χρόνια, που το μυαλό μας συνειρμικά αναζητεί στον κεντρικό σχεδιασμό και τον κρατικό παρεμβατισμό μια αντίρροπη -και άρα προοδευτική- απάντηση. Το αν θα είναι, είναι ένα ανοιχτό πολιτικό ερώτημα. Σίγουρα οι κρίσεις του 21ου αιώνα δημιουργούν νέους όρους, θετικούς όρους, για το πολιτικό αυτό ερώτημα. Δείτε το παράδειγμα του Μπέρνι Σάντερς. Αυτό που φάνταζε κάποια στιγμή περιθωριακό -το αίτημα για δημόσιο σύστημα υγείας- αυτή τη στιγμή καθορίζει τη συζήτηση στο Δημοκρατικό Κόμμα και μετασχηματίζεται σε κοινωνικό ζητούμενο. Την ίδια στιγμή, όμως, ο Μπέρνι Σάντερς συνάντησε την πιο συντονισμένη επίθεση από κάθε λογής συστημικό κέντρο που δεν μπορούσε να δεχτεί την πιθανότητα να είναι αυτός ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η εξέλιξη δείχνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για πολύ ζόρικες εξελίξεις, όπου αιτήματα προοδευτικά θα μετασχηματίζονται σε πολιτικές αποκλεισμού. Στην αμερικανική περίπτωση, για παράδειγμα, ένα σύστημα υγείας που θα είναι ανοιχτό στην πρόσβαση για περισσότερους, αλλά θα αποκλείει για παράδειγμα τους μη αμερικανούς πολίτες. Εύκολα μπορεί να κάνει κανείς και την αναγωγή στα δικά μας…

Δεν καταλαβαίνω τι θα προσφέρει η επαναφορά των μαθητών γυμνασίων και της Α’ και Β’ Λυκείου. Μάλλον θέλουν να μιλήσουν για επιστροφή στην κανονικότητα και η κα Κεραμέως το κάνει αυτό για να περάσει το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιό της. Αναπάντητο ερώτημα και το αν θα γίνουν τεστ στους μαθητές. (...) Στην αρχή τα παιδιά ήταν πολύ μολυσματικά και αποτελούσαν κίνδυνο για τις οικογένειές τους. Τώρα είναι τα λιγότερο μολυσματικά. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για επιστημονική αλλά για πολιτική επιλογή γιατί θέλουν να δείξουν ότι επιστρέφουν σε μια κανονικότητα. Τι θα γίνει άραγε αν υπάρξει τώρα ύποπτο κρούσμα στο σχολείο; Θα χρειαστεί μια δύσκολη διαχείριση, απολύμανση του σχολείου, ιχνηλάτιση επαφών κλπ.

Φοβάμαι ότι η ΝΔ, παρά την αναγκαστική και προσωρινή στήριξη του ΕΣΥ, ετοιμάζεται να επαναφέρει το σχέδιο του «νέου ΕΣΥ μέσω των ΣΔΙΤ. Δεν σκοπεύει μακροπρόθεσμη ενίσχυση και αναβάθμιση του ΕΣΥ, να προχωρήσει σε πολυετή σχεδιασμό μόνιμων προσλήψεων όπως είχαμε δρομολογήσει εμείς. Θέλει «συμβασιούχους μιας χρήσης» και επιστροφή στην «κανονικότητα» του ανεπαρκούς ΕΣΥ που δίνει «χώρο» στις ιδιωτικές επενδύσεις. Απέναντι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο των ΣΔΙΤ που δεν αντιμετωπίζει τα διαχρονικά και ζωτικά προβλήματα της δημόσιας περίθαλψης αλλά την ανάγκη κερδοφόρων ιδιωτικών επενδύσεων εντός του «σκληρού πυρήνα» του ΕΣΥ, οφείλουμε, μαζί με το έντιμο και αξιοπρεπές ανθρώπινο δυναμικό του, τους Συλλόγους Ασθενών, την κοινωνία των πολιτών, τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, να υπερασπιστούμε όχι μόνο τα θετικά βήματα και τις μεταρρυθμιστικές τομές που έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την Υγεία ως καθολικό κοινωνικό δικαίωμα που διασφαλίζεται μέσα από την ενδυνάμωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, προσανατολισμένου στην διευρυμένη κάλυψη νέων αναγκών, με ανάπτυξη νέων υπηρεσιών και μακροχρόνια επένδυση σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή. Αφετηρία είναι: προκήρυξη 4.000 μόνιμων θέσεων στο ΕΣΥ μέσα στο 2020 και ένας αντίστοιχου βεληνεκούς σχεδιασμός τετραετίας, κατάρτιση στρατηγικού προγράμματος υλικοτεχνικής αναβάθμισης των υποδομών του ΕΣΥ, ενός Φιλόδημου για την Υγεία, με αξιοποίηση πόρων από το ΠΔΕ, το νέο ΕΣΠΑ και άλλες ενωσιακές πηγές. Ο «Φιλόδημος για την Υγεία» μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει την απάντηση στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο περί ΣΔΙΤ στην υγεία. Άλλωστε, οι περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) προσεγγίζονται από τους επιχειρηματίες υγείας μόνο με όρους κερδοφορίας και επενδύσεων σε τομείς εγγυημένης απόδοσης (όπως η σύγχρονη διαγνωστική τεχνολογία κλπ) και κανείς ιδιώτης δεν έχει σκοπό να επενδύσει στους κρίσιμους «κρίκους» του ΕΣΥ που χρειάζονται ενίσχυση όπως η ΠΦΥ, η κατ’ οίκον φροντίδα, τα ΤΕΠ και οι ΜΕΘ.