Macro

06
04

Το εργατικό κίνημα κρατά το κλειδί για την Πράσινη Νέα Συμφωνία

Το αίτημα για πραγματική κλιματική δικαιοσύνη γνώρισε ένα καλοδεχούμενο λάκτισμα πρόσφατα, στις 15 Μάρτη, με τις διαδηλώσεις μαθητών σε όλο τον κόσμο, εμπνευσμένες από την 16χρονη Σουηδή Γκρέτα Τούνμπεργκ. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μαζικής ενημέρωσης πλημμύρισαν από εικόνες νέων σε όλο τον κόσμο να μιλούν με αλήθειες απέναντι σε αδιάλλακτους αιρετούς αξιωματούχους. Οι νέοι πάντοτε έφερναν δύο βασικά στοιχεία στα κοινωνικά κινήματα: πυξίδα ήθους και μια συναρπαστική μοναδική ενέργεια. Το όραμα τους είναι τολμηρό και οι ίδιοι είναι ασυμβίβαστοι. Αλλά για να ανασταλεί και να ανατραπεί η οικονομία του άνθρακα, να σωθεί ο πλανήτης και να δημιουργηθεί προοπτική με θέσεις εργασίας για τις οποίες οι νέοι θα ανυπομονούν, απαιτείται πολύ περισσότερη ισχύς και σοβαρή στρατηγική.
05
04

Νεοφιλοφασισμός!

Σήμερα, στην Ευρώπη σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά κυρίως στην Ελλάδα με τη Νέα Δημοκρατία, προκρίνεται ως "έσχατη λύση" ο "νεοφιλοφασισμός" για την ανάσχεση της Αριστεράς. Όταν τα επιχειρήματα στο πεδίο της οικονομίας χωλαίνουν, επιστρατεύονται τα επιχειρήματα της "βαθιάς Δεξιάς" στα εθνικά θέματα, με επίκεντρο κυρίως το "Μακεδονικό" και τα ελληνοτουρκικά.
05
04

Ευρωψηφοδελτίου συνέχεια

[Ο κόσμος] «Θα μας ξαναψηφίσει και τώρα! Ξέρετε γιατί; Όχι επειδή είμαστε αλάθητοι -γιατί ο κόσμος βλέπει ότι κάνουμε λάθη, μερικές φορές ασυγχώρητα λάθη- αλλά επειδή έχει πειστεί ότι αν υπάρχει μια ελπίδα για τον κόσμο, είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ».
04
04

«Για σένα που νομίζεις ότι η δική σου σειρά δεν θα φτάσει ποτέ…»*

Και ξαφνικά οι «πατριώτες» έγιναν «σεσημασμένοι χρυσαυγίτες». Οι «δικαιολογημένα αγανακτισμένοι πολίτες» που «διαμαρτύρονται για την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών» μετατρέπονται σε... αγνώμονες που δεν αναγνωρίζουν την «εθνικά επωφελή» στάση της Ν.Δ. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανοίγει διάλογο μαζί τους και να τους ρωτά θυμωμένος: «Κι εσείς πού ήσασταν όταν εμείς δίναμε μέσα στη Βουλή τη μάχη κόντρα στην επαίσχυντη συμφωνία;». Μα θέλει και ρώτημα; Στα συλλαλητήρια ήταν. Δίπλα - δίπλα με κορυφαία στελέχη του κόμματός σας, και όχι μόνο. Τυλιγμένοι με σημαίες με τον ήλιο της Βεργίνας και με κέλτικους σταυρούς. Και με τα αλλοιωμένα από την «εθνική οργή» πρόσωπά τους, να ουρλιάζουν για το μέγεθος του «εθνικού ξεπουλήματος». Είναι οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν στους τηλεοπτικούς δέκτες απολαμβάνοντας την υπέρμετρη προβολή που υπαγορεύεται από το αντιπολιτευτικό μένος της μεγαλύτερης μερίδας των ΜΜΕ. Οι ίδιοι που σας ακούνε στη Βουλή να εγείρετε διαρκώς θέματα βίας, ανομίας και ασφάλειας -ταυτίζοντας μονίμως την Αριστερά με την τρομοκρατία-, χωρίς, ωστόσο, να βρίσκετε ούτε μια λέξη να πείτε και να καταδικάσετε τη βίαιη και εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.
03
04

Οικονομική κρίση η νέα κανονικότητα;

Αφού μπορούν πλέον να τυπώνουν όσα χαρτονομίσματα θέλουν και να εφοδιάζουν την αγορά όταν υπάρχει έλλειψη, γιατί υπάρχουν ακόμα κρίσεις; Η απάντηση βρίσκεται στην αντιστροφή. Επειδή μπορούμε να τυπώνουμε όσα θέλουμε, θα τυπώνουμε λιγότερα από όσα χρειάζεται η αγορά, όταν το κρίνουμε σκόπιμο, για να δημιουργούνται κρίσεις, για να μπορούν οι φίλοι μας οι κεφαλαιοκράτες να εκμεταλλεύονται ευκαιρίες.
02
04

Το δέντρο και το δάσος σε ένα ευρωψηφοδέλτιο

Το ζητούμενο –όχι μόνο σε μια εκλογική μάχη– είναι ο βέλτιστος πολιτικά συνδυασμός, ούτε η καθαρότητα ούτε η ποικιλία ως αυτοσκοπός, ή ως μέσο για μια αμφίβολη πολυσυλλεκτικότητα. Ένας τέτοιος συνδυασμός θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως συγκροτημένη και πολιτικά τεκμηριωμένη πειστική πρόταση με το σύνολο της αναγκαίας επιχειρηματολογίας σε μια πολιτική εκδήλωση στην επίσημη έναρξη της προεκλογικής καμπάνιας, ώστε να αποκτήσει το πολιτικό της νόημα ως πρόταση με συνοχή και όχι ως επικοινωνιακό εύρημα. Στο κάτω κάτω της γραφής, η διαδικασία επιλογής και εκλογής -καθώς και κάθε σχετική προδικασία– έχει και παιδευτική αξία· μας μαθαίνει να δεχόμαστε τόσο τις αρχικές προτάσεις όσο και τις τελικές επιλογές, αρκεί να είναι προϊόν διαφάνειας, δημοκρατικών κανόνων και ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης. Κι αυτό δεν πρέπει κανείς να το υποτιμά στο όνομα οποιασδήποτε επίκλησης της ανάγκης για άμεση αποτελεσματικότητα. Τουλάχιστον όσοι ζουν ή παρακολουθούν και ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να είχαν πεισθεί ότι τα αποτελέσματα κάθε πολιτικής προσπάθειας πολύ συχνά αργούν να φανούν, και συνεπώς δεν πρέπει να γίνεται καταχρηστική επίκληση της ανάγκης για αποτελεσματικότητα. Τω παντί χρόνος και καιρός μας έχει υποδείξει εδώ και πολλούς αιώνες ο Εκκλησιαστής.
01
04

Η «Μητέρα Θεσσαλονίκη» του Χρήστου Γιαννούλη

Να θυμίσω εδώ, στους οπαδούς της φυλετικής καθαρότητας και της αδιατάρακτης συνέχειας του περιούσιου κυανόλευκου αίματος, ότι η Θεσσαλονίκη μεγαλούργησε ως παγκόσμια πατρίδα των προσφύγων, ιδιαίτερα των Εβραίων Σεφαραδίμ που έρχονται το 1492 από την Ισπανία διωγμένοι με διάταγμα των βασιλιάδων Φερδινάνδου και Ισαβέλλας. Δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες Ισπανοεβραίοι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη και είναι αυτοί και όχι οι καβαλαραίοι με τους βουκεφάλες που έδωσαν ζωή στη σχεδόν έρημη -μετά την άλωσή της από τους Τούρκους το 1430- Θεσσαλονίκη, αν και υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξη εβραϊκής κοινότητας στην πόλη ήδη απ’ τα ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια. Ήταν οι λεγόμενοι Ρωμανιώτες, που είχαν εξελληνίσει τα ονόματά τους και μιλούσαν ελληνικά. Κάπως έτσι μεγαλούργησε η Θεσσαλονίκη. Κάπως έτσι, πολύ πριν γίνει η «Μητέρα Θεσσαλονίκη» του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (που ήξερε πολύ καλά τι έλεγε), ήδη στα τέλη του 16ου αιώνα είχε τιμηθεί με τον τίτλο της «Μητέρας εν Ισραήλ». Λεπτομέρεια προς τους φασίστες που βεβηλώνουν το Εβραϊκό Μνημείο στην πλατεία Ελευθερίας:12.989 Έλληνες Εβραίοι πήραν μέρος στο έπος του ’40 (343 αξιωματικοί), με 513 νεκρούς και 3.743 τραυματίες.
01
04

Νέα προοδευτική ηγεμονία

Μετά την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας. Ο ένας είναι το μείγμα σκληρού νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιού λαϊκισμού που υπηρετεί ο Κ. Μητσοτάκης. Σε αυτόν επενδύει το παλιό πολιτικό σύστημα τις ελπίδες του να επανακάμψει στην εξουσία και προς αυτή την κατεύθυνση ασκεί όση πολιτική επιρροή τού έχει απομείνει. Η παλινόρθωση της παλιάς διαπλοκής, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η πριμοδότηση μιας ανάπτυξης αποκλειστικά για τους ισχυρούς και η κοινωνική οπισθοδρόμηση για τους περισσότερους είναι οι στόχοι του σχεδίου αυτού. Ο άλλος δρόμος είναι ένα προοδευτικό σχέδιο για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Ένα σχέδιο που θα προωθεί την ανάπτυξη για τους πολλούς, δηλαδή την ανάπτυξη μέσα από τη στήριξη της εργασίας, της πραγματικής οικονομίας και του κοινωνικού κράτους. Ένα σχέδιο που, ταυτόχρονα, θα υπηρετεί τη δημοκρατία, τον προοδευτικό θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας και τη θωράκιση της διαφάνειας, αντιμετωπίζοντας επιτέλους τις στρεβλώσεις που συσσώρευσε για δεκαετίες το παλιό πολιτικό κατεστημένο. Στη βάση ενός τέτοιου σχεδίου η Αριστερά επιδιώκει τη συνάντηση με ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις. Αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι κάποιες ευκαιριακές συμπλεύσεις ή η ανακύκλωση προσώπων. Αλλά το να γίνει η προοδευτική προοπτική υπόθεση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Γι' αυτό χρειάζεται ανανεωμένος και καθαρός προγραμματικός λόγος, πολιτική συνέπεια, ήθος και αποφασιστικότητα. Με μια λέξη: ηγεμονία. Τους όρους διαμόρφωσης μιας νέας προοδευτικής ηγεμονίας πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, μιλώντας τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Γιατί οι εξελίξεις δεν μας περιμένουν. Ή τις διαμορφώνουμε ή μας προσπερνούν.
01
04

Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου: Ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος στην ιστορία της Τουρκίας

Ο Ματσόγλου ήταν προηγουμένως δήμαρχος του Οβατσίκ και κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν ήδη γνωστός ως ο «κομμουνιστής δήμαρχος». Έγινε διάσημος για το συνεταιριστικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής, μέσω του οποίου η πόλη και γενικότερα η επαρχία της παρήγαγαν όσπρια και μέλι. Στο πλαίσιο αυτού του μοντέλο συνεταιριστικής γεωργικής παραγωγής, ο δήμος παρείχε επίσης γεωργικές επιδοτήσεις, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων, του πετρελαίου, και εγγυήσεων αγοράς των προϊόντων. Ο δήμος του Οβατσίκ ήταν επίσης διάσημος για τη δημοσιονομική διαφάνεια. Πλέον, με την στήριξη του Ματσόγλου από το ΚΚ, το Ντερσίμ έγινε η πρώτη πόλη με κομμουνιστική διοίκηση στην ιστορία της Τουρκίας.
01
04

Η Ν.Δ. στα κάγκελα

Εάν (...) η υστερία είναι επιλεγμένο και συστατικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής της Ν.Δ. και όχι απλώς ο τόνος που δίνει ο Ά. Γεωργιάδης, γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι και στους λίγους μήνες που μας χωρίζουν από τις εκλογές αυτό ακριβώς θα παραμείνει το στιλ της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας: να υστεριάζει, να αποπειράται συμψηφισμούς, να λαϊκίζει και ψεύδεται ανερυθρίαστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον ενός διλήμματος. Ή θα πρέπει, όπως είναι και η διάθεση των περισσοτέρων στελεχών του, να σηκώνει το γάντι και να ανταποδίδει στα ίσα με το ίδιο ύφος πολιτικής - και έτσι να κινδυνεύσει να εγκλωβιστεί σε ένα πολιτικό ξεκατίνιασμα, στο οποίο η Δεξιά είναι πολύ πιο ικανή. Ή θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να περιγράφει και να εξηγεί με καθαρότητα την πολιτική του και να κερδίσει με αυτόν τον τρόπο όσους ψηφοφόρους μπορούν να διακρίνουν κάτω από τον θόρυβο που κάνει η τηλεόραση.