Αναδημοσιεύσεις

18
11

Ο πραγματικός εξευτελισμός της επιστήμης

[Η κυβέρνηση] ενώ παρουσιάζει την επιστημονική άποψη ως μοναδική, αντικειμενική και απαράλλακτη αλήθεια, ταυτόχρονα κρύβει τις υποθέσεις και τα σκεπτικά που οδηγούν στα δήθεν επιστημονικά συμπεράσματα τα οποία η ίδια υποτίθεται πως ακολουθεί.  Έτσι καταφέρνει ταυτόχρονα δύο στόχους: να παρουσιάσει τις θέσεις της ως απόλυτα αντικειμενικές, οι οποίες ως εκ τούτου πρέπει να επιβληθούν σε εμάς, την αφελή και ανεύθυνη πλέμπα, ενώ ταυτόχρονα αποποιείται κάθε ευθύνης, αφού «τις αποφάσεις τις πήραν οι ειδικοί». Φυσικά, αυτό το κρυφτό (πέραν της προφανούς πολιτικής του χυδαιότητας, η οποία θεωρώ πως είναι άνευ προηγουμένου στην πολιτική Ιστορία της χώρα μας, ίσως με εξαίρεση την κυβέρνηση Παπαδήμου) είναι και τεράστιο πλήγμα στην κοινωνική αξιοπιστία των επιστημόνων αλλά και της επιστήμης συνολικά.  Όταν η κοινωνία νιώθει ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει βγει ένα συμπέρασμα είναι κρυφός, είναι απόλυτα λογικό να γεννιούνται (υγιείς και μη) αμφισβητήσεις αυτού του συμπεράσματος. Μόνο η ανοιχτότητα και η ειλικρίνεια μπορούν πραγματικά να καταπολεμήσουν τις θεωρίες συνωμοσίας και τις διάφορες άλλες επικίνδυνες απόψεις που ολοένα κερδίζουν έδαφος.  Όχι η επιβολή διά της εν κρυπτώ θεοποίησης.
17
11

Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Μνήμη, εορτασμοί και συγκυρία

Παρά την περιορισμένη επιρροή του, το Πολυτεχνείο έχει συμβάλει αποφασιστικά στο δημοκρατικό, φιλελεύθερο και κοινωνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης. Και είναι αυτά τα κεκτημένα τα οποία θέλει να ακυρώσει η, από μια άποψη, ανίερη συμμαχία ανάμεσα στις δυνάμεις ενός μεταμοντέρνου εθνικισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της Ακροδεξιάς και του εκσυγχρονιστικού (;) ακραίου Κέντρου. Το «ποτέ ξανά» του κ. Σαμαρά από βήματος Βουλής το συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο. Οι αντιμετώπιση της κρίσης ως ευκαιρίας που με βίαιο τρόπο εισάγουν σειρά αντιδημοκρατικών και αντικοινωνικών μέτρων απλώς το επιβεβαιώνουν. Κατά συνέπεια, ίσως περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο.  Όχι μόνο ως γεγονός μνήμης, αλλά ως πράξη που επιβάλλει η συγκυρία. Ωστόσο, βλέποντας ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει την πανδημία μέσα από τις απαιτούμενες κοινωνικές πολιτικές, αλλά μέσα από την ένταση των κατασταλτικών μηχανισμών, ίσως θα ήταν σκοπιμότερο να αποφύγουμε την τελετουργία της πορείας και διεκδικήσουμε και πάλι τις πλατείες και κάθε ανοικτό χώρο σε κάθε γειτονιά που έχει απαγορευτεί σε όλους τους νέους κάθε ηλικίας.
17
11

Αννέτα Καββαδία: Αόρατοι άνθρωποι στον καιρό της πανδημίας

Γι’ αυτό και η μόνιμη επωδός πως «όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στην αρρώστια» μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί. Όχι μόνο δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στις κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά τουναντίον, οι ποικίλες ταξικές και κοινωνικές ανισότητες οξύνονται και διευρύνονται. Ναι, ο κορονοϊός είναι ταξικός και αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν μεγάλα φιλελεύθερα και συντηρητικά Μέσα του αγγλοσαξονικού κόσμου. Η συντηρητική/κεντρώα Washington Post προβληματίζεται για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο πλήττει η πανδημία του Covid-19 την κοινότητα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, την στιγμή που ο φιλελεύθερος Guardian υπογραμμίζει ότι η πανδημία επηρεάζει με πολύ διαφορετικό τρόπο τις οικονομικά ευάλωτες τάξεις. Το Bloomberg έρχεται να συμπληρώσει τις εν λόγω απόψεις αναφέροντας πως την κρίση του Covid-19 δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις. Είναι ενδεικτική η άποψη της Laura Spinney στην εφημερίδα Guardian, η οποία τονίζει ότι παρά το γεγονός πως ιστορικά «οι πανδημίες δεν προκάλεσαν σε κάθε περίπτωση κοινωνική αναταραχή», στην περίοδο που ακολουθεί τον κορονοϊό τα δεδομένα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Όπως επισημαίνει, «οι πανδημίες πλήττουν περισσότερο τους φτωχούς, τους χαμηλόμισθους ή άτομα με ασταθή εισοδήματα που ζουν σε πολυσύχναστα καταλύματα και έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, αλλά και αυτούς για τους οποίους η υγειονομική περίθαλψη είναι λιγότερο προσιτή ή λιγότερο προσβάσιμη. Στην περίπτωση της νέας πανδημίας υπάρχει ένα καινούριο στοιχείο. Τα μέτρα απομόνωσης έχουν σχεδιαστεί για να επιβραδύνουν την εξάπλωση της νόσου και να ανακουφίσουν την επιβάρυνση των συστημάτων υγείας. Αλλά μπορεί επίσης να επιδεινώνουν τις ίδιες τις κοινωνικές ανισότητες».
17
11

Η μετάληψη και το Θείο: Απόψεις επιστημονικές και… «επιστημονικές»

Τελευταία έχουμε γεμίσει «επιστήμονες» που εκτός των αυστηρά επιστημονικών και ιατρικών τους αναλύσεων για την πανδημία, παίρνουν δημόσια θέση για ζητήματα που αφορούν την φιλοσοφία και την θρησκεία. Εκεί η άποψη τους ''απογυμνώνεται'' από οποιαδήποτε επιστημονική ανάλυση και τεκμηρίωση και υιοθέτει τις μεταφυσικές και επικίνδυνες απόψεις (για την δύσκολη περίοδο που περνάμε) ότι η θεία μετάληψη ‘’δεν είναι υπεύθυνη για την μετάδοση του ίου’’ ότι οι ίδιοι-ες είναι πιστοί-ες Χριστιανοί και δεν έχουν πρόβλημα να μεταλάβουν σε αυτές τις συνθήκες. Οι απόψεις της κας Λινού της κας Γιαμαρελλου δεν θα ήταν αντικείμενο σχολιασμού εάν γινόντουσαν σε ιδιωτικές συζητήσεις σαν έκφραση προσωπικών τους απόψεων . Το πρόβλημα είναι ότι οι κυρίες αυτές μιλάνε σαν ειδικοί λοιμωξιολογοι ,έχουν δημόσιο λόγο και απευθύνονται σε εκατομμύρια τηλεθεατές προτρέποντας τους έμμεσα να πηγαίνουν ‘’στην πίσω πόρτα της εκκλησίας’’ και να κοινωνούν (όπως πολλοί με την παρότρυνση των παπάδων κάνουν σήμερα). Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι «επιστήμονες» αυτοί υιοθετούν τις απόψεις των ποιο σκοτεινών και επικίνδυνων κύκλων (ο Αμβρόσιος το ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) Και αναιρούν οι ίδιοι την επιστημονική τους υπόσταση .
16
11

Νίκος Φίλης: Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται η μετάλλαξη του ιστορικού κόμματος της ΝΔ

Η επίθεση που βιώνουμε από τη ΝΔ εναντίον του Πολυτεχνείου είναι χωρίς προηγούμενο. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ισχυρή νομική τεκμηρίωση, αποκαλύπτει ότι η απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των τεσσάρων ατόμων σε όλη την Ελλάδα ουσιαστικά καταργεί το άρθρο του Συντάγματος για την ελευθερία των συγκεντρώσεων. Γιατί συμπεριφέρεται τόσο απρόσεκτα και κυνικά η κυβέρνηση; Γιατί αντιγράφει τον αλήστου μνήμης Ζαγοριανάκο της χούντας με το «Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν; Γιατί εισβάλλουν τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο και μάλιστα από την Κεντρική Πύλη, εκείνη που πριν 46 χρόνια παραβίασε το τανκς;  Με τις κινήσεις αυτές η κυβέρνηση αναγορεύει το δόγμα «Νόμος και Τάξη» σε ύψιστη πολιτική επιδίωξή της. Και μετατρέπει το μείζον θέμα της δημόσιας υγείας σε ζήτημα δημόσιας τάξης. Όπως φάνηκε και στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, με φανερή πια την ανικανότητά του να διαχειριστεί το δεύτερο κύμα της πανδημίας, στρέφεται πανικόβλητος στον προσεταιρισμό της ακροδεξιάς, στον Χρυσαυγητισμό μαζί με την περιχαράκωση του συντηρητικού χώρου. Και το περιβόητο άνοιγμά του προς την Κεντροδεξιά; Προφανώς θεωρεί, ότι με το ίδιο δόγμα, το «νόμος και τάξη» μπορεί να κερδίσει το λεγόμενο ακραίο κέντρο, όλους αυτούς με τους οποίους συνοδοιπόρησε η Δεξιά τα χρόνια των μνημονίων, χτίζοντας το αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα. Το νέο στοιχείο όμως είναι ότι η υγειονομική και οικονομική κρίση, έχουν προκαλέσει ρωγμές στην κυβερνητική αξιοπιστία που δεν είναι δυνατό να «γεμίσουν» με την υποκριτική αυτοκριτική και το διχαστικό λόγο. Για αυτό επιστρατεύεται και ο αχαλίνωτος αυταρχισμός και ο εκφοβισμός «χωρίς δόσεις». Τι νόημα είχε μια γενικευμένη απαγόρευση των συγκεντρώσεων σε όλη την Ελλάδα; Είναι προφανές λοιπόν ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να υπονομεύσει το κράτος δικαίου και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αυτή η πρωτοφανής επίδειξη «πυγμής» θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο ότι η ΝΔ μετατοπίζεται στο χώρο της ευρωπαϊκής Νεοδεξιάς των Σαλβίνι-Όρμπαν, που εχθρεύεται τα δικαιώματα των πολιτών. Είναι κάτι πολύ σοβαρό: μπροστά στα μάτια μας παρακολουθούμε τη μετάλλαξη του ιστορικού κόμματος της ΝΔ, όπως το είχε συλλάβει και χτίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εμείς, δεν θα τους αφήσουμε να ξαναγράψουν την ιστορία, παραποιώντας την. Το αντιδημοκρατικό τους ντελίριο θα τους οδηγήσει στην πολιτική τους απαξίωση. Απλώς, οι ίδιοι δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι.
16
11

Επισημάνσεις

Το πιο ουσιαστικό όμως που είπε ο Μητσοτάκης ήταν ότι μέσα στο Πολυτεχνείο υπήρχαν και δεξιοί. Εννοεί εκτός απ’ αυτούς που είχε στείλει ο Ρουφογάλης. Φυσικά και υπήρχαν. Απλά δεν φαινόντουσαν επειδή ήταν περισσότεροι οι τροτσκιστές. Τι να κάνουμε, αυτές ήταν τότε οι πληθυσμιακές αναλογίες. Έξω από το Πολυτεχνείο βέβαια οι δεξιοί επικρατούσαν σχεδόν ολοκληρωτικά. Να τα λέμε αυτά. Απλά δεν το εξαργύρωσαν επειδή είναι σεμνοί. Ούτε τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση εξαργύρωσαν άλλωστε.  Έχετε υπόψιν κανέναν χίτη να έχει γράψει απομνημονεύματα; Δίκιο έχει ο Μητσοτάκης. Τα έχει πει και ο  Άδωνις άλλωστε, όταν φώναζε ότι το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός μύθος της ηγεμονίας της Αριστεράς. Και ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχε ούτε ένας νεκρός. Οι γύρω νεκροί για κάποιον λόγο δεν μετράνε. Δεν είναι σαφές γιατί δεν μετράνε, αλλά, αφού το είπε ο Λαδάς, γιατί να το αμφισβητήσει ο  Άδωνις;
16
11

Πόσο πίσω μας πάει ο αυταρχισμός της κυβέρνησης;

Έως σήμερα υπήρχαν αρκετές ενδείξεις και πράξεις της κυβέρνησης ότι την υπερβαίνουν τα σοβαρά προβλήματα που είχε και έχει να αντιμετωπίσει η χώρα, η κοινωνία της και η οικονομία της, ύστερα από μια δεκαετή κρίση και τώρα την πανδημία. Όμως αυτό τώρα δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι δεν υστερεί απλώς, ως προς την ευθύνη διακυβέρνησης που επιβάλλεται, αλλά γίνεται επικίνδυνη. Χωρίς δε απολύτως κανέναν αποχρώντα λόγο. Η συζήτηση στη Βουλή, οι ανακοινώσεις των οργανώσεων, οι διαθέσεις των πολιτών έπειθαν κάθε καλόπιστο δημοκρατικό πολίτη ότι υπήρχε ευρύ και σαφές πεδίο συνεννόησης, αν η κυβέρνηση ήθελε να εκφρασθεί ο πλουραλισμός της απόδοσης τιμής. Δεν ήθελε, όμως, γι’ αυτό τώρα εκβιάζει τις καταστάσεις. Σ’ αυτή τη στάση ωθείται από τον πανικό της, για τις ευθύνες ως προς την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και τη δήθεν πολιτική στόχευση προς το Κέντρο. Και επειδή πάντοτε υπάρχουν όσοι θα σπεύσουν να δεχθούν την πρόφαση σαν επιβεβλημένη, αντιγράφω ένα απόσπασμα από σχόλιο του Κωστή Παπαϊωάννου. «Έστω και για τρεις μέρες, έστω και για τρεις ώρες, έστω και για τρεις στιγμές, το ερώτημα πλέον έχει τεθεί. Υπάρχει πρόφαση; Υπάρχει δικαιολογία; Φυσικά. Πάντα στην Ιστορία υπήρχε πρόφαση, για κάθε αντιδημοκρατική εκτροπή υπήρχε μια έκτακτη ανάγκη ως δικαιολογία. Τη θυμόνταν εκ των υστέρων οι άνθρωποι που την πίστεψαν και μουντζώνονταν. Κι αυτοί που σήμερα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, αυτοί που το δάχτυλο τούς δείχνει την Ουγγαρία και κάνουν πως κοιτάνε το δάχτυλο, έχουν καταλάβει πολύ καλά. Και είναι για τούτο άξιοι περιφρόνησης».
14
11

Διαδηλώνοντας τον καιρό του COVID-19

Δούλεψα στους θαλάμους COVID-19 και έχω δει πόσο μεταδοτικός μπορεί να είναι αυτός ο ιός και πώς είναι αυτοί οι θάνατοι. Χρειάζονται πέντε έως επτά ημέρες για να εμφανιστούν συμπτώματα. Επτά έως 10 ημέρες μετά από αυτό, οι άνθρωποι μπορεί να χειροτερέψουν και να εμφανιστούν στο νοσοκομείο. Το είδαμε αυτό στο νοσοκομείο μας τον Απρίλιο, όταν πολλαπλασιάστηκαν τα περιστατικά δύο εβδομάδες μετά το Σαββατοκύριακο του Πάσχα. Πολλοί από εμάς στον ιατρικό τομέα ανησυχούσαμε ότι εάν οι διαδηλωτές δεν λάβουν προφυλάξεις κατά την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός τους να διαμαρτυρηθούν, οι άνθρωποι θα αρρώσταιναν σε μεγάλους αριθμούς, με τους Μαύρους, τους Αμερικανούς Ιθαγενείς και τους Λατίνους να επηρεάζονται δυσανάλογα. Ωστόσο, έχουμε τώρα στοιχεία που δείχνουν ότι το ποσοστό μόλυνσης COVID-19 μεταξύ των διαδηλωτών ήταν εξαιρετικά χαμηλό: 2,5% εδώ στη Μασαχουσέτη, με το συνολικό ποσοστό μόλυνσης να συνεχίζει να μειώνεται. Αυτό αντικατοπτρίζει την τάση σε όλη τη χώρα μεταξύ των διαδηλωτών και ο λόγος είναι αυτός: οι διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε εξωτερικούς χώρους και ως επί το πλείστον οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες και διατηρούσαν αποστάσεις.
13
11

Η Alexandria Ocasio-Cortez για τη νίκη του Biden, τις απώλειες στο Κονγκρέσο και το τι ακολουθεί για την Αριστερά

[Με εξέπληξε] το μερίδιο της λευκής υποστήριξης για τον Τραμπ. Νόμιζα ότι οι δημοσκοπήσεις είχαν πέσει έξω, αλλά μόλις το είδα συνειδητοποίησα τι δουλειά έχουμε να κάνουμε. Πρέπει να διαδώσουμε το αντιρατσιστικό μήνυμα στους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο σε όλη τη χώρα. Διότι εάν συνεχίσουμε να χάνουμε λευκά ποσοστά και απλώς επιτρέπουμε στο Facebook να ριζοσπαστικοποιεί όλο και περισσότερα στοιχεία της λευκής ψήφου και τους λευκούς ψηφοφόρους, δεν υπάρχουν αρκετοί έγχρωμοι και νέοι που μπορούν να το αντισταθμίσουν. Αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή μεγάλο κομμάτι της στρατηγικής των Δημοκρατικών είναι να αποφύγουμε να δουλέψουμε πάνω σ’αυτό. Να αποφύγουμε να αντιπαρατεθούμε. Αυτό είναι το επιχείρημά τους απέναντι στην αποχρηματοδότηση της αστυνομίας, σωστά; Να μην ανακινούμε τη φυλετική δυσαρέσκεια. Δεν νομίζω ότι είναι βιώσιμο αυτό.
11
11

Η Σοφία Βιδάλη και η Ιφιγένεια Καμτσίδου μιλούν για την αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια

Βιδάλη: Να κάνω κάποιες παρατηρήσεις. Πρώτον, δεν είναι γενικά στοχοποιημένοι οι νέοι, στοχοποιούνται οι νέοι που διεκδικούν, οι φοιτητές και οι μαθητές που αναμειγνύονται στα κοινά. Για την υπόλοιπη νεολαία δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον· για τα παιδιά που ζουν στο δρόμο, για τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί, για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, για τους άνεργους νέους, για την εγκατάλειψη του σχολείου. Δεν υπάρχει καμία πολιτική για τη νεολαία. Υπάρχει μόνο επιλεκτική στροφή προς την καταστολή εκείνων των τμημάτων της νεολαίας που είναι κατά κανόνα στην πρωτοπορία και αντιδρά. Δεύτερον, η στροφή εναντίον της νεολαίας αποτελεί τη βάση για μια βίαιη διακοπή της κοινωνικής ζωής. Δείτε ενδεικτικά τα μέτρα για τον κορονοϊό, που πλήττουν ένα μέρος της διαμόρφωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας, μέσω της στέρησης του ψυχαγωγικού χρόνου που ο νεωτερικός άνθρωπος έχει κατακτήσει και θεσπίσει: η αιχμή του δόρατος αυτών των μέτρων στην παρούσα φάση έγινε η νεολαία, την οποία ουδείς θέλησε να πείσει αλλά αντίθετα έγιναν τα πάντα για να στοχοποιηθεί. Καμτσίδου: Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις εντάσσονται στην στρατηγική «Νόμος και Τάξη» που  ακολουθεί η κυβέρνηση και η οποία στοχεύει να θεμελιώσει τις κοινωνικές σχέσεις, από τη μια, σε μια ιεραρχία και, από την άλλη, στην καταστολή. Μια πρώτη συνέπεια που μπορεί να έχει είναι η δημιουργία έντονων κοινωνικών αντιδράσεων, απέναντι όχι μόνο σε αυτή τη συγκεκριμένη επιλογή για τα πανεπιστήμια, αλλά και απέναντι στην προσπάθεια της πολιτείας να ρυθμίσει δύσκολα και κρίσιμα θέματα, όπως για παράδειγμα η τήρηση των μέτρων της πανδημίας. Όταν το κράτος επιλέγει την καταστολή για να εφαρμόσει τους κανόνες και να εξασφαλίσει την ομαλή κοινωνική συμβίωση, τότε θα πρέπει να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει εξίσου βίαιες αντιδράσεις από κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται. Σε ό,τι αφορά την κατάδειξη της νεολαίας ως πηγή παραβατικής συμπεριφοράς και προβλημάτων για το κοινωνικό σύνολο είναι μια εξαιρετικά συντηρητική αντίληψη, η οποία όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη ότι χαρακτηριστικό της νεολαίας είναι να αμφισβητεί τους κανόνες, τις πρακτικές, τα στερεότυπα που παραλαμβάνει από τις προηγούμενες γενιές, αλλά και τη σημασία που έχει αυτή η αμφισβήτηση για την κοινωνική πρόοδο. Διαφορετικά θα υπάρξει μια καθήλωση σε όλα τα επίπεδα (επιστημονικό, κοινωνικό, φιλοσοφικό, ιδεολογικό), η οποία θα ανασχέσει την κοινωνική εξέλιξη.