Macro

Νέο επεισόδιο, λοιπόν, στην πέμπτη μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη. Αυτή τη φορά αρχίζει με μία συντριπτική υπεροχή του Λούλα, αλλά και με στοιχημένες τις δυνάμεις που βρίσκονται εναντίον του. Ο ανταποκριτής της σουηδικής εφημερίδας DN, Χέντρικ Μπραντάου, σημειώνει: «Παρά το γεγονός ότι ο Μπολσονάρο έχει εφαρμόσει μία καθ’ όλα αντιλαϊκή πολιτική, έχει την υποστήριξη του 30% του πληθυσμού. Πρόκειται για τη μερίδα εκείνη του πληθυσμού η οποία έχει οφέλη από την κυβέρνηση του, καθώς και για το κλίμα πόλωσης που επικρατεί στη χώρα». Το κλίμα αυτό δημιουργείται από το επιτελείο του Μπολσονάρο, στο οποίο μετέχει ο γιός του, Κάρλος, και ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου βρίσκεται σε συνεχή συνεργασία με την εταιρεία του Στηβ Μπάνον. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της διεθνούς εταιρείας ερευνών Ipec, το 40% των ψηφοφόρων αντιπαθούν τον Λούλα ντα Σίλβα τόσο πολύ, που είναι αδιανόητο να τον ψηφίσουν και θα ψηφίσουν τον Μπολσονάρο, παρόλο που δεν τον συμπαθούν ως άτομο. Ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσιάζει η Ipec είναι ότι ο χαρισματικός Λούλα, ο οποίος άρχισε ήδη να κάνει δημόσιες δηλώσεις, είναι ο μόνος πολιτικός της χώρας που αυτή τη στιγμή μπορεί να ενώσει την αριστερά και τα κεντρώα κόμματα και να εμποδίσει την επανεκλογή του Μπολσονάρο. Το στοιχείο αυτό μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια κεντρώων πολιτικών, που ήθελαν να δημιουργήσουν ενιαίο μέτωπο κατά του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας και των συμφερόντων που υπηρετεί.

Η τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι αν είχαμε ακούσει τον ΣΥΡΙΖΑ για τις ΜΕΘ, θα είχαμε πετάξει δεκάδες εκατομμύρια, θα κυνηγάει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον ίδιο για πάντα ως παράδειγμα αναισθησίας και έλλειψης επαφής με το περιβάλλον. Την ίδια ώρα, βέβαια, η κυβέρνηση συνέχισε τις μπίζνες και την εξόφληση πολιτικών γραμματίων στους οικονομικούς υποστηρικτές της. Η κυβέρνηση μπορούσε να κάνει διαφορετικά, καθώς λόγω πανδημίας είχε τη δυνατότητα, για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια, να ξοδέψει λεφτά για την οικονομία και την κοινωνία. Προτίμησε να τα κάνει λίστες Πέτσα και διαφήμιση μιας εικονικής πραγματικότητας. Η κυβέρνηση έχει πλέον στα χέρια της μόνο δύο εργαλεία: τα ΜΜΕ και τις ορδές του Χρυσοχοΐδη. Και αυτό που επιχειρεί είναι όχι να αναστήσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, αυτό πάει πια, βρόμησε, αλλά να συγκρατήσει τον πιο σκληρό δεξιό πυρήνα του κόμματος, το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παραδώσει στην ακροδεξιά και ψεκασμένη πτέρυγα, αν υποθέσουμε ότι το ήλεγχε ποτέ. Αυτή η συνθήκη, "μπάτσοι - τιβί" συνθηματολογικά, έχει ξαναϋπάρξει στο παρελθόν και δεν τους βγήκε. Ούτε τώρα, ως ξαναζεσταμένο φαΐ, θα τους βγει.

Ο Νίκος Γραικός μιλάει λοιπόν για όλα σε αυτό το βιβλίο. Για την παιδική ηλικία και το παιδί που κρύβει μέσα του, για την ερωτική σχέση του με τη δουλειά του ως δασκάλου ελληνικών σε ξένους, στο Παρίσι κυρίως αλλά και στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι, για τα καλοκαίρια του στην Αλόννησο, για τη διπλή ταυτότητα, ελληνική και γαλλική, για τη σχέση του με τους πεθαμένους γονείς του, για τις πνευματικές συγγένειες και τα διάφορα είδη φιλίας, για τον έρωτα, τις δυσκολίες ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου, αλλά και τη συμφιλίωσή του με αυτές, για την οικολογία που χωρίς άλλη πολιτική συνείδηση καταντά, κατά το γνωστό σύνθημα, κηπουρική, για την αγάπη του για το μαγείρεμα, την ελληνική και τη γαλλική κουζίνα, τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και αν πρέπει ή όχι να τους τηρούμε, για τον τομέα του πολιτισμού στην πολιτική ζωή, για το 2015, Ιανουάριο και Ιούλιο, όπου το δημοψήφισμα και τις συνέπειές του το παρουσιάζει βιωματικά, γι’ αυτό και ιδιαίτερα συγκινητικά, για τις ετικέτες που βάζουν πολλοί εύκολα στους άλλους, με βάση μια πολιτική τοποθέτηση. Και βέβαια για την αγάπη, για τον θάνατο, την αγωνία του τι μένει από τον καθένα μας μετά το τέλος. Ο λόγος του είναι χειμαρρώδης. Όσοι έχουν γνωρίσει τον Νίκο Γραικό, σε κάποια δημόσια εκδήλωση ή και από τη συμμετοχή του ακόμα μόνο στις ευρωεκλογές, στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, θα ξέρουν ότι ο λόγος του είναι χειμαρρώδης, διακρίνεται από ευγλωττία, πάθος και ακρίβεια ταυτόχρονα. Όπως ο ίδιος παραδέχεται στο βιβλίο, είχε επίγνωση πάντα αυτής του της ικανότητας αλλά θεωρούσε ότι στο γραπτό λόγο τα κατάφερνε λιγότερο καλά. Γι’ αυτό και απέφευγε την έκδοση βιβλίου. Ωστόσο κατάφερε να βρει τον δρόμο της γραφής με ένα πρώτο λογοτεχνικό κείμενο, σε συλλογικό τόμο, την περίοδο της πανδημίας. Ένας φίλος του βιβλιοπώλης του έγραψε ότι είδε στο κείμενο την ταύτιση συγγραφέα - έργου, την ευθύτητα και τη λυρικότητα του προφορικού του λόγου. Οπότε εμπιστεύτηκε αυτό το δρόμο, το δρόμο «της προφορικότητας του γραπτού λόγου», που οδηγεί σε μια πραγματικά επιδραστική γραφή.

Το παρόν διάγραμμα διανομής θα μπορούσε να έχει υπάρξει από το 2014. Το 2016 ήταν υπερώριμο -όμως δεν κατατίθετο διότι δεν θα ψηφιζόταν ούτε μισό του άρθρο. Οι επενδυτές καθυστερούσαν τις μελέτες, τη διανομή, τα απαραίτητα. Για να οργανωθεί όλο αυτό το πλιάτσικο απαιτήθηκαν τελικά 10 φωτογραφικές νομοθετικές ρυθμίσεις καθώς έπρεπε να ξηλωθεί όλο το θεσμικό πλαίσιο της πολεοδομικής νομοθεσίας, του δικαίου της δημόσιας ιδιοκτησίας και των κοινοχρήστων πραγμάτων. Το 2016-2017 οργανώθηκε παρά τις ρήτρες του Μνημονίου ένα πλαίσιο προστασίας του Δημοσίου με σημαντικές εξασφαλίσεις. Τώρα αυτό διαλύεται. Ας θυμηθούμε γελώντας ότι τότε, καθυστέρησε για 15 μέρες το ΚΑΣ να λάβει μία απόφαση για το Ελληνικό και ξεσηκώθηκαν οι σημερινοί υπουργοί και τα κανάλια τους διότι «οι μπουλντόζες είχαν βάλει μπρος» και το Συμβούλιο τις εμπόδιζε να μπουν στο εργοτάξιο να χτίσουν. Τελικά επτά χρόνια μετά βλέπουμε μόνο ένα Καζίνο σε ψηφιακή μακέτα που δεν θα ήταν ανεκτό σε καμμιά ευρωπαϊκή πόλη. Και ένα Mall. Το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ με τους Δήμους Ελληνικού-Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Αλίμου είχαν προτείνει το 2010 ένα βιώσιμο σχέδιο και αυτό απορρίφθηκε. O καθηγητής Σπύρος Πολλάλης επικεφαλής της «Ελληνικόν Α.Ε.» το 2013, είχε προτείνει επίσης ένα βιώσιμο σχέδιο και αυτό απορρίφθηκε. Τον παραίτησαν για αυτό τον λόγο. Με την επιτροπή διαπραγμάτευσης του 2016-2017 επιχειρήσαμε να το επαναφέρουμε εξασφαλίζοντας τον δημόσιο χαρακτήρα, το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά, το ανοικτό Μητροπολιτικό Πάρκο και το πράσινο στο μισό της έκτασης, και την ακτή. Αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν ο νόμος του 2016. Τώρα αυτός ξηλώνεται. Επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν. Πέρα από όλα αυτά, ούτε ο συγκεκριμένος ούτε κανείς ιδιώτης επενδυτής διεθνής ή τοπικός έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τέτοιο project. Η υπόθεση δείχνει ήδη που πηγαίνει: δανεισμοί, αποχωρήσεις επενδυτών -πάνε οι Κινέζοι, πάνε και οι Άραβες. Το ενδιαφέρον είναι ότι έφυγαν όχι επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά επί Νέας Δημοκρατίας. Τότε έδειξε προς τα που πάει η επένδυση. Η κατάληξη θα είναι μία επ’ άπειρον «αντιπαροχή» στην καλύτερη περίπτωση: ένα Mall εδώ, πέντε επαύλεις εκεί, ίσως ένα Καζίνο κάποτε. Στη χειρότερη μία χρεωκοπία. Και γύρω από αυτά 5.000 στρέμματα που τις επόμενες δεκαετίες θα συνεχίσουν να είναι ένα απροσπέλαστο brownfield.

Η κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία είναι το αποτέλεσμα της ίδιας της φύσης του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας, το οποίο δεν της επέτρεψε να µετασχηµατιστεί σε µια οικονομία γνώσης που επενδύει στο εργατικό δυναμικό της. Σήμερα προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό και αξιακό μοντέλο, το οποίο θα έχει στον πυρήνα του την καινοτομία, την αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία, την «υγιή επιχειρηματικότητα», τον κόσμο των «κοινών», την πολιτισμική αναγέννηση. Αφορά δε εκείνες τις πολιτικές που θα καθιστούν τις ιδέες της Αριστεράς για κοινωνικό, πολιτισµικό και οικολογικό µετασχηµατισµό -µε δηµοκρατία και ελευθερία-, ηγεμονικές. Η μετάβαση αυτή προϋποθέτει ριζοσπαστικές τομές στη δηµόσια διοίκηση, τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, τις επιχειρήσεις, την παραγωγική διαδικασία, τις νοοτροπίες και το ανθρώπινο δυναμικό. Για να υποστηριχτεί όμως αυτό απαιτείται η συγκρότηση ενός προοδευτικού κοινωνικού µετώπου. Εάν, στο πλαίσιο µιας πλατιάς συμμετοχικής διαδικασίας, η πολιτική αναπαραγωγή του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. ως κύριου φορέα του μετώπου αυτού συνδυαστεί µε τον πολλαπλασιασμό του κοινωνικού του εκτοπίσματος, ενδυναμώνοντας το ιδεολογικό του στίγμα, θα έχει κατορθώσει να παίξει έναν πρωτοποριακό για τα δεδομένα της ιστορικής συγκυρίας ρόλο. Προσοχή όμως: ο στόχος δεν είναι η «κατάληψη» του κράτους, αλλά ο δημοκρατικός μετασχηματισμός του.

Στην ψηφοφορία της Ολομέλειας, σχετικά με την έκθεση με θέμα: «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο: απασχόληση και κοινωνικές πτυχές στην ετήσια στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη 2021», το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να υπερβούν τους φραγμούς και τους περιορισμούς που απορρέουν από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευρεία παραγωγή εμβολίων και η έγκαιρη διανομή τους σε όλα τα κράτη μέλη και σε όλους τους ανθρώπους». Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «τονίζει ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη και για την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών ανάκαμψης», εκφράζοντας παράλληλα την ιδιαίτερη ανησυχία του «για τις σοβαρές περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με τα χρονοδιαγράμματα παραγωγής και παράδοσης».

Οι υποστηρικτές της τετραήμερης εργασίας, θεωρούν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αυξηθεί η παραγωγικότητα, θα βελτιωθεί σημαντικά η ψυχική υγεία των εργαζομένων, ενώ θα υπάρξει και όφελος στον αγώνα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, όπως αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του Guardian. (...) Αναλυτικότερα, το πρόγραμμα της τετραήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, όπως αναφέρει ο Guardian, αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα από τον Σεπτέμβριο. Το κόστος της μετάβασης στις επιχειρήσεις, ενδέχεται να καλυφθεί από την κυβέρνηση στο 100% τον πρώτο χρόνο, στο 50% τον δεύτερο και στο 33% τον τρίτο, με την κυβέρνηση Σάντσεθ να παρέχει στις επιχειρήσεις, σχετικό κονδύλι ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ.

Κάποια στιγμή εκπρόσωποι της ΕΕ μετά από διάφορα δημοσιεύματα παραδέχθηκαν, ότι θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. 1. Στον αγροδιατροφικό τομέα: Οι επιπτώσεις αγγίζουν όλους τους τομείς και κυρίως τον αγροδιατροφικό τομέα, λόγω του ότι τα αγροτικά προϊόντα και τα τρόφιμα είναι τα προϊόντα που λόγω του ευαλλοίωτού τους και της σύνδεσής τους με τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον θεωρούνται τα μεγαλύτερα «εμπόδια» στο ελεύθερο/ασύδοτο εμπόριο. Είναι, μάλιστα, ο κλάδος με την πιο αυστηρή νομοθεσία στην ΕΕ. Επιπλέον η ασφάλεια των τροφίμων, οι πρώτες ύλες, οι μικρές οικογενειακές εκμεταλλεύσεις, η μείωση της χρήσης επιβαρυντικών ουσιών (φυτοφάρμακα - ενδοκρινικοί διαταράκτες, λιπάσματα, γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί), οι γεωγραφικές ενδείξεις, τα ΠΟΠ προϊόντα απειλούνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά και μαζί απειλείται και το αξιακό σύστημα της ΕΕ. Αντί αυτών οι πολυεθνικές αμερικάνικες εταιρείες προτείνουν κοτόπουλα πλυμένα με χλώριο για να μη σαπίζουν, ψεκασμένο με γαλακτικό οξύ ορμονούχο βοδινό, αμερικάνικο κρέας και μείωση της όποιας προστασίας σε ΠΟΠ κλπ. Το επικίνδυνο αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν ότι οι διαπραγματευτές της ΕΕ ήταν έτοιμοι να το δεχθούν, αλλά τους σταμάτησαν η Ευρωπαϊκή Κτηνιατρική Ομοσπονδία και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 2. Στην οικονομία: Η ΕΕ θα έχει απώλειες στις εξαγωγές, στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, ενώ θα υπάρξει μείωση των δημοσίων εσόδων σε όλες τις χώρες της ΕΕ. 3. Στην εργασία: Η αναμενόμενη απώλεια, σύμφωνα με έρευνα το 2016, υπολογίζεται σε πάνω από 600.000 θέσεις εργασίας στην ΕΕ μόνο από την TTIP και αντικατάστασή τους από χαμηλόμισθους εργάτες τρίτων χωρών. Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα είναι ανύπαρκτα, αφού εύκολα θα μηνύεται το κράτος που θα επιχειρήσει να συνάψει συμβάσεις εργασίας, οι οποίες θα καταγγέλλονται από τις εταιρείες και η χώρα θα μηνύεται στο ISDS και θα πρέπει να καταβάλλει τεράστια πρόστιμα. 4. Στα προσωπικά δεδομένα: Σημαίνει επίθεση στις ατομικές ελευθερίες. Ήδη αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει και στη χώρα μας. 5. Στις δημόσιες υπηρεσίες: Παρότι υπάρχει ξεχωριστή συμφωνία για τις υπηρεσίες, η TiSA, όλες οι Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου περιλαμβάνουν σχετικές διατάξεις, όπου οι δικλείδες ασφαλείας που προστατεύουν τις δημόσιες υπηρεσίες θεωρούνται εμπόδιο στην ασυδοσία των εταιρειών. Η ισχυρή θέληση των υπερεθνικών εταιρειών περιλαμβάνει την κατάργηση όλων των τοπικών οικονομιών και των τοπικών διοικήσεων, ώστε να ελέγχονται καλύτερα και να ανοίξουν οι ευκαιρίες στην αγορά για τις μεγάλες ευρωπαϊκές και ξένες επιχειρήσεις. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα μηνύσεων κρατών από πολυεθνικές εταιρείες. Αναφέρουμε μόνο κάποια από αυτά (λόγω έλλειψης χώρου). Το 2014, σουηδική εταιρεία μήνυσε το γερμανικό κράτος για την απόφασή του να καταργήσει την πυρηνική ενέργεια μέχρι το 2022, επιδικάζοντάς του πρόστιμο 5 δισ. ευρώ. Ρωσική εταιρεία πετρελαίου, το 2014, μήνυσε την ίδια τη ρωσική κυβέρνηση με πρόστιμο 50 δισ. δολάρια. Συνολικά 127 υποθέσεις ISDS ενάντια σε κράτη μέλη της ΕΕ έχουν γνωστοποιηθεί από το 1994 έως το 2014 με τις συνολικές διεκδικήσεις να φθάνουν τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. 6. Στο περιβάλλον: Η αρχή της προφύλαξης για τα τρόφιμα και για το περιβάλλον απειλούνται, ενώ η χρήση ΓΤΟ και χημικών ουσιών ακυρώνουν στην ουσία όλο το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει τόσα χρόνια στις χώρες της ΕΕ. Οι επιπτώσεις είναι ήδη εδώ και συμμετέχουν στην κλιματική αλλαγή.

Εκφράζουμε την απόλυτη αντίθεσή μας στις διαδρομές που έχουν ήδη διαστρωθεί και σε όσες έχει εξαγγελθεί ότι θα γίνουν στην Ακρόπολη, καθώς και στην προτεινόμενη ανακατασκευή της ρωμαϊκής κλίμακας στη δυτική προσπέλαση της Ακρόπολης. Τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι αντίθετες στις διεθνώς αναγνωρισμένες και θεσπισμένες αρχές διαχείρισης αρχαιοτήτων, και δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια της διατήρησης, συντήρησης και διαφύλαξης αρχαιοτήτων. Αντίθετα, ισοδυναμούν με υποβάθμιση, απόκρυψη και απαξίωση του μεγαλύτερου αρχαιολογικού και καλλιτεχνικού θησαυρού που έχει κληροδοτηθεί στη σύγχρονη Ελλάδα, στην οποία η ανθρωπότητα έχει εμπιστευθεί τη διαφύλαξή του. Ζητούμε να αρθούν τα βλαπτικά χαρακτηριστικά των διαστρώσεων που έχουν γίνει στην Ακρόπολη, να μην πραγματοποιηθούν τα έργα τα οποία έχουν εξαγγελθεί για την κορυφή του βράχου και τη δυτική πρόσβαση της Ακρόπολης και να προγραμματισθούν επεμβάσεις που θα σέβονται το φυσικό τοπίο, τη συνύπαρξη βράχου και αρχιτεκτονημάτων, για τη βελτίωση της επισκεψιμότητας και της διακίνησης των ατόμων με αναπηρία, όσο και της εξυπηρέτησης των έργων. Η εξυπηρέτηση αυτών των αναγκών δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για αυθαίρετους σχεδιασμούς.» Γενικότερα, επισημαίνουμε πως η πεποίθηση ότι κάποιος σήμερα μπορεί να «επαναποδώσει τα χαρακτηριστικά και τις αξίες» στην Ακρόπολη και να «συνεισφέρει απολύτως αποφασιστικά στην ορθή πρόσληψη» και «αυθεντικότητα» του μνημείου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη οδός. Η έκκληση έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα 400 υπογραφές επιστημόνων, καλλιτεχνών και διανοουμένων στη χώρα και 52 από τον διεθνή χώρο.