Macro

Τώρα που όλοι υποχρεώνονται να παραδεχθούν ότι η μη περικοπή της προσωπικής διαφοράς των παλαιών συντάξεων είναι ένας εφικτός στόχος, για να μην πούμε μια απτή πραγματικότητα, είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν απολογισμό της στάσης τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης απέναντι σ΄ ένα πρόβλημα τόσο κρίσιμης σημασίας. Χρήσιμο, γιατί μπορεί να μας αποκαλύψει δύο παραδείγματα πολιτικής συμπεριφοράς: ένα προς μίμησιν και ένα προς αποφυγήν.

Αδικία που πήγε σε αυτούς τους άσχετους το Νόμπελ Ειρήνης. Κανονικά έπρεπε να το μοιραστούν ο Ζόραν Ζάεφ και η Μαρία Σπυράκη. Θα ήταν πολύ καλό και για το κατάστημα "Μικρογεύματα Φρανσουά" στις Βρυξέλλες, δίπλα στο κτήριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου ήπιαν εκείνους τους ιστορικούς καφέδες. Εκεί η Σπυράκη συνάντησε τον Ζάεφ να περιμένει σε μια ατελείωτη ουρά πρωθυπουργών, που περίμενανπομονετικά να πάρουν καφέδες και τυρόπιτες για τους σωματοφύλακες και τους συνεργάτες τους. Μέσα στο κτήριο του Συμβουλίου δεν έχει τέτοια, συνήθως φέρνουν φαγητό σε τάπερ από το σπίτι. Έτσι η Σπυράκη έπεσε τυχαία πάνω στον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ και του εξήγησε τις αταλάντευτες θέσεις της για το «Μακεδονικό». Αν είχε πέσει πάνω στον πρωθυπουργό της Ισλανδίας, θα του είχε εξηγήσει τις αταλάντευτες θέσεις της για τον παστό μπακαλιάρο. Μάλλον στα αγγλικά πρέπει να έγινε η συζήτηση, γιατί η Σπυράκη έχει μητρική γλώσσα τα ελληνικά, ενώ ο Ζάεφ τα ακατονόμαστα. Η Σπυράκη είπε στον Ζάεφ ότι αδιαπραγμάτευτη θέση της Ν.Δ. για το «Μακεδονικό», είναι η σύνθετη διγλωσσία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων. Είναι μια καλή πλατφόρμα για να οργανώνεις στο εσωτερικό της χώρας διαδηλώσεις με κρεμάλες. Κάτσε, ρε άνθρωπε, να φύγει ο Τσίπρας από τη μέση και θα τα βρούμε όλα, του είπε με αυστηρό ύφος που δεν σήκωνε δεύτερη κουβέντα.

Από παιδιά μια λέξη στα αυτιά, μια λέξη στο μυαλό, μια προειδοποίηση, μια προσταγή: «Πρόσεχε». Πρόσεχε. Θα χτυπήσεις. Θα πονέσεις. Μην τρέχεις. Μείνε εκεί που είσαι. Μείνε στο ίδιο ακριβώς σημείο. Μην κουνιέσαι. Καθηλώσου. Έτσι θα είσαι ασφαλής. Έτσι κανείς δεν θα πονέσει. Ούτε εσύ ούτε εκείνοι που έχουν την ευθύνη σου. Έτσι κανείς δεν θα φταίξει. Έτσι όλα θα πάνε καλά. Υπακούς. Προσέχεις. Δεν τρέχεις. Δεν σκαρφαλώνεις. Δεν χάνεις την ισορροπία σου. Δεν πέφτεις κάτω. Δεν νιώθεις πόνο. Δεν τρως τα μούτρα σου. Τα μούτρα σου παραμένουν αφάγωτα. Κουβαλάς ακόμη τα πρώτα - πρώτα μούτρα που είχες. Οι δεκαετίες περνάνε με μούτρα παιδιού πάνω σε σώμα εφήβου, νέου, λιγότερο νέου, μεσήλικα, ηλικιωμένου, υπερήλικα.

Σε αντίθεση, λοιπόν, με την άποψη που προσπαθούν να επιβάλουν όλες οι δυνάμεις που υπερασπίζονται το status quo, ότι δηλαδή ο λαϊκισμός είναι διαστροφή της δημοκρατίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αριστερός λαϊκισμός αποτελεί στη σημερινή Ευρώπη την πιο κατάλληλη πολιτική δύναμη για την ανάκαμψη και τη διεύρυνση των δημοκρατικών μας ιδανικών.

Την ώρα όμως που ο Ερντογάν ζυγίζει τις γεωπολιτικές και οικονομικές του επιλογές, η διακυβέρνησή του αποδεικνύεται ασταθής, καθώς έχουν απομακρυνθεί όλοι όσοι θα μπορούσαν να τον συμβουλέψουν ποιο δρόμο να ακολουθήσει: τα φιλελεύθερα και κοσμικά στελέχη των πρώτων κυβερνήσεών του, οι συνιδρυτές του κόμματός του, οι γκιουλενιστές και η αφρόκρεμα της δημόσιας διοίκησης. «Η Τουρκία πρέπει να λάβει μερικές κρίσιμες αποφάσεις, όπως το αν θα συνεχίσει αυτό το σύστημα ή θα το τροποποιήσει», λέει ένα στέλεχος του ΑΚΡ. «Ο λαός της Τουρκίας πρέπει να ενωθεί ξανά. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο διχασμός».

Το βασικότερο πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία είναι η ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις, που είχαν επιβληθεί ως απαίτηση του ΔΝΤ. Η Νέα Δημοκρατία είχε επενδύσει στις περικοπές αυτές, ελπίζοντας ότι θα εκμεταλλευτεί την κοινωνική δυσαρέσκεια που θα προκαλούσαν, και μάλιστα πολύ κοντά στις εθνικές εκλογές. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν κατάφερε να κρύψει την αγωνία της για ενδεχόμενη μη εφαρμογή του μέτρου, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να εκτεθεί σοβαρά, με την δημόσια επίθεση του Κ. Χατζηδάκη στον Μοσκοβισί, αλλά και με τις διαρροές για το σχετικό παρασκηνιακό αίτημα του Κ. Μητσοτάκη στην Μέρκελ. (...) Η φθορά στην εικόνα της Ν.Δ. θα ήταν πολύ σοβαρότερη αν γύρω της δεν υπήρχε μια ασπίδα ισχυρών ΜΜΕ, που φροντίζει να κατευθύνει αλλού την προσοχή του κοινού. Όμως η μεταμνημονιακή εποχή έχει ξεκινήσει και σε μια περίοδο που η κυβέρνηση θα υλοποιεί τα μέτρα κοινωνικής ανακούφισης, τα οποία εξαγγέλθηκαν στην ΔΕΘ, η γύμνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι ολοένα και δυσκολότερο να κρυφτεί.

Η απουσία στοιχειώδους πολιτικής διαδικασίας, που να επιχειρεί να εξηγήσει και να κάνει κατανοητές τις αιτίες τής κακοδαιμονίας τους, οδηγούν και σήμερα τους ηγέτες του ΚΙΝΑΛ στην αδυναμία να αρθρώσουν ένα πειστικό πολιτικό λόγο ανακοπής τής καθόδου και πειστικής εξήγησης της στάσης τους μπροστά στους δικούς τους ανθρώπους, τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες. Ιδίως εκείνους που έχουν αντιληφθεί ότι δεν αρκεί να ξορκίζεται ο ορμπανισμός, αλλά χρειάζεται να αναιρεθεί και το δόγμα που κυρίως τον εξέθρεψε: ο νεοφιλελευθερισμός, η λιτότητα, οι τεράστιες ανισότητες μέσα σε κάθε κράτος-μέλος και ανάμεσα στον Νότο και το Βορρά ή /και ανάμεσα στην Κεντρική Ευρώπη και την Ανατολική. Για να μη μιλήσουμε για το χάσμα ανάμεσα σε ηπείρους…