Αναδημοσιεύσεις

18
02

Οι Ελληνες φασίστες και η στρατηγική της έντασης στην Ιταλία

Εξαγωγή «επαναστάσεως» στην Ιταλία προσπάθησε να κάνει η χούντα της 21ης Απριλίου. Μια προσπάθεια επίμονη και αδρά χρηματοδοτούμενη, σε συνεργασία με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και τις υπό τον έλεγχό τους φασιστικές οργανώσεις. Η ελληνική φασιστική εμπλοκή εντασσόταν στη «στρατηγική της έντασης», όπως την ονόμασε η βρετανική εφημερίδα Observer στις 12 Δεκεμβρίου 1969, αμέσως μετά τη βομβιστική επίθεση στην πιάτσα Φοντάνα, στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου, που άφησε πίσω της 17 νεκρούς και 88 τραυματίες. (Για την επίθεση αρχικά κατηγορήθηκαν Ιταλοί αναρχικοί και μόλις πριν από λίγα χρόνια αποδείχτηκε δικαστικά η εμπλοκή νεοφασιστών της Ordine Nuovo, οι οποίοι καταδικάστηκαν από την ιταλική δικαιοσύνη). Μετά τη σφαγή στην Πιάτσα Φοντάνα, ακολούθησαν δεκάδες άλλες τυφλές επιθέσεις των φασιστικών οργανώσεων σε πλατείες, τρένα και σιδηροδρομικούς σταθμούς με εκατοντάδες νεκρούς, ενώ μέσα στις ιταλικές ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες ασφαλείας οι νεοφασίστες και οι πράκτορες συνωμοτούσαν και σχεδίαζαν απόπειρες πραξικοπήματος (για να μην πέσει η χώρα στα χέρια των κομμουνιστών), αλλά ματαιώθηκαν την τελευταία στιγμή. Η περίοδος έξαρσης της φασιστικής βίας και των συνεχών απειλών κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας διήρκεσε σχεδόν όσο και η ελληνική δικτατορία. Το 1974, όταν έπεφτε η ελληνική χούντα, η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει εκτός νόμου τις δυο μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις της ιταλικής άκρας δεξιάς και να αλλάξει την ηγεσία των μυστικών υπηρεσιών και των ενόπλων δυνάμεων. Η κινητοποίηση των δημοκρατικών δυνάμεων και η θαρραλέα ερευνητική δημοσιογραφία είχαν καταφέρει να ξεσκεπάσουν τις φασιστικές προβοκάτσιες και να εξουδετερώσουν τους κινδύνους αυταρχικής εκτροπής.
18
02

Νάσος Ηλιόπουλος: Ποιος θυμάται το κίνημα για το άρθρο 16;

Η πραγματική ενσωμάτωση της Αριστεράς στο παλιό πολιτικό σύστημα θα γίνει όταν η διαδικασία εκλογικής της καταγραφής αποκοπεί από τη δυνατότητα της να παράγει κοινωνικά αποτελέσματα. Πολύ απλά αφού ένα κόμμα του 4% μπόρεσε να είναι χρήσιμο και να λειτουργήσει ως καταλύτης σε μια τέτοια κινηματική διαδικασία, πολλαπλά χρήσιμη θα έπρεπε να είναι μια δύναμη του 32%. Προφανώς ο προηγούμενος ισχυρισμός φέρει μια υπερβολή. Αυτό γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα κινήματα δεν τα παραγγέλνεις, ούτε επιλέγεις εσύ την στιγμή της έκρηξης. Αυτή είναι η σημασία του αστάθμητου χαρακτήρα του κοινωνικού ανταγωνισμού. Δεν ακυρώνει όμως την αξία του να εστιάζουμε στο ουσιαστικό, δηλαδή την εμπλοκή στα πραγματικά κοινωνικά μέτωπα και όχι στις διαδικασίες «εσωτερικού χώρου», είτε του πολιτικού συστήματος είτε των εσωκομματικών ανταγωνισμών. Ίσως υπερβάλω ξανά, αλλά όπως λέει μια κινέζικη παροιμία «η υπερβολή φωτίζει την αλήθεια».
18
02

Ένας απολογισμός του μέλλοντός μας

Διαβάζοντας το σχέδιο απολογισμού, σίγουρα θα παρατηρήσετε ότι το τμήμα που αφορά τη δράση του κόμματος καθαυτή, είναι σχετικά περιορισμένο. Για δύο λόγους κυρίως: επειδή η δράση των κομματικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, κατά κύριο λόγο αναγκαστικά, προσανατολίστηκε στο κυβερνητικό έργο περιορίζοντας τις δυνατότητες αυτοτελούς ανάπτυξης της δράσης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος· αλλά όχι μόνο γι΄ αυτό: και πριν αναληφθεί το βάρος της κυβέρνησης, προβλήματα αυτοτελούς δράσης των κομματικών οργανώσεων εκεί όπου γίνονται αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας, ήταν και πριν, είναι και τώρα –με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση– πολύ σοβαρά. Αν δεν επιχειρηθεί η λύση τους τώρα, στην πορεία προς ένα συνέδριο διεύρυνσης, ανάπτυξης οργανωτικής και ανασυγκρότησης, πότε θα λυθούν; Ίσως, για ένα κόμμα που δεν έμαθε, και λόγω αρχικού μεγέθους και λόγω τρόπου λειτουργίας, να αναλαμβάνει δύο παράλληλα καθήκοντα, θα ήταν σκόπιμο αυτού του είδους τα ζητήματα να τεθούν ξανά και να αντιμετωπιστούν, αμέσως μετά το συνέδριο, σε μια οργανωτική συνδιάσκεψη με ευθύνη της κεντρικής επιτροπής, που δεν είναι ανάγκη να είναι πανελλαδική· εδώ και αρκετά χρόνια ζούμε και δρούμε σε 13 περιφέρειες αγνοώντας επιδεικτικά την ύπαρξή τους ως ιδιαίτερου διοικητικού και πολιτικού πεδίου.
17
02

Η Μόρια είναι κτηνωδία

Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια τα παιδιά «θα πεθάνουν από ασιτία». Κι έξω από τη Μόρια ολόκληρος στρατός από Γεωργιάδηδες αγρυπνεί μήπως και αλλοιωθεί ο ελληνικός πολιτισμός. Και νεαροί φασίστες περιπολούν, ελέγχουν και δέρνουν. Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια η γιατρός εξέταζε «είκοσι ανθρώπους την ημέρα και όλοι τους είχαν μια φρικιαστική ιστορία» . Κι έξω από τη Μόρια η φρίκη του Μηταράκη, του περιφερειάρχη Μουτζούρη, του Μπ. Παπαδημητρίου, του Ά. Πορτοσάλτε και τόσων άλλων αναμάρτητων με τις πέτρες των λιθοβολισμών ανά χείρας. Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια -θυμήσου λίγο παλιότερο ρεπορτάζ- τα παιδιά θέλουν ν’ αυτοκτονήσουν. Κι έξω από τη Μόρια ο πρωθυπουργός, όταν δεν λείπει σε ταξίδι για διακοπές, αρπάζει το μυστρί και ντύνεται αρλεκίνος του παλαιοκομματισμού μέρες που είναι. Τ’ ακούς; Μέσα στη Μόρια συμβαίνει κτηνωδία. Κι έξω από τη Μόρια έχει στηθεί ένας τερατώδης χορός μεταμφιεσμένων, ένα καρναβάλι της φρίκης. Να το προσέξουμε πολύ αυτό. Γιατί αν κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά, μπορεί να διακρίνουμε και τον εαυτό μας κάτω από κάποια μάσκα...
16
02

Ράνια Σβίγκου: Να μην υπάρξει νέα «Θουριγγία»

Το δίδαγμα της Θουριγγίας είναι αυτό όλων των αντίστοιχων περιπτώσεων ανά την Ευρώπη. Όποτε η Κεντροδεξιά προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει ένα ακροδεξιό ακροατήριο, υιοθετώντας την ατζέντα της Ακροδεξιάς, ενσωματώνοντας συνθήματα και προγράμματά της, όχι μόνο χάνει, αλλά και μετατοπίζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και την πολιτική ατζέντα προς τα ακροδεξιά. Και, αντί να καταπολεμήσει τον ρατσισμό, την αντιμεταναστευτική ρητορεία και τη μισαλλοδοξία, ενσωματώνει τον διχαστικό λόγο και ενισχύει τα ακροδεξιά μορφώματα. Καμιά συνεργασία με την Ακροδεξιά, αλλά ένα ευρύ μέτωπο εναντίον της. Είναι απαραίτητη η οικοδόμηση ενός μεγάλου προοδευτικού μετώπου, που να αγωνίζεται κατά του μίσους και του ρατσισμού, υπέρ της δημοκρατίας και της συνύπαρξης, αλλά και, ταυτόχρονα, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που συμβάλλουν στην άνοδο της Ακροδεξιάς, όπως και μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ενσωμάτωσης προσφύγων και μεταναστών. Μόνο έτσι το «πείραμα» της Θουριγγίας δεν θα επαναληφθεί, ούτε εκεί, ούτε πουθενά αλλού.
16
02

Μπονγκ Τζουν-χο: Ζούμε μέσα σε ένα γιγαντιαίο καπιταλιστικό έθνος

Οταν η οικογένεια Κιμ εισβάλλει στο σπίτι, δεν έχουν σκοπό να γίνουν πλούσιοι. Απλά είναι άνεργοι και το μόνο που θέλουν είναι να βρουν δουλειά. Είναι μάλιστα απόλυτα φυσιολογικοί και ικανοί άνθρωποι, όχι τίποτα χαμένοι. Το θλιβερό της κατάστασής τους όμως είναι η ανεργία. Πρόκειται για μια κατάσταση που ισχύει πιστεύω όχι μόνο για τη Νότια Κορέα αλλά σε χώρες παντού στον κόσμο – όπου ικανοί άνθρωποι παραμένουν άνεργοι. Οταν ο γιος στο τέλος λέει πως θα αγοράσει το σπίτι για τον πατέρα του, είναι θλιβερό γιατί μάλλον το ξέρει πως δεν μπορεί. Μάλιστα υπολόγισα πως ένας νέος άνθρωπος με μεσαίο μισθό θα χρειαζόταν 547 χρόνια για να αγοράσει ένα τέτοιο σπίτι (γέλια). Αισθάνθηκα στενοχωρημένος και μπερδεμένος όταν έγραψα αυτόν τον διάλογο, που νομίζω ότι τελικά μιλάει για το χάσμα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων, την πόλωση που κυριαρχεί στη σημερινή κοινωνία.
16
02

“Μου λείπει πολύ το φαγητό της μαμάς μου. Μου λείπει πολύ η αίσθηση του να έχω μια οικογένεια”

Όσο ήμουν στη Συρία ονειρευόμουν να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες και να γίνω πολιτικός. Ποτέ όμως, δεν ονειρεύτηκα ότι θα ζω στην εξορία. Στη Γερμανία που μένω τώρα, δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάω σχολείο, γιατί πρέπει πρώτα να μάθω την γλώσσα. Δεν ήρθα εδώ με την διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης. Οι δικοί μου αναγκάστηκαν να πουλήσουν το σπίτι τους για να βρουν τα 6.000 ευρώ που χρειάζονταν για να κάνω το ταξίδι από την Ελλάδα, οπότε είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω το σχολείο, δεν μπορώ να μην βοηθήσω την οικογένειά μου σε αυτή την δύσκολη στιγμή. Είμαι πια 19 ετών, πρέπει πια να δουλέψω και να βοηθήσω την οικογένειά μου. Οπότε σύντομα θα ψάξω και για δουλειά. Κι εδώ όμως, πάλι μόνος μου είμαι.  Όλα τα όνειρά μου για το μέλλον είναι πια νεκρά.
15
02

Δημήτρης Χριστόπουλος: Μια «κλειστή» κοινωνία δεν έχει ελπίδες να είναι δίκαιη

Η κοινή γνώμη δεν είναι αρνητικά διακείμενη στην κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και πάνε σε ελληνικό σχολείο. Η επιφύλαξη αφορά περισσότερο τους ενήλικες. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι εξαιρετικά επιφυλακτική στην κτήση της ιθαγένειας από έγχρωμους μετανάστες. Εκτός φυσικά εάν πρόκειται για τον Πολυτιμότερο Παίκτη (MVP) στο πρωτάθλημα Μπάσκετ του NBA, όπως ο νιγηριανής καταγωγής Γιάννης Αντετοκούνμπο που, ως ανιθαγενής στην πράξη, δεν διέθετε ούτε τα στοιχειώδη ταξιδιωτικά έγγραφα και πήρε την ελληνική ιθαγένεια κατ’ εξαίρεση τον Ιούλιο του 2013 –όταν η κυβέρνηση Σαμαρά είχε παγώσει τις χορηγήσεις ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών– προκειμένου να κάνει το άλμα πάνω από τον Ατλαντικό. Για τους υπόλοιπους, ίσχυε το «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι». (...) [Έλληνας πολίτης του αύριο] θα είναι ο άνθρωπος που ζει σε τούτη τη χώρα, που ευτυχεί ή δυστυχεί μαζί μας, ο άνθρωπος που έχει ένα πρόγραμμα ζωής όπου η Ελλάδα κατέχει μείζονα χώρο. Φυσικά, η κτήση της ιθαγένειας δεν είναι φάρμακο για όλες τις χρήσεις. Ομως όταν ένας άνθρωπος έχει την ιδιότητα του πολίτη σε μια χώρα, είναι πάντα καλύτερα θωρακισμένος από θεσμική άποψη απέναντι στις διακρίσεις και τον αποκλεισμό.
15
02

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Είμαστε έτοιμοι για δεύτερη φορά Αριστερά (Video)

"Υποστηρίζω πάρα πολύ την διεύρυνση αλλά χρειαζόμαστε ένα κόμμα που έχει ταυτότητα, τις δικές του αναλύσεις και με αυτή τη βάση μπορεί να συμμαχήσει και με τον κ. Βαρουφάκη και το ΚΚΕ, αν αποφασίσει ότι δεν μπορεί να περιμένουμε πότε θα καταρρεύσει από μόνο του το καπιταλιστικό σύστημα αλλά πρέπει να έχουμε μια στρατηγική αλλαγής." "Είναι ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα ο απολογισμός, η αποτίμηση και η κριτική του έργου μας. Έχουμε το θάρρος να τα αναλύσουμε όλα. Είναι μια μεγάλη κατάκτηση αυτό. Μόλις γίνει και δεύτερη φορά Αριστερά πάλι θα υπάρχουν οι συσχετισμοί δύναμης, πάλι θα υπάρχει Ε.Ε. και ΔΝΤ αλλά θα μιλάμε με διαφορετικό τρόπο διότι έχουμε περάσει από την κυβερνητική εμπειρία –δεν θα βασιζόμαστε σε παραδείγματα άλλων χωρών- και έχουμε πλήρη επίγνωση ότι οι συσχετισμοί δύναμης πάντα θα είναι εναντίον της Αριστεράς και αυτό μας δίνει μια δύναμη να μπορούμε να εξετάσουμε τις πολιτικές και τις προοπτικές. "
15
02

Η χαμέρπεια του φασισμού

Όλοι ξεχνούν ένα πράγμα: ότι ο αγώνας για αξιοπρέπεια δεν έχει τέλος «μέχρι η αξιοπρέπεια να γίνει το έθιμο όλων μας», όπως λέει και το βασικό σύνθημα του πάνδημου ξεσηκωμού των υποκινούμενων στη Χιλή. Ένα όνειρο δρόμος από τη Μόρια...