ΣΥΡΙΖΑ

Εχει ενδιαφέρον να κρίνουμε τον απολογισμό των πρώτων εκατό ημερών της ΝΔ με δυο, τουλάχιστον, τρόπους. Πρώτον, από τη δική μας σκοπιά. Δεν θα δυσκολευτούμε για να συμπεράνουμε ότι έχει εφαρμόσει στο ακέραιο αυτό που προπαγάνδιζε προεκλογικά ότι, δηλαδή, θα υποτάξει τα πάντα, όταν θα νομοθετεί και υλοποιεί την πολιτική της, στα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα, ευνοούν ακόμη και συγκεκριμένους ιδιώτες. Το δημόσιο συμφέρον, είτε αυτό αφορά τη ζωή χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων, είτε το περιβάλλον, τον πολιτισμό, γενικά όσους έχουν ανάγκη την πρόνοια του κράτους απουσιάζει παντελώς ή συμπιέζεται. Απ’ αυτή την άποψη, η επίθεση εναντίον της εργασίας θα έχει το προβάδισμα. Θεσμικά – κυρίως – με αφαίρεση δικαιωμάτων που δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για να συμπιεσθούν μισθοί και δικαιώματα. Ποσοτικά, οι ελαφρύνσεις του Προϋπολογισμού, δεν αφορούν μισθωτούς. Είναι κραυγαλέα η ταξική μεροληψία της κυβερνώσας Δεξιάς που δεν άντεξε ως και η «Καθημερινή» και μιλάει, σε κύριο άρθρο, για «βαριά παράλειψη». Επισημαίνει: «Στον κατάλογο, όμως, των ευεργετηθέντων υπάρχει μια βαριά παράλειψη. Ενώ έχει ληφθεί μέριμνα για την ελάφρυνση των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρήσεων, απουσιάζουν από τη δέσμη των ελαφρύνσεων για το 2020 οι μισθωτοί». Μια ματιά στα πρακτικά της βουλής από τη διαβούλευση για το «Αναπτυξιακό» συμπληρώνει την εικόνα. Αυτό τον νόμο, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα συμπύκνωσης αντιλήψεων του σημερινού νεοφιλελεύθερου – νεοδεξιού – παλαιοδεξιού υβρίδιου που είναι η ΝΔ σήμερα. Τον υποστήριξαν ένθερμα οι επιχειρηματίες – πλην μικρομεσαίων – και τον απέκρουσαν αρχαιολόγοι, συνδικάτα, περιβαλλοντικές οργανώσεις κ.ά.