Micro

Επειδή διακηρυγμένη θέση της Κυβέρνησης είναι η προστασία και η διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων- δικαιώματα για τα οποία η Αριστερά έχει δώσει μεγαλειώδεις αγώνες και η υπεράσπισή τους αποτελεί ταυτοτικό της στοιχείο. Επειδή δεν είναι δυνατόν να στοχοποιούνται επιλεκτικά, εκ μέρους των διωκτικών και δικαστικών αρχών, ήσσονος σημασίας ενέργειες ενώ άλλες, πολύ σοβαρότερες αντιμετωπίζονται σαφώς ηπιότερα - καθώς αυτό, εφόσον συμβαίνει, αποτελεί επιλεκτική στάση υπηρεσιακών παραγόντων που αντίκειται και υπονομεύει τις πολιτικές αρχές της κυβέρνησης. Επειδή τυχόν παράνομες πράξεις, κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε πολιτικής διαμαρτυρίας, μπορούν κάλλιστα να αντιμετωπισθούν στο σύνηθες πλαίσιο της δράσης της ελληνικής αστυνομίας και της ελληνικής δικαιοσύνης, χωρίς αδικαιολόγητες υπερβολές. Ερωτώνται οι κ.κ Υπουργοί: Θα υπάρξουν συγκεκριμένες οδηγίες εκ μέρους της ηγεσίας των δικαστικών και αστυνομικών αρχών, ώστε όντως το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος να ασχολείται με ενέργειες οργανωμένων ομάδων – π.χ. με σαφή φασιστικά και νεοναζιστικά χαρακτηριστικά - οι οποίες αποδεδειγμένα επιδιώκουν την υπονόμευση και την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και όχι με δημόσιες πολιτικές πράξεις διαμαρτυρίας όπως συνέβη με την κλήση σε απολογία του Παναγιώτη Λαφαζάνη; Σε ποιες άλλες ενέργειες (π.χ. κλήσεις σε απολογία) ζητήθηκε η συνδρομή του Τμήματος Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος εκ μέρους των εισαγγελικών αρχών τα τελευταία χρόνια;

Η εικόνα της μάνας που θρηνεί το πρόωρα χαμένο παιδί είναι μια εικόνα σπαρακτική. Αποτυπώνει τη χειρότερη εμπειρία που μπορεί να περάσει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ολη την απώλεια, τη συντριβή, ως ενδεχόμενα για τον καθένα από εμάς. Μέσα από την εικόνα αυτή ο θάνατος και η ζωή, οι αξίες και το μέτρο, αλλάζουν υπόσταση. Παύουν να είναι κάτι που στέκει μακριά, θολό και θεωρητικό, εξόριστο σε κάποια ενδεχόμενα. Η εικόνα της μάνας που θρηνεί κάνει ό,τι αξίζει σε αυτή τη ζωή επείγον.

Πολλά από τα εγκλήματα της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή παραμένουν θαμμένα. Άγνωστοι παραμένουν ακόμα και πολλοί βασανιστές, που οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Ένα από τα θύματα της δικτατορίας ήταν ο τραγουδιστής, σύμβολο του αγώνα ενάντια στο φασισμό, Βίκτορ Χάρα. Ο εκ των ιδρυτών του κινήματος «Nueva canción» δολοφονήθηκε από τους βασανιστές του Πινοσέτ στις 16 Σεπτεμβρίου του 1973.

Η απίστευτη απόδραση 27 αγωνιστών της Αριστεράς από τις φυλακές των Βούρλων, που έγινε στις 17 Ιουλίου του 1955, είναι μία από τις πιο γνωστές σελίδες στην πολιτική Ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Κάπως λιγότερο γνωστά είναι η υπόθεση της επικήρυξής τους και ο πολιτικός θόρυβος που είχε προκαλέσει.

«Δεν θα ευχόμουν ποτέ σ’ ένα σκυλί, δεν θα ευχόμουν ποτέ σε ένα φίδι, δεν θα ευχόμουν ποτέ στο πιο χαμερπές και δυστυχισμένο πλάσμα της γης, να περάσει όσα υπέφερα εγώ, για πράγματα για τα οποία δεν είμαι ένοχος. Αλλά έχω πειστεί πως είμαι ένοχος για όλα όσα υποφέρω. Υποφέρω γιατί είμαι ριζοσπάστης και, αλήθεια, είμαι ριζοσπάστης. Υποφέρω γιατί είμαι Ιταλός και, αλήθεια, είμαι Ιταλός. Υποφέρω περισσότερο απ’ όλα για την οικογένειά μου και την αγαπημένη μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο σίγουρος πως έχω το δίκιο με το μέρος μου, ώστε αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές, και αν μπορούσα να ξαναγεννηθώ ακόμα δύο, θα ζούσα την ίδια ζωή και θα έκανα ότι έχω ήδη κάνει». Bartolomeo Vanzetti «Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα μπορούσα να είχα ζήσει τη ζωή μου ανάμεσα σε γελοίους ανθρώπους. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει απαρατήρητος, άγνωστος, αποτυχημένος. Αυτό είναι η σταδιοδρομία μας και ο θρίαμβός μας. Ποτέ, σε όλη μας τη ζωή, δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη δικαιοσύνη, την κατανόηση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας – οι ζωές μας – οι πόνοι μας – είναι ένα τίποτα! Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός καλού παπουτσή κι ενός πωλητή ψαριών – είναι τα πάντα! Nicola Sacco

"Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη. Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού."