Μόνο και μόνο επειδή θα αγνοούσαμε ο ένας τον άλλον, αν δεν υπήρχε πίεση από τα κέντρα της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής εξουσίας (καθώς και τις ΗΠΑ), μόνο και μόνο γι αυτό, το να καθίσουμε στο τραπέζι και να λύσουμε τις διαφορές μας, για τους δικούς μας λόγους και για εμάς, όχι για τη Δύση, συνιστά αντιϊμπεριαλιστική πράξη. Γι αυτό το λόγο, καθ’ όλη την περίοδο της εκστρατείας που σχετίζεται με το δημοψήφισμα, δεν χρησιμοποίησα ποτέ το επιχείρημα «υπέρ της Ε.Ε.» και «υπέρ του ΝΑΤΟ». Είναι μια καλή συμφωνία διότι επιτίθεται και καταστρέφει τον πυρήνα της κοινής μας δυσπιστίας. Όχι, όταν εμείς (στη Δημοκρατία της Μακεδονίας) λέμε «είμαστε Μακεδόνες» δεν εννοούμε Αρχαίοι Μακεδόνες. Όχι, δεν έχουμε αξιώσεις προς την ελληνική αρχαιότητα. Είμαστε Μακεδόνες διαφορετικού είδους, σύγχρονοι και σλαβόφωνοι. Και αντιστρόφως, όταν η ελληνική πλευρά επιμένει ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική το κάνει από μια διαφορετική σκοπιά. Το συνδέει με μια πολιτισμική κληρονομιά που δεν είναι δική μας και αυτό το επιβεβαιώνουμε και στη Συμφωνία (παρά τις αρκετά πρόσφατες προσπάθειες κάποιων ανακαινισμένων Μακεδόνων εθνικιστών για την αποσλαβοποίηση των Μακεδόνων). Οι δύο πλευρές τελικά συμφώνησαν ότι είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο ένα σημαίνον αλλά δύο διαφορετικά σημασιολογικά περιεχόμενα στα οποία να αναφέρεται. Φτάσαμε στη συνειδητοποίηση μιας παλιάς κοινοτοπίας, αυτής που δηλώνει πως κανένα σημαίνον δεν είναι μονοσήμαντο. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι κάτι αυταπόδεικτο για πολλούς πολιτισμούς στην Ευρώπη τον τελευταίο αιώνα, όμως, προφανώς, όχι για εμάς στα Βαλκάνια. Ένα παραδοσιακό μακεδονικό τραγούδι λέει «υπάρχει μόνο μια αλήθεια, υπάρχει μόνο μια Μακεδονία...». Λοιπόν, αυτή η συμφωνία αποδεικνύει το προφανές: δεν υπάρχει καμία «μία αλήθεια» (για τίποτα σε αυτό τον κόσμο) και προφανώς δεν υπάρχει μόνο μία Μακεδονία. Δυστυχώς, οι ακαδημαϊκοί θεσμοί και στις δύο χώρες διδάσκουν και διακηρύττουν ακόμη το αντίθετο.
