Macro

Ο δημοκράτης Μάκης Βορίδης, που ο Θεός να μας κόβει μέρες και να του δίνει τσεκούρια, έσπευσε να μας ανοίξει τα μάτια και να μας ενημερώσει ότι οι άπλυτοι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζουν να μας απαγορεύσουν να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα σε δημόσιους χώρους. (...) «Θα συμμαχήσουμε και με τους εξωγήινους ακόμα για να διατηρήσουμε τον εορτασμό των Χριστουγέννων»: αυτή η φράση βρίσκεται σήμερα στα χείλη όλων των Ελλήνων Ορθοδόξων, που κάνουν σαφή την ατσάλινη θέλησή τους να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα για μια χούφτα χρυσόσκονη.

Ας το σκεφτούμε λοιπόν: Ποια είναι η αιτία που συνδέει τη στόχευση του Κώστα Μπακογιάννη με την ίδια την πόλη; Μα η ακόρεστη ανάγκη για εξουσία σε μια ιδιόκτητη πόλη. Δικαίωμά του. Έτσι διαπαιδαγωγήθηκε, αυτό επιθυμεί. Μόνο που αυτή δεν είναι η πόλη ΜΑΣ. Ο Κώστας Μπακογιάννης ποτέ δεν κατοίκησε σ’ αυτή την πόλη «που όλους μας αντέχει στη ράχη της με τις μικρότητές μας, τις κακίες μας, τις έχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τα γηρατειά μας», όπως λέει ο Γιάννης Ρίτσος στη «Σονάτα του σεληνόφωτος». Στην δική ΜΑΣ πόλη «ο ουρανός αρχίζει από το ψωμί», δεν αρχίζει από το παντεσπάνι. Καληνύχτα, κύριε Μπακογιάννη.

Οι αλλαγές που πετύχαμε τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δημιουργήσει έναν καλύτερο και πιο συνδεδεμένο κόσμο. Αλλά, σε αντίθεση με το επίτευγμα αυτό, ο παγκόσμιος ιστός έχει εξελιχθεί σε μια μηχανή ανισότητας και διαιρέσεων η οποία επηρεάζεται από ισχυρές δυνάμεις που τη χρησιμοποιούν για τις δικές τους ατζέντες. Πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο ανατροπής και αυτή η ισχυρή αλλαγή προς το καλύτερο είναι δυνατή και απαραίτητη. | Tim Berners Lee

Όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη το 1931 έχουν πολλές ομοιότητες με όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Δεν εννοώ ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά ότι παρόμοιοι κοινωνικοί και πολιτικοί μηχανισμοί παράγουν ανάλογα αποτελέσματα. Και όσο τα ζητήματα κρύβονται κάτω από το χαλί που ονομάζεται «εθνική σκοπιμότητα», είμαστε αναγκασμένοι να τα αντιμετωπίσουμε κάθε φορά με χειρότερη μορφή. «Ολος ο κόσμος γνωρίζει ότι εις την Ελλάδα δεν υπάρχει αντισημιτισμός» έγραφε η «Μακεδονία» στις 25/6/1931, μόλις τέσσερις μέρες πριν από την κορύφωση του πογκρόμ, στο οποίο η ίδια πρωτοστάτησε. Ποιος δεν γνωρίζει τις αντίστοιχες καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις για τα αντιρατσιστικά αισθήματα του σύγχρονου Ελληνα από τα ίδια κανάλια και εφημερίδες που πρωτοστατούν σήμερα στις ξενοφοβικές εκστρατείες;

Κατατέθηκε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση. Την υπογράφουν 50 βουλευτές του κόμματος και ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικόλας Μαδούρο. Αν και οι βασικές αλλαγές που προτείνονται έχουν ως βάση το σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας Βόρειας Κορέας. Όπως π.χ. τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους. Παλαιοκομμουνιστικές ιδεοληψίες. Στις ανεπτυγμένες δημοκρατίες του κόσμου, όπως η Σαουδαραβία και το Βατικανό, δεν ισχύουν τέτοιες ανοησίες. Κάτι τζιτζιφιόγκοι με περούκες τα επέβαλαν αυτά, όταν έκαναν την αχρείαστη Γαλλική Επανάσταση και χρέωσαν τη χώρα 200 δισ.

Εμείς, οι άνθρωποι των συνόρων, οι άνθρωποι που δεν ανήκαν ποτέ πουθενά, θα έπρεπε να είμαστε οι πρώτοι που απαξιώνουμε και απορρίπτουμε την έννοια των «συνόρων», διότι εξαιτίας αυτών των οριοθετημένων περιοχών του χάρτη, υποφέραμε - όχι από μια, αλλά από δυο χώρες. Η αρμονική συμβίωση των κατοίκων στις περιοχές της Βορείου Ηπείρου αποδεικνύει πως αυτό συμβαίνει καθημερινά. Δυστυχώς, το πρόσφατο περιστατικό, το οποίο αποτελεί μια θλιβερή εξαίρεση, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά πόσο εύκολο είναι να γεμίσεις εθνικιστικό μίσος και να πεθάνεις για πατρίδες και σημαίες που δεν ήταν δικές σου ποτέ.

Γεγονός είναι ότι είναι αυτή η κυβέρνηση, ξανά άνοιξε την ΕΡΤ, μετά το «μαύρο» που έριξε η συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, και καλό είναι να θυμόμαστε ποιοι είναι αυτοί που ευθύνονται για το «μαύρο». Οι τελευταίοι που δικαιούνται να μας κουνάνε το δάχτυλο είναι οι ηθικοί αυτουργοί του μαύρου, ιδιαιτέρως όταν ο στόχος της Ν.Δ, έτσι όπως βγαίνει και από δηλώσεις διαφόρων στελεχών της παραμένει το μαύρο.

Για να εξιχνιαστεί ο θάνατος του ομογενούς Κωνσταντίνου Κατσίφα, από σφαίρες Αλβανών αστυνομικών στο μειονοτικό χωριό Βουλιαράτες, πρέπει οι δύο πλευρές, Ελληνες και Αλβανοί, να ανακαλύψουν κάτι που ουδέποτε περίσσευε στις σχέσεις τους, χρονίως παγιδευμένες από τα στερεότυπα: την εμπιστοσύνη. Οι μόνοι που τα βλέπουν όλα πεντακάθαρα (και δεν μιλάω εδώ για τους συγγενείς του νεκρού), οι μόνοι που κατέληξαν σε ακλόνητα συμπεράσματα από την πρώτη στιγμή, είναι όσοι δεν χρειάζονται ποτέ εξακριβωμένες πληροφορίες και αδιάσειστα στοιχεία. Αρκούνται σε όσα τούς υπαγορεύουν οι προκαταλήψεις τους.