διαφθορά

21
06

Νίκος Βούτσης: Αναπτύχθηκαν μέσα στην καραντίνα, μικρές και μεσαίες εστίες σκανδάλων και διαπλοκής

Το κοινωνικό ζήτημα που υπήρξε στη χώρα τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ήταν αναμφίβολα η αύξηση της ανεργίας -και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων- και η μακροχρόνια ανεργία. Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, για τη χώρα μας και καθώς όλες οι αναλύσεις διεθνώς, από την αρχή κιόλας της επιδημιολογικής κρίσης, επεσήμαιναν το γεγονός των πολλαπλών επιπτώσεων στον τομέα της εργασίας, θα ήταν αυτονόητο για μια κυβέρνηση, με μια έστω και μικρή κοινωνική ευαισθησία και επίγνωση των πραγματικών δεδομένων στην αγορά εργασίας, να κινηθεί και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση με επίκεντρο τη στήριξη της εργασίας και όχι την επιδότηση της ανεργίας, με αυστηρή τήρηση της ρήτρας των μη απολύσεων και με διασφάλιση των εγγυήσεων για την εργασία, προφανώς μέσα από οικονομικά προγράμματα υποστήριξης κατευθείαν των εργαζομένων, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και βέβαια των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που εγγυώνται την πλειονότητα αυτών των θέσεων εργασίας. Αντίθετα, βλέπουμε μια προσπάθεια υποστήριξης της οικονομίας, η οποία όμως εμπεριέχει, ως προϋπόθεση και ως δυνατότητα προς τις επιχειρήσεις, αφενός την περαιτέρω «ευελιξία» και αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και, αφετέρου,την άμεση ή έμμεση μείωση του εισοδήματος, κάτι το όποιο δεν έγινε στην πλειονότητα των άλλων χωρών της Ε.Ε., που βεβαίως δεν είχαν και ως αφετηρία εκκίνησης την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση την οποία προαναφέραμε. Περί αυτού πρόκειται. Προειδοποιήσαμε έγκαιρα ότι ο «αυτόματος πιλότος» της αγοράς και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αντενδείκνυνται απολύτως σε πρωτοφανείς ιστορικά φάσεις, με lockdown, με μεγάλο περιορισμό της ζήτησης και με αποδυνάμωση βασικών πυλώνων της οικονομίας, όπως ο τουρισμός. Δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων. H εμμονική τους προσήλωση στα νεοφιλελεύθερα δόγματα έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη αβεβαιότητα στην αρχή -και σήμερα πλέον εξαιρετική δυσφορία- όχι μόνο στους εργαζομένους, αλλά και σε πολλούς κλάδους όλων των βαθμίδων των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μικρών και μικρομεσαίων.
22
11

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς μαρτυρούν τα …φύλλα

Αλλά ας ξαναρθούμε στο δημοσίευμα των Φ.Τ. Η εφημερίδα στη διάταξη που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή και βάζει όριο τους 18 μήνες που μπορεί να δεσμεύεται η περιουσία ενός υπόπτου –υπόδικου για ξέπλυμα χρήματος, αν δεν παραπεμφθεί σε δίκη, αποδίδει πρόθεση να απαλλαγούν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες. «Ανάμεσα σε όσους θα επωφεληθούν από αυτή την κίνηση είναι μια δωδεκάδα έλληνες εφοπλιστές, εξέχοντες επιχειρηματίες και πρώην τραπεζίτες υπό έρευνα για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες», αναφέρουν. Αυτό, παρατηρούν «ανατρέπει την προσήλωση της Ελλάδας σε διεθνή πρότυπα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες». Αυτή η διάταξη, προσθέτουν «έρχεται σε αντίθεση με τις διεθνείς πρακτικές κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, τις οποίες η Ελλάδα προσυπογράφει». «Υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα θέμα φήμης που διακυβεύεται εδώ… Η Ελλάδα είναι τώρα πιο πιθανό να υποβαθμιστεί στους διεθνείς δείκτες για την επιχειρηματική δραστηριότητα, με επιπτώσεις στο επενδυτικό ενδιαφέρον».
17
11

Ούτε ο Θεός δεν μπορεί!

Όλοι τους αποδεικνύονται μικρής πολιτικής αξίας. Άνθρωποι που του έχουν «αγοράσει» η αλαζονεία, η έπαρση, η πεποίθηση μιας αδιανόητης ex officio αθωότητας, η θωρακισμένη παντοιοτρόπως και πανταχόθεν μεγαλωνυμία του λαιμοδέτη και του μανικετόκουμπου. Κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους δεν άκουσαν (κι αν άκουσαν, θεώρησαν πως δεν τους αγγίζει και προσπέρασαν πηγαίνοντας για τένις) τη φοβερή φράση του Νίτσε «Αυτός που αγοράζεται είναι μικρής αξίας». «Αγορασμένοι» λοιπόν από τα θέλγητρα που παρέχει η στρεβλή χρήση εντολής από τον λαό, ας μη χαμηλώνουν κι άλλο την ήδη μικρή τους αξία. Αλλά βέβαια. Όταν ο ένας έχει ξεχάσει ότι οι οροθετικές γυναίκες ήταν άνθρωποι και τις διαπόμπευσε, ο άλλος πανηγυρίζει ότι τα αδικήματα παραγράφηκαν «τακτοποιώντας» τον νόμο στα μέτρα του για την «κατά νόμους» αθωότητά του, ενώ ο τρίτος αποτελεί την επιτομή εκείνου που αδυνατεί να κατανοήσει ότι «ουκ αεί άρχει», τότε μάλλον ματαιοδοξεί όποιος ελπίζει σε περισσότερα πράγματα.
15
11

Μιλάει ο Κ. Σημίτης!

Το σύστημα αυτό το θυμόμαστε πολύ καλά, από την οκταετία 1996-2004. Ήταν η οκταετία που οι μίζες για τους εξοπλισμούς είχαν απογειωθεί. Που οι μεγαλοϊδιοκτήτες του Τύπου και οι καναλάρχες λειτουργούσαν σαν κράτος εν κράτει. Που οι δημόσιες επιχειρήσεις στην ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες λειτουργούσαν για το συμφέρον ιδιωτικών εταιρειών. Που η Siemens πλήρωνε το ΠΑΣΟΚ σε σακούλες. Που οι τράπεζες κερδοσκοπούσαν ανεξέλεγκτα με την αυξημένη ψαλίδα των επιτοκίων και τους καταχρηστικούς όρους. Που τα κοινοτικά κονδύλια ήταν αντικείμενο διασπάθισης και λεηλασίας. Που φαγώθηκαν τα λεφτά για το Κτηματολόγιο. Που οι τεράστιες υπερβάσεις προϋπολογισμού ήταν κανόνας για τα δημόσια έργα. Που οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν με απευθείας αναθέσεις. Που η διαφθορά ήταν κανόνας, στην αστυνομία, τις εφορίες, τα τελωνεία, τις πολεοδομίες, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τα νοσοκομεία, τα δασαρχεία, τις αθλητικές ομοσπονδίες, τα προξενεία, τους δήμους, παντού. Που οι ΜΚΟ κάνανε πάρτι με τα μυστικά κονδύλια. Αυτό το σύστημα, ο Κ. Σημίτης το υπηρέτησε με αταλάντευτη συνέπεια.
24
02

Η Novartis και ο ασκός του Αιόλου

Στοιχεία ζητούν όλοι. Στοιχεία πέρα από τις καταθέσεις των «κουκουλοφόρων». Στοιχεία που να αποδεικνύουν την εμπλοκή πρώην κυβερνητικών παραγόντων. Με τη συνήθη πρακτική τού «φταίει η εταιρεία», «φταίνε οι υπηρεσιακοί παράγοντες», «οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι», «οι γιατροί που έπαιρναν τα δωράκια» κ.λπ. Παρατηρείται ξανά η γνωστή (και από άλλα μεγάλα σκάνδαλα) προσπάθεια να θολώσουν τα νερά για τις ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών, των ηγεσιών των υπουργείων Ανάπτυξης και Υγείας, που είχαν χρέος να εποπτεύουν όλες τις διορισμένες από τους ίδιους διοικήσεις των φορέων Υγείας. Να λησμονηθούν οι υπουργικές αποφάσεις που ευνόησαν τα συμφέροντα των φαρμακευτικών και οδήγησαν εν τέλει το δημόσιο ταμείο στη ζημιά των 23 δισ. Ας μιλήσουμε λοιπόν με στοιχεία.
21
02

Novartis, οκτώ λόγοι περί διαφθοράς

Ο παραγόμενος πολιτικός λόγος περί σκανδάλων και διαφθοράς απαιτεί μέριμνες που αφενός μεν αναδεικνύουν με νηφαλιότητα την κατάσταση, αφετέρου δε δημιουργούν θεσμικές τομές που νομοθετούν διαφανείς και κοινωνικά προσβάσιμες διαδικασίες ενάντια στην επανεμφάνιση των δαπανηρών αυτών φαινομένων για πολίτες και κράτος. Η σκανδαλολογία δεν αποτελεί μέρος του ρητορικού οπλοστασίου της Αριστεράς, δεν έχει αριστερό πρόσημο και δεν αποδεικνύει το επιχείρημα περί δικού μας ηθικού πλεονεκτήματος. Το πλεονέκτημα της Αριστεράς αφορά τη μεθοδολογία με την οποία παράγει την πολιτική της και τη στρατηγική της στόχευση.
21
02

H Novartis και το ΠΑΣΟΚ

Η κ. Φώφη Γεννηματά φαίνεται αμήχανη σε σχέση με το σκάνδαλο της Novartis. Από τη μια πλευρά, χρειάζεται να επικοινωνήσει πως το κόμμα της πλέον δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα του σκανδάλων μιας προηγούμενης εποχής και πλέον έχει αναβαπτιστεί ηθικά και πολιτικά σε κάτι καινούργιο. Από την άλλη, πρέπει να αναζητήσει τρόπους υπεράσπισης του πολιτικού της προσωπικού που φαίνεται να εμπλέκεται. Η πλοήγηση ανάμεσα σε αυτή την αντίφαση είναι επικίνδυνη. Κατά πόσο η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής μπορεί να αισθάνεται σίγουρη ή και να γνωρίζει χωρίς αμφιβολίες πως τα στελέχη της, κ. Βενιζέλος και κ. Λοβέρδος, δεν εμπλέκονται στην υπόθεση; Ακόμα κι αν γνωρίζουν ή εικάζουν τη συμμετοχή τους στο σκάνδαλο, κατά πόσο μπορούν να αποποιηθούν τις πράξεις αυτών τους των στελεχών και τι αντίκτυπο θα έχει η ενδεχόμενη διαγραφή τους;
21
02

Τα πραγματικά επίδικα της υπόθεσης Novartis

Ενα όνομα θα πλανιέται πάνω από την πολιτική ζωή της χώρας τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Και δεν είναι το όνομα της γειτονικής χώρας. Είναι η εταιρική ονομασία ενός από τα μέλη του κλειστού κλαμπ των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών (των big pharma). Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα η υπόθεση της Novartis θα σφραγίσει το δεύτερο μισό της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ και θα επισκιάσει άλλα ζητήματα ακόμη και την αλλαγή φάσης που σηματοδοτεί το τέλος της δημοσιονομικής επιτήρησης μέσω μνημονίων.
19
02

Ο Πολ Πόρτερ και το μεγάλο φαρμακοπότι

«Η κλίκα των τραπεζιτών είναι αποφασισμένη πάνω απ’ όλα να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια όποιο κι αν είναι το κόστος, σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας. Τα μέλη της θέλουν να διατηρηθεί ένα φορολογικό σύστημα που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους»