Ζωή Γεωργούλα

Πυρ ομαδόν, σε πολλά επιμέρους σημεία του αλλά και στο σύνολό του, δέχεται το νομοσχέδιο…

Αν ανατρέξει κάποιος στα δελτία ειδήσεων θα διαπιστώσει ότι κάθε μέρα στα ψιλά γράμματα περνούν…

Αν και η τουριστική περίοδος έχει αρχίσει και ενώ οι διαρκείς ανάγκες μετακίνησης και μεταφορών…

Με δυσανάλογη δημοσιότητα καλύφθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από πολλά ΜΜΕ η διαβίωση ερημιτών στην ακριτική…

Για την οριοθέτηση του εργασιακού αλλά και του καλλιτεχνικού ζητήματος των μεταγλωττιστών, δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους εξειδικευμένους στη μεταγλώττιση ηθοποιούς η ΕΝ.Ε.Μ. (Ένωση Ελλήνων Μεταγλωττιστών). Παράλληλα, τα συγγενικά δικαιώματά τους, δηλαδή τα δικαιώματα που τους οφείλονται από τις επαναπροβολές προγραμμάτων και έργων που έχουν μεταγλωττίσει, διαχειρίζονται οι οργανισμοί «Διόνυσος» (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δικαιωμάτων Ελλήνων Ηθοποιών) και «Αθηνά» (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων). Ωστόσο, εδώ και εννέα μήνες, τα μέλη της ΕΝ.Ε.Μ απέχουν μερικώς από την εργασία τους, μη δεχόμενα να υπογράψουν συμβόλαια που υπόκεινται στο αμερικανικό ή άλλο εκτός του ελληνικού δίκαιο και τα οποία απαιτούν την a priori παραχώρηση παντός συγγενικού δικαιώματος. Συμβόλαια που τους προτείνουν μεγάλες εταιρείες παραγωγής που διαχειρίζονται πλατφόρμες ή κανάλια, όπως για παράδειγμα η Ντίσνεϊ. Την ίδια στιγμή, το απαιτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση πλαίσιο νόμου στη χώρα μας καθυστερεί επί προστίμω να νομοθετηθεί. Αλλά και η ίδια η δημόσια τηλεόραση, πλήρως ενταγμένη στο πνεύμα του ανταγωνισμού, εισάγει σημαντικά μειωμένα πλαφόν ως προαπαιτούμενο για την ανάθεση όλων των μεταγλωττισμένων της προγραμμάτων, σε ιδιωτικά στούντιο. Τι ζητούν λοιπόν οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες πίσω από τις φωνές που καθημερινά ακούν τα παιδιά μας; Με νόμο η κατ’ αίτηση μετάδοση (video on demand) να γεννά δίκαιη και αναλογική εύλογη αμοιβή των ερμηνευτών-εκτελεστών καλλιτεχνών, μη επιδεχόμενη μεταβίβασης, μη επιδεχόμενη παραίτησης, υπαγόμενη σε υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, πληρωτέα από τις πλατφόρμες. «Η γλώσσα δεν είναι μόνο αυτή που ορίζεται από τη γραμματική και το συντακτικό. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Μελωδικός, γεμάτος αρμονικές σχέσεις, ιδιαίτερες συναισθηματικές αποχρώσεις που σιγά σιγά παραδίδουν την ιδιαιτερότητα και την ουσία τους σε ένα παγκόσμιο μοντέλο που ακολουθεί την αγγλική γλώσσα. Η μεταγλωττιστική δουλειά μεταφέρει εν σπέρματι συλλογική συνείδηση αιώνων. Μην επιτρέψετε την ισοπέδωση της γλώσσας. Αν το θέμα της μεταγλώττισης δεν ληφθεί σοβαρά είναι το πλέον σίγουρο ότι θα συμβεί» καταλήγει ο Π. Δαμουλής.

Οι προβλέψεις του σχεδίου νόμου, εκτός των άλλων κανονισμών που αντιβαίνουν, έρχονται σε ευθεία αντίθεση και με τις πρόσφατες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ περί πρωτοβουλιών στο πλαίσιο της Συνόδου των Μεσογειακών Χωρών, για το θαλάσσιο περιβάλλον και την προστασία της βιοποικιλότητας. Μάλιστα, μετά τις ευρείες και τεκμηριωμένες αντιδράσεις, ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Παπαθανάσης δήλωσε μεταξύ άλλων, και ειδικά για τις προβλέψεις που καταπατούν τον αιγιαλό: «Σε κάθε περίπτωση είναι μια ρύθμιση που προτείναμε για συζήτηση στην κοινωνία και δεν είναι δεδομένο ότι θα φθάσει στη Βουλή». Ας συντονιστούμε μαζικά με τα κινήματα και τους φορείς, ώστε να καταστήσουμε αναπόδραστο γεγονός ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν θα φτάσει ποτέ στη Βουλή. Είναι ζήτημα ζωής.

«Όσον αφορά το μετρό, η λειτουργία μπορεί να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό με 12 από τους 13 σταθμούς και την επέκταση για Καλαμαριά, ενώ ο σταθμός Βενιζέλου μπορεί να παραδοθεί αργότερα, όπως είχε γίνει αντίστοιχα στην Αθήνα με το σταθμό Κεραμεικού», επισημαίνει στην Εποχή σχετικά ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού Κώστας Στρατής. Ωστόσο, ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό επικαλείται κόστος 20 εκατομμύρια ευρώ επαναπρογραμματισμού των αυτόματων συρμών. «Είναι ελάχιστο κόστος, για να έχει μετρό η Θεσσαλονίκη, τη στιγμή μάλιστα που ετοιμάζονται να δώσουν ανάλογου ύψους πακέτο εκ νέου στα ΜΜΕ. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης δεν αξίζουν για την κυβέρνηση όσο μια λίστα Πέτσα» απαντά ο Κ. Στρατής υπογραμμίζοντας τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. «Για το σταθμό Βενιζέλου, να προχωρήσει η λύση που δεν περιλαμβάνει καθόλου νέες ανασκαφές στο περίγραμμά του. Λύση που συνάδει με τη διατήρηση των αρχαίων κατά χώραν, αφού η απόσπαση σημαίνει ανασκαφές σε όλη την έκταση του ενάμιση στρέμματος του σταθμού και σε βάθος τριών μέτρων που αντιστοιχούν σε ιστορία 700 χρόνων. Δηλαδή νέες αβεβαιότητες και καθυστερήσεις» σημειώνει ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού. Επιστρέφοντας στον πυρήνα του ζητήματος, τη συμφωνία επιστημονικής κοινότητας και κοινωνίας των πολιτών και την έκκλησή όλων αυτών για αλλαγή πλεύσης, αναρωτιέται κανείς: γιατί τόση επιμονή από την κυβέρνηση; Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο για το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού να βρει έναν εύσχημο και επικοινωνιακά επωφελή τρόπο να ανασκευάσει εκείνη την εξαγγελία του. Ή μήπως είναι;