Αναδημοσιεύσεις

Όταν έδινα κάποιες διαλέξεις στο Περού, ένα από τα αντικείμενα συζήτησης ήταν η ελευθερία. Οι…

Η ένταση της κοινωνικής συμμόρφωσης στα πατριαρχικά κελεύσματα μιας ισχυρής και αυταρχικής πολιτικής παραφωνίας, μας δίνει δυστυχώς τη δυνατότητα να προβλέψουμε ότι ο κύκλος της βίας και του γυναικείου αίματος δεν θα κλείσει με το τέλος του έτους. Η προπαγάνδιση αντιλήψεων που θέλουν την ανθρώπινη φύση αντίθετη στην ιδέα μιας κοινωνίας χωρίς ανισότητες, τη γυναίκα σε ρόλο νοικοκυράς και τα παιδιά των λαϊκών συνοικιών ως εργάτες και ψυκτικούς, μυεί την κοινωνία στην κτηνωδία, στην ανομία και την αποσύνθεση.

Σε σημερινή του ραδιοφωνική συνέντευξη στον Άλφα 9,89 Fm και στο δημοσιογράφο Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο βουλευτής και τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Ανδρέας Ξανθός, δήλωσε ότι η πανδημία πλέον είναι εκτός ελέγχου και η κυβέρνηση σε πανικό. Σε μια μέρα που προαναγγέλλεται πρωτοφανής έκρηξη κρουσμάτων, ο Υπουργός Υγείας δηλώνει αισιόδοξος για τις αντοχές του ΕΣΥ και θα εκτιμήσει αν χρειάζεται να ληφθούν μέτρα νωρίτερα από την Πρωτοχρονιά! Η κυβέρνηση δεν έχει μάλλον καταλάβει ότι το αφήγημα της για «πανδημία ανεμβολίαστων», για «υποχώρηση του 4ου κύματος» και για «λήψη μέτρων αν χρειαστεί», έχει καταρρεύσει πλήρως , είναι εκτός υγειονομικής πραγματικότητας και απειλεί ανοικτά τη Δημόσια Υγεία. Όλη η στρατηγική της για την πανδημία ως μια «περαστική μπόρα» είναι στον αέρα, όλα γίνονται «κατόπιν εορτής», αποσπασματικά, χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο, χωρίς συνδυαστικές παρεμβάσεις στην επιδημιολογική επιτήρηση, στη συστηματική και δωρεάν ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, στη στοχευμένη πρόληψη στις εστίες υπερμετάδοσης και, κυρίως, χωρίς δραστική ενίσχυση του ΕΣΥ και αποσυμπίεση των δημόσιων νοσοκομείων με επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και πλήρη αξιοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων. Την ίδια στιγμή, είναι πρόκληση να εξαγγέλλονται υποχρεωτικά μέτρα ατομικής προστασίας (μάσκες FFP2 ή ΚΝ95 για είσοδο σε super market ή μέσα μαζικής μεταφοράς, συστηματικό testing), δηλαδή μέτρα που θα επιβαρύνουν οικονομικά τα φτωχά και μεσαία στρώματα, χωρίς αντίστοιχη κρατική παρέμβαση στην αγορά (πχ διατίμηση στις μάσκες υψηλής προστασίας) και χωρίς δωρεάν κάλυψη των διαγνωστικών τεστ( pcr-rapid για όλους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Η κυβέρνηση, «μοιραία και άβουλη αντάμα», οδηγεί τη χώρα προς την κορύφωση της υγειονομικής τραγωδίας, χωρίς καν να έχει παραδεχθεί την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο υποτίμησης του κινδύνου και εφησυχασμού. Αυστηρά μέτρα περιορισμού των κοινωνικών συναθροίσεων και μαζικών εκδηλώσεων ΤΩΡΑ! ΧΘΕΣ! Αλλιώς θα είναι πολύ αργά!

Το Προλετκούλτ είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο των Wu Ming, της συγγραφικής κολεκτίβας από την Ιταλία που προήλθε από την αντίστοιχη παλιότερη ομάδα, τους Luther Blisset (που συνέγραψε το περίφημο Q, Ο Εκκλησιαστής, στα ελληνικά). Το όνομα Wu Ming σημαίνει στα κινεζικά «ανώνυμος» ή «κανένας» (βέβαια η ταυτότητα των μελών της κολεκτίβας είναι πλέον γνωστή, αν και αρνούνται αυστηρά κάθε φωτογράφιση). Αυτή τη φορά το ταξίδι της συγγραφικής ομάδας στην πολιτικοκοινωνική ιστορία του πλανήτη τούς φέρνει στη νεότευκτη Σοβιετική Ένωση, τα πρώτα χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, αν και αποτυπώνονται στιγμές και από την προεπαναστατική εποχή (το βιβλίο ξεκινάει με τη γνωστή ληστεία στην Τιφλίδα, το 1907). Κεντρικό πρόσωπο στο βιβλίο είναι ο Αλεξάντρ Μπογκντάνοφ, ο συγγραφέας του περίφημου Κόκκινου πλανήτη και ηγετική μορφή του κινήματος της Προλετκούλτ. Ο Μπογκντάνοφ. ως θεωρητικός, έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην καλλιέργεια της συνείδησης του προλεταριάτου, δίνοντας πρωτοκαθεδρία σε μια πολιτιστική επανάσταση, σε μια νέα προλεταριακή κουλτούρα/ηθική/τέχνη σε αντιπαράθεση με την αστική, στην κατοχή της γνώσης, κυρίως, και όχι στην κατοχή των μέσων παραγωγής, με αποτέλεσμα να δεχθεί σκληρή κριτική από τον Λένιν για διανοουμενίστικο αστικό ιδεαλισμό και άλλα.

Μπορεί να υπάρξει κάτι χειρότερο από ένα lockdown μέσα στο καταχείμωνο; Ένα blackout ίσως –αλλά…

Ενώ όλοι ασχολούνται με τα πρόσωπα των νέων γραμματέων (όχι ότι δεν υπάρχει ζουμί κι…

Με τον αριστερό ριζοσπαστισμό ως εμβληματικό ταυτοτικό του στοιχείο, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυροποιήθηκε ραγδαία κατά τη…

Ο επιχειρηματίας, που κατά καιρούς από τον Τύπο αποκαλείται «βασιλιάς της Ίου ή «Λύκος» της Wall Street, λόγω της ενασχόλησής του με το αμερικανικό χρηματιστήριο, αφότου κατάφερε να πάρει στην κατοχή του το μεγάλο μέρος του νησιού, κατασκευάζει ασταμάτητα πάνω σε παραλίες φαραωνικά τσιμέντινα εξαμβλώματα αμερικανικής αισθητικής, ξένα προς το κυκλαδίτικο τοπίο, κατάφυτα από φοίνικες (που αποτελούν και «σήμα κατατεθέν») και διακοσμημένα με μεταλλικές κατασκευές (έργα... τέχνης του ιδίου). Χρόνια τώρα ο Άγγελος Μιχαλόπουλος καταστρέφει το περιβάλλον με τα πρόστιμα που του επιβάλλονται να είναι ευτελέστατα σε σύγκριση με το κόστος των έργων του. Κοινό μυστικό για τους κατοίκους οι ισχυρές πολιτικές γνωριμίες του και η στενή φιλία του με τον Νίκο Παπανδρέου, καθώς και με τον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, που κατά καιρούς φιλοξενείται στα καταλύματά του. Φαίνεται, όμως, ότι οι πολιτικές του φιλίες επεκτείνονται. Τον Νοέμβριο του 2020 ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, εκθειάζοντας τον επιχειρηματία Άγγ. Μιχαλόπουλο από το βήμα της Βουλής, παρουσίασε ως πειστήριο της προσφοράς του στο νησί άρθρο των «New York Times», που δεν ήταν παρά πληρωμένη διαφημιστική καταχώριση που κατέτασσε τα ξενοδοχεία του επιχειρηματία στα καλύτερα του κόσμου! Ο υπουργός τάχθηκε στο πλευρό του «μεγιστάνα της Ίου» με αφορμή ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία του Νίκου Συρμαλένιου, για το νησί και την τουριστική του εκμετάλλευση από offshore εταιρείες που επισήμαινε ως «αδιανόητο για μια ευνομούμενη πολιτεία να προωθεί ως Στρατηγικές Επενδύσεις επιχειρηματικά σχέδια τα οποία δεν έχουν τα εχέγγυα σεβασμού στο ευρωπαϊκό και εθνικό νομοθετικό πλαίσιο».

Η πιο βασική εκδοχή των κατασκευασμένων διλημμάτων, παραλλαγές της οποίας αποτελούν όλα τα υπόλοιπα διλήμματα, είναι η ακόλουθη: «ιδεολογική καθαρότητα ή πολιτική αποτελεσματικότητα». Η καθεστωτική προπαγάνδα επιστρατεύει εδώ στοιχεία από το παρελθόν της ίδιας της Αριστεράς και τα παρουσιάζει ως αναχρονιστικά κατάλοιπα που επιμένουν πεισματικά να διαφεντεύουν τρόπους σκέψης και συμπεριφορές του παρόντος. Ετσι, η «ιδεολογική καθαρότητα» παραπέμπει σε λάβαρα με τις εικόνες του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν, ενώ η «πολιτική αποτελεσματικότητα» είναι ο πολιτικός «ρεαλισμός» που θα καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ικανό να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία αφού θα έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες του «21ου αιώνα». Ο ίδιος ο όρος «καθαρότητα» στην προκειμένη περίπτωση είναι απολύτως αποπροσανατολιστικός. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι, παρ’ ότι δεν δηλώνεται ρητά κάτι τέτοιο, υποκρύπτει την καταγγελία ότι πρόκειται για ένα είδος ρατσισμού της ιδεολογικής ταυτότητας. Στην πραγματικότητα, ο μαρξιστικός προσανατολισμός, η αντικαπιταλιστική τοποθέτηση, η σύνδεση με τα ριζοσπαστικά κινήματα, και –πάνω απ’ όλα- τα ταξικά χαρακτηριστικά της πολιτικής ενός κόμματος δεν αφορούν σύμβολα, σημαίες, ταμπέλες, οικόσημα, παράσημα ή πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων. Αφορούν τη χάραξη μιας σοσιαλιστικής στρατηγικής, με τα αναλυτικά εργαλεία που παρέχει η αριστερή –που σημαίνει κυρίως η μαρξιστική- θεωρία, καθώς και τη συνακόλουθη αριστερή πρακτική. Αυτά είναι που φοβάται το καθεστώς. Και προσπαθεί να τα ξορκίσει παρουσιάζοντάς τα ως το φάντασμα μιας ούτως ή άλλως παρωχημένης «ιδεολογικής καθαρότητας».

SPOILER ALERT Στο don’t look up οι κυβερνώντες λένε «μην κοιτάτε ψηλά», προς τη μεριά…