Macro

Το παράκτιο δάσος της Βαλανιδορράχης της Πρέβεζας απασχολεί την κοινή γνώμη εδώ και δύο χρόνια. Κάποιοι ιδιώτες ισχυρίζονται πως αποτελεί ιδιοκτησία τους, επικαλούμενοι και δικαστικές αποφάσεις. Όμως η Επιτροπή Αγώνα Φαναρίου (ΕΑΦ) και οι κάτοικοι της περιοχής, που αγωνίζονται για το δημόσιο χαρακτήρα του δάσους, αποδεικνύουν με αδιάσειστα στοιχεία ότι το δάσος ανήκει στο δημόσιο. Στην πραγματικότητα, οι δικαστικές αποφάσεις αποτελούν προϊόν παραπλάνησης της δικαιοσύνης από την πλευρά των ιδιωτών, που «εξασφάλισαν» την απροσδόκητη στήριξη του Δασαρχείου Πρέβεζας. Οι ιδιώτες δεν είχαν ποτέ κανέναν τίτλο ιδιοκτησίας και γι’ αυτό δήλωσαν ότι τον είχαν «χάσει». Ωστόσο, το 2011, υπάλληλος του δασαρχείου –όχι ο τότε δασάρχης που δήλωσε «ασθενής»– κατέθεσε στο Πρωτοδικείο υπέρ των ιδιωτών, επικαλούμενος την υπ’ αριθ. 5/26-1-1927 απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου του υπουργείου Γεωργίας που αναγνώριζε το δάσος (750 στρεμμάτων) ως ιδιωτικό, ως ανήκον σε δυο μπέηδες με συγκυριότητα του ελληνικού δημοσίου κατά 20% εξ αδιαιρέτου. Ως προς αυτή την απόφαση, η ΕΑΦ αποκάλυψε με επίσημο έγγραφο από τα αρχεία του οθωμανικού κράτους ότι κανένας μπέης δεν είχε ιδιοκτησία επί του δάσους, καθώς αυτό ανήκε στον σουλτάνο και με την απελευθέρωση της Ηπείρου πέρασε αυτοδικαίως στο ελληνικό δημόσιο. Όμως, οι ιδιώτες και, κατά περίεργο τρόπο, ο υπάλληλος του δασαρχείου απέκρυψαν –και συνεχίζουν να αποκρύπτουν– τόσο το γεγονός αυτό όσο και, κυρίως, την με αριθ. 12/30-7- 1927 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων. Με την απόφαση αυτή το δάσος απαλλοτριώθηκε και αποζημιώθηκαν οι τότε φερόμενοι ως ιδιοκτήτες (μπέηδες). Έκτοτε, το δάσος ανήκει στο δημόσιο και οποιαδήποτε πράξη αγοραπωλησίας είναι παράνομη και συνεπώς άκυρη. Παράνομη και άκυρη είναι και η επίκληση χρησικτησίας, η οποία οπωσδήποτε δεν ισχύει επί ιδιοκτησίας του δημοσίου. Επομένως, παράνομη και άκυρη είναι και η «αγορά» του δάσους (750 στρεμμάτων) των προγόνων των σημερινών ιδιωτών από τους μπέηδες με το υπ’ αριθ. 5932/17-8-1931 συμβόλαιο. Σημειώνεται ότι στην Ήπειρο, το 1931, δεν υπάρχουν πλέον Οθωμανοί και μπέηδες. Παρ’ όλα αυτά, το Πρωτοδικείο Πρέβεζας το 2011 και ο Άρειος Πάγος το 2017 έκαναν λάθος επιδικάζοντας το δάσος της Βαλανιδορράχης έκτασης 1.993 στρεμμάτων και όχι 750 στρεμμάτων, όπως θα ήταν λογικό, καθώς «μέτρησε» η κατάθεση ενός υπαλλήλου του δασαρχείου και η «νομική αδεξιότητα» του δημοσίου.

Τι μας λέει η Δώρα Αυγέρη στην ΕφΣυν; Ότι είναι«αριστερόμετρο» και «κομματικοί μπράβοι» όσοι και όσες απορρίπτουν τους «ολίγο» ρατσιστές, «ολίγο» εθνικιστές, ομοφοβικούς, σκοταδιστές, που δέρνουν τη γυναίκα τους, καμιά φορά τη σκοτώνουν, επειδή είναι λεβέντες! Το ζήτημα δεν είναι μόνο τι λέει και τι δεν λέει, αλλά και από που αντλεί την αυτοπεποίθηση της να λέει ότι της κατέβει, με γλώσσα εφάμιλλή της «εκσυγχρονιστικής» δεξιάς. Σίγουρα οι πεποιθήσεις της δεν ταιριάζουν με το κόμμα που «υπηρετεί» στο κοινοβούλιο. Η τηλεόραση είναι διαβατήριο, δεν είναι όμως πιστοποιητικό.

Ένας ανυποψίαστος εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε βασίμως να ισχυριστεί πως η διαχείριση της πανδημίας στην…

Η πολιτική επιρροή που έχει ένα κόμμα στην κοινωνία σχετίζεται όχι μόνο με αυτά που…

Πολύ πριν από την κάθοδο του Τραμπ στην πολιτική αρένα, η αμφισβήτηση του αποτελέσματος της πολιτείας της Φλόριντα στις προεδρικές εκλογές του 2000 από τον Γκορ και η σθεναρή εναντίωση του Μπους στη συνέχιση της επανακαταμέτρησης των επιστολικών ψήφων ήταν σήματα κινδύνου που υποτιμήθηκαν. Αρχές Δεκεμβρίου του 1991 ο απερίγραπτος Γέλτσιν και η παρέα του εκβίασαν τους ηγέτες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας να διαλύσουν την ΕΣΣΔ για να διώξουν τον Γκορμπατσόφ από το Κρεμλίνο! Τριάντα χρόνια μετά, ο Τραμπ προέτρεψε τους οπαδούς του όχι να διαμαρτυρηθούν αλλά να καταλάβουν το Καπιτώλιο για να εμποδίσουν το Κογκρέσο να επικυρώσει την εκλογική νίκη του Μπάιντεν. Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι αν οι Ρεπουμπλικανοί κερδίσουν τον Νοέμβριο τον έλεγχο του Κογκρέσου, ο Τραμπ θα θεωρήσει ότι η λαϊκή ψήφος νομιμοποίησε εκ των υστέρων την απόπειρα πραξικοπήματος της 6.1.2021.

Όπως μας ενημέρωσε ο Άδωνις, στην Ελλάδα τα μοριακά τεστ είναι πιο ακριβά γιατί στην…

Μέσα στο τεχνικό δίλημμα «μεταβατικό, βιώσιμο» παίζεται η απανθρακοποίηση της οικονομίας και οι μελλοντικές γεωπολιτικές ισορροπίες. Το «πρασίνισμα» του ΦΑ και των πυρηνικών βάζει σε αμφισβήτηση το στόχο του μεριδίου 55% ΑΠΕ για το 2030, καθώς και τον περιορισμό της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς για το 2050. Οι επιπτώσεις στους λαούς, ιδιαίτερα στις κλιματικά και ενεργειακά ευάλωτες χώρες, θα είναι βαρύτατες σε επίπεδο ασφάλειας και κόστους ζωής. Δεν ισχύει αυτό για τη Γαλλία που εμφανίζεται να είναι ο κερδισμένος των εξελίξεων (παράγει το 70% ηλεκτρισμό από πυρηνική ενέργεια). Η κατάσταση της γαλλικής πυρηνικής βιομηχανίας κάθε άλλο παρά καλή είναι. Ο ενεργειακός κολοσσός EDF έχει συσσωρεύσει χρέη άνω των 42 δισ., ενώ το κόστος κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων συνεχώς αυξάνει: ο αντιδραστήρας Epr στο Flamanville ξεκίνησε την κατασκευή του το 2006 και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, το δε κόστος του από 3,3 δισ. θα ξεπεράσει τα 19 δισ. Στο Olkiluoto της Φιλανδίας ένας άλλος ERP οδήγησε σε πτώχευση τον γαλλικό κατασκευαστή Areva. Στη γειτονική Γερμανία υπάρχει σύγχυση και προβληματισμός. Ενδεικτικό το ειρωνικό σχόλιο της γερμανικής Fridays For Future: «Ευχαριστούμε για τις πρωτοχρονιάτικες ευχές τoν O. Scholtz, A. Baerbock, και C. Lidner. Λέγεται ότι στην Ευρώπη δεν θα αντισταθείτε στο να θεωρήσετε ως πράσινη ενέργεια τόσο το ΦΑ, όσο και τα πυρηνικά. Εσείς δεν είστε που μιλούσατε για δεσμεύσεις σχετικά μα τον στόχο των 1,5 βαθμών;». Η εξέλιξη αυτή είναι μεγάλο πισωγύρισμα σε σχέση με την πρόσφατη πολιτική κλεισίματος των πυρηνικών εργοστασίων στη Γερμανία και κυρίως είναι η απόδειξη ότι το Βερολίνο αδυνατεί να αντισταθεί στη φιλο-πυρηνική πολιτική της Ursula von der Leyen και των πρωτοβουλιών του Macron. Υπάρχουν ακόμη περιθώρια για την ακύρωση της πρότασης; Η μάχη θα δοθεί στο επόμενο Συμβούλιο των υπουργών και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η αναμονή για θετικές εξελίξεις είναι πολύ αδύναμη. Μόνο κινηματικές πρωτοβουλίες μπορούν να ανατρέψουν την αρνητική πορεία.

Εδώ και πολλούς μήνες η Ελλάδα κάνει οδυνηρό «πρωταθλητισμό» στο εν λόγω στατιστικό. Βρίσκεται διαρκώς πάνω από όλη τη Δυτική Ευρώπη (δηλ. τις συγκρίσιμες χώρες) στα θύματα ανά πληθυσμό. Αριθμοί και δεδομένα, όχι αντιπολίτευση εντυπωσιασμού, όχι φθηνή δραματοποίηση: τη βδομάδα που πέρασε, μόνο 6 μεγάλες χώρες παγκοσμίως είχαν περισσότερους νεκρούς ανά εκατομμύριο: Βουλγαρία, Γεωργία, Κροατία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία. Όλες οι άλλες, ακόμα και οι περισσότερες χώρες του πρ. Ανατολικού Μπλοκ τα πηγαίνουν καλύτερα. Κάπως έτσι έφτασαν οι ελληνικές οικογένειες να θρηνούν 2 νεκρούς από κόβιντ στους 1.000 κατοίκους. Κάπως έτσι θα θρηνούμε την άλλη βδομάδα μια Άρτα. Και κάπως έτσι όταν γίνει ο τελικός λογαριασμός, θα διαπιστώσουμε ότι η ενίσχυση του ΕΣΥ που ηθελημένα και υπολογισμένα δεν έγινε, δεν ήταν «πολυτέλεια» όπως με θράσος έλεγαν, αλλά ανάγκη, για να σωθούν ζωές. Που χάθηκαν. Ήταν αναπόφευκτο όλο αυτό; Όχι. Ήταν επιλογή. Δεν θα το ομολογήσουν, αλλά διάλεξαν την ανοσία της αγέλης και ξαμόλησαν τα τρολ σε σόσιαλ και ΜΜΕ, τα ίδια που έγραφαν μανιωδώς «τι σου ζητάμε; να μείνεις σπίτι!» να παπαγαλίζουν τώρα «δεν θα σταματήσουμε τα πάντα για μια πανδημία»! Από το «αποστάσεις, αποστάσεις, αποστάσεις!» στο «50% + 1» για να κλείσει ένα τμήμα, αποδεικνύεται ότι ήταν μια «Νέα Δημοκρατία δρόμος». Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει καν «ανοσία της αγέλης», ο ιός αλλάζει, υπάρχει μόνο πολιτική υγείας και ενίσχυση του ΕΣΥ, που μπορεί να γίνει μόνο με πολιτική αλλαγή και νέα, προοδευτική, αριστερή κυβέρνηση στο τιμόνι.

Για σχεδόν 5 χρόνια η κυπριακή κυβέρνηση συζητεί με τις άλλες χώρες που συμμετέχουν στα τριμερή σχήματα μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα για τη συγκρότηση κοινής Γραμματείας. Ο ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης, που θεωρεί το όλο εγχείρημα δική του έμπνευση -η αρχική ιδέα ήταν του Ν. Κοτζιά-, διόρισε τον γνωστό αντι-ομοσπονδιακό πρώην ΥΠΕΞ Γιώργο Λιλλήκα στη θέση του επικεφαλής της «Γραμματείας των Τριμερών». Τώρα ψάχνει κτίριο για να στεγάσει τη Γραμματεία. Ολα γίνονται από κονδύλι του κυπριακού ΥΠΕΞ. Η Γραμματεία, όμως, δεν είναι κοινή των τριμερών, ούτε έχει τριμερή ή πολυμερή σύνθεση. Καμία, περιλαμβανομένης και της Ελλάδας, δεν ανέλαβε να διορίσει εκπροσώπους σε αυτήν. Ούτε υπάρχει δέσμευση να εξελιχθεί σε τέτοια. Δύσκολα πλέον κρύβεται η πραγματικότητα γύρω από τη στρατηγική των «τριμερών». Η εικόνα δυναμικής περιφερειακής δραστηριότητας (Ισραήλ, Αίγυπτος, Λίβανος, Ιορδανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) με εξοβελισμό της Τουρκίας δεν είναι αληθής. Τα περιφερειακά ανοίγματα δεν επιβραβεύτηκαν με συμμαχίες και μεγαλόπνοα ενεργειακά σχέδια που ήταν το βασικό αντικείμενό τους. Συνεχίζονται μόνο με διακηρυκτικές συναντήσεις κορυφής και υπουργικές διασκέψεις. Στο απόγειό τους, τον Ιανουάριο του 2020 έγινε η υπογραφή πολιτικής διακήρυξης Αναστασιάδη – Μητσοτάκη – Νετανιάχου για την κατασκευή του East Med. Ο «αγωγός-όνειρο» σπάνια αναφέρεται πλέον. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η όλη σύλληψη γύρισε μπούμερανγκ για την Κύπρο. Χωρίς την επίλυση του Κυπριακού, οι «τριμερείς» προκάλεσαν την αντίδραση της Τουρκίας σε πολλαπλά επίπεδα. Η Τουρκία έχει «διεισδύσει» διπλωματικά, βελτιώνοντας τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τα ΗΑΕ. Οι τριμερείς βρήκαν απροσπέλαστο εμπόδιο το άλυτο Κυπριακό και το έκαναν πολύ χειρότερο. Το φυσικό αέριο έγινε «game changer» αλλά σε βάρος της Κύπρου, αφού η Τουρκία σάρωσε την κυπριακή ΑΟΖ με τον πολεμικό, ερευνητικό και τον γεωτρητικό στόλο και τα drones της, ενώ αλωνίζει και στην υπόλοιπη Ανατολική Μεσόγειο. Εφτασε μέχρι την Κρήτη, τη Ρόδο και το Καστελόριζο, κάτι που πιέζει αφόρητα την κυβέρνηση Μητσοτάκη αν επιλέξει να προκαλέσει θερμό επεισόδιο. H Κύπρος έγινε πιο στρατιωτικοποιημένη ύστερα από μια 20ετία: βάση drones στο Λευκόνοικο, σχεδιασμός ναυτικής βάσης στην Καρπασία, μεταφορά αρμάτων μάχης. Ο ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδης μιλά για τις τριμερείς, όχι για τα αποτελέσματά τους, που περιορίζονται σε συνεργασίες χαμηλής πολιτικής και κάποιες κοινές ασκήσεις. Τα υπόλοιπα είναι ένας ατέλειωτος ανεξόφλητος λογαριασμός με τη διάλυση του τοπίου για τη λύση του Κυπριακού…

Η παραλία της Ερεσού Λέσβου δεν είναι μια οποιαδήποτε παραλία, είναι κάτι παραπάνω. Δεν είναι…