Macro

Για την ιστορία, και με βάση τουλάχιστον την πρώτη ανάγνωση, η χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup θα αποφέρει στην Ελλάδα καθαρό όφελος σε όρους ελάφρυνσης του χρέους της τάξης των 50 δις. Αντίστοιχο είναι το όφελος – άλλα 50 δις – που υπολογίζεται ότι έχει ήδη υπάρξει από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος τα οποία εφαρμόστηκαν πέρσι. Δεν πρόκειται προφανώς για ονομαστικό κούρεμα – μπορεί όμως και να πρόκειται για την πραγματική πολιτική απόσταση ανάμεσα στην… γραβάτα και τον φιόγκο…

H εγχώρια αντιπολίτευση σε όλες τις εκδοχές της και τα μέσα ενημέρωσης που την κανακεύουν, ελπίζοντας ότι όταν επιστρέψει η Δεξιά στην εξουσία τα δανεικά που έχουν πάρει θα γίνουν αγύριστα, ισχυρίζονται ότι τα περί καθαρής εξόδου είναι το μεγάλο ψέμα του Τσίπρα, η μεγάλη απάτη και κάνουν λόγο για τέταρτο μνημόνιο που περιέχει μέτρα χωρίς όμως χρήματα. Συμπεριφέρονται σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που χτυπιούνται όταν οι γονείς τους δεν ικανοποιούν τα καπρίτσια τους. Είναι σαν να λένε, κυρίως στο Βερολίνο, «μαζί βρίζαμε τον Τσίπρα, μαζί τον υπονομεύαμε, μαζί στήναμε σκευωρίες για να τον ρίξουμε, μαζί κινδυνολογούσαμε και σήμερα μας εγκαταλείπετε, μας πουλάτε». Η ερμηνεία αυτής της κατάστασης είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρων.

Η αποφασιστικότερη στιγμή έρχεται όταν ο Φίλιππος της Μακεδονίας υιο­θετεί την αττική κοινή ως επίσημη γλώσσα του κράτους του στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ο Φίλιππος επέλεξε την αττική και όχι τη μακεδονική ως επίσημο όρ­γανο επικοινωνίας, αφού η μακεδονική ήταν μια διάλεκτος εντελώς άγνωστη στους υπόλοιπους Έλληνες, και επίσης μια διάλεκτος χωρίς καμία λογοτεχνική καλλιέργεια, χωρίς κανένα λογοτεχνικό και φιλολογικό κύρος, επομένως δεν θα μπορούσε να σταθεί ως κοινό όργανο επικοινωνίας των Ελλήνων. Η αττική ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας στις αποσκευές του την αντίθεσή του με τον Υπαρκτό Σοσιαλισμό και την κληρονομιά του Ευρωκομμουνισμού και του ΚΚΕ Εσωτερικού, θεωρεί ότι προγραμματικές συμμαχίες, εφόσον είναι απαλλαγμένες από ηγεμονισμούς, θα δώσουν νέα πνοή στην πορεία της χώρας. Μετά την επικείμενη έξοδο από το μνημόνιο τον Αύγουστο, η συζήτηση για τις πολιτικές εξελίξεις δεν μπορεί να αποφευχθεί με αναθέματα. Το Κίνημα Αλλαγής όμως, αγκιστρωμένο από πρόσωπα και πολιτικές που λειτουργούν ως βαρίδια του παρελθόντος, πρέπει να σταματήσει να διαπερνάται από (σφοδρή) αντιπαλότητα στο θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας, αν και ήδη έχουν φανεί αποστασιοποιημένες συμπεριφορές. Ο πατέρας της σοσιαλδημοκρατίας Κάουτσκι, που δεν τον έχουν αποκηρύξει ακόμα, μιλά για πρόταση επαναστατικής στρατηγικής: «Ο σοσιαλισμός είναι πρόγραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού». Για μια πορεία προγραμματικής συμπόρευσης με μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, προϋπόθεση είναι η κοινωνική και ιδεολογική της μεταστροφή. Αυτό μπορεί να συμβάλει σε ένα σχέδιο βαθιών μετασχηματισμών στην Ελλάδα και Ευρώπη που χωρίς αυτούς είναι μάταιη οποιαδήποτε απόπειρα ριζικής επίλυσης των προβλημάτων.