Micro

Οι διπλωματικές διεργασίες συνεχίζονται χωρίς να είναι αυτή τη στιγμή ορατή η διέξοδος από την…

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ... Γαλήνη. - Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον; Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια· τ' όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς. Το βράδυ βρήκα την περικοπή: «Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει «τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι». Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος. 31 του Μάρτη 1971

Το Σάββατο 14/08/2021 κλιμάκιο της «Αλληλεγγύης για Όλους» και του Κοινωνικού Ιατρείου Αθήνας επισκεφθήκαμε την δημοτική κοινότητα Αφιδνών του Δήμου Ωρωπού. Οι Αφίδνες γνωστά και ως Κιούρκα, βρέθηκαν στο επίκεντρο της καταστροφικής πυρκαγιάς που κατέκαψε τον ευρύτερο γεωγραφικό  χώρο της Πάρνηθας. Είχαμε την δυνατότητα να δούμε την ανυπολόγιστη καταστροφή σε έναν πνεύμονα πρασίνου για το λεκανοπέδιο της Αττικής, τις καταστροφές σε περιουσίες και παραγωγικές δομές. Μαζί με τους εκπροσώπους της δημοτικής αρχής και τους εθελοντές είχαμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής αλλά και την πλημμελή προετοιμασία της πολιτικής προστασίας και του κρατικού μηχανισμού. Παραδώσαμε στους εκπροσώπους της δημοτικής κοινότητας Αφιδνών είδη πρώτης ανάγκης (εμφιαλωμένα νερά, χυμούς, κλινοσκεπάσματα, ξηρά τροφή και τρόφιμα μακράς διάρκειας). Το επόμενο διάστημα θα επικεντρωθούμε στην κάλυψη αναγκών που σχετίζονται στην επανεκκίνηση της οικονομίας, υπάρχει μεγάλη ανάγκη  σε καύσιμα (βενζίνη, πετρέλαιο), ζωοτροφές, φακούς, γεννήτριες. Συνεπώς υπάρχει η ανάγκη να ενισχύσουμε την προσπάθεια συλλογής χρημάτων στον λογαριασμό: ALPHA BANK ΙΒΑΝ : GR0901401050105002002025873 BIC: CRBAGRAA Δικαιούχος :ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΠΟΛΗ, ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Με την ένδειξη ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΙ (είναι υποχρεωτικό)

Τα πρώτα δείγματα γραφής [της κυβερνησης Μητσοτάκη] ήρθαν πολύ γρήγορα, από τη σύνθεση του πρώτου κυβερνητικού σχήματος του κ. Μητσοτάκη, όπου οι γυναίκες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και σε ερώτηση μεγάλου ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου, η απάντηση του Πρωθυπουργού ήταν τόσο απαξιωτική, κοντόφθαλμη και παρωχημένη, που κανείς δεν θα ισχυριζόταν ότι συνάδει με τις αρχές μιας σύγχρονης φιλελεύθερης κυβέρνησης: «Είναι γνωστό, ότι είναι ελάχιστες οι γυναίκες που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική», είπε. Επόμενο βήμα οπισθοδρόμησης ήταν η υποβάθμιση των πολιτικών ισότητας των φύλων, που επισφραγίστηκαν και με τη μετονομασία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας σε Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας και εσχάτως σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής & Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, αλλά και με τη μεταφορά της από το Υπουργείο Εσωτερικών (οριζόντιες πολιτικές) στο Υπουργείο Εργασίας (μονοθεματικές πολιτικές). Η πατριαρχία και οι κανόνες της φαντάζουν κάτι απολύτως φυσιολογικό για τη ΝΔ και πρέπει να διαιωνιστούν και με κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Δεν είναι όμως μόνο η πατριαρχία. Είναι και η καταστολή και η αστυνομική βία, που δείχνουν να είναι πυρηνικά στοιχεία για την Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και έχουν την τιμητική τους αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Αστυνομοκρατία εντός των πανεπιστημίων, αστυνομοκρατία για την τήρηση των μέτρων κατά του κορονοϊού, αστυνομοκρατία μέσα στα ίδια μας τα σπίτια (βλ. περίπτωση οικογένειας Ινδαρέ). Και όπου δεν μπορεί να μπει η αστυνομία – ακόμη – μπαίνουν τα ελεγχόμενα από το Μέγαρο Μαξίμου ΜΜΕ. Με τα διόλου ευκαταφρόνητα ποσά από τις λίστες Πέτσα, ο κ. Μητσοτάκης έχει φροντίσει και έχει καταφέρει να ελέγχει τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης και να πλασάρει στο ποίμνιο τις ειδήσεις και τα γεγονότα που αυτός επιθυμεί, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα όσα δεν συμφέρουν το κυβερνητικό αφήγημα. Το τοιχοκολλημένο σημείωμα κουκουλώματος στους διαδρόμους της ΕΡΤ για το κορονοπάρτι του Πρωθυπουργού στην Ικαρία και για την υπόθεση Λιγνάδη αποτελεί πλήγμα για την ελευθερία του Τύπου στη χώρα μας. Κυρίως γιατί δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ο καθρέφτης όλων αυτών που συμβαίνουν κάθε μέρα.

Βασίλης Αλεξάκης «Οι ξένες λέξεις», εκδόσεις Εξάντας, 2003 Έχουν μιλήσει για την δήθεν «απάτριδα» γραφή του συγκεκριμένου συγγραφέα. Στο «Παρίσι-Αθήνα» όμως φαίνεται καθαρά ότι η ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας από τον κάθε ομιλητή είναι η προσωπική πατρίδα του και δεν περιορίζεται σε εθνικά όρια. «Οι γλώσσες σού ανταποδίδουν το ενδιαφέρον που τους δείχνεις. Σου λένε ιστορίες μόνο και μόνο για να σε προτρέψουν να πεις κι εσύ τη δική σου» και «οι λαοί που έχασαν τη γλώσσα τους είναι ανίκανοι να προστατέψουν τον εαυτό τους» όπως πολύ σωστά αναφέρει ο συγγραφέας. Με τον ίδιο τρόπο που ένας άνθρωπος που έχει στερηθεί με βία την προσωπική του ιστορία νιώθει χαμένος. Το ότι η αναζήτηση αυτογνωσίας περνά μέσα από τη γλώσσα είναι προφανές. Στις στιγμές αμφιβολίας, όπως το πένθος, η λογοτεχνία μας βοηθά και μας δείχνει τον δρόμο του νοήματος που θέλουμε να δώσουμε στη ζωή μας. Θεωρούμε ότι «Οι ξένες λέξεις» είναι ένα σημαντικό μυθιστόρημα που καλεί τον αναγνώστη να προχωρήσει στην κατανόηση και της ίδιας του της πορείας αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος ιδωμένου σε μια ιστορική προοπτική. Αξίζει να διαβάσουμε ξανά και ξανά το έργο του Βασίλη Αλεξάκη. Ίσως καταφέρουμε κι εμείς να δούμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μυθοπλασία της οποίας όμως θα είμαστε οι συγγραφείς κι όχι απλά πρόσωπα μιας ξένης ιστορίας.

Μπροστά στο corpus των 25 μυθιστορημάτων του, αποδεικνύεται πιο κρίσιμο το τι είπε με τα βιβλία του, και πώς το είπε: οι καίριες παρατηρήσεις του για τα μέτωπα του μεταπολεμικού κόσμου που επηρεάζουν τους κατοίκους της Ευρώπης, η επιδραστική γραφή του και το λογοτεχνικό χάρισμα, που σπάνιζαν σε άλλους συγγραφείς-πρώην κατασκόπους. Με εξαίρεση τον κατά 27 χρόνια μεγαλύτερό του, Γκράχαμ Γκρην με τον οποίο τους ένωνε βαθιά αλληλοεκτίμηση. Ο Λε Καρρέ προτιμά να εστιάζει στην πλοκή παρά στην περιπέτεια. Είναι μάστορας στην εναλλαγή δράσης και πολιτικής ανάλυσης, εξαιρετικός στα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων όσο και στους διαλόγους, με λόγο υπαινικτικό, πνευματώδη, ειρωνικό και γλώσσα δουλεμένη, οξυδερκής ερμηνευτής της γεωπολιτικής πραγματικότητας, με κριτική στάση στα πράγματα, φιλοσοφικό προβληματισμό και ευρύ ορίζοντα. (...) Το λογοτεχνικό έργο του Τζον Λε Καρρέ, διαψεύδει τα κλισέ των κατασκοπικών μυθιστορημάτων (το «καλό» δεν επικρατεί, οι εξελίξεις είναι δυσοίωνες, οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες έχουν αδυναμίες, δεν είναι γενναίοι, αστραφτεροί ούτε σαγηνευτικοί). Και κυρίως, υπονομεύει το κυρίαρχο αφήγημα τόσο της επίσημης όσο και της μυστικής ιστορίας του δυτικού κόσμου, από τον Ψυχρό Πόλεμο μέχρι και τη σημερινή μετα-δημοκρατική συνθήκη. Έτσι ακονίζει τη συνείδηση του κοινού του, δηλαδή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την υφήλιο. Έντιμος άνθρωπος.