Micro

02
01

Χρήστος Καραγιαννίδης: Το φιάσκο στη Μαλακάσα αποτέλεσμα του επιτελικού κράτους που σχεδίασε το βαρύτερο βιογραφικό στη χώρα

Το φιάσκο στην Μαλακάσα είναι αποτέλεσμα επιτυχούς συνεργασίας τριών παραγόντων. Του επιτελικού κράτους που σχεδίασε το βαρύτερο βιογραφικό στη χώρα, του περιφερειάρχη που καθόταν με το κινητό αγκαλιά περιμένοντας το θαύμα και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που διαχειρίζεται τους εθνικούς δρόμους γιατί το δημόσιο είναι γεμάτο τεμπελχανάδες. Το επιτελικό κράτος έχει τριπλασιάσει τα έξοδα του για να συντηρηθεί το σόι του Μητσοτάκη και οι φίλοι του, η περιφέρεια με τον Πατούλη θα ζήσει μεγάλες πιένες στην καταστροφή των υποδομών και η ιδιωτική πρωτοβουλία θα φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη που τόσο μας έλειψε τα χρόνια των σταλινομαδούρων. Να μη ξεχάσω τέλος την τηλεοπτική χουντάρα που ζει και βασιλεύει στη χώρα μας και παρουσίασε τη χτεσινή χιονόπτωση ως την μεγαλύτερη χιονοθύελλα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Περισσότερα »
10
12

Το τανγκό των προσφύγων

Στο καινούργιο του βιβλίο ο Γρηγοριάδης γράφει ότι όταν έφτασε ο συνονόματος παππούς του από τη Σαμψούντα στο Παλαιοχώρι, ένα χωριό ώς τότε μισό οθωμανικό, οι ντόπιοι «μόνο που δεν πετροβολούσαν τους πρόσφυγες, από φόβο μη χαθούν τα κεκτημένα τους». Οι κοινωνικές αντιθέσεις, σχολιάζει, «αμβλύνθηκαν, χωρίς να ξεπεραστούν, παρά μόνο στην τρίτη γενιά, σ’ εμάς». Και είναι ενδεικτικό ότι άργησαν οι μεικτοί γάμοι. Οι γονείς του, ο Λεωνίδας και η Στέλλα με την υπέροχη φωνή που ζει ακόμα στο Παγγαίο, ήσαν από τους πρώτους που έδωσαν το παράδειγμα. Στο Τραγούδι του πατέρα σημειώνει χαρακτηριστικά: «Οι νεαροί πρόσφυγες όπως ο πατέρας μου είχαν γεννηθεί στους τουρκομαχαλάδες λίγα χρόνια μετά την Ανταλλαγή, είχαν ακούσει για τις σφαγές και τις διώξεις των προγόνων τους, όμως αυτοί ήταν γέννημα μιας καινούργιας Ελλάδας που τη διεκδικούσαν και τη διαμόρφωναν με τον δικό τους τρόπο. Εφερναν μια φρεσκάδα που φάνηκε στα γλέντια τους». Αυτό το κλίμα θα χαθεί ανεπιστρεπτί με τη χούντα. «Το στρατιωτικό καθεστώς αντάμα με την Εκκλησία επηρέασε ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο γλεντούσαν οι άνθρωποι…». Τελικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά με υπόκρουση τον ρυθμό του Κάρλος Γαρδέλ, το καινούργιο βιβλίο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, μια λοξή προσφυγική ιστορία ριζωμένη στην ντόπια βορειοελλαδίτικη κοινωνία, απαντά ηχηρά στον νέο σκοταδισμό των ημερών μας και στα κηρύγματα μίσους πολιτικών και ιερέων που δηλητηριάζουν ολόκληρη τη χώρα.
Περισσότερα »
09
12

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Τελικά υπάρχει ζωή στα 80!

Τελικά υπάρχει ζωή στα 80 και μετά τα 80. Μπορείς να βάλεις καινούργια λάστιχα στο αυτοκίνητο και να πας για ψαράκι στο Λαύριο. Η ζωή μπορεί να είναι ζωντανή και στα 80. Δεν ξέρω τι λέει η ιατρική, αν είναι το γονίδιο, αλλά νιώθω απίστευτο κέφι. Νέος περνούσα και καταθλίψεις... Μπορεί να μ’ ευλογεί η μάνα μου από τον Παράδεισο, ίσως είμαι τυχερός, γιατί πιστεύω ότι όλα είναι θέμα τύχης στη ζωή.
Περισσότερα »
23
11

Μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, η ποίηση

Ο Σουλτς φτιάχνει το σύμπαν του με τις λέξεις του, όμως έτσι κι αλλιώς «τα λόγια έχουν μια πολύ οριστική και τελεσίδικη σημασία, ώστε να μπορούν να περιγράψουν το ημιτελές και ρηξικέλευθο αυτής της πραγματικότητας», μιας πραγματικότητας που μόνο το φίλτρο της φαντασίας του συγγραφέα μπορεί να επεξεργαστεί ή να δημιουργήσει.
Περισσότερα »
17
11

Στις αβύσσους μιας άδειας καθημερινότητας

Ο κόσμος της Λισπέκτορ, ο κόσμος γύρω από τους πρωταγωνιστές και –κυρίως– τις πρωταγωνίστριές της είναι «τόσο πλούσιος που σάπιζε», η καλοσύνη των ανθρώπων είναι οδυνηρή, η σκληρότητα του κόσμου είναι ήρεμη, η ενοχή είναι πάντα παρούσα: «υπάρχουν τόσοι τρόποι να είσαι ένοχος και να χάσεις για πάντα τον εαυτό σου και να τον προδώσεις και να μην τον αντιμετωπίσεις». Για το «δικαίωμα στην κραυγή» μιλάει σε κάποιο άλλο βιβλίο της η Λισπέκτορ. Και αυτά τα διηγήματα είναι κραυγές, βουβές όμως τις περισσότερες φορές, πνιγμένες σε ζωές που βαλτώνουν.
Περισσότερα »
15
11

Στις γωνιές του υποσυνείδητου

Ο ίδιος ο Αντούνες, ως πτυχιούχος της Ιατρικής, έκανε εκεί τη θητεία του και έμεινε τεσσεράμισι χρόνια ώς το 1973 στην ξεσηκωμένη Αγκόλα που αγωνιζόταν για την ανεξαρτησία της, να κάνει ακρωτηριασμούς, να ράβει πληγές, και να ξεγεννά ημιθανείς μανάδες, «με επικεφαλής τον γενναίο Μέμο Αντούνες», κατοπινό ιδεολόγο της Επανάστασης των Γαρυφάλλων (1974). «Το καθεστώς έστειλε 1,6 εκατομμύρια νέους να πολεμήσουν για την αόριστη έννοια της “πατρίδας”. Στην πραγματικότητα, οι φασίστες, η αστική τάξη, η Εκκλησία, είχαν μεγάλα συμφέροντα εκεί. Οσοι επέστρεψαν, αντιμετωπίστηκαν με περιφρόνηση, και 50.000 άνθρωποι κατέληξαν στα ψυχιατρεία. Η Αγκόλα ήταν το δικό μας Βιετνάμ». Ο Αντούνες δεν έγραψε για τον συγκεκριμένο πόλεμο, «από σεβασμό στους νεκρούς». Ομως στα μυθιστορήματά του δεν έπαψε να στηλιτεύει: το ένοχο παρελθόν του τόπου του με την αιματηρή αποικιοκρατική παράδοση, την ηθική δειλία όσων ανέχθηκαν τις διώξεις και συνεργάστηκαν σιωπηρά με το φασιστικό καθεστώς Σαλαζάρ, τη μικρότητα της μπουρζουαζίας, την επανάσταση που «δεν κατάφερε να αλλάξει πολλά», τη στασιμότητα της κοινωνίας, τις άδικα χαμένες νεαρές ζωές, τη μηχανική του χρόνου, τις αυταπάτες των ανθρώπων, την υφέρπουσα τρέλα σε όλες τις μορφές της... Εγραφε, και ταυτόχρονα δούλευε ως κλινικός ψυχίατρος σε νοσοκομείο για παιδιά με καρκίνο. Από εκεί πηγάζει η μεταφυσική οργή που διατρέχει τα βιβλία του. «Διάλεξα ως ειδικότητα την Ψυχιατρική, όχι για να μάθω να θεραπεύω την ανθρώπινη ψυχή, αλλά για να μάθω να ζω».
Περισσότερα »
21
10

Γιώργος Μπουγελέκας: Η εκπαίδευση στα χρονογραφήματα του Κώστα Βάρναλη

Ο Βάρναλης ήταν δάσκαλος. Δάσκαλος για τους ποιητές. Δάσκαλος για τους πεζογράφους. Δάσκαλος για τους γραφιάδες του καθημερινού μόχθου, τους δημοσιογράφους. Δάσκαλος για τον κόσμο της δουλειάς με την πένα του και το ταλέντο του. Όμως πάνω απ' όλα ήταν δάσκαλος για τα παιδιά και τους συναδέλφους του, τους άλλους δασκάλους. Αυτούς της τάξης και της κιμωλίας.
Περισσότερα »
17
10

Μαρία Λυκούρα: Λαθροπέρσες

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρκέστηκε μόνο σε μια ξενοφοβική προσέγγιση, ολίγον τετριμμένη (για όποιον παρακολουθεί Βορίδη και Γεωργιάδη), παρομοιάζοντας πρόσφυγες και μετανάστες με εισβολείς. «Στους καιρούς μας, οι προκλήσεις είναι διαφορετικές. Κύματα προσφύγων και μεταναστών πολιορκούν τώρα τις χώρες» τόνισε και τα ολογράμματα του Όρμπαν και του Σαλβίνι εμφανίστηκαν να περιπατούν στο Ζάππειο και να αναζητούν τον σύντροφό τους Κυριάκο για να σφιχταγκαλιαστούν. Φυσικά και με αυτή τη ρήση το ακροδεξιό κοινό οφείλει να είναι αρκούντως ικανοποιημένο. Μπορεί να κάνει τους σχετικούς συνειρμούς, ότι οι νεοέλληνες με κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορούν να πνίξουν στη θάλασσα τους σύγχρονους εισβολείς που καταφθάνουν για να μας μολύνουν όχι με τριήρεις αλλά με φουσκωτές βάρκες. Επίσης, λέγεται, ότι απολύτως δικαιωμένη νιώθει πλέον και η ΟΝΝΕΔ Πεντέλης...
Περισσότερα »
15
10

Μαρία Λυκούρα: Σκληρές ερωτήσεις που κόβονται με την καρδιά ενός μαρουλιού

Ο Κυριάκος μάς διευκρίνισε όμως ότι έχει μια κανονική οικογένεια, αλλά όχι συνηθισμένη. Έτσι μάλιστα! Μοιάζει σαν ένας από εμάς, αλλά δεν είναι. Γιατί έτσι πρέπει. «Δεν είμαστε όλοι ίσοι», όπως άλλωστε, επιβεβαίωσε. «Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον νόμο. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Δική μου δουλειά είναι να μπορώ να δίνω ίσες ευκαιρίες σε όλους, κυρίως στην αρχή της ζωής τους» είπε ως γνήσιος απόγονος αυτοκρατορικής οικογένειας που δεν ξέρει πώς περνούν οι φτωχοί, αλλά είναι υποχρεωμένος να είναι φιλεύσπλαχνος και να τους νιώθει (μέχρις εκεί) ως άλλη Φρειδερίκη. Έφτασε μάλιστα μετά από τις πιέσεις του δημοσιογράφου να αποκαλύψει ότι είναι προϊόν της ελίτ (όχι της φρυγανιάς), αλλά δεν παρέλειψε να μας τονίζει ότι δούλεψε πολύ σκληρά. Σε άλλες αποκαλύψεις, δόθηκε επιτέλους απάντηση στο ερώτημα που ταλάνιζε τη μεσαία τάξη για χρόνια: ο Κυριάκος τρώει ντολμαδάκια με τη συνταγή της Μαρίκας. Αλλά και πάλι έμεινε μετέωρο το αν η Μαρέβα ξέρει να φτιάχνει τόσο καλά ντολμαδάκια, όπως η πεθερά της. Για το αντικριστό δεν ρωτήθηκε. Ίσως να είναι μια ακόμα σκληρή ερώτηση σε κάποια άλλη σκληρή συνέντευξη.
Περισσότερα »
15
10

Αφήστε τους ΟΝΝΕΔίτες να μισούν ελεύθερα

Το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν που έβγαινε για ψάρεμα στα θολά νερά της ακροδεξιάς όσο στη διακυβέρνηση της χώρας ήταν οι συριζομαδούροι; Τα φιλικά του ΜΜΕ δεν ήταν που παρείχαν απλόχερα το ρατσιστικό και εθνικιστικό δόλωμα για το εν λόγω ψάρεμα; Η αλήθεια είναι ότι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της εξουσίας έβαλαν λίγο νερό στο κρασί του ακροδεξιού λαϊκισμού τώρα που κυβερνούν. Μετά το «φταίει η κυρά Τασία που έρχονται οι πρόσφυγες» και τα «ξέφραγα αμπέλια», ανακαλύπτουν και... γεωπολιτικές αιτίες στο προσφυγικό. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν αφήνουν και παραπονεμένο το ακροδεξιό τους ακροατήριο που είδαν κι έπαθαν να το μαζέψουν ξανά στο μαντρί. Δόξα τη Δεξιά του Κυρίου, η Ν.Δ. έχει στο επιτελείο της ικανά στελέχη να κηρύττουν την ακροδεξιά μισαλλοδοξία. Λίγο ο νανοϋπουργός Άδωνις Γεωργιάδης, λίγο ο υπουργός Τσεκουρικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, με τις δηλώσεις τους κρατούν ζεστούς τους απανταχού ρατσιστές, ξενοφοβικούς και υπερσυντηρητικούς υποστηρικτές τής κατά τ' άλλα κεντροδεξιάς κυβέρνησης. Τι θέλατε να κάνουν οι άνθρωποι, δηλαδή; Να βγουν να αποπάρουν τον πρώην χρυσαυγίτη βουλευτή, Γιώργο Γερμενή, γνωστό και ως «Καιάδα», ή ως «εγέρθουτου», όταν είπε ότι έχει την ίδια άποψη για τους αλλοδαπούς με τη Ν.Δ.; Για κορόιδα ψάχνετε; Ή μήπως θέλατε να παραιτηθούν κι αυτοί από τις θέσεις τους, επειδή εκφράζουν τη σαλβινική γραμμή της Ν.Δ. (βλέπε ΛΑΟΣ) για το προσφυγικό; Και τι; Να μείνουν μόνοι οι μανατζαραίοι υφυπουργοί στα υπουργεία τους χωρίς πολιτικούς ταγούς. Και πώς θα κρατούν τα προσχήματα; Με τούτα και με τ' άλλα, καταλαβαίνουμε πόσο άδικα την πλήρωσε η σύγχρονη Ιφιγένεια, Φαίη Νικητοπούλου. Ελπίζουμε λίαν συντόμως να βγουν οι ΟΝΝΕΔίτες να υπερασπιστούν το χαμογελαστό κορίτσι, να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στο μίσος. Έστω να υπερασπιστούν τον διορισμό της σε μια καλή θεσούλα, ώστε να απαλύνουν τον πόνο της αδικίας.
Περισσότερα »