Συνεντεύξεις

-Εμείς δεν ζητάμε γενικώς και αορίστως περισσότερα test. Αυτό ήταν το απολύτως εύλογο αίτημα της αρχικής φάσης. Τώρα ζητάμε στοχευμένους προληπτικούς ελέγχους σε δομές και πληθυσμούς ειδικής ευαλωτότητας, αύξηση της δυναμικότητας των δημόσιων εργαστηρίων, διαφάνεια στη συνεργασία με ιδιωτικά εργαστήρια και όχι προκλητική εύνοια συγκεκριμένων συμφερόντων. Και πάνω απ’ όλα ζητάμε να μην πληρώνουν οι πολίτες από την τσέπη τους για τα μοριακά τεστ που αναγκάζονται -λόγω οριακής δυνατότητας των δημόσιων εργαστηρίων - να κάνουν στον ιδιωτικό τομέα. Μια εξέταση που παίζει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της Δημόσιας Υγείας, δεν μπορεί να επιβαρύνει τους πολίτες αλλά το Κράτος. Η κριτική μας αφορά όχι μόνο αυτή καθ’ αυτή τη διαχείριση της κρίσης αλλά και την προοπτική για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και την κάλυψη των νέων αναγκών των ανθρώπων μετά την πανδημία. (...) Είναι απολύτως προφανές ότι το «κέντρο βάρους» πλέον έχει μετατεθεί στις πολιτικές αποφάσεις. Για τις οποίες η κυβέρνηση συχνά επιδιώκει να εξασφαλίσει εκ των υστέρων επιστημονική συνηγορία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι προϋποθέσεις για το άνοιγμα των σχολείων. Η αξιόπιστη και έγκυρη λοιπόν ομάδα ειδικών που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να εισηγείται στην Πολιτεία με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα που είναι στη διάθεση της, διατρέχει τον κίνδυνο και να μην εισακούεται έγκαιρα και να χρεωθεί την προβληματική πορεία της πανδημίας στη νέα φάση. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός είναι έτοιμοι να «κρυφτούν» πίσω από τις ευθύνες των ειδικών. Γι’αυτό τονίζουν συνεχώς το θέμα της ατομικής ευθύνης. Ακόμα όμως και το έλλειμμα πειθούς και συνειδητής συμμόρφωσης μερίδας της κοινωνίας στα περιοριστικά μέτρα, είναι δημόσια ευθύνη και άρα απαιτεί άλλου τύπου διαχείριση και από την επιστημονική κοινότητα και από την Πολιτεία. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που σίγουρα δεν αποδίδει είναι ο αυταρχισμός, οι απειλές και τα πρόστιμα. Η προστασία της Δημόσιας Υγείας δεν είναι αστυνομική υπόθεση αλλά υπόθεση εξειδικευμένης προληπτικής παρέμβασης στην κοινότητα και ολοκληρωμένης υγειονομικής-κοινωνικής φροντίδας, με ταυτόχρονη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων στήριξης των κλάδων, των επαγγελματιών, των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών που πλήττονται από την πανδημία.

Είναι μια επίθεση με κοντά ποδάρια. Νομίζω λίγους, ελάχιστους πείθει ανάμεσα στο πιο φανατικό κοινό της ΝΔ, παρά έξω δε, κανέναν. Θα μου πείτε, εδώ πείστηκαν κάποιοι με το άθλιο φωτομοντάζ που εμφάνιζε τον Βούτση να φιλάει το χέρι του Μιχαλολιάκου! Για αυτούς τους ανθρώπους όμως δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Οι συγκεκριμένοι με το κατάλληλο photoshop θα πίστευαν και ότι κέρδισα τον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Αλλά ότι μες τη γελοιότητά της, η επίθεση υπακούει σε ένα αφήγημα, το αφήγημα των «δύο άκρων», είναι σαφές και δεν το υποτιμώ καθόλου. Λειτουργεί σε ένα μέρος του κοινού ως πλυντήριο μνήμης για τις πραγματικές σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το υπόγειο της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν ξεχνάμε τον Μπαλτάκο, που ως γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου επί Σαμαρά, συνομιλούσε με τη Χρυσή Αυγή -όχι φυσικά με δική του πρωτοβουλία, αλίμονο. Δεν ξεχνάμε αυτό που επανέλαβε τις προάλλες ο Αντώνης Ρουπακιώτης, ότι όταν ως υπουργός Δικαιοσύνης έφερε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή, του το έστειλε πίσω ο Σαμαράς γιατί «δεν περνάνε αυτά». Και ανέλαβε να το ξαναγράψει… ο Μπαλτάκος. Κάπου, έλεος. Δεν ξεχνάμε επίσης ποιοι απέφυγαν να καταθέσουν κατά της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο. Μας το θύμισε προχτές ο συνήγορος των θυμάτων της ΧΑ, Θανάσης Καμπαγιάννης, που με τα άλλα μέλη της πολιτικής αγωγής έδωσε θαυμαστή μάχη. Όταν κλήτευσαν, ως μάρτυρες, βουλευτές από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, με σκοπό να επαναβεβαιώσουν το ναζιστικό και εγκληματικό χαρακτήρα της ΧΑ, προσήλθαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του Ποταμιού και του ΚΙΝΑΛ… Δεν εμφανίστηκε μόνο από τη ΝΔ βουλευτής, ο «άφαντος» Βασίλης Κικίλιας: «Ας μαζευτούν λοιπόν κάποιοι, γιατί δεν είμαστε λωτοφάγοι» έγραψε ο Καμπαγιάννης και είχε δίκιο.

«Με ενδιαφέρει να υπάρξουν κάποιες απαντήσεις απέναντι σε γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία 24ωρα. Αναφέρομαι στις καταγγελίες του κ. Ρουπακιώτη σε σχέση με τη στάση της κυβέρνησης Σαμαρά απέναντι στον τότε εκκολαπτόμενο αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος, κατά τον κ. Ρουπακιώτη, θα ήταν το “όχημα” έτσι ώστε -πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα- η ΧΑ να είχε βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης, με αυτά που έκανε, θυμόσαστε τις επιθέσεις. Σ’ αυτό δεν έχει υπάρξει απάντηση εκ μέρους της κυβέρνησης. Όντως ο κ. Σαμαράς, ο τότε πρωθυπουργός, εμπόδισε να υπάρξει ο αντιρατσιστικός νόμος»; «Και αυτά που είπε ο κ. Καμπαγιάννης δεν σχολιάστηκαν εκ μέρους της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε ούτε ένα στέλεχος από τη ΝΔ, ως μάρτυρας σε αυτή τη δίκη, ενώ υπήρξαν από τα άλλα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του». «Η πολιτική υποκρισία είναι λίγη για να αποτυπώσει τη στάση της ΝΔ γύρω από το θέμα τη ΧΑ. Οι δε επιθέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να καλύψουν τις δικές της, επιλεκτικές συγγένειες, ενός μέρους των στελεχών της, με τον χώρο της ΧΑ».

Η απόφαση αποτελεί ιστορικό ορόσημο που δυναμώνει την ίδια τη Δικαιοσύνη, το αντιφασιστικό κίνημα και την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα μας. Ιδιαίτερα η απόφαση αυτή αποτελεί δικαίωση πολύχρονων αγώνων του πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος που είχε ως επικεφαλής την εμβληματική φυσιογνωμία της Μάγδας Φύσσα και που απονομιμοποίησε μέσα στην ελληνική κοινωνία τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης ως πολιτικού κόμματος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με την ψήφο μερίδας του ελληνικού λαού, όχι μόνο μια φορά, η Χρυσή Αυγή εξέλεξε βουλευτές και ευρωβουλευτές. Οι παράγοντες της δίκης από την πλευρά της κατηγορίας προς τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, όπως και όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και παράγοντες του δημόσιου χώρου, έδωσαν μια αποτελεσματική μάχη, την οποία σφράγισε με την ιστορική της απόφαση η συγκεκριμένη σύνθεση του δικαστηρίου. Είναι σημαντική επίσης αυτή η απόφαση γιατί διεθνώς είναι σαφές ότι και λόγω της πανδημίας που προστέθηκε στις άλλες κρίσεις που σφραγίζουν την παρούσα φάση της παγκοσμιοποίησης, έχει υπάρξει μια σοβαρή τάση ακροδεξιάς ριζοσπαστικοποίησης. Για αυτό υπήρξε και διεθνώς ένα κύμα αναγνώρισης και ανακούφισης σε σχέση με αυτή την ιστορική απόφαση.

Η κυβέρνηση από τη μία πλευρά προσπαθεί να συνταχθεί με το μέρος των αντιφασιστών και να οικειοποιηθεί το αποτέλεσμα της δίκης, αλλά από την άλλη η ΝΔ έχει στο εσωτερικό της ένα σώμα που είχε συνταχθεί με την Χ.Α. και παλιότερα με την ΕΠΕΝ και προσπαθεί να εξιλεωθεί απέναντι σ’ αυτό το ακροατήριο.  Είναι μια συμπεριφορά που μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς και στην υπόθεση του Μακεδονικού. Η ΝΔ προσπαθεί να βάλει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.

Μετά την τελευταία καταδικαστική, ιστορική, απόφαση για τη Χρυσή Αυγή, κάθε δημοκράτης πολίτης νιώθει ανακούφιση, δικαίωση, αλλά και πιο δυνατός στον αγώνα ενάντια στους σύγχρονους ναζί και στις απόψεις τους. Αυτή η μεγάλη δημοκρατική εγγραφή πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο, έτσι ώστε να περιθωριοποιηθεί απόλυτα η φασιστική ιδεολογία. Θέλω,όμως, να υπογραμμίσω ιδιαίτερα τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια στον αντιφασιστικό αγώνα. Αποτελεί ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον της κοινωνίας.

Η απονομιμοποίηση της ΧΑ σε μεγάλο βαθμό έγινε μέσα και από τη «συναινετική» λειτουργία της Βουλής την προηγούμενη τετραετία. Έρχεται λοιπόν τώρα η ΝΔ, η επίσημη ΝΔ, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, κατά τη γνώμη μου δεν είναι θέμα του κ. Πέτσα, δεν γνωρίζω ακριβώς το γιατί αλλά μάλλον δεν τους πήγε καλά κάτι με αυτήν την ιστορία της ΧΑ και με εντολή διαλύουν το μεγαλειώδες αντιφασιστικό συλλαλητήριο των 20.000 ανθρώπων. Ακόμα δεν έχουν δοθεί οι εξηγήσεις γιατί προχώρησαν στη διάλυση της μεγάλης αυτής συγκέντρωσης, ρίχνοντας κρότου λάμψης και δακρυγόνα στον κόσμο, ο οποίος χαιρόταν και πανηγύριζε στους δρόμους. Ενώ υπάρχουν ακόμα και σε βίντεο όλα τα στοιχεία συνεχίζουν να ψεύδονται. Πριν αποκλειστεί από το ελληνικό πολιτικό σύστημα το κόμμα της ΧΑ, κάτι που έγινε πολύ καθυστερημένα να θυμίσουμε την περίοδο 2012-2013 και αυτά που ζήσαμε μέσα στη Βουλή όπου βλέπαμε τον κ. Μπαλτάκο που ήταν γραμματέας τότε του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Σαμαρά να μπαινοβγαίνει προς τα υπουργικά έδρανα και με αυτά που αποκαλύφθηκαν ύστερα αρκετοί λένε πως υπήρχε μία ανοιχτή ανοχή από την κυβέρνηση προς τη ΧΑ. Έπρεπε δυστυχώς να χυθεί, από ότι φαίνεται ιστορικά, το αίμα του Παύλου Φύσσα και να υπάρξουν και άλλα γεγονότα όπως του Μελιγαλά ή οι απαράδεκτες επιθέσεις σε εβραϊκά κοιμητήρια για να τεθεί στο περιθώριο η ΧΑ. Δηλαδή όλη αυτή η συγκυρία εξανάγκασε την τότε κυβέρνηση να ενοποιήσει εσπευσμένα σε μία δίκη 30 φακέλους και 30 υποθέσεις που αραχνιάζανε στα ντουλάπια των διαφόρων εισαγγελιών.  

Τόσο με τον παλαιό Ποινικό Κώδικα, όσο και με τον νέο, η αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων ακόμη και αν προβλέπεται δεν είναι δυνατή εφόσον η απόφαση δεν γίνει αμετάκλητη. Η ρύθμιση αυτή άλλωστε είναι του Συντάγματος και ο νομοθέτης δεν μπορεί να τη θίξει. Αυτό, που ούτε πριν προβλεπόταν ούτε ως τώρα, είναι το προτεινόμενο σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης: η νομοθεσία για τη Βουλή να προβλέψει προϋποθέσεις και κωλύματα συμμετοχής και αναγνώρισης κομμάτων.  Αμέσως, μετά την μεταπολίτευση η πολιτική σκηνή της χώρας δίσταζε να θεσπίσει κωλύματα για την αναγνώριση κομμάτων από τη Βουλή. Ήταν νωπός τότε ο χρόνος της δικτατορίας, όπου είχαμε στερηθεί αυτό το σημαντικό πυλώνα του κοινοβουλευτισμού, τα κόμματα.  Σήμερα ο χρόνος έχει ωριμάσει και η πρόταση των βουλευτών της αντιπολίτευσης για δημοκρατικούς όρους συμμετοχής στην πολιτική ζωή  πρέπει να γίνει δεκτή. (...) Καταρχάς δεν πρέπει να μιλάμε για καθυστέρηση. Η διάρκεια της δίκης ήταν φυσιολογική. Ανάλογη δίκη στη Γερμανία με πολύ λιγότερους κατηγορούμενους είχε σχεδόν την ίδια διάρκεια. Θυμίζω ότι στη δίκη εδώ μετείχαν εξήντα οκτώ κατηγορούμενοι και πλήθος δικηγόρων πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης. Υπήρχε επίσης ένας τεράστιος αριθμός μαρτύρων και εγγράφων, τα οποία έπρεπε να διαβαστούν. Θα μπορούσε να είχε λίγο συντομότερη διάρκεια η δίκη, αν οι κατηγορούμενοι απέφευγαν την καταχρηστική τακτική να υποβάλλουν προς ανάγνωση μακροσκελή έγγραφα με ελάχιστη σημασία. Το δικαστήριο, όμως, σωστά εκτίμησε ότι δεν θα έπρεπε να περικόψει την ανάγνωση, γιατί θα μπορούσε να προκύψουν δικονομικά προβλήματα και ακυρότητες.  Αντίθετα, ήταν ψευδές ότι η διάρκεια των πεντέμισι ετών οφειλόταν στο ότι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μετά τη λήξη της αποχής των δικηγόρων και μέχρι την μετατόπιση, η δίκη διεξαγόταν σε ακατάλληλη αίθουσα. Μέσα σε ένα τρίμηνο προέκυψαν οι νομικές προϋποθέσεις για την αλλαγή  αίθουσας με αίτημα του προϊσταμένου του δικαστηρίου και πάντως η δίκη δεν είχε διακοπεί. 

Εμείς, Μπαλτάκο που να μιλάει με τον Κασιδιάρη δεν είχαμε. Εμείς, Μπάμπη Παπαδημητρίου, συνάδελφό σας, που να αναζητά την χρήσιμη Χρυσή Αυγή δεν είχαμε. Εμείς, πρωτοκλασάτα στελέχη στο κόμμα μας, που να τους έχουμε σε επώνυμες θέσεις που να έχουν συγγενικές απόψεις με την Χρυσή Αυγή, δεν έχουμε. Άρα, η υποκρισία και η ευθύνη είναι στη ΝΔ και σε όσους την χάιδευαν τα προηγούμενα χρόνια.