Αναδημοσιεύσεις

Το παρόν διάγραμμα διανομής θα μπορούσε να έχει υπάρξει από το 2014. Το 2016 ήταν υπερώριμο -όμως δεν κατατίθετο διότι δεν θα ψηφιζόταν ούτε μισό του άρθρο. Οι επενδυτές καθυστερούσαν τις μελέτες, τη διανομή, τα απαραίτητα. Για να οργανωθεί όλο αυτό το πλιάτσικο απαιτήθηκαν τελικά 10 φωτογραφικές νομοθετικές ρυθμίσεις καθώς έπρεπε να ξηλωθεί όλο το θεσμικό πλαίσιο της πολεοδομικής νομοθεσίας, του δικαίου της δημόσιας ιδιοκτησίας και των κοινοχρήστων πραγμάτων. Το 2016-2017 οργανώθηκε παρά τις ρήτρες του Μνημονίου ένα πλαίσιο προστασίας του Δημοσίου με σημαντικές εξασφαλίσεις. Τώρα αυτό διαλύεται. Ας θυμηθούμε γελώντας ότι τότε, καθυστέρησε για 15 μέρες το ΚΑΣ να λάβει μία απόφαση για το Ελληνικό και ξεσηκώθηκαν οι σημερινοί υπουργοί και τα κανάλια τους διότι «οι μπουλντόζες είχαν βάλει μπρος» και το Συμβούλιο τις εμπόδιζε να μπουν στο εργοτάξιο να χτίσουν. Τελικά επτά χρόνια μετά βλέπουμε μόνο ένα Καζίνο σε ψηφιακή μακέτα που δεν θα ήταν ανεκτό σε καμμιά ευρωπαϊκή πόλη. Και ένα Mall. Το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ με τους Δήμους Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Αλίμου είχαν προτείνει το 2010 ένα βιώσιμο σχέδιο και αυτό απορρίφθηκε. O καθηγητής Σπύρος Πολλάλης επικεφαλής της «Ελληνικόν Α.Ε.» το 2013, είχε προτείνει επίσης ένα βιώσιμο σχέδιο και αυτό απορρίφθηκε. Τον παραίτησαν για αυτό τον λόγο. Με την επιτροπή διαπραγμάτευσης του 2016-2017 επιχειρήσαμε να το επαναφέρουμε εξασφαλίζοντας τον δημόσιο χαρακτήρα, το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά, το ανοικτό Μητροπολιτικό Πάρκο και το πράσινο στο μισό της έκτασης, και την ακτή. Αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν ο νόμος του 2016. Τώρα αυτός ξηλώνεται. Επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν. Πέρα από όλα αυτά, ούτε ο συγκεκριμένος ούτε κανείς ιδιώτης επενδυτής διεθνής ή τοπικός έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τέτοιο project. Η υπόθεση δείχνει ήδη που πηγαίνει: δανεισμοί, αποχωρήσεις επενδυτών -πάνε οι Κινέζοι, πάνε και οι Άραβες. Το ενδιαφέρον είναι ότι έφυγαν όχι επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά επί Νέας Δημοκρατίας. Τότε έδειξε προς τα που πάει η επένδυση. Η κατάληξη θα είναι μία επ’ άπειρον «αντιπαροχή» στην καλύτερη περίπτωση: ένα Mall εδώ, πέντε επαύλεις εκεί, ίσως ένα Καζίνο κάποτε. Στη χειρότερη μία χρεωκοπία. Και γύρω από αυτά 5.000 στρέμματα που τις επόμενες δεκαετίες θα συνεχίσουν να είναι ένα απροσπέλαστο brownfield.

Η κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία είναι το αποτέλεσμα της ίδιας της φύσης του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας, το οποίο δεν της επέτρεψε να µετασχηµατιστεί σε µια οικονομία γνώσης που επενδύει στο εργατικό δυναμικό της. Σήμερα προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό και αξιακό μοντέλο, το οποίο θα έχει στον πυρήνα του την καινοτομία, την αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία, την «υγιή επιχειρηματικότητα», τον κόσμο των «κοινών», την πολιτισμική αναγέννηση. Αφορά δε εκείνες τις πολιτικές που θα καθιστούν τις ιδέες της Αριστεράς για κοινωνικό, πολιτισµικό και οικολογικό µετασχηµατισµό -µε δηµοκρατία και ελευθερία-, ηγεμονικές. Η μετάβαση αυτή προϋποθέτει ριζοσπαστικές τομές στη δηµόσια διοίκηση, τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, τις επιχειρήσεις, την παραγωγική διαδικασία, τις νοοτροπίες και το ανθρώπινο δυναμικό. Για να υποστηριχτεί όμως αυτό απαιτείται η συγκρότηση ενός προοδευτικού κοινωνικού µετώπου. Εάν, στο πλαίσιο µιας πλατιάς συμμετοχικής διαδικασίας, η πολιτική αναπαραγωγή του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. ως κύριου φορέα του μετώπου αυτού συνδυαστεί µε τον πολλαπλασιασμό του κοινωνικού του εκτοπίσματος, ενδυναμώνοντας το ιδεολογικό του στίγμα, θα έχει κατορθώσει να παίξει έναν πρωτοποριακό για τα δεδομένα της ιστορικής συγκυρίας ρόλο. Προσοχή όμως: ο στόχος δεν είναι η «κατάληψη» του κράτους, αλλά ο δημοκρατικός μετασχηματισμός του.

Στην ψηφοφορία της Ολομέλειας, σχετικά με την έκθεση με θέμα: «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο: απασχόληση και κοινωνικές πτυχές στην ετήσια στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη 2021», το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να υπερβούν τους φραγμούς και τους περιορισμούς που απορρέουν από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευρεία παραγωγή εμβολίων και η έγκαιρη διανομή τους σε όλα τα κράτη μέλη και σε όλους τους ανθρώπους». Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «τονίζει ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη και για την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών ανάκαμψης», εκφράζοντας παράλληλα την ιδιαίτερη ανησυχία του «για τις σοβαρές περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με τα χρονοδιαγράμματα παραγωγής και παράδοσης».

Οι υποστηρικτές της τετραήμερης εργασίας, θεωρούν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αυξηθεί η παραγωγικότητα, θα βελτιωθεί σημαντικά η ψυχική υγεία των εργαζομένων, ενώ θα υπάρξει και όφελος στον αγώνα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, όπως αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του Guardian. (...) Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα της τετραήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, όπως αναφέρει ο Guardian, αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα από τον Σεπτέμβριο. Το κόστος της μετάβασης στις επιχειρήσεις, ενδέχεται να καλυφθεί από την κυβέρνηση στο 100% τον πρώτο χρόνο, στο 50% τον δεύτερο και στο 33% τον τρίτο, με την κυβέρνηση Σάντσεθ να παρέχει στις επιχειρήσεις, σχετικό κονδύλι ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ.

Κάποια στιγμή εκπρόσωποι της ΕΕ μετά από διάφορα δημοσιεύματα παραδέχθηκαν, ότι θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. 1. Στον αγροδιατροφικό τομέα: Οι επιπτώσεις αγγίζουν όλους τους τομείς και κυρίως τον αγροδιατροφικό τομέα, λόγω του ότι τα αγροτικά προϊόντα και τα τρόφιμα είναι τα προϊόντα που λόγω του ευαλλοίωτού τους και της σύνδεσής τους με τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον θεωρούνται τα μεγαλύτερα «εμπόδια» στο ελεύθερο/ασύδοτο εμπόριο. Είναι, μάλιστα, ο κλάδος με την πιο αυστηρή νομοθεσία στην ΕΕ. Επιπλέον η ασφάλεια των τροφίμων, οι πρώτες ύλες, οι μικρές οικογενειακές εκμεταλλεύσεις, η μείωση της χρήσης επιβαρυντικών ουσιών (φυτοφάρμακα - ενδοκρινικοί διαταράκτες, λιπάσματα, γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί), οι γεωγραφικές ενδείξεις, τα ΠΟΠ προϊόντα απειλούνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά και μαζί απειλείται και το αξιακό σύστημα της ΕΕ. Αντί αυτών οι πολυεθνικές αμερικάνικες εταιρείες προτείνουν κοτόπουλα πλυμένα με χλώριο για να μη σαπίζουν, ψεκασμένο με γαλακτικό οξύ ορμονούχο βοδινό, αμερικάνικο κρέας και μείωση της όποιας προστασίας σε ΠΟΠ κλπ. Το επικίνδυνο αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν ότι οι διαπραγματευτές της ΕΕ ήταν έτοιμοι να το δεχθούν, αλλά τους σταμάτησαν η Ευρωπαϊκή Κτηνιατρική Ομοσπονδία και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 2. Στην οικονομία: Η ΕΕ θα έχει απώλειες στις εξαγωγές, στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, ενώ θα υπάρξει μείωση των δημοσίων εσόδων σε όλες τις χώρες της ΕΕ. 3. Στην εργασία: Η αναμενόμενη απώλεια, σύμφωνα με έρευνα το 2016, υπολογίζεται σε πάνω από 600.000 θέσεις εργασίας στην ΕΕ μόνο από την TTIP και αντικατάστασή τους από χαμηλόμισθους εργάτες τρίτων χωρών. Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα είναι ανύπαρκτα, αφού εύκολα θα μηνύεται το κράτος που θα επιχειρήσει να συνάψει συμβάσεις εργασίας, οι οποίες θα καταγγέλλονται από τις εταιρείες και η χώρα θα μηνύεται στο ISDS και θα πρέπει να καταβάλλει τεράστια πρόστιμα. 4. Στα προσωπικά δεδομένα: Σημαίνει επίθεση στις ατομικές ελευθερίες. Ήδη αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει και στη χώρα μας. 5. Στις δημόσιες υπηρεσίες: Παρότι υπάρχει ξεχωριστή συμφωνία για τις υπηρεσίες, η TiSA, όλες οι Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου περιλαμβάνουν σχετικές διατάξεις, όπου οι δικλείδες ασφαλείας που προστατεύουν τις δημόσιες υπηρεσίες θεωρούνται εμπόδιο στην ασυδοσία των εταιρειών. Η ισχυρή θέληση των υπερεθνικών εταιρειών περιλαμβάνει την κατάργηση όλων των τοπικών οικονομιών και των τοπικών διοικήσεων, ώστε να ελέγχονται καλύτερα και να ανοίξουν οι ευκαιρίες στην αγορά για τις μεγάλες ευρωπαϊκές και ξένες επιχειρήσεις. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα μηνύσεων κρατών από πολυεθνικές εταιρείες. Αναφέρουμε μόνο κάποια από αυτά (λόγω έλλειψης χώρου). Το 2014, σουηδική εταιρεία μήνυσε το γερμανικό κράτος για την απόφασή του να καταργήσει την πυρηνική ενέργεια μέχρι το 2022, επιδικάζοντάς του πρόστιμο 5 δισ. ευρώ. Ρωσική εταιρεία πετρελαίου, το 2014, μήνυσε την ίδια τη ρωσική κυβέρνηση με πρόστιμο 50 δισ. δολάρια. Συνολικά 127 υποθέσεις ISDS ενάντια σε κράτη μέλη της ΕΕ έχουν γνωστοποιηθεί από το 1994 έως το 2014 με τις συνολικές διεκδικήσεις να φθάνουν τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. 6. Στο περιβάλλον: Η αρχή της προφύλαξης για τα τρόφιμα και για το περιβάλλον απειλούνται, ενώ η χρήση ΓΤΟ και χημικών ουσιών ακυρώνουν στην ουσία όλο το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει τόσα χρόνια στις χώρες της ΕΕ. Οι επιπτώσεις είναι ήδη εδώ και συμμετέχουν στην κλιματική αλλαγή.

Εκφράζουμε την απόλυτη αντίθεσή μας στις διαδρομές που έχουν ήδη διαστρωθεί και σε όσες έχει εξαγγελθεί ότι θα γίνουν στην Ακρόπολη, καθώς και στην προτεινόμενη ανακατασκευή της ρωμαϊκής κλίμακας στη δυτική προσπέλαση της Ακρόπολης. Τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι αντίθετες στις διεθνώς αναγνωρισμένες και θεσπισμένες αρχές διαχείρισης αρχαιοτήτων, και δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια της διατήρησης, συντήρησης και διαφύλαξης αρχαιοτήτων. Αντίθετα, ισοδυναμούν με υποβάθμιση, απόκρυψη και απαξίωση του μεγαλύτερου αρχαιολογικού και καλλιτεχνικού θησαυρού που έχει κληροδοτηθεί στη σύγχρονη Ελλάδα, στην οποία η ανθρωπότητα έχει εμπιστευθεί τη διαφύλαξή του. Ζητούμε να αρθούν τα βλαπτικά χαρακτηριστικά των διαστρώσεων που έχουν γίνει στην Ακρόπολη, να μην πραγματοποιηθούν τα έργα τα οποία έχουν εξαγγελθεί για την κορυφή του βράχου και τη δυτική πρόσβαση της Ακρόπολης και να προγραμματισθούν επεμβάσεις που θα σέβονται το φυσικό τοπίο, τη συνύπαρξη βράχου και αρχιτεκτονημάτων, για τη βελτίωση της επισκεψιμότητας και της διακίνησης των ατόμων με αναπηρία, όσο και της εξυπηρέτησης των έργων. Η εξυπηρέτηση αυτών των αναγκών δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για αυθαίρετους σχεδιασμούς.» Γενικότερα, επισημαίνουμε πως η πεποίθηση ότι κάποιος σήμερα μπορεί να «επαναποδώσει τα χαρακτηριστικά και τις αξίες» στην Ακρόπολη και να «συνεισφέρει απολύτως αποφασιστικά στην ορθή πρόσληψη» και «αυθεντικότητα» του μνημείου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη οδός. Η έκκληση έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα 400 υπογραφές επιστημόνων, καλλιτεχνών και διανοουμένων στη χώρα και 52 από τον διεθνή χώρο.

Επειδή η πανδημική κατάσταση δεν πρόκειται να κρατήσει αιώνια, κατά την έξοδο από αυτήν οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειές της θα είναι πιο ορατές απ’ όλους και πιο αισθητές σ’ αυτούς που έχουν πληγεί περισσότερο. Η τρέχουσα κυβερνητική πολιτική με το πρόσημο «νόμος και τάξη» μπορεί να ειδωθεί και σαν προαναγγελία της πολιτικής της μεσοπρόθεσμα, κατά τη φάση εξόδου από τη διπλή κρίση. Όταν θα πρέπει να γίνει απ’ όλους ο λογαριασμός, ποιος και τι έχασε και ποιος και τι κέρδισε από αυτή την κρίση, ποιος θα επιζήσει από αυτήν, είτε είναι μικροεπιχειρηματίας είτε μισθωτός, και ποιος όχι. Αλλά θα γίνουν και οι λογαριασμοί στο δημόσιο ταμείο, που θα πρέπει να εισπράξει τότε τις επιστρεπτέες και προσωρινά παγωμένες οφειλές προς το δημόσιο, από οφειλέτες πνιγμένους στις υποχρεώσεις αλλά όχι και στα έσοδα. Η «στιγμή» εκείνη λογικά θα χαρακτηριστεί από μεγάλες εντάσεις εξ αιτίας των αντιτιθέμενων συμφερόντων, που θα επιδιώκουν, σε σημαντικό βαθμό δικαιολογημένα, να ικανοποιηθούν. Πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων τέτοιου βαθμού αντιμετωπίζονται συνήθως με τη «νόμιμη βία», δηλαδή την επιβολή της θέλησης του κράτους, όπου δεν πίπτει λόγος. Ή ακόμα και με μη νομιμοποιημένη βία, δηλαδή με μορφές υπερεθνικών καταναγκασμών. Έτσι κι αλλιώς, μια προπαίδεια στην άσκηση «νόμος και τάξη» είναι απαραίτητη. Αν λάβουμε δε υπόψη ότι η χρονική περίοδος αυτή θα είναι και περίοδος διαχείρισης πολλών ενωσιακών δισεκατομμυρίων, τα οποία καρτερούν κρατεροί αποδέκτες σε βάρος ασθενέστερων, με γνωστές τις κυβερνητικές προτιμήσεις σ’ αυτό το πεδίο, τότε ακόμα και η εισροή αυτών των ευρώ μπορεί να εξελιχθεί σε πρόβλημα, αντί να αποτελέσει ελπίδα για μια κάποια λύση. Δεν έχει και λίγους λόγους, λοιπόν, να συνοδεύει η κυβέρνηση της ΝΔ την προαναγγελία εξόδου από την πανδημία με φαινομενικά ανεξήγητη ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής. Το δίδυμο αυτό δεν διανύει καθόλου το τελευταίο του μίλι.

Στο πλαίσιο της στρατηγικής της έντασης, στην Ελληνική Αστυνομία έχει ανατεθεί ένας κομβικός ρόλος: η χωρίς κανόνες καταστολή μιας κοινωνίας που καθημερινά εξαθλιώνεται οικονομικά. Όταν αυτό γίνεται από ένα σώμα που μόλις πριν λίγα χρόνια ψήφιζε σε μεγάλα ποσοστά μια ναζιστική συμμορία, ο κίνδυνος είναι προφανής. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατά τρόπο σοκαριστικό, τον αποδέχεται. Στον αντίποδα, νομίζω ότι είναι μεγάλη ανάγκη να διεκδικήσουμε ως πολίτες μέσα από κινηματική διαδικασία μια εντελώς διαφορετική αστυνομία, αξιοποιώντας και δημοκρατικές φωνές που υπάρχουν μέσα στο σώμα.  Η διεκδίκηση της πλήρους απαγόρευσης χρήσης χημικών ουσιών που είναι επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία, της υποχρέωσης να φέρουν οι αστυνομικοί κάθε μονάδας διακριτικά και αριθμούς για τον έλεγχο κάθε παράνομης συμπεριφοράς, του αφοπλισμού των αστυνομικών εκτός υπηρεσίας, της θέσπισης του κανόνα της ύπαρξης καμερών καταγραφής εντός των περιπολικών κατά τη διάρκεια προσαγωγής ή σύλληψης πολίτη, καθώς και σε χώρους κρατητηρίων, της θέσπισης αυστηρών κανόνων για τις προσαγωγές, του πραγματικού ελέγχου των περιστατικών αυθαιρεσίας, όλα αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας μαζικής καμπάνιας της κοινωνίας των πολιτών για την θέσπιση ουσιαστικών κανόνων στη δράση της αστυνομίας.  Παρά την οργή που υπάρχει, νομίζω ότι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί. Και θα είναι μια ουσιαστική συμβολή στην υπεράσπιση της δημοκρατίας στη χώρα.

Ποια πρέπει να είναι η επιλογή της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και πρώτα απ’ όλα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς; Το διάγγελμα Μητσοτάκη, ως επιβεβαίωση της έως τώρα πολιτικής του, επιβάλει μια ανάλογη απάντηση. Υπάρχει ζήτημα λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα, υπάρχει ζήτημα ανεπαρκούς –τουλάχιστον– πολιτικής για την πανδημία, υπονόμευσης του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειονότητας της κοινωνίας, απίσχνασης  των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι περιορισμοί της πανδημίας τείνουν να γίνουν μόνιμο καθεστώς. Για όλα αυτά τα ζητήματα μπορεί να συγκροτηθεί ένα μέτωπο, δημοκρατικό που θα ενθαρρύνει τα κινήματα αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική και προοπτικά θα την ανατρέψει. Αυτό είναι και το κρίσιμο καθήκον αυτής της περιόδου για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Έως εδώ! Να μπει φραγμός στη στρατηγική του διχασμού, της έντασης. Καθόλου φοβικά. Ενότητα, για να μην περάσει ο φόβος, να ανακαταληφθεί ο δρόμος. Η κυβέρνηση, βέβαια, μέσω και των ελεγχόμενων ΜΜΕ θα προσπαθήσει να τρομοκρατήσει τη δημοκρατική αντιπολίτευση και ιδίως τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δεν πρέπει ούτε να αυτοπεριοριστεί ούτε να μπει στην παγίδα της λογικής του δικομματισμού και της πλειοψηφίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο είναι απαραίτητο ασφαλώς να είναι ένας αριστερός θεσμικός παίκτης, δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σ’ αυτό. Σωστά ο Αλέξης Τσίπρας με το διάγγελμά του δεν παρασύρεται από την ένταση και πόλωση, που επιθυμεί και επιχειρεί η Δεξιά, προφυλάσσει τον αποδώ χώρο από προκλήσεις για να μπορεί να είναι αποτελεσματικά ηγεμονικός. Γι’ αυτό επιβάλλεται ενότητα, κοινή δράση και πρωτοβουλίες. Εξάλλου, είναι και ο πιο αποτελεσματικός και πολιτικά αξιόπιστος τρόπος να σπάσει το αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, που ακόμη υπάρχει και η ΝΔ επιχειρεί να τροφοδοτεί.