Macro

15
01

Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένα αριστούργημα πολιτικής τέχνης

Είναι κωμικό, και δείγμα πολιτικής ανοησίας και αναλφαβητισμού, να υποστηρίζεται ότι τη συμφωνία «την επέβαλαν οι ξένοι» και ότι «ο Τσίπρας υποτάχθηκε στο ΝΑΤΟ». Όσοι το λένε αυτό, είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών –άλλωστε μερικές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους μεν από τους δε-, κάνουν το εξής παιδαριώδες λάθος ανάγνωσης της συγκυρίας: στο πλαίσιο ενός μεθοδολογικού εθνικισμού/ ολοκληρωτισμού, φαντάζονται ότι και οι άλλοι επιθυμούν (και οφείλουν να επιθυμούν) ό,τι και αυτοί. Όταν λέμε ότι κάποιος «υποτάσσεται», προϋποθέτουμε ότι επιθυμεί το Α αλλά κάποιος άλλος παρεμβαίνει και του επιβάλλει να ακολουθήσει το Β. Εδώ, όμως, αυτό το Α –την ζηλότυπη διαφύλαξη της αποκλειστικότητας στη χρήση του «πανάρχαιου ελληνικού ονόματος»- το επιθυμούσαν, και το επιθυμούν, οι επικρίνοντες, όχι οι επικρινόμενοι. Η ελληνική κυβέρνηση δεν υποτάχθηκε στην ανώτερη ισχύ άλλων κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών· την αξιοποίησε, την έβαλε να δουλέψει για το δικό της σκοπό. Όσοι λένε το αντίθετο είναι βυθισμένοι στη διανοητική και πρακτική ανημπόρια και τη μνησικακία τους. Μετά τη χθεσινή έγκριση των τροποποιήσεων από τον αντισυμβαλλόμενο, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ο τερματισμός της διαμάχης, τουλάχιστον σε επίπεδο κρατών, είναι πλέον διεθνές κεκτημένο. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση αύριο πέφτει και στη θέση της έρχεται μία άλλη υπό την νυν αξιωματική αντιπολίτευση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Πρώτον διότι είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην περίπτωση που εκλεγεί, δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει από τη συμφωνία· απλώς τώρα προβαίνει σε διάφορες επιτελέσεις ρουτίνας για να ψαρεύει στα θολά νερά του (ακρο)δεξιού λαϊκισμού. Αλλά δεύτερον, και κυριότερον, ακόμη και αν –ιδίως εάν- η ελληνική κυβέρνηση υπαναχωρήσει ενώ η άλλη πλευρά έχει συμφωνήσει, τότε απλούστατα θα γίνει διεθνώς περίγελος, χωρίς ούτε καν να καταφέρει να αποτρέψει το ουσιαστικό αποτέλεσμα: όλες οι χώρες της υφηλίου, ευλόγως, θα της επιρρίψουν την ευθύνη και θα αναγνωρίσουν αμέσως τη γειτονική χώρα ως Βόρεια Μακεδονία –αν όχι ως απλώς Μακεδονία, όπως είχαν κάνει ήδη οι περισσότερες.
Περισσότερα »
15
01

Στις συμπληγάδες του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς

Στο πεδίο της Ε.Ε. συνυπάρχουν κεντρομόλες και φυγόκεντρες πολιτικές τάσεις, οι οποίες τέμνουν εγκάρσια κάθε πολιτική οικογένεια, κάθε ιδεολογικό ρεύμα. Τούτου δοθέντος, στις φυγόκεντρες δυνάμεις δεν περιλαμβάνονται μόνο η Ακροδεξιά και οι δυνάμεις που στήριξαν το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο∙ αποτελούνται, επίσης, από πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα που υποστηρίζουν την «εθνική αναδίπλωση», καθώς και από μερίδες των κοινωνικών κατηγοριών των «ηττημένων της παγκοσμιοποίησης» στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι στο πολιτικό πεδίο θα αναμετρηθούν τα σχέδια μετασχηματισμού της Ευρώπης δεν περιλαμβάνονται οι «Ταλιμπάν» του νεοφιλελευθερισμού που πάση θυσία θέλουν να διατηρηθεί το υφιστάμενο πλαίσιο, δηλαδή τα πολιτικά και επιχειρηματικά επιτελεία του «Μένουμε Ευρώπη». Αντιθέτως, στις δυνάμεις πραγματικού πολιτικού μετασχηματισμού περιλαμβάνονται μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες που κατανοούν την ισχύ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την αναγκαιότητα να δίνονται οι πολιτικές μάχες σε μεγαλύτερες γεωπολιτικές οντότητες, όπως είναι η Ε.Ε. Την ίδια αναγκαιότητα κατανοούν συχνότερα πια και τα κόμματα που αναφέρονται στην Αριστερά, την Οικολογία και την αριστερή Σοσιαλδημοκρατία (Κόκκινο-κόκκινο-πράσινη συμμαχία). Άρα, οι ευρωεκλογές του Μαΐου αποτελούν το ορόσημο της σύγκρουσης των δυο πολιτικών γραμμών για το μέλλον της Ευρώπης (και της δημοκρατίας), η έκβαση της οποίας θα αφήσει το αποτύπωμά της στις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και σε κάθε χώρα ξεχωριστά, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Η Αριστερά της Ευρώπης βρίσκεται αντιμέτωπη με το ακροδεξιό μπλοκ από τη μία και από την άλλη με τον επιθετικό νεοφιλελευθερισμό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Είναι χαρακτηριστική η θερμή υποστήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ, ως αντικαταστάτη του Γιούνκερ. Ο Βέμπερ αποτελεί εμβληματική δεξιά προσωπικότητα, μιας και εκπροσωπεί το βαθύ συντηρητισμό και τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό ταυτόχρονα.
Περισσότερα »
14
01

Η πολιτική νομιμοποίηση μιας νέας πλειοψηφίας

Οσοι προέβλεπαν, πριν από έναν χρόνο, ότι οι εξελίξεις στο μακεδονικό θα επέφεραν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, αποδεικνύεται πως είχαν δίκιο. Η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών βρήκε τη ΝΔ με θεαματικά τροποποιημένη τη θέση της σ΄ αυτό το σκηνικό. Η αρχική προσπάθεια της νέας ηγεσίας της να την εμφανίσει σαν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό μεταρρυθμιστικό κόμμα, έμεινε μετέωρη, καθώς οι διαδοχικές αλλαγές γραμμής τής ηγεσίας της σ΄ αυτό το κρίσιμο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και η τελική άρνηση με τον πιο απόλυτο τρόπο της γραμμής που αυτή η ίδια παράταξη είχε επεξεργαστεί το 2008, τη μετατόπισε με σαφήνεια δεξιότερα, δίνοντας στο προφίλ της τα χαρακτηριστικά ακραία εθνικιστικού κόμματος της δεξιάς. (...) Το ερώτημα που ουσιαστικά θέτει μια τέτοια πρωτοβουλία στις πολιτικές δυνάμεις που ενδιαφέρονται για μια νέα σύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, είναι απλό: τους ενδιαφέρει η ρητορική των πρόωρων εκλογών και ό,τι προκύψει, ή η συμμετοχή στην υλοποίηση μιας πολιτικής, ως το τέλος της τετραετίας, το περιεχόμενο της οποίας κατά κανόνα υπερψηφίζεται και από αυτές τις ίδιες στη Βουλή; Το ερώτημα αυτό δεν έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα ούτε προβοκατόρικη πρόθεση. Είναι το πιο λογικό και αναγκαίο ερώτημα την ώρα τής επιλογής. Αφαιρεί κάθε πρόσχημα από τους δεξιοτέχνες τής αριθμητικής, που έχουν αναγάγει σε κορωνίδα της πολιτικής τους τις άσφαιρες προτάσεις δυσπιστίας, τις οποίες και οι ίδιοι ακόμα διστάζουν τώρα να καταθέσουν. Όποιος αρνηθεί μια τεκμηριωμένη απάντηση σ΄ ένα τέτοιο ερώτημα, δεν νομιμοποιείται κατά οποιονδήποτε τρόπο να εγκαλεί μια κυβερνητική πλειοψηφία, που θα διαμορφωνόταν χωρίς αυτά τα προαπαιτούμενα, στο πλαίσιο πάντως της εφαρμογής των συνταγματικών διατάξεων. Γιατί η δικιά του άρνηση θα έχει οδηγήσει σ΄ αυτό το αποτέλεσμα.
Περισσότερα »
14
01

Ευθύνη και ανευθυνότητα

Το πιο αποκαρδιωτικό, το πιο υπονομευτικό των αριστερών ιδεών, μας χάρισε όμως το ΚΚΕ. Μόνο πως αυτή τη φορά η στάση της ηγεσίας του δεν συνιστά ένα λάθος τακτικής, που μετά από μερικές δεκαετίες κάποια άλλη ηγεσία θα αναγνωρίσει ότι ήταν λάθος. Η βλάβη είναι ιδεολογική και πάει πολύ βαθιά. Σε καμία ιστορική περίοδο κομμουνιστές, μπροστά στα εύλογα δικαιώματα ενός γειτονικού λαού, δεν είπαν ότι αυτό συνιστά αλυτρωτισμό! Συνδράμοντας έτσι και στην καταπίεση συμπολιτών μας, που αναγνωρίζονται ως Σλαβομακεδόνες και όλοι τους γνωρίζουμε. Για τη στάση του ΚΙΝΑΛ, ή σωστότερα του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και αν κανείς χρειαστεί να θυμηθεί επιλογές του όπως το εμπάργκο επί Ανδρέα Παπανδρέου, μόνο ψυχολογικοί λόγοι μπορεί να την ερμηνεύσουν. Πρόκειται για το τραύμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να ξεπεράσει και να λειτουργήσει φυσιολογικά μέσα στο πολιτικό σύστημα. Όσο για τη ΝΔ, παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι που δεν εμποδίζει απλώς τη λύση προβλημάτων όπως το Μακεδονικό, αλλά διαμορφώνει κλίμα πρόσφορο για την κανονική και επικίνδυνη έως φασιστική ακροδεξιά. Η εμπλοκή με τους ΑΝΕΛ ή σωστότερα η εμπλοκή από την αλλαγή από τον Π. Καμμένο της αρχικής στάσης τους, που προέβλεπε τη στήριξη της κυβέρνησης παρά την ισχυρή αντίθεση προς τη συμφωνία των Πρεσπών, κινδύνεψε και κινδυνεύει ακόμη να διακόψει το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων σε ένα κρίσιμο σημείο. Η άρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας των στελεχών των ΑΝΕΛ να δεχθεί αυτή τη θέση της ηγεσίας μπορεί και να οδηγήσει στη λύση της εμπλοκής.
Περισσότερα »
14
01

Επισημάνσεις

Στις σοβαρές συνταγματικές δημοκρατίες δεν αρκεί να έχει 151 η κυβέρνηση. Πρέπει να αρέσουν και στον Αυγενάκη. Διαβάστε λίγο σύνταγμα να ξεστραβωθείτε. Κατά μία άλλη ερμηνεία του συντάγματος, θα πρέπει να αρέσουν και στον Κικίλια. Αλλιώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποχρεούται να ανατρέψει την κυβέρνηση και να διορίσει πρωθυπουργό τον κηπουρό του, ώστε να αποφύγουμε τυχόν θεσμικές εκτροπές. Τα προέβλεπε αυτά το σύνταγμα του 1972, αλλά ήρθε μετά η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς και τα κατέστρεψε όλα. Σε άλλα νέα, ο Άδωνις Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο Novartis, γιατί ο προσταστευόμενος μάρτυρας “Μαρίκα Μετοντέφη” είχε περάσει την οικοσκευή από το τελωνείο πριν σηκώσει τη σημαία ο επόπτης. Και εξ αυτού απειλεί με μηνύσεις την εισαγγελέα Διαφθοράς και όλους τους υπόλοιπους να μας στείλει στα ξερονήσια για εσχάτη προδοσία. Τα είπε μάλιστα και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση προκειμένου να συμπεριληφθούν στις αναθεωρητέες διατάξεις. Στην επόμενη συνεδρίαση θα πάει να πουλήσει και νανογιλέκα. Δέκα λεπτά κράτησε η συνάντηση του Κυριάκου με τη Μέρκελ. Της είπε ότι πούλησε τις συντάξεις για το μακεδονικό και την πέταξε έξω από την κατοικία του Γερμανού πρέσβη.
Περισσότερα »
12
01

Τα λάθη της Αριστεράς στο μεταναστευτικό (μέρος δεύτερο)

H Αριστερά υπερασπίζεται τους μετανάστες εντός του αξιακού πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απέναντι σε ένα υποτίθεται αντίπαλο αξιακό πλαίσιο, αυτό του πατριωτισμού. Αυτά τα δύο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τίθενται αντιπαραθετικά, τόσο για λόγους ιδεολογικούς όσο και για λόγους πρακτικούς: Η πατρίδα μας αντλεί την αξία της από το μέγεθος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απολαμβάνουν όλοι/ες /όσοι/ες διαβιούν στο έδαφός της. Η πατρίδα μας θα πάψει να υφίσταται χωρίς την αναζωογόνηση της από τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς.
Περισσότερα »
12
01

Η επιβράδυνση «δαγκώνει» τις επιχειρήσεις της Τουρκίας

Ολοένα περισσότερες επιχειρήσεις στην Τουρκία καταθέτουν αιτήσεις για δικαστική προστασία από τη χρεoκοπία εξαιτίας της επιβράδυνσης της οικονομικής ανάπτυξης. Τους τελευταίους μήνες έχουν εκτοξευθεί οι προσφυγές για υπαγωγή σε konkordato, δικαστική διαδικασία που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να προχωρούν σε αναδιάρθρωση των χρεών τους προκειμένου να αποφύγουν την πλήρη χρεοκοπία. Η ραγδαία αύξηση των προσφυγών σημειώνεται μετά τη νομισματική κρίση του καλοκαιριού, που πυροδότησε μια απότομη επιβράδυνση της οικονομίας και αύξησε την πίεση στον υπερχρεωμένο επιχειρηματικό κλάδο της χώρας.
Περισσότερα »
11
01

Άδωνις Γεωργιάδης: ο έσχατος διασυρμός της Ν.Δ.

Χθες ο κ. Γεωργιάδης ξεπέρασε κάθε όριο. Θεωρώντας, μάλλον, ότι δεν του φτάνουν τα 3 με 4 κανάλια στα οποία εμφανίζεται καθημερινά, έφερε το ζήτημά του στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία συζητούσε θέματα Δικαιοσύνης. Με το γνωστό αγοραίο ύφος, που τον έβαλε στην πολιτική ως κήρυκα του χυδαιότερου ακροδεξιού λαϊκισμού, κατεδάφισε το επίπεδο της συζήτησης, με έναν ακόμα γύρο ύβρεων, τσαμπουκάδων και εκφράσεων του δρόμου
Περισσότερα »
10
01

Το Δεύτερο Φύλο-Simone de Beauvoir

Οι άντρες ισχυρίζονται ότι ο έρωτας είναι η υπέρτατη πραγμάτωση της γυναίκας. «Μια γυναίκα που αγαπάει σαν γυναίκα, γίνεται βαθύτερα γυναίκα», γράφει ο Νίτσε. Και ο Μπαλζάκ: «Σε ανώτερο επίπεδο, ζωή του άντρα είναι η δόξα, ζωή της γυναίκας, είναι ο έρωτας. Η γυναίκα ευθυγραμμίζεται, εξισώνεται με τον άντρα μονάχα όταν η ζωή της είναι μια αδιάκοπη προσφορά, όπως η αντρική ζωή είναι μια αδιάκοπη δράση». Αλλά εδώ υπάρχει μια σκληρή απάτη, γιατί οι άντρες δεν νοιάζονται διόλου να δεχτούν την προσφορά. Ο άντρας δεν έχει ανάγκη από την ολοκληρωτική, τη δίχως όρους αφοσίωση που αξιώνει ούτε από τον ειδωλολατρικό έρωτα που κολακεύει τη ματαιοδοξία του. Το κήρυγμα του είναι η προσφορά της γυναίκας. Τα δώρα της όμως τον εξαντλούν. Έτσι η γυναίκα ζει σε μόνιμη δυσαρέσκεια για τα άχρηστα δώρα της, τη μάταια υπαρξή της. Μονάχα όταν θα ‘ρθει η μέρα που η γυναίκα θα μπορεί να αγαπήσει με τη δύναμή του εαυτού της, μονάχα τότε θα γίνει ο έρωτας και για κείνη, όπως και για τον άντρα, πηγή ζωής και όχι θανάσιμος κίνδυνος. Οι αμέτρητες γυναίκες που μαρτύρησαν στον έρωτα αποτελούν ένα σύμβολο διαμαρτυρίας για την άδικη μοίρα που για ύστατη λύτρωση ορίζει μια στείρα κόλαση.
Περισσότερα »